De u13A spelen tijdens de lange winterstop een zaalvoetbaltornooi (binnen) in St Gillis Waas (vervoer met KSVR-busjes). Data voorronde(s) : zaterdag 26 en/of zondag 27.12.2009 Finaledag : zondag 03.01.2010
Er wordt telkens gespeeld met 5 veldspelers en 1 keeper. De groep zal ingedeeld worden in 2, zodat iedereen van u13a 1 dag meegaat naar dit tornooi.
Mogen we deze week ook DE VOLLE AANDACHT vragen voor enkele administratieve zaken. Bezorg zeker deze week volgende zaken :
1/ antwoordformulier Lotto-Games-Durbuy. Zaterdag starten we immers hiermee, diegenen die het nog niet deden bezorgen de formulieren EN geld aan de pa van Gaethan of de pa van Robbe Janssens.
2/ antwoordformulieren Durbu deelname bezorg aan de trainer zeker deze week uw strookje met daarop aantal personen dat meegaat Durbuy
Hoe kan je voor 85% van de wedstrijd in balbezit zijn en toch de wedstrijd met 1-0 verliezen? Daar waren we allen getuige van op Tivoli afgelopen zaterdag.
Het spelen op kunstgras vergde enige aanpassing maar vanaf de aftrap waren we goed bezig. Robbe T. stuurde zijn naamgenoot ook wel beter gekend onder de naam Cyriel op de rechterflank in de aanval en deze zal Tibo (met een i, uiteraard) opduiken op links. Was het een schot of een voorzet van Cyriel? Feit was dat Tibo (toch reeds goed op snelheid op de linkerkant aanstormend net te kort kwam om na nog geen minuut de 0-1 binnen te tikken. De supporters hadden er een goed oog in. Er zouden nog wel kansen komen. Dat zag de scheids ook heel duidelijk in. Hem nog kennende van vorig jaar wisten we dat hij het spel om de 15 seconden zou stil leggen om aldus de wolfjes in het spel te laten komen. De wit-zwarten speelden vinniger maar we kregen maar geen mooie aanval goed gelanceerd. De controles waren van ons niet altijd zuiver en de bal botste bij momenten als in een flipperkast heen en weer. We liepen soms ook iets te veel in elkaars weg en iets te dicht op elkaar waardoor precisievoetbal niet zo goed vlotte en wie veel de bal heeft maar niet kan scoren krijgt volgens het grote voetbalboek het spreekwoordelijke deksel op de neus. Tijdens de tweede aanval van de 3 of 4 dieLa Louvière in de ganse wedstrijd wist te versieren omwille van een goed georganiseerde verdediging, oorlogveteraan Lowie Borgoo, de witten en djoenten sloten goed de rangen, was het voor hun bingo. Roeselare besefte dat het niet kon zijn dat dergelijke ploeg voor stond en zette een tandje bij. De jongens speelden nog vinniger, duels werden vaak gewonnen maar we speelden ook nerveuzer en iets assertiever. Duidelijk koren op de molen van de thuisfluitende scheids. Ieder contact werd nagenoeg in het nadeel van Roeselare beslecht door Monsieur larbitre. Cyriel werd door de keeper met beide armen rond zijn benen op de grond gewerkt, goed voor een wazari in het judo, maar niks gezien, geen fout. Tibo Gereels werd tijdens zijn aanval binnen de carré tegen de grond gewerkt, niks gezien door de scheids. Andersom werd iedere La Louvière-speler die per ongeluk struikelde of au riep beloont met een fout in zijn voordeel mits er binnen de meter een Roeselarenaar liep die misschien ooit van plan geweest kon zijn om een fout te begaan op die speler. Een ware voorspeller, die scheids ..
Zo werd de druk op onze jongens opgevoerd en kwam er van mooi voetbel niks meer in huis. Tijd om af te sluiten met een gloednieuw programma: SOS Koen .
Wat hebben we geleerd vandaag?
1. Aan de manier hoe een scheids fluit kan je niks doen. Je mag je daar zeker niet op beginnen concentreren en alles in deze man zijn schoenen schuiven. Dan vergeet je echt te voetballen.
2. Als je 85% in balbezit bent maar niet echt veel goeie aanvallen op wist te bouwen moet je kijken aan wat dat ligt. Controles beter uitvoeren, breed spelen, een bal terugleggen en weer opbouwen als je niet verder kan, kijken wie vrij staat en wie zich aanbiedt, ..zaken die trainer Rik iedere week herhaald maar die door sommigen in het weekend al eens vergeten worden .
