We stapten dit seizoen al een aantal keer met een onbevredigd gevoel de bus op voor de terugreis (remember Tubize, Dender en vooral Aalst en Brussels).  We kregen toen te weinig volgens hetgeen we brachten en verdienden.  Deze keer echter trokken we zelf het dievenplunje aan.  Onze zege op Diegem was allesbehalve verdiend, we durven dit gerust toegeven.  De beste man op het kleine en vooral spekgladde, vettige veld was nochtans een Roeselaarnaar : interim-scheidsrechter en full-time papa Henk Maertens.  We hebben de ganse wedstrijd niet gemerkt dat er een "invaller" op het veld stond, en onopvallendheid is zowat het beste compliment dat je als scheids kan ontvangen !!  Onze eigen prestatie daarentegen was ermbarmelijk, gelukkig speelden we in de nabijheid van het vliegveld of er waren enkele toeschouwers of zelfs spelers in slaap gedommeld.  De thuisploeg toonde een zelden geziene vechtlust en gezonde agressiviteit en dat gedurende de volledige wedstrijd (dit was ook tijdens de met 10-2 gewonnen thuismatch zo, maar toen was onze eigen prestatie een stuk sterker).  Iedere speler van Roeselare kreeg, eens in balbezit, amper de tijd om te ademen en zeker niet om te voetballen.  Wij kregen onze voetballende knop de ganse wedstrijd niet omgedraaid.  Thomas Vercruysse kreeg een karrevracht terugspeelballen te verwerken (we vonden immers nooit een vrijstaande man).  De thuisploeg kon dreigen via een onrechtstreekse vrije trap en via een snelle counter, doch de heroptredende en sterkspelende Seppe Verbeke kon van de lijn redden (Seppe was samen met Axel Maertens onze beste "acteur" op Diegemse bodem).  Een mooie diepe bal van Seppe Verbeke bereikte Louis Callens op de rechterflank en die "spurtte" de 0-1 binnen.  Een goal, totaal tegen het spelbeeld in en voortvloeiend uit onze werkelijk eerste en enige aanval van de voormiddag.
Na rust weinig beterschap.  We bleven zeer slordig acteren en de thuisploeg bleef ons bestoken met hun onvermoeibare vinnigheid.  Een schermutseling voor doel zorgde bijna voor de 1-1, doch een soloren van Andreas Hemelaere (met een korte deviatie van Alessandro Beel tussenin) zorgde voor de gevleide maar o zo geruststellende 0-2.  Diegem trof nog de dwarsligger, maar het laatste kwartier kregen wij nog kleine kansjes, maar de overdreven en niet verdiende 0-2 bleef op het bord staan.
En tot overmaat van toeval, in het weekend van onze slechtste match sinds lang, verliest leider Tubize (althans volgens "footbel") punten thuis tegen Woluwe-Zaventem, zodat wij voor het eerst dit seizoen aan de leiding komen te staan.
Maar dat het zaterdag tegen onze vrienden van Dender een ferm stuk beter zal moeten, moge duidelijk zijn !!

10-02-2013 om 00:00 geschreven door PR  

08-02-2013 om 00:00 geschreven door PR