Een weekje voor het echte Rodenbachvat in Roeselare geledigd wordt, genoten wij hier alvast van ons eigen bierfeest. De kinderen konden zich thuis vermaken met de oppas die met hen spelletjes speelde. De gasten en wijzelf reden richting St Paul, de tweelingzusterstad van Minnepolis. Die stad hadden we donderdag nog overdag bezocht want hier zijn wel wat historische plekjes te zien zoals de kathedraal en het capitool, waar de kamer en senaat van de staat Minnesota is gevestigd.
Het bierfeest leek nogal sterk op het vat van Rodenbach. De lokale brouwerij Schmidt opende een weekend de deuren en dat werd op zijn Duits ingezet op vrijdagavond. Eenmaal binnen was er drank en eten a volonté. Keuze tussen vier soorten bier en in tegenstelling tot het Roeselaarse bierfeest werd hier wel aan Bob gedacht... ook gratis water en frisdrank. Een tent zorgde voor de nodige schaduw en een live band speelde de ganse avond Duitse schlagers. We genoten letterlijke en figuurlijk met volle teugen en probeerden alle biertjes vlot uit.. De beker mocht mee naar huis maar ook hier lopen ze even voor op het Rodenbachvat want de stenen potten zijn er vervangen door plastic exemplaren in dezelfde vorm. Als animatie was er verder ook nagelkloppen en dikke Amerikanen bekijken...
Raf, Leentje en Monique kregen de kans om de Amerikaanse eet- en leefgewoonten vanop de eerste rij te bewonderen... Voor het bier moest nooit langer dan 30 seconden aangeschoven worden. Alle Amerikanen stonden namelijk de ganse avond netjes in de rij om het gratis Duitse eten te verorberen. Een goede Belg weet echter dat bier belangrijker is en dat aanschuiven voor een nep braad- of curryworst of pak friet gedurende een half uur verloren tijd is. Wat doet een Belg dan? Hij neemt een biertje naast de rij, slaat een praatje met de eersten in de rij en neemt hartelijk het eten in ontvangst dat hen spontaan wordt aangeboden. De ene blijft praten... de andere loopt op en neer... en zowaar een Belg eet en drinkt zijn buikje rond...
Toegegeven... We hebben even gemijmerd over het echte Rodenbachvat... maar we zijn blij dat we een waardig alternatief gevonden hebben dat we met familie uit konden testen... We hopen dat volgend jaar rond deze periode opnieuw Belgen ons vervoegen voor dit feestje.. Kwestie van tradities zelfs in het buitenland niet te doorbreken... En by the way... we moesten gelukkig geen foto's censureren...
Niet alleen in België werd volop uitgekeken naar de eerste match van onze Rode Duivels op het WK in Brazilië. Ook hier in Minnetonka maakten de kinderen (en papa) allerhande plannen om de match in de juiste sfeer te kunnen bekijken. De woonkamer werd opgefleurd met een Jupiler-driekleur en met dank aan Raf konden alle kinderen zich ook nog fraai opmaken voor de eerste wedstrijd. Marcin en Catharina gingen in de op de uitnodiging van de Britse overbuur die hen aanbood om de wedstrijd bij hem op reuzescherm te volgen. Hij is intussen gepensioneerd en de kinderen zijn het huis uit, maar als echte Engelsman blijft hij voetballiefhebber in hart en nieren. De kinderen mogen zelfs in zijn tuin gaan sjotten omdat daar meer plaats is...
Bjorn slaagde erin om tussen meetings door nog snel naar huis te keren om daar met Raf en Thano de match te volgen. Om volop te kunnen genieten stuurde Bjorn de dames (Els, Leentje en Monique) richting kapper... Ideale omgeving die gelukkig ook loonde met een fraai resultaat naar een spannende wedstrijd. Het smaakt al naar meer.... gelukkig spelen ze de volgende wedstrijd in het weekend.
Intussen genieten onze Belgische gasten ook van het verblijf in Minnetonka. Het shoppen wordt onverminderd verder gezet en 's avonds wordt volop genoten van de ontspanningsruimte in de woning en de gezelschapspelen. Bij het aansnijden van een partijtje darts moest Bjorn evenwel ingrijpen. De muur kreeg enkele verluchtingsgaatjes maar bovenal verhoogde het risico op kwetsuren zo sterk dat de skihelm van de kast op het hoofd van Raf werd gepiloteerd. Kwestie van hem de dames nog altijd te laten bijstaan zonder Amerikaanse verzekeringsclaims te riskeren...
Minneapolis is evenwel meer dan shopping alleen... dinsdag genoten de gasten van het arboretum en woensdag nam Bjorn een dagje verlof om iedereen op de fiets doorheen de stad de loodsen via de vele fietsroutes die er liggen. Inclusief rustplek op een eilandje en een ijsje bij aankomst. Een speciaal ijsje wat het werd geen schepijs of softijs maar.... yoghurtijs.. laatste nieuwe trend hier in de US. Keuze uit zowat dertig smaken in machines die lijken op softijs machines. Bijzonder lekker maar wel iets zwaarder op de maag.