3. In het voetbal wint diegene die het meest doelpunten maakt, niet diegene die het meest tegen de scheids reclameert
4. We hebben nu een rekening openstaan met Geel-Meerhout, Lierse A, Lierse B (alhoewel gewonnen) en La Louvière .Jullie zouden er een erezaak van kunnen maken om dit voor jullie supporters eens te kunnen rechtzetten!!
5. Blijf vooral plezier hebben op het plein. Motiveer elkaar, vier een doelpunt door de maker eens te bedelven onder ploegmaats, klap in elkaar handen, bespring jullie trainer na een winning match, vier, geniet en WIN!!!
Bij deze nog eens bravo aan de collegas van de U13A. Anderlecht met een gelijkspel achterlaten thuis in Anderlecht is een overwinning en het was bijna ook een echte overwinning geweest!! Proficiat!!
Een spijtige nederlaag voor de shadows op het veld van La Louvière. Flarden die we al konden opvangen waren : --> 80 % balbezit van de bezoekers --> zeer slechte scheidsrechter --> spijtig verlies Het enige echte onvervalste minute-to-minute-verslag volgt eerstdaags.
Een wedstrijd waarna je als trainer enkel volledig gelukkig zou moeten zijn (laten we euforischerwijze even vergeten dat de enige juiste uitslag eigenlijk een zege voor ons was). Individuele uitblinkers opsommen is gevaarlijk, doch deze keer hadden we er : 13 zelfs. Iedere roeselaarse speler die het paarswitte kunstgras betrad, mag zich een uitblinker noemen, van de doelman tot de diepe spits, van de basisploeg tot de twee schitterende ingevallen wisselspelers. In die mate zelfs dat je je als trainer graag wil excuseren ten opzichte van de spelers die geen 60 minuten op het veld mochten staan. Iedereen verdiende zijn plaatsje op het veld, doch in dergelijke gevallen zijn de voetballogische reglementen bikkelhard. De wedstrijd zelf nu : de jongens motiveren was "easy" : ze waren de blitzstart van Anderlecht vorig seizoen nog niet vergeten toen ze na 2 minuten al 2-0 in het krijt stonden. Ze waren ook vastberaden van besluit om voor de eerste keer dit seizoen punten te pakken tegen een hoger geklasseerde ploeg. En de start was goed, SV speelde met lef en vooral goed samen. Als ploeg boden ze de paarswitte thuisploeg felle weerstand, meer zelfs : de eerste dreigingen waren zwartwit gekleurd. Eén van de herstellende-zieken Emile Samyn miste net wat scherpte om een paar uitbraken in doelrijpe pogingen om te buigen. En een prachtige vrije trap van Florian Cavey plofte op de dwarsligger uitéén, in de herneming twijfelde Torbjorn Deckmyn iets te lang tussen binnenkoppen of binnentrappen. En na een mooie rush van Torbjorn Deckmyn miste Florian Cavey net de op dat moment meer dan verdiende openingsgoal. En de harde wet van het voetbal werd weer waarheid : op de werkelijk enige kans van Anderlecht voor de rust scoorden zij de onverdiende 1-0. nou ja kans ? : zij profiteerden van de enige aarzeling in de verder feilloze Roeselaarse verdediging om met een afstandsschot te scoren. De tweede helft kwam eraan en het vel te vrezen dat de bezoekers een mentale weerbots gingen krijgen van de tegengoal. Niets was echter minder waar, integendeel ... in de ganse 2de helft diende doelman Stef Platteeuw één keer tussen te komen om een diepe bal net buiten zijn rechthoek te ontzetten. Stef's vader had zowaar meer werk tijdens de terugreis op de bus als mannelijke "ba(a)rmoeder" . Roeselaarse begon meer en meer in zijn kansen te geloven. Verdedigend gaven we niets weg, diepe spits Emile Samyn had zijn ziektekiemen aan de paarswitte hemel geschonken en begon scherper en scherper te worden en vooral Simon Vandewiele en Jean-Thibault Calewaert werden steeds meer meester en vooral heerser van het middenveld. Door hun ijzersterke prestatie kon Maarten Houthoofd zich de tweede helft hoofdzakelijk offensief uitleven. Een voorzet van Torbjorn Deckmyn werd door Emile Samyn in de draai op de doelman getrapt, een schot van Jean-Thibault Calewaert dwarrelde naast, Gaethan Lannoo kopt een hoekschop net over. Uiteindelijk viel de meer dan verdiende gelijkmaker dan toch : een zoveelste hoekschop van KSVR (ter vergelijking : Anderlecht dwong er geen enkele af) via Maarten Houthoofd en Emile Samyn scoorde zowaar met het hoofd de gelijkmaker. Onmiddelijk erna waren er nog meerdere kansen op de zege : Gilles Muylle trapte een terugleggen van Emile Samyn over, Emile Samyn schoot een infiltratie van Niels Van Craeyveld net naast en tot slot pandoerde Maarten Houthoofd de ultieme kans op de zege tegen de dwarsligger. Een zeer sterke prestatie van onze jongens die zeker om bevestiging vraagt volgende week tegen Lokeren.
