In een kort gesprek met trainers Patrick & Rik (max. 10 minuten) eindevaluatie seizoen u13 2009/2010. De keepers worden apart "gecusterd" ...
Onderstaande tabel is een eerste poging om iedereen wat in "uren" te gieten. Indien het niet past, gelieve in eerste instantie een "onderlinge" wissel te proberen. Indien dit niet mogelijk is, kun je ons altijd contacteren voor een eventuele andere afspraak.
We noteerden 87 inschrijvingen, onze locatie was te klein. Op ons verzoek heeft de uitbater van dit etablissement een groep die reeds eerder reserveerde van datum doen veranderen, opdat onze groep toch samen zou kunnen gehuisvest worden. Een mooi gebaar van deze uitbater ...
Maar wat gebeurt nu ? Het regent afzeggingen ... Bepaalden om zeer begrijpbare redenen, maar toch ...
We kunnen nu onmogelijk aan de uitbater gaan melden dat we toch maar met een 50 à 60 mensen zullen zijn. Dat is "not'done" ...
Daarom hopelijk een beetje begrip bij diegenen die momenteel twijfelen. Trek uzelf en anderen over de streep.
Ziehier het lijstje van wie meegaat (onze grote hoop is hieruit niemand meer te hoeven schrappen) : Guido 1 (?) Rik 2 Johan D'w 4 Jurn Trio 1 Thomas 3 Stef 4 Stijn 1 Axel 1 Emile D 3 Gaethan 4 Laurens 1 Florian 1 Jean Thibault 4 Simon 5 Maarten 4 Gilles 3 Niels 3 Torbjorn 2 Emile S 4 Robbe J 4 Robbe T 4 Miras 3 Jasper 1 Tibo 3 Lennert 3 Bert 1 Jay 3 Younis 4 ? Bart & Daisy 2
Axel Deturck, Maarten Houthoofd, Emile Samyn en Laurens Huysentruyt waren al de 29 competitiematchen van de partij. Simon Vandewiele, Stef Platteeuw en Gaethan Lannoo misten één selectie.
Een verplaatsing naar Charleroi is een gekend "menu", we maken het jaarlijks mee, het verbetert niet, het verergert enkel. Als "aperitief" kregen we een vriendelijke terreinverzorger die ons duidelijk de staanplaats van de bus aanduidt. De plaatselijke "Gilbert" deed ons bijna hopen op een forse professionalisering bij de Carolo's. De hapjes bij de aperitief waren al wat minder : in Charleroi spelen ze immers het spelletje "kleedkamer zoeken" : er zijn acht kleedkamers, niemand zegt iets, je trekt aan deuren, sommige zijn gesloten, sommigen zitten al vol, uiteindelijk vind je een lege kleedkamer die je dan als je voorlopige eigendom kan beschouwen ! De "hoofdschotel" op deze Waalse bodem is alomgekend : een fysieke en brutale thuisploeg met veel gestalte en kracht, onder het goedkeurende commando van een plaatselijke ref, meestal van een meer dan gezegende leeftijd. Gelukkig maakte het "dessert" veel goed : de tot "party'bus" omgevormde bus (onder leiding van een breeddenkende chauffeur) zorgde ervoor om ons, ondanks een minder seizoeneinde, eraan te herinneren dat de u13 een mooi seizoen afhaspelde en het beste resultaat haalde van alle Roeselaarse jeugdploegen. Een stimulans voor de "acteurs" ... En nu hopen dat de Beker van België kan zorgen voor een prachtige apotheose. Och ja ... de match zelf dan. We begonnen nochtans goed, het voetbal zegevierde ... er was een doorbraak van Emile Samyn, de door de doelman afgeweerde kans werd door Maarten Houthoofd met rechts naast gewerkt, waar gebruik van de linkse voet een zeker doelpunt had opgeleverd. Maar toen was het de beurt aan kracht en fysiek : de centrale nr. 10 (een kopje groter dan onze torens Florre en Lorre) begon aan zijn moordende minuten op de middenstrook. Fysiek voetbal is iets waar onze jongens voorlopig nog niet zijn tegen opgewassen, de durf om te "voetballen" verdween zienderogen, zeker nadat die speler in kwestie "voet-vooruit" Simon Vandewiele van het veld trapte. Onbestraft vanzelfsprekend voor de lakse scheids die wat later Laurens Huysentruyt wel met geel bestrafte. Ondertussen had Charleroi van onze schrik gebruik gemaakt om tot tweemaal toe te scoren. Een schot voorlangs van Florian Cavey was het enige wat we nog lieten zien in een uitdovende eerste helft. Na rust probeerden we terug te voetballen en beetje bij beetje kwamen we terug in de match, tot een derde doelpunt ons de das omdeed. Een penaltyfout op Niels Van Craeyveld werd eerst onbestraft gelaten, doch op voorzet van diezelfde Niels beging een speler hands. De penalty werd omgezet door Maarten Houthoofd. Even sloop er terug hoop in de witzwarte rangen : de doorgebroken Emile Samyn leek op weg naar de 3-2 doch werd getorpedeerd door de laatste verdediger. We wachten nog steeds op het logische fluitsignaal ... Emile Deltombe kreeg nog geel voor reclameren (plots sprak de scheids wel "onze taal"). De match en het seizoen doofden langzaam uit ... we hadden een betere afsluiter verdiend !! Maar dit zijn nederlagen waarmee ik mij als trainer gemakkelijk(er) kan verzoenen : op korte termijn zal een ploeg als Charleroi veel matchen winnen op basis van hun fysieke capaciteiten. Eens (op latere en gezegende leeftijd) zal het voetbal weer primeren. Wie laatst lacht ...