Het ganse gezin leefde er de afgelopen weken intense naar toe... Een nieuw bed werd aangekocht en de kamer in de kelderverdieping werd opgefrist. Het huis en tuin werd in opperbeste staat gezet en de kinderen kregen nog snel uren Nederlandse les om zeker te zijn dat er tien dagen echt genoten kan worden. En op donderdag 12 juni was het eindelijk zo ver... De eerste bezoekers van Hotel Els arriveerden op de luchthaven van Minneapolis. Aangezien Bjorn hen vergezelde was het even puzzelen met de opvang van de kinderen om iedereen in één auto op te pikken. Gelukkig zijn we intussen goed geïntegreerd en vond Catharina een namiddag onderdak bij een ex-collega van Bjorn die ze vervolgens ook richting turnles zou brengen. Marcin kampeerde voor de gelegenheid bij een vriendinnetje van de klas. Bijgevolg bestond het ontvangstcomité op de luchthaven uit Els en Thano.
De gasten overleefden de vliegtuig reis goed. Raf en Bjorn doodden de tijd met een tiental boompjes kaarten. Monique en Leentje sloten even de ogen, maar allen waren ze vooral benieuwd om onze Amerikaanse levenswijze te kunnen zien. Van de geplande hittegolf kwam niet veel in huis en met amper 16°C werd de toon voor de ganse week gezet... het weer werd wat spelbreker om bepaalde dingen te tonen en beleven. Er was echter voldoende te beleven en in ons enthousiasme hebben we misschien wel teveel willen samen beleven. We zijn overtuigd dat de gasten de komende weken wel wat slaap zullen inhalen...
Na de ontvangst op de luchthaven maakten de gasten al snel kennis met Amerikaans verkeer: brede wegen, grote auto's; door het rood naar rechts rijden en... Files. Door de strenge winter zijn veel wegen stuk gevroren (ja dat gebeurt ook hier!!) en dus worden van de enkele zomermaanden volop gebruik gemaakt om wegen te herstellen. Vaak door ze gewoon voor alle verkeer af te sluiten..
Eenmaal in de Ella Lane aangekomen konden de gasten echt ervaren hoe de woning er uitziet (nog groter dan je op skype kan inbeelden en vooral niet energievriendelijk was de eerste reactie). Vooral de biljarttafel zou de komende dagen ten volle benut worden. Het overwinnen van de jetlag werd ingezet door zo lang mogelijk wakker te blijven. Toch was het belangrijk van goed te slapen want een dagje later zou al meteen één van de favoriete tijdsbesteding van Amerikanen beleefd worden: shopping. Uiteraard eerst in de outlet mall, de dagen daarna ook in de Mall of America en de shops in de buurt. De verbazing van het prijsverschil was zo groot dat iedereen als snel besefte dat de valiezen vol richting Belgie terug zouden keren en dat onze waarschuwing om niet al te veel mee te nemen niet uit de lucht was gegrepen.
Het eerste weekend verkende we vooral de binnenstad, waar een kunstmarktje door de regenval er troosteloos bij lag. Gelukkig waren er nog enkele leuke Jaguar auto's te bewonderen en liet een kraam met Luikse wafels ook weten hoever onze gasten echt van huis waren. Het werd evenwel snel duidelijk dat regen in Minnesota met bakken uit de hemel kan vallen en dus zochten we in het eerste weekend al meteen onze toevlucht in het pretpark van de Mall of America, waar Raf en Leentje vol enthousiasme de kinderen vergezelden op de vele attracties in dit indoor pretpark. Tot grote vreugde en trots van onze kroost. De hongerige maagjes werden gestild in een typische Amerikaanse mannenbar waar de combinatie van fastfood, gekrulde frietjes, sport op reuzeschermen en schaars geklede opdiensters met volume voor het nodige vertier zorgen. Raf genoot volop maar paste toch voor de foto onder mannen...
Verder werd in het weekend voor de gelegenheid ook de verjaardag van Catharina met twee maanden voorsprong gevierd.... kwestie van kennis te maken met de fraaie en lekkere taarten op Amerikaans formaat...
De maand juni werd ingezet met een blitsbezoek aan België van Bjorn. Aangezien hij voor Cargill in Rotterdam moest zijn en al niet meer gewoon was aan de Europese feestdagen, bezocht hij Roeselare iets langer dan verwacht. Het kantoor in Rotterdam was maandag namelijk gesloten en daardoor kon er zondagavond ten huize Del'haye nog even genoten worden van een BBQ... Na intense meetings keerde Bjorn woensdagavond terug naar Tielt voor een squashpartijtje waarna hij donderdagmorgen richting Parijs trok voor de terugvlucht. Ditmaal in gezelschap van Monique, Raf en Leentje/ Onze eerste gasten in Hotel Els in Minnetonka!
