De laatste competitiewedstrijd voor de winterstop, al leek de winter iets te vroeg gearriveerd te zijn. Bitter en vooral bijtend koude temperaturen op het kleine veldje van Moeskroen. Een beetje vergelijkbare omstandigheden zoals op Deinze voorgaande week, doch het veld lag een ferm stuk beter. De start was ook beter : de eerste vijf minuten dwongen we drie glasheldere kansen af en drukten de thuisploeg volledig weg. Guanitto Werbrouck werd na een prachtige doorsteekbal van Arne Naessens nog door de doelman gestopt, Andreas Hemelaere zag zijn afstandsschot net naast gaan en Simon Verlinde besloot de verkeerde kant van de netten te doen trillen (poging in het zijnet). En daar waar we in Deinze dus beloond werden zonder goed te spelen, kregen we nu de beloning niet na steengoede eerste minuten. Andreas Hemelaere had nog een prachtige solo-wandeling in petto, maar ook zijn rush belandde net naast. Louis Callens schoot met links een torenhoge kans al even torenhoog over. Dus kansen genoeg, maar de score bleef nul nul. De eerste twintig minuten was de thuisploeg nog niet in het stuk voorgekomen, we waren zelfs van plan doelman Bert Knockaert huiswaarts te sturen, tot het spelbeeld in minuut 20 plots kantelde. Bert had een prachtige redding in petto op een vrije trap van de thuisploeg en even later waren de thuisboys er terug dicht bij. Net voor rust was een mooie parade van Bert Knockaert zelfs het keerpunt van de wedstrijd. In plaats van 1-0 werd het uiteindelijk 0-1, net op een moment dat we niet meer in de match zaten. En nog maar eens werd bewezen welk raar spelletje voetbal soms is. Spitsen Alessandro Beel en Simon Verlinde bewezen in deze match dat je als spits niet hoeft te scoren om een sterke match te spelen. Omgekeerd bewees Louis Callens (en hij weet het zelf ook wel : "mijn benen zijn niet in form ) dat je als spits ook niet sterk hoeft te spelen om te scoren. Net na de cruciale redding van Bert lanceerde Andreas Hemelaere onze sneltrein op rechts, en die legde de bal beheerst in het hoekje. Die goal werkte bevrijdend na rust : we domineerden deze wedstrijd verder op een volwassen manier. Bert diende nog éénmaal gevat tussen te komen, maar voor de rest was het al zwartwit wat de Moeskroense klok sloeg. Alessandro Beel werkte "in de draai" een rush van Simon Verlinde iets te slap af, maar enkele minuten later vond de hardwerkende Arthur Geldhof de vrijstaande Guanitto Werbrouck op links. "Gua" heeft eventjes genoeg van pogingen op paal en lat en besloot dan maar de 0-2 te scoren met een wereldknal die binnenging (via paal en lat ). Arne Naessens besloot nog een voorzet van Simon Verlinde naast, en op een hoekschop werd de kopbal van Kenneth Provost gered door de thuisdoelman. Kenneth slaagde echter wel in zijn "herexamen" : op de daaruitvolgende corner van Arne Naessens kopte hij wel krachtig binnen. Een mooie 0-3 zege zorgt ervoor dat we met een goed gevoel de winterstop kunnen ingaan met een 15 op 15 in de laatste vijf matchen, zonder tegengoal en met 27 gemaakte goals in de laatste 5 matchen. We staan voorlopig (als de uitslagen kloppen), solo op de tweede plaats, met één puntje achter op Tubize en 2 punten voor op FC Brussels.
) dat je als spits ook niet sterk hoeft te spelen om te scoren. Net na de cruciale redding van Bert lanceerde Andreas Hemelaere onze sneltrein op rechts, en die legde de bal beheerst in het hoekje.