In de derde ronde van de Beker van België trekken we in principe op wapenstilstand woensdag 11.11 naar de buren van onze voorgaande tegenstander Heule KOG STASEGEM.
OP AANVRAAG VAN DE THUISPLOEG WEDSTRIJDAANVANG 17.30 UUR
Deze wedstrijd tegen de hekkensluiters van de reeks was allerminst een walk-over zoals enerzijds het klassement van de bezoekers en anderzijds de einduitslag zouden doen vermoeden. Het werd immers een partij al even wisselvallend als het weer waarin gespeeld werd. KSVR kwam zeer traag uit de startblokken. De bezoekers waren vinniger en kregen meer en meer moed en bijgevolg ook vat op ons middenveld. Een spits van KVK vergat zijn linkervoet te gebruiken toen hij alleen voor Stef Platteeuw verscheen en een prachtige afstandsknal sloeg tegen de dwarsligger te pletter. Dus met de hakken over de sloot bleef het 0-0. Meer zelfs ... in de daaropvolgende minuut dwarrelde een afgeblokte voorzet van Niels Van Craeyveld via het achterhoofd van een Kortrijknaar in de voeten van Emile Samyn, en die pleegde op dat moment een diefstal op de voetballogica door de 1-0 binnen te trappen. KVK verloor er zowaar het hoofd bij en ook KSVR kon niet verder imponeren met oogstrelend voetbal. Uitvoetballen was er zelden bij, vele spelers hadden niet het goede schoeisel aan en gleden te pas en vooral te onpas uit. En voor de anekdote ... Niels Van Craeyveld ruilde in het tussenseizoen niet enkel het rode kleur van KV Kortrijk voor de witte van KSVR : in de wedstrijd van zaterdag besloot hij ook de witte gezichtskleur overgenomen te hebben --> overmand van de zenuwen wilde Niels kost wat kost deze wedstrijd winnen . In het verdere verloop van de eerste helft noteerden we enkel nog een linkse vrije trap van Gilles Muylle die de dwarsligger streelde. En vanzelfsprekend ook de tweede en geruststellende treffer van de thuisploeg : Emile Samyn speelde op rechts Torbjorn Deckmyn vrij, die draaide zich mooi vrij en besloot beheerst in de verste hoek binnen. Een mooi doelpunt als afronding van een inspiratieloze eerste helft. En wie dacht dat het de tweede helft beter ging zijn kwam bedrogen uit : integendeel, de eerste 10 à 15 minuten waren zo mogelijk nog zwakker. Maar uiteindelijk maakten de laatste 15 minuten nog veel goed, al werden we eerst nog wat opgeschrikt door een achteraf-bekeken-meevallende kwetsuur van doelman Stef Platteeuw, die voor het laatste kwartier vervangen werd door Thomas Gheysen. Op een diepe bal van Maarten Houthoofd werd Emile Samyn voor doel afgezonderd : Emile lobde op zijn typische manier de 3-0 en meteen ook zijn 13-de seizoenstreffer binnen. En toen wat later Emile in de strafschopzone werd gehaakt, schoot kapitein Maarten Houthoofd de penalty binnen. KV Kortrijk verdiende nog een eerredder en die kwam er ook na een mooie vrije trap. 4-1 na een niet zo overtuigende prestatie of worden trainers en afgevaardigden iets te veeleisend voor deze ploeg ? We staan immers mooi zesde en behaalden 9 op 9 en 18 op 21. Zaterdag weten we meer : dan moeten we doen wat we dit seizoen nog niet deden, namelijk winnen tegen een ploeg die boven ons staat. Onze 4 nederlagen kwamen er immers tegen ploegen uit de top 5 (Standard, Club Brugge, Moeskroen en Rc Genk), zaterdag kijken we de ontbrekende ploeg in de ogen : de paarswitten van RSC Anderlecht ...