De Franse spoorwegen probeerden nog even roet in het eten te gooien van deze leuke hereniging van Els en haar mama door spontaan te staken.... Gelukkig konden Bjorn en de reisgenoten tijdig de plannen nog wat bijsturen en raakten ze uiteindelijk met die ene TGV op drie die uitreed in Parijs. De komende dagen meer over dit avontuur, nu laten we jullie nog even genieten van de ervaringen in de maand mei met de link naar de foto's van de voorbije maand
Valleyfair is een pretpark op zo'n goeie 20 minuten rijden van ons huis. Voor dit jaar hebben we een jaarpas gekocht zodat we in de vakantie heel wat uren in dit pretpark kunnen doorbrengen. Het pretpark bestaat uit verscheidene rollercoaster, waterattracties, dinopark ... en zelfs een waterpretpark. Voor ons was het een eerste kennismaking en we zien alvast uit naar ons volgend bezoek.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen kropen we met z'n allen op de boomstammetjes. Nat waren we zeker, zelfs de toeschouwers om daarna allemaal samen in de familiedroger te kruipen. Na de eerste attractie werd het tijd om het dinosauruspark te verkennen en vooral Thano was hier echt in geïnteresseerd. Na een wandeling van een goeie 20 minuten werd het tijd voor het echte werk.
Zelfs Thano stapte mee op de rollercoaster die 3 maal over de kop ging. Zo trots als een pauw stapte hij van de attractie! Omdat dit het openingsweekend was waren de wachttijden (vreemd) heel kort. Gemiddeld 5 minuten per attractie. Voor de kinderen kon het niet snel genoeg gaan.
In het park is het verboden om eten en drinken mee te nemen maar voldoende eet- en drankstandjes onderweg. We kochten 3 bekers die we de ganse dag gratis mochten bijvullen. Voor het eerst proefden we ook cheese on a bun. Een soort kaaskroket op een houten stokje. Het waterpretpark lieten we vandaag links liggen maar zal zeker de komende weken bezocht worden want vrijdag 6 juni begint hier de grote vakantie tot en met 1 september.
Na een korte nacht werd het tijd voor een heerlijk ontbijt met Amerikaanse en Belgische producten. Kevin en Lori voorzagen ons van pannenkoekjes, ei, worstjes, ... Wij namen de Belgische chocolade en de honingkoek. De koffie was meer dan nodig om onze oogjes wat groter te krijgen. Ik weet niet of het lag aan het feit dat we weinig hadden geslapen of door de mix van de Belgische bieren ...
Tijdens het ontbijt hadden de kinderen ondertussen al plannen gesmeed om met de go-carts te rijden. Neen, neen, niet deze dat we gewoon zijn aan de Belgische kust maar met een motor in op een circuit. De competitie kon onmiddellijk van start gaan. Thano was nog te jong om alleen te rijden en veiligheidshalve namen Bjorn en ik het stuur in de handen. Catharina reed heel voorzichtig en Marcin wilde zijn pole position niet lossen. Na een uurtje rijden werd het tijd om andere horizonten op te zoeken.
We reden namelijk naar de minigolf waar de competitie tussen de jongens werden verder gezet terwijl de ouders en Catharina ervoor opteerden om alles wat op het gemak te doen. De temperaturen waren ondertussen al gestegen tot 30° C.
Nadat de nodige inspanningen werden geleverd werd het tijd om onze magen te spijzen in een lokale pizzeria. Als aperitiefhapje kregen we popcorn om daarna aan te vallen op de overheerlijke pizza. Om de tijd te doden speelden de kinderen volleybal en namen ze ook de tijd om te relaxen en te genieten van het uitzicht op het meer. Toen werd het tijd om nog een laatste toer op de boot te doen om daarna met een voldaan gevoel richting Minnetonka te rijden.
Op naar een volgend avontuur want op maandag hadden we voor iedereen nog een leuke verrassing ... To be continued ...
Op maandag 26 mei was het Memorial Day. Dit betekende een lang weekend en zalig genieten van het mooie weer. Bjorn had zich voorgenomen om de vrijdag vroeg te stoppen en hij voegde dan ook de daad bij het woord. Om 16 u waren we klaar om een fietstocht te beginnen op één van de vele trials die hier rond Minneapolis lopen. Na een goeie 2 uur fietsen en met het af en toe stoppen langs de verscheidene speelpleintjes werd het tijd om huiswaarts te keren.
Daar genoten we van een BBQ met vers stokbrood om daarna de valiezen te pakken om richting Wisconsin te vertrekken. In de late namiddag kregen we namelijk een uitnodiging van vrienden om het weekend samen in hun cabin (zeg maar villa) te vertoeven.
We hielden het geheim voor Marcin en Thano en na een rit van iets meer dan 2 uur kwamen we aan bij onze bestemming. Daar stonden Lori, Kevin, Hans en Fritz ons op te wachten waarna ze allemaal richting White Fish lake trokken om te spelen met de attributen. Na het uitpakken werd het tijd om kennis te maken met hun pas aangekochte boot. Daarmee vaarden we naar de andere kant van het meer om te stoppen bij een plaatselijk restaurant. In de namiddag werd de rubberen band aan de boot vastgemaakt waar Catharina, Marcin en Thano werden voort getrokken. Voor de ene kon het niet snel genoeg gaan en voor Thano mocht alles toch wat trager. 's Avonds werd het tijd om terug de BBQ aan te steken en te smullen van worstjes, hamburger, mais. De mais is een specialiteit van hier en smaakt heel zoet. Met wat boter erbij was dit een echte lekkernij!
