Het werd (zoals steeds) een boeiende, aantrekkelijke en ongemeen spannende wedstrijd tussen KSVR en de kustploeg, uiteindelijk verdiend gewonnen met de kleinste score. De start was al even boeiend als de politieke situatie in België : langdradig, vervelend en zonder resultaat. Middenveldspel van de bovenste (of beter onderste) plank. In een bitsig duel (zonder schuldige) kwetste Emiel Wheaton zich aan de lies in minuut 14 en diende noodgedwongen de rest van de wedstrijd te volgen vanuit de dugout. Het tweede deel van de eerste helft werd KSVR plots wakker. Een eerste hoekschop werd door Joren Van Poucke netjes binnengekopt, maar een "kuster" redde de bal vanop de doellijn. Toen al leek duidelijk dat Madammeke Fortuna niet haar zwartwit jurkje aanhad, want enkele minuten later werd op een volgende corner de bal van Benjamin Deceuninck tegen de paal verwerkt en werd tijdens de daaropvolgende scrimmage de bal terug van de lijn gered. En om het helemaal duidelijk te maken werd een mooi schot met links van Milan Gillewy ... inderdaad ... terug door een veldspeler vanop de lijn weggekopt. Een voorsprong was duidelijk meer dan verdiend geweest, maar bleef uit. De bezoekers waren op dat moment nog niet op onze helft geweest. Na rust éénzelfde spelbeeld met een drukkende thuisploeg. Een mooie rush van een opzittende Joren Van Poucke werd door de scherp ingevallen Victor Landuyt binnengetrapt en de verdiende voorsprong stond op het bord. De laatste tien minuten kwam dan Dame Fortuna terug op de proppen. KSVR wou immers een tweede doelpunt en zette de deur open voor bezoekend aanvallend geweld en deze keer knalde KVO tegen de paal en redde Joren Van Poucke een bal van de lijn. Tot slot redde Julien Van Volcem een vrije trap met een spectaculaire safe. Een verdiende zege van de thuisploeg die volgende week maar eens op zoek moet naar een "echte" zege op vreemde bodem (laten we de non-match op Charleroi immers buiten beschouwing laten) ... Tot slot nogmaals een vermelding voor de invallers Shun Ballegeer, Brent Verbrugge en Victor Landuyt die wederom bewezen dat een gemotiveerde reservebank wonderen kan doen !!
De uitslag van deze wedstrijd tussen de jaar-jongeren van KSVR en KV Oostende was 63-7 ... 63 minuten was KSVR meester over de bal en de betere ploeg, de bezoekende kustboys waren slechts 7 minuten "aanwezig" in de wedstrijd en profiteerden in die zeven minuten van hun enerzijds gestalte en kracht, anderzijds het slappe momentje van de thuisploeg en tot slot een warrig leidende scheids. Tussen minuut 5 en 12 scoorden ze immers drie keer : de eerste uit corner, de tweede uit duidelijk buitenspel en de derde uit laks wegwerken van de bal. Maar wie een afstraffing vreesde kwam bedrogen uit. KSVR was de rest van de wedstrijd duidelijk de betere ploeg en scoorde via een directe vrije trap van Hasse Colpaert de aansluitingstreffer. Na rust was KVO nog één keer gevaarlijk. De rest van de 35 minuten drukte KSVR, aanvankelijk zonder grote kansen. Maar op het einde waren er nog meer dan kansen genoeg om een meer dan verdiend gelijkspel te rechtvaardigen. Een duidelijke fout "binnen de rechthoek" werd door de 500 meter verderop wandelende scheidsrechter (hoe kan je een zevental gele kaarten trekken in een faire match ??) omgetoverd tot een vrije trap net buiten de rechthoek. Jelle Depoortere borstelde de bal iets te zacht richting winkelhaak. Gianni Carpentier, Hasse Colpaert, Artur Tyvaert, Michiel Vandromme en Casey Devoldere had elk nog een kans aan de voet om te scoren, doch de onrechtvaardigheid bleef op het bord na een zeer verdienstelijke wedstrijd. Oh ja, de "chte uitslag" was dus 1-3, want een raar voetbalreglement zegt dat enkel de gescoorde goals tellen, en daarin "wonnen" de bezoekers ...