De Rik'boys dienden deze match aan te vangen zonder L3 (Lemmy, Lennert, Laurens). En omdat hun vrouwelijke tegenhangers van K3 er de laatste maand ook een vierde lid bijgekregen hebben, besloot Arthur Declercq dan maar zich ziek af te melden. Wetende dat ook al Spijn Specenier grieperig was, kan begrepen worden dat een volwaardig en vooral voltallig elftal op de mat zetten al een eerste zorg was. Om die reden liepen de "bankzitters" van de A-prestatie 's morgens een dubbele "shift" en traden ze ook in de namiddag nog eens op met de shadows. Met dank aan de spelers en ook de ouders (de kantine kan er maar alle baat bij hebben). KSVR startte echter slap aan de wedstrijd, er zat weinig of geen tempo in en de partij verliep zeer rommelig en hobbelig. Al was de thuisploeg duidelijk de betere ploeg. Het was tot net voor rusten wachten tot een doorbraak van Florian Cavey de bevrijdende 1-0 opleverde. Inderdaad "bevrijdend" is het juiste woord. Want na rust verliepen de combinaties plots veel vlotter en werd het spelbeeld duidelijk beter. Tibo Gereels zorgde al snel voor de geruststellende 2-0 en Robbe Janssens besloot zijn vader te straffen voor zijn te-lang-uitgevallen-drankpauze-aan-de-rust en scoorde de 3-0 en veroordeelde aldus zijn vader tot juichen-achter-glas. De 4de goal was de mooiste : Michaël Vandemaele werd afgezonderd voor doel doch besloot onbaatzuchtig de bal mooi opzij te leggen voor de meegevolgde Florian Cavey en het stond 4-0. Jasper Cafmeyer tot slot besloot de thuisscore vast te leggen met een harde droge vrije trap in het dak van het doel. De bezoekers kregen nog een tegentreffer als beloning voor het moedig en sportief verweer.
Mogen wij iedereen nog eens aan de Durbuy-Lotto herinneren ??? Tegen eind volgende week zou iedereen de formulieren terug dienen te bezorgen aan ofwel de pa van Gaethan ofwel de pa van Robbe Janssens. We reiken zelfs een prijs uit aan de speler met het meeste aantal deelnemers. Maar iedereen zou toch moeten minimum 3 deelnemers hebben. Dus ... indienen aub !!!
Lemmy Daneels en Lennert Cornette wensen de ganse groep spelers / afgevaardigden te bedanken voor hun bijdrage in het cadeau en het bijhorende kaartje ...
Komend weekend staan terug twee matchen op het programma, beide ploegen spelen dit weekend "broederlijk na elkaar" thuis. We missen de gegriepeerde Stijn Specenier, de onfortuinlijk gekwetsten Lennert Cornette en Lemmy Daneels en de vertrekkende Laurens Coene.
KSVR stoot door naar de volgende ronde van de Beker van België. Na eerder Houthulst uitgeschakeld te hebben, was het nu de beurt aan Heule. Krijgen we volgende maand een derde "H" voorgeschoteld ? In ieder geval : "h"oog was het behaalde niveau gisteren niet. De eerste helft werd er gespeeld aan het tempo van een doordeweeks slakketje. De groenwitte thuisploeg startte enorm moedig en was de eerste helft een meer dan waardige tegenstander. Hun keeper maakte geen enkele fout (zijn uitblinkersrol zou de tweede helft nog groeien, toen zijn ploegmaats de vermoeidheid begonnen te voelen), en op het middenveld liepen twee sterke spelers rond. De kleine nr"10" strooide vinnig passes en passeerbewegingen rond, zijn kleurgenoot (nr "8") was de eerste halft alomtegenwoordig op elke strook van het veld. Onze afgevaardigden omdoopten deze middenvelder (die Michel heette) al vlug tot "Groene Michel" . Nochtans was het scoreverloop ideaal voor een kleine monsterscore. De eerste treffer viel immers al na 3 minuten : een mooie diepe bal van Maarten Houthoofd bereikte Torbjorn Deckmyn en die werkte beheerst af. En in de negende minuut stuurde Maarten Tibo Gereels diep die de 0-2 scoorde. Toen stokte het aanvalsspel een beetje en behalve wat corners kon KSVR niet meer dreigen. In de 19de minuut