Nadat de buikjes goed waren gevuld hielden we toch nog wat plaats over voor het typische dessert, s'mores. Dit zijn crackers waarop we een tablet chocolade leggen met verwarmde marshmellows (die we warm maken in een kampvuur). Heel plakkerig maar een streling voor de mond. Thano kon dit evenwel niet smaken en nam enkel de crackers met de chocolade. Voor Bjorn en Kevin was het moment aangebroken om het hammer spiel te spelen. Hierbij dienden nagels in een houten blok geklopt te worden met een hamer. Bjorn dacht met heimwee terug aan zijn jongere jaren (en de communiefeestjes bij Bert) maar hij haalde toch de overwinning. Daartoe haalde hij zijn geheime wapen boven: Petrus, Duvel en Omer tussen het Amerikaanse bier doorspoelen... We sloten de mooie dag af met nog wat nostalgie naar familiefeestjes... we leerden onze Amerikaanse vrienden Jungle Speed aan... na een aarzelende start bleken ze ook al snel competitief ingesteld te zijn. Voor de veiligheid (zeeer belangrijk in Amerika) speelden we wel met de plastieken versie...Na een meer dan geslaagde dag werd het tijd om in ons bedje te kruipen om te beginnen aan een nieuw avontuur.
Thano zijn laatste thema voor dit schooljaar is Japan. Hij kan ondertussen al vlot tellen tot 10. Bij het thema hoorde er ook een bezoek bij aan de Japanse tuin in het Arboretum. Voor mij was het een eerste kennismaking met de prachtige tuinen en vooral de variatie aan bloemsoorten. Zeker een aanrader voor bezoekers. Na een rondleiding van een uurtje mochten de kinderen zelf een klein Japanse plantje maken en meenemen naar huis. Onmiddellijk hadden we de aandacht van de kinderen en ging iedereen vlijtig aan het werk. De plantjes prijken nog steeds in onze keuken en overleven wonder wel onder de goede handen van Thano. Blijkbaar heeft Thano groenere vingers dan ikzelf.
Op vrijdag werd er op school het evenement Walk a Thon georganiseerd. De bedoeling hiervan is dat er geld wordt ingezameld waarmee de daguitstappen, culturele activiteiten, ... worden georganiseerd. Zowel Catharina, Marcin als Thano kregen een lege envelop mee en daarmee trokken ze naar de buren om geld in te zamelen. Ze haalden elk meer dan 100 dollar op dat ze met trots aan school gaven. Om de kinderen te stimuleren om zoveel mogelijk geld op te halen werden er prijzen uitgereikt. Zowel Marcin (die een gift card van 50 dollar won) en Catharina (die een gift card van 25 dollar won) vielen in de prijzen. Het tellen van Catharina kon beginnen want ze is aan het sparen voor een Iphone en met dit bedrag kwam ze al terug een stukje dichter in de buurt.
De kinderen wandelden een aantal miles rond de piste met als afsluiter een ijslolly. Het evenement bracht voor de school 11.500 dollar op!
Na de schoolweek had Bjorn de handen uit de mouwen gestoken voor het in elkaar steken van de trampoline. De regenperiodes laten we achter ons liggen en we kunnen genieten van temperaturen rond de 25 graden. Voor de kids een waar paradijs en wij kunnen ... even genieten van de stilte in huis ...
Na ons heerlijk verblijf in New York, werden we al gauw ondergedompeld in het regenachtige Minnesota. Op donderdag 8 mei kleurde de hemel volledig zwart en kregen we voor de eerste maal te maken met een tornado waarschuwing. Alles kan rechtstreeks via het nieuws gevolgd worden. Na een goeie 3 uur werd de tornado waarschuwing voor Minneapolis afgeblazen maar ondertussen had hij al voet op grond gezet op een kleine 3 uur rijden van onze woning.
Catharina was vooral paniekerig en de 2 jongens vonden het stoer en wilden onmiddellijk met het thuisfront skypen, mailen, ...
Het weekend van moederdag was een drukte van jewelste. Vrijdagavond hadden we voor het eerst ouders op bezoek van Marcin zijn klas. De papa is een Amerikaan en is getrouwd met Jolana die van Tsjechische afkomst is. Het was voor het eerst dat onze bezoekers bleven plakken tot na middernacht en het deed ons met heimwee denken aan de vele avonden die we met onze vrienden in België beleefden.
De kinderen hebben we geen minuut gehoord en het was dan ook voor het eerst dat ze allemaal tot na middernacht mochten opblijven.
Zaterdag deed Bjorn een fietsrit van 100 kilometers en de temperatuur was hier geleidelijk aan gestegen tot 15 graden, met serieus verbrande armen en benen als gevolg. Thano was uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van Talia en werd omstreeks 17 uur verwacht in de Mall of America om naar een workshop te gaan van build a bear. Daar kiezen de kinderen een knuffel, wordt deze gevuld met pluche en krijgt deze ook een naam en geboortecertificaat. Na de workshop werd het tijd om pizza te smullen en dan tevreden richting huis vertrekken.
Zondag was het moederdag en Thano, Marcin, Catharian en Bjorn hadden allemaal een cadeau voorzien. Van Thano kreeg ik een koffiemok, Marcin had een fles parfum voorzien en Catharina en mooie armband. Dan werd het grote cadeau ingehuldigd en bij het mooie lenteweer namen Catharina en ik onmiddellijk onze intrek op de hangmat om lekker te chillen. Die zondag hebben we ook voor het eerst gebruik gemaakt van onze BBQ en het moet gezegd worden, het smaakt naar meer.
Terwijl de kinderen terug naar school trokken, genoten wij maandag van de extra vakantiedag om de financiële buurt in New York te verkennen. Ronkende namen als Wall Street, New York Stock exchange en de Trump Tower worden hier afgewisseld met zowaar een Mini garage in een wolkenkrabber. In het straatbeeld overwegen de Yankees in maatpak... Het doet me alleen nog meer genieten van de vakantiedag. We verlaten even later deze drukke buurt om te onthaasten in Central Park, de groene long van de stad. Op de fiets en vanuit de lucht hadden we al een indruk opgedaan van dit park, maar om het echt naar waarde te schatten moet je er doorheen wandelen. Het biedt immers veel meer dan het gekend grasperk waar zonnekloppers rusten en half Amerika rondjes lijkt te lopen. Zo zijn er heel wat op en neer lopende, krinkelende steegjes waar je enkel te voet overheen mag...een fraaie ontdekking en een must see voor al wie New York bezoekt. Jammer genoeg beschikt het park evenwel maar over één echt goed restaurant en dus is de wachttijd om er kort na de middag aan te schuiven voor een lunch met zicht op het park al snel ruim een uur... Aangezien ons niet veel tijd meer rest alvorens richting Minneapolis te vliegen, trekken we de aanpalende straten in en flaneren even langs Madison Avenue waar alle grote modehuizen een stek hebben en geen enkele prijs te zien is in de etalages maar wel overal een veiligheidsagent bij het winkelpersoneel staat... Voor ons werd het dus windowshopping...
Terug aangekomen in Minnetonka vernemen we dat niet alleen wij een leuk weekend achter de rug hebben. Ook de kinderen genoten van de activiteiten die Maija en Terence voorschotelden... Op de rommelmarkt van de school van Arwen wisten ze allemaal wel iets op de kop te tikken. Zondag genoten ze van het Mexicaanse feest Cinqo de Mayo en tussendoor maakten ze uitstapjes naar een ijssalon in de buurt, één van de vele meren en het speelplein om de hoek. Tegelijk was Marcin twee dagen bij zijn voetbalvrienden om een tornooi te spelen. Ze wonnen twee wedstrijden en verloren er eentje zodat net niet de finale gespeeld moest worden. Hij had er echter niet teveel erg in want als alternatief voor de finale namen enkele ouders Marcin mee op restaurant met zijn ploeggenoten om er bij het eten van typische Amerikaanse schotels te kijken op het grote scherm naar Manchester City tegen Everton ...
Amper bekomen van de fietstocht trokken we in de late namiddag alweer richting centrum Manhattan. In New York is namelijk zoveel te zien en te beleven dat rusten pas volgende week aan de orde zal zijn. Na een korte tocht op 5th Avenue, gekend voor zijn shops en bars, trokken we naar de Rockefeller toren. Na de nieuwe WTC toren en de empire state building is dit het derde hoogste gebouw in de stad en je hebt de mogelijkheid om op de hoogste verdieping van het adembenemende uitzicht te genieten. De lift naar de 67ste verdieping schiet als een pijl uit een boog de hoogte in en na amper 45 seconden en wat ruis in de oren ben je klaar om naar buiten te stappen. Een heus contrast met het perspectief dat we eerder die dag vanop de fiets hadden... Vanuit de hoogte valt pas echt op hoe groot Central Park wel is...
Voor de verandering bezochten we daarna het tweede Belgische restaurant. De uitbater hier blijkt de broer te zijn van het restaurant waar we gisteren gingen eten en de kaart is identiek. Alleen is Eddy Merckx op de muur hier vervangen door de Belgische koningen en prijken Wilmots en Lukaku in de plaats van Grun en Kompany. Wij kwamen hier evenwel speciaal voor de Mosselen met frieten die hier op zondag en maandag a volonté op tafel gezet worden... een ideale afsluiter van een dag waar we voldoende calorieën verbrand hadden om zonder schroom nog een portie mosselen bij te vragen. Pas als de buikjes rond gegeten waren strompelden we verder richting Time Square waar alle toeristen uit de stad blijken samen te troepen om de lichtreclames in het donker te kunnen bewonderen. En dat weten ook de lokale Yankees die verkleed in zowat alles wat je maar kan denken spontaan met je op de foto te gaan... om vervolgens een fooi te vragen... In het geval van Verschrikkelijke Ikke zowaar de vraag om dubbele fooi want er gingen er twee op de foto... Op Time Square verkenden we ook nog even de fraaie M&M shop maar de benen wilden alsmaar minder mee om de trappen in de winkel nog te nemen... Tijd dus om deze unieke dag af te sluiten in de hotelkamer...
Zondag was het eindelijk zover. Na een korte nacht schoven we al om 6 uur aan voor het ontbijt om even later met de fiets van Queens naar Manhattan te fietsen voor de start van Boro Bike Tour. Onder de 32000 deelnemers ontmoetten we bij de start al snel landgenoten uit Koksijde en enkele kilometers verder Waalse vrienden uit Namen en op de stopplaats een Antwerps koppel. We waren dus duidelijk niet de enige Belgen die van de autovrije zondag gebuik maakten om de tocht doorheen Manhattan, Central Park, Bronx, Queens, Brooklyn en Staten Island te nemen. Het werd een leuke fietstocht en Els maalde liefst 90 kilometer af zonder specifieke fietstraining vooraf. En dan weten dat de felle wind en de vele hoge bruggen in New York de tocht extra uitdagend maakten. Naar Amerikaanse traditie werd van de fietstocht ook een echt feest gemaakt. Om de haverklap stond aan de zijkant een muziekgroep te spelen en onderweg waren stopplaatsen bij de vleet waar massa's bananen, appels, sportrepen en.... pretzels werden uitgedeeld. Het was voor ons vooral genieten van veel hoogtepunten (letterlijk en figuurlijk): het fantastisch gevoel tussen de wolkenkrabbers op Broadway; Central Park, de vele bruggen met uniek uitzicht over het centrum van New York en de haven. De aankomst lag op Staten Island, van waaruit de fietsen op de ferry werden geladen voor een boottocht langs het Vrijheidsbeeld naar hartje Manhatten. De eerste kilometers was het wat aanschuiven als reden we de Koppenberg op in de Ronde, maar na enkele kilometers was het vooral genieten. Gelukkig bleven de weergoden ons gunstig gezind en bleef het de ganse rit droog. Voor de zekerheid hielden we er toch goed het tempo in want in de late namiddag waren buien voorspeld. Resultaat: kort na de middag zaten we al op de ferry terug naar Manhatten. We leverden de fietsen terug in spoorden met de Metro naar het hotel om ons op te frissen... enkele uren later zouden de eerste regendruppels vallen maar al bij al viel de hoeveelheid nog mee.
Vrijdag namen Terrence, Maija en Arwen hun intrek in onze woning in Minnetonka. Een weekend lang zouden ze op ons huis én de kinderen passen zodat Els en mezelf een weekendje in New York konden doorbrengen. Daar wordt zondag de Boro Bike Tour gereden, een uniek fietsevenement dat jaarlijks 32.000 deelnemers telt. De inschrijvingen starten al in januari en in amper een week tijd is de rit uitverkocht. Niet zo verwonderlijk als je weet dat dit de enige dag per jaar is dat de gele taxi's en toeterende auto's uit het drukke centrum gebannen worden om plaats te maken voor de fiets. Een ervaring die we besloten te willen meemaken nog voor onze beslissing om richting USA te trekken was gemaakt....
Vrijdag na het werk reden we in allerijl naar de luchthaven van Minneapolis om even later richting oosten te vliegen en tegen de avond (er is namelijk ook een uur tijdsverschil) in het stadsdeel Queens aan te komen, waar we een hotel geboekt hadden. De eerste weekenddag stond in het teken van een eerste verkenning van de stad. Met de metro spoorden we naar hartje New York (downtown Manhattan) om daar een wandeling te maken en even later naar de fietsbeurs te trekken. Op deze Expo moesten we namelijk onze rug- en fietsnummers oppikken. We voelden ons evenwel meteen thuis want na even stappen waren we zowaar in de Sint-Catharinastraat aangekomen... en op de fietsbeurs wapperde de Vlaamse leeuw, gevolgd door een aloude Vlaamse traditie... de beurs beschikte zowaar over een bierterras vanwaaruit je een schitterend zicht had op Brooklyn; de Brooklyn bridge en het vrijheidsbeeld!
Na de beurs trokken we verder via Chinatown tot Ground Zero, de plaats waar ooit de twin towers stonden en nu enkel nog een monument een beeld schept van waar de fundamenten ooit stonden alvorens die aan het daveren gingen. Intussen is de nieuwe WTC 1 toren zo goed als klaar. De grootste in de USA en de zesde grootste ter wereld. Al zijn de veiligheidsvoorzieningen om er bij te raken op zijn Amerikaanse serieus overdreven. Nog even de vliegtuigen en helikopters doorheen de metaaldetector sturen en het gebied is hermetisch afgesloten... Indrukwekkend was wel het kleine kapelletje dat intact bleef bij de aanslag en die vlak naast de torens stond. De dagen na de ramp werd het gebruikt als slaapplaats voor de brandweerlieden en andere hulpverleners die de klok rond werkten.
De eerste verkenning van New York werd beëindigd met het oppikken van de fietsen waarna we de eerste kilometers richting hotel afmaalden... Meteen in een eerste regenbui! Morgen wordt beter weer voorspeld al zou in de late namiddag ook regen de kop op steken. Het zal dus een kwestie zijn van de geplande 90 kilometer in sneltempo op onze stadsfietsen af te werken... Van het typische Vlaamse weer kregen we de smaak naar meer herinneringen aan het thuisfront en dus kozen we voor het avondmaal in een Belgisch restaurant. Hier waren de Rode Duivels vorig jaar nog te gast en was zowaar een gehandtekend shirt van Kompany, Grun en... Anderlecht te vinden... Kon dus niet stuk. En al zeker niet als ze dan ook nog Rodenbach Grand Cru van het vat serveerden... De Brusselse uitbaters hebben in totaal 3 restaurants in New York en het moet gezegd... de vol au vent met frieten heeft gesmaakt! Een betere voorbereiding op de fietstocht konden we ons niet wensen....