Arthur Staelens Amyitis Anne - Robbe Van Loo - Artur Tyvaert - Jelle Depoortere Pieter Specenier - Casey Devoldere - Thomas Termote - Hasse Colpaert - Jari Braeckeveldt Michiel Vandromme - Kjell Boedt - Gianni Carpentier - Arthur Devos
Jarne Vanderhaeghe (groeipijnen ?) en Matthias Maeyaert (eerste keer voorzichtjes lopen) zijn nog een tijdje out.
Beker van België derde ronde KSV Diksmuide - KSV Roeselare 2-3
Voetbal is soms een wereldje van contrasten. Van de hobbelende akker op Charleroi naar het prachtige eerste veld van Diksmuide (vlak, ruim en onder een stralende verlichting). Sommige spelers waanden zich zelfs op Europese verplaatsing. Een tweede contrast was het wedstrijdverloop. Op basis van de uitslag en het wedstrijdverloop kun je een moeizame zege veronderstellen. Echter op geen enkel moment van de wedstrijd hadden we de indruk deze wedstrijd niet te zullen winnen, al hebben we ervoor moeten vechten en harken. Het werd een mooie en boeiende wedstrijd in een aardig tempo. Een confrontatie tussen twee verschillende stijlen : de thuisploeg met stugge verdediging, verticaal spel en snelle omschakeling met een diepe bal naar de snelle spits - de bezoekers (wij dus ), met een geduldige aanpak, combinerend, bij voorkeur over de flanken. Aan de rust nog zo'n contrast : we dienden de kleedkamers in te trekken met een 1-0 achterstand. Al speelden we een sterke eerste helft met een viertal loepzuivere kansen. En al is scoren nu niet direct de hoofdcapaciteit van deze groep, de "doelpogenaars" deden wat ze moesten, maar een sterke thuisdoelman en een portie pech verhinderden een andere (lees betere) rustuitslag. Na een stevige duwfout op Henri Verduyn kregen we een elfmeter. Brent Verbrugge trapte deze mooi en strak in het hoekje, maar had het ongeluk dat de doelman met een prachtparade deze hoek eveneens uitgekozen had. Een schoolvoorbeeld van hoe een goed getrapte penalty niet altijd een goal oplevert, al zoeken we nog steeds iemand die Brent hiervan kan overtuigen . Verder was er een prachtige actie van Casey Devoldere (mooi wegdraaien) die op de lijn gered werd. Wat later werd nog een bal van de lijn gered en een mooi schot van Milan Gillewy werd terug gestopt door de doelman. De herneming van Henri Verduyn zorgde voor een goal, doch de anders vlot leidende scheids keurde deze onterecht af wegens onbestaand handsspel. Ondertussen was de thuisploeg op voorsprong gekomen : alsof ze ons wilden tonen dat je aan één kans genoeg kan hebben om te scoren. Net voor rust kregen ze nog een uitgespeelde kans om op 2-0 te komen, doch doelman Julien Van Volcem pareerde de vrije trap met de nodige keepersklasse en -show . Dus een achterstand na een best wel verdienstelijke prestatie. Na rust gewoon de lijn doortrekken en hopen op wat meer geluk & realisme. En de "gebeden" werden verhoord : onmiddellijk na rust lukten we de gelijkmaker. De vinnige Benjamin Deceuninck werd gestuit door de doelman, Dirk-Jan Dewaegemaeker kon in de herneming binnenduwen. De kansen volgden elkaar nu vliegensvlug op. Diksmuide bleef nu op eigen veld genageld en Dirk-Jan, Michiel Vandromme en Joren Van Poucke waren dicht bij nieuwe goals. Het mag ook gezegd dat de wijze waarop de vier invallers hun intrede maakten een voorbeeld mag genoemd worden (zo invallen kan matchen beslissen). Na een mooie "steal" van Maurits Vanhoutte kon Thiemen Desendre oprukken en op het juiste moment Benjamin Deceuninck bereiken. "Benji" scoorde de 1-2 met een mooie knal in de bovenhoek. Michiel Vandromme schoot dè kans op de "matchdoder" echter voorlangs en Diksmuide stak zijn neus nog eens aan hun eigen venster en lap ... daar was de gelijkmaker 2-2. Je zag een lichte twijfel in de eigen rangen sluipen, doch gelukkig scoorde Dirk-Jan Dewaegemaeker met een mooi afstandsschot de 2-3. Al bij al een zeer verdiende zege, gewoon jammer dat we niet iets meer scoorden. Maar mij mogen ze elke week zo'n wedstrijd geven !!! Om die reden spraken we dus al af met de sympathieke gastheren voor een bijkomende oefenwedstrijd op Schierveldse bodem.