was er een mooi terugleggen van Torbjorn Deckmyn, Tibo Gereels was de gelukkige afwerker. Tibo had er dus al twee gepot, maar zijn totaal kon in de laatste 5 minuten van de eerste helft gerust nog wat opgelopen zijn : enkele reuzekansen werden de Heulse nek omgewrongen. Na rust werd scoremachine Emile Samyn de pelouse opgestuurd. En al na 1 minuut deed hij de Heulse netten trillen na een doorsteek van Maarten Houthoofd. De energietank van "Groene Michel" was ondertussen opgebruikt en het regende nu plots om de haverklap Roeselaarse kansen. Maar de thuisdoelman speelde enorm sterk en het Roeselaarse afwerkkanon stond niet goed afgesteld. Emile Samyn lukte een "hattrick" gemiste kansen binnen de vijf minuten, doch kreeg stevige concurrentie van zijn ploegmakkers. Op een mooie pass van Simon Vandewiele lukte Emile Samyn dan toch zijn tweede goal'tje, om in de slotminuut zijn derde binnen te prikken, terug op doorsteek van Simon. Tussendoor bleef het een festival van gemiste kansen : Emile zelf nog een paar keer, maar ook anderen vonden de weg naar de netten moeilijker en moeilijker : Torbjorn Deckmyn 3x, Robbe Janssens 2x, Simon Vandewiele, Tibo Gereels en debutant Lowie Tyvaert misten open kansen. Al bij al een makkelijke zege ... op naar de derde ronde ...
volgende 4 spelers worden verwacht op de individuele training woensdagnamiddag (tussen 15.00 en 16.00, aanwezig 14.45) : Florian Cavey - Jean Thibault Calewaert - Niels Van Craeyveld - Laurens Huysentruyt
" Hobbel de bobbel "... een omschrijving van deze zaterdagvoormiddagmatch. Kan gelden als de omschrijving van het kleine Cercle'veldje : zeer smal en hobbelig. Kan echter ook gelden als omschrijving voor het eigen spelpeil. Zeer veel soeps was het niet, al waren enkele mooie goals het toch waard om als "lekkere balletjes" in deze soep te fungeren. Pas op ... de zege was ruim verdiend. De thuisploeg slaagde er niet in om Stef Platteeuw één keer aan het werk te zetten, en kwam behalve een kwartier steriele druk niet in het hoofdstuk voor. Al dient gezegd dat de thuisploeg altijd probeerde om er voetballend uit te komen. In de eerste helft slaagde ook KSVR af en toe in een zeldzame mooie combinatie. Dat leverde talloze hoekschoppen op : op één van deze corners "schilderde" Gilles Muylle met zijn goede linker de bal op de knikker van Gaethan Lannoo, die blijkbaar, sinds zijn goals op Houthulst, de smaak van het scoren goed te pakken heeft. Kalm kopte Gaethan de 0-1 binnen. Verdere corners leverden nog grote kansen op via o.a. Laurens Huysentruyt (2x) en Florian Cavey. Doch kansen scheppen uit zuivere acties bleef moeilijk en dat beterde er de tweede helft zeker niet op. Integendeel, in het eerste kwartier na rust, konden we niets klaarmaken. Toen de druk van Cercle verdween, kwamen we meer en meer in het stuk voor. Een diepe bal van de sobere doch sterkspelende gelegenheidskapitein Axel Deturck (Maarten Houthoofd startte na zijn kwetsuur immers op de bank) bereikte Emile Samyn. Emile besloot met éénzelfde passeerbeweging vanop eigen helft drie Cercle'naars tot figuranten te degraderen en vervolgens de 0-2 binnen te punten. Een enig mooi doelpunt als slot van een weinig opwindende tweede helft. En Emile Samyn herinnerde zich plots een belofte van op de donderdagtraining : coördinator Philippe Mercier had hem bij het scoren van twee goals immers een cola beloofd, zoiets laat je niet liggen !. In de allerlaatste seconde van de match besloot Emile een carombolevoorzet van Torbjorn Deckmyn via een slim lobballeke om te buigen tot de uiteindelijke 0-3 cijfers. Een verdiende zege die echter smeekt naar beter voetbal. Dat kan woensdag al voor de beker op NS Heule of aanstaande zaterdag voor de competitie thuis tegen KV Kortrijk.
.
.