Net voor ons vertrek naar New York hebben we alweer een blaadje omgedraaid van de vele leuke kalenders die we op ons afscheidsfeest kregen. Die laten ons bij het begin van elke maand nog even terug mijmeren aan de vele vrienden in België... en duwen ons meteen ook op de Amerikaanse feiten: mei is hier GEEN maand met veel feestdagen. De dag van de arbeid wordt hier gewoon gevierd.... door te werken... We klagen evenwel niet want maandag heb ik wel een dagje verlof gepland om dit weekend deel te kunnen nemen aan een unieke fietstocht in hartje New York!
April was een maand die startte op Belgische bodem, ons een witte Pasen in plaats van witte kerst gaf maar die ook het einde van de sneeuw inluidde... We laten jullie nog even meegenieten van de voorbije weken via de foto's op onderstaande link.
Catharina haalt medaille op Minnesota staatskampioenschap
Het voorbije weekend leek even een copie van onze meeste weekenden in Roeselare... een leuke combinatie van sport voor alle kinderen, fietsen en gezellig tafelen met vrienden... Vrijdagavond hadden we Lindsay (een ex-collega van Bjorn) en haar man Tom op bezoek. Zij waren zowat de eerste Amerikanen waar we thuis uitgenodigd waren na onze aankomst hier en dat was zeer goed meegevallen. We zagen er dus naar uit om hen te laten kennis maken met de Belgische keuken. Thano en Marcin hadden tegelijk twee klasvriendjes (en broertjes) op bezoek en het was hier een drukte van jewelste, maar ik genoot er met volle teugen van. Even voordien hadden we het weekend ingezet met het plaatsen van de tuinmeubelen op onze terras. De tuintafel werd door de mannen van de verhuisfirma in een kamer op de kelderverdieping in elkaar gestoken.... zonder rekening te houden dat de deuropening te klein was om die naar buiten te brengen. En dus heeft Bjorn de tafel uit elkaar mogen halen en op de terras opnieuw in elkaar knutselen... Eind goed al goed... we zijn klaar voor de zomer... alleen de zon ontbreekt de jongste dagen nog en is vervangen door een typische Belgisch druilerig weertje....
Na een korte nachtrust werd Catharina zaterdagmorgen vroeg in Eagan verwacht om de laatste keer te kunnen trainen voor de Minnesota State Championchips. Hiervoor zou ze zondag de competitie om 8 u aanvatten. Terwijl Catharina bezig was aan het trainen nam Bjorn de fiets mee en deed een rit van 55 kilometer. Waarmee onmiddellijk het nuttige aan het aangename werd gekoppeld. Veel tijd om uit te blazen om meer kilometers te rijden was er niet, want zaterdagmiddag werd Marcin in St Cloud verwacht om een vriendschappelijk wedstrijd te spelen. Niets bijzonder ware het niet dat het ruim een uur rijden is naar St Cloud... Alsof Torhout vriendsschappelijk zou gaan spelen in Antwerpen zeg maar...
De verplaatsing was gelukkig de moeite want de wedstrijd werd gewonnen met 2 - 1. Marcin was trots want hij scoorde de winning goal... Ondertussen zijn ook zijn nieuwe voetbalschoenen aangekomen en is Marcin dus volledig klaar voor het voetbalseizoen dat volgende week van start gaat.
Zondag was D-day voor Catharina en de zenuwen waren gespannen. Vol trots mogen we zeggen dat Catharina een gedeelde 2de plaats behaalde voor tumbling, vierde plaats voor dubbel mini trampoline en 10de plaats voor trampoline en dit op de staatskampioenschappen van Minnesota. Onze nieuwe thuisstaat telt zowat 6 miljoen inwoners dus deze prestatie is te vergelijken met de Vlaamse kampioenschappen bij ons... Door deze puike prestatie is zij nu ook voor twee van de drie disciplines geselecteerd voor wedstrijden op nationaal Amerikaans niveau. Die zijn evenwel buiten Minnesota. Het eerstvolgende zou doorgaan in Illinois en de tweede in Seattle. Voorlopig hebben we beslist om aan beide wedstrijden niet deel te nemen omdat we vakantie én geld te kort komen om met ons gezin deze verplaatsingen te maken... Door het behalen van deze scores moet Catharina nu volop trainen om de volgende wedstrijden in Minnesota op niveau 7 voor tumbling te turnen. Bijkomende oefeningen en sprongen staan op het programma. In totaal zijn er 10 levels, ongeacht de leeftijd van de meisjes. Deze prestaties zijn voor Catharina een hart onder de riem en een stimulans om de vijf uur trainen per week (en de vrijwillige bijkomende trainingen) verder te zetten.
