Sommige wedstrijden verlies je met glans en met opgeheven hoofd (cfr. voorgaande week in Genk), soms win je een match die je niet meer hoopt te winnen, en dit op karakter. De thuiszege tegen Charleroi was er zo eentje van het laatste "merk". Nochtans namen we een turbo-start : Maarten Houthoofd zette in de eerste seconden al drie Charleroi-spelers in de (nochtans nadrukkelijk aanwezige) wind, Emile Samyn vond het nog te vroeg in de match om de grote kans te benutten. Hoge pressing en korte balwisselingen maakten van de thuisploeg tijdens de eerste tien minuten duidelijk de betere ploeg. Een drietal corners, enkele halve kansen via Torbjorn Deckmyn en Emile Samyn waren toen ons deel. Na die openingsperiode kwam het fysiek sterke Charleroi echter opzetten : onder impuls van de boomlange diepe spits drukten ze ons dichter tegen eigen doel aan. Behalve enkele afstandsballen waren ze echter niet gevaarlijk, doch KSVR zocht te veel heil in lange ballen en verloor de greep op het spel. Ze waren ook wat onder de indruk van de harde duels van de bezoekende ploeg. Laurens Huysentruyt, Emile Deltombe en Maarten Houthoofd hadden elk op hun beurt verzorging nodig na een fel duel, en ook de Fair-Play'regels zijn nog niet in Charleroi gekend : een bal buitentrappen bij een geblesseerde speler zeker niet, en zelfs de bal teruggeven bij een scheidsrechterbal behoort niet tot hun vakjargon. Desalniettemin werd een 0-0 ruststand bereikt. Na rust was er hoop op beterschap, doch Stef Platteeuw moest al onmiddellijk in de voeten bij een bezoekende doorbraak. De herneming werd door een Charleroi'speler kurkdroog in de hoek geknald. In de beginnende herfsttemperaturen doet een koude douche nog minder deugd dan anders en deze 0-1 kwam hard aan. Doch na tien minuten kwamen we terug boven water : op een nochtans minder goed getrapte corner van Maarten Houthoofd kon Emile Samyn via binnenkant paal de 1-1 binnentrappen. En na een mooie actie van Robbe Janssens was Niels Van Craeyveld dicht bij de 2-1. De bezoekers kwamen nerveuzer en na een brutale fout van hun diepe spits kon de kort leidende scheidsrechter niet anders dan de rode kaart tonen. Zij waren hun beste speler kwijt, doch ook bij ons diende de sterkspelende Maarten Houthoofd gekwetst het strijdtoneel te verlaten. Het beste bewijs dat voetbal niet met 11 doch met 15 gespeeld wordt, leverde Niels Van Craeyveld. Als bankzitter gestart, speelde hij een enorm sterke en vinnige tweede helft, quasi betrokken in alle aanvallende acties. In de slotminuut, toen iedereen zich al verzoende met een billijk 1-1 gelijkpel, vond Emile Samyn nog de energie om achter een verloren bal te hollen. Tussen drie bezoekende verdedigers die de bal afschermden, slaagde hij er alsnog in de bal voor doel te brengen. De attente Niels Van Craeyveld was goed gevolgd en kon zijn sterke prestatie bekronen met een onverwachte winninggoal. In de slotseconde was er nog een reuzekans via Torbjorn Deckmyn doch de doelman hield de misschien overdreven 3-1 cijfers uit zijn doelvlak. Proficiat aan de jongens voor deze zege, puur behaald op karakter en na een moedig terugvechten na een 0-1 achterstand.
De tegenstander van onze shadows vandaag was een degelijke opponent, gezegend met enkele "ferme posturen" in hun ploeg. De doelman en hun twee donkere aanvallers waren duidelijk geen smurfen en bepaalden het wedstrijdverloop. Onze bende speelde nochtans een verdienstelijke partij, doch kwam onmiddellijk na de aftrap op achterstand op een stilliggende fase. Niet getreurd echter, onder impuls van een sterke Miras Zangeneh begonnen we beetje bij beetje wat kansen bij elkaar te krijgen. Het centrale verdedigingsduo Lowie & Lowie bgon steeds meer greep te krijgen op de Lierse-aanvaller en ook Lemmy Danneels liet op zijn rechterflank weinig door. Op een counter kwam Tibo Gereels alleen voor de doelman, die zijn poging in eerste instantie nog afblokte, doch in de herneming trof de goedgevolgde Robbe Tyvaert raak en de meer dan verdiende 1-1 was er. Op een corner van Miras Zangeneh miste Robbe op een (blond) haar na de voorsprongstreffer, meer zelfs ... op de daaropvolgende Lierse'corner werd een eigen doelpunt ons fataal en het stond 1-2. Na rust waren er omzeggens geen bezoekende kansen meer, doch ook de thuisploeg speelde iets minder fris. Toch waren er nog kansen voldoende om zeker een verdiend gelijkspel te behalen, doch pech en overhaasting stonden dit in de weg. De shadows moeten zeker niet wanhopen na deze 0 op 6. Gewoon in het achterhoofd houden dat de twee tegenstanders (Geel/Meerhout en SK Lierse) zeker geen doetjes waren, en dat in eigen rangen voldoende talent schuilt om volgende week SK Lierse B te kloppen ...
Bij de U13A haakt Simon Vandewiele dus af voor de wedstrijd van zaterdag wegens een heupblessure. Hij herneemt maandag. Lennert Cornette en Stijn Specenier blijven eveneens gekwetst "out". Bij U13'shadow is Jasper Cafmeyer lichtjes twijfelachtig wegens ziekte.