Er werd gevraagd een verslagje te maken zonder de staat van het veld te vermelden. Na herhaaldelijke podingen ben ik gedeeltelijk in deze opdracht mislukt. Laat ons beginnen met te zeggen dat er op Charleroi een pracht van een kunstgrasveld ligt, helaas zonder goals. En aangezien we al zo moeilijk scoren, leek ons een match daarop een beetje te risicovol . Dus sorry : we moeten het vermelden. De mat (bestaat er een minder juist woord ?) waarop diende gespeeld te worden was 4° provinciale onwaardig : klein, hobbelig, niet afgereden gras, bulten, putten, vallende bladeren en scheefstaande goals. Probeer daar maar eens de goed-voetballende prestatie van voorgaande week op door te trekken. De eerste helft was dan ook een "maagdje" : geen kansen aan beide kanten, al waren de betere intenties van onze makelij. Na rust speelden we iets beter en vooral aanvallender : kansjes via Victor Landuyt, Henri Verduyn en Milan Gillewy waren de voorbode van de openingsgoal : Dirk-Jan Dewaegemaeker werd lichtjes aangeraakt in de grote rechthoek en wonder-boven-wonder kregen we een penalty op-Waalse-gronden. Robbe Van Loo zette deze kalm om : 0-1. Deze voorsprong werkte bevrijdend want plots waren we iets kalmer en vlotter aan het voetballen. Milan Gillewy trapte nog naast de bal op een mooie voorzet van Henri Verduyn of beter gezegd : Milan trapte eigenlijk op de plaats waar de bal "in-normale-veldomstandigheden" had moeten passeren . Op een corner van diezelfde Milan kon Robbe Van Loo zijn tweede van de voormiddag binnenplaatsen. Niet toevallig vielen de twee goals op stilstaande fases, al combinerend was scoren zeer moeilijk. Al kregen we daartoe nog een aantal kleine en grote kansjes. Een deugddoende zege op vreemde bodem en al bij al verdiend. Laten we echter rap vergeten dat we er geweest zijn !! Tot slot nog een trieste vermelding voor een aanwezige controleur van den Belgische Bond : een gekwetste speler verzorgen met een verkeerd kleur van band (wit in plaats van geel) is belangrijker dan het menselijke aspect, een "Vlaamse" oplossing zorgde er dan echter voor dat de band van de andere afgevaardigde dan weer het verkeerde kleur had, iets wat de rechtvaardige controleur natuurlijk ook gezien had. Een mens (afgevaardigde) zou er wit, geel of rood van woede van worden . Diezelfde Belgische Bond toonde eerder al zijn kunnen door dergelijke velden (en ploegen) toe te laten in een Nationale Competitie .
De Rikkie-boys speelden terug een wedstrijd volgens hetzelfde refreintje : de betere ploeg, de betere kansen, de betere voetballers, doch grotere tegenstanders die uit elke halve kans een goal puren en niet echt medewerking van de blazende-man-in-het-zwart. Een jammere 2-0 nederlaag doch opnieuw een bevredigende prestatie.
Volgende 15 spelers zijn opgeropen en trainen dus op dinsdag 08.11.2011 NIET : Julien Van Volcem Joren Van Poucke - Amyitis Anne - Brent Verbrugge - Robbe Van Loo - Emiel Wheaton Casey Devoldere - Benjamin Deceuninck - Thiemen Desendre - Dirk Jan Dewaegemaeker Michiel Vandromme - Maurits Vanhoutte - Henri Verduyn - Milan Gillewy - Shun Ballegeer
De andere spelers trainen dus op dinsdag 08.11 en vrijdag 11.11. Vandaag maandag 07.11 traint de ganse groep !!
zegt dat enkel de gescoorde goals tellen, en daarin "wonnen" de bezoekers ...
), met een geduldige aanpak, combinerend, bij voorkeur over de flanken.
. Verder was er een prachtige actie van Casey Devoldere (mooi wegdraaien) die op de lijn gered werd. Wat later werd nog een bal van de lijn gered en een mooi schot van Milan Gillewy werd terug gestopt door de doelman. De herneming van Henri Verduyn zorgde voor een goal, doch de anders vlot leidende scheids keurde deze onterecht af wegens onbestaand handsspel.
.
.