Dit weekend werden ook de nieuwe fietsen van Marcin en Catharina opgehaald. Beide kregen een Specialized fiets waarmee we straks met het ganse gezin de vele fietsroutes hier in de buurt willen verkennen. Thano had zijn fiets vanuit Roeselare mee en zaagt al een tijdje om met Bjorn te gaan fietsen. Voor Marcin kon het niet snel genoeg gaan om de fiets op te kruipen en de Ella Lane onveilig te maken. Nog wachten op goed weer maar intussen zijn we ook voor het ergste voorbereid. Afgelopen donderdag loeiden in Hopkins en Minnetonka de alarmsirenes voor een tornado waarschuwing. Gelukkig een aangekondigde oefening, waarbij de kinderen op school en Bjorn op het werk moesten gaan schuilen in de tornado veilige ruimtes... Els was geacht de kelder op te zoeken maar heeft de sirenes nooit gehoord... We hopen dus maar dat iemand anders thuis is wanneer het er echt toe zal doen...
Net zoals we in de Kapelhoekschool gebruik maken van de Axenroos, bv. bever om zorg te dragen, worden er in Tanglen Elementary geen dieren gebruikt maar wordt een kind een week lang Star of the Week. Vorige week was Thano aan de beurt en vol trots kwam hij naar huis met een poster die diende versierd te worden. Dankzij de creatieve hulp van Catharina werd zijn poster een echt juweeltje en kon deze voor een weekje richting school vertrekken om na het einde van de week richting huis te keren.
Thano mocht als eerste in de rij staan, de juf helpen met allerhande taken, ... Hij glom iedere avond van trots toen hij van school terug keerde.
Aangezien we aan het skiën waren op Pasen is de paashaas ons huis voorbij gehuppeld en waren er geen eitjes te bespeuren. Thano vond dit niet kunnen want de paashaas was bij zijn vriendjes in de wijk op bezoek geweest en hij was ons huis vergeten aan te doen. De dinsdagmorgen was het zover en de paashaas had dan toch ook de weg gevonden richting Ella Lane, waar voor ieder kind (Belgische) chocolade te vinden was en een pyjama (voortzetting traditie oma Corry). Het gejuich was tot ver buiten Minneapolis te horen en de avond sliep iedereen met zijn nieuwe pyjama aan.
Ondertussen ben ik deze week voor mijn praktisch rij-examen geweest en geslaagd! Ik mag dus verder de wegen in en rond Minneapolis onveilig maken
Onze kinderen beginnen al goed ingeburgerd te geraken in
Minnetonka. Catharina mocht naar een
verjaardagsfeestje van een vriendin en heeft daar veel plezier beleefd. Ze kwam thuis met haar ene hand gedecoreerd met henna... Na de ergste sneeuwellende had ik de
kinderen beloofd dat ze na Spring Break naar huis mochten komen met de
schoolbus en belofte maakt schuld Zoals te zien in vele Amerikaanse films namen de kinderen voortaan dus de gele schoolbus richting thuis. De eerste rit is in ieder geval super goed meegevallen en ze
komen sindsdien iedere avond met de schoolbus naar huis. Voor mama terug een taxirit minder.
Goede Vrijdag hadden de kinderen én papa een dagje vrij af en dan
maakten we van de nood een deugd om er nog eens op uit te trekken... Doro de harde winter was het mooiste skigebied in Minnesota namelijk enkele weken langer geopend en nu we met zijn allen kunnen skiën wilden we die kans niet onbenut laten. Donderdagavond reden we richting Noorden van Minnesota (ongeveer 5 uur rijden) om te belanden in Grand Marais, op zowat een uurtje van de Canadese grens, aan het fraaie Lake Superior. Een mooi appartement met
uitzicht op het reuzemeer en met 3 slaapkamers, 2 badkamers, volledig
ingerichte keuken, liet op zich wachten.
Bij aankomst werd het jammer genoeg tijd om de kinderen in hun bedje te
laten duiken.
Vrijdag hadden we een volle dag skiën gepland. De temperaturen schommelden rond de 0 graden
en met volop zon hadden we meer dan plezier genoeg. Zowel Marcin, Thano en Catharina hebben een
skihelm en bril en ze konden naar hartenlust skiën of kunstjes uithalen. Het skigebied telt meer dan 70 pistes waarvan de helft blauwe pistes, ideaal dus voor ons skiniveau.
Zaterdag kregen we jammer genoeg een sneeuwstorm over ons
heen en werd het skiën geannuleerd. Dan
maar gebruik gemaakt van een lokale activiteit rond Pasen. Ieder kind diende er 5 opdrachten te
volbrengen om daarna een prijs te kunnen kiezen. Met de zakken volgeladen met kleine attenties; trokken we richting
zwembad om te genieten van de glijbaan, basketten, sauna, bubbelbad,
Zondag werd het helaas tijd om in te pakken en
om nog een laatste keer de skilatten te benutten. Om daarna richting Minnetonka te rijden
maar we maakte nog eerst even de tijd om te stoppen in de Texas Road House (met
dank aan Petra om ons kennis te laten maken met deze typische Amerikaanse restaurantketen).
De eerste week terug thuis in Minnetonka is voorbij gevlogen. De jetlag zorgde er voor dat we deze week geen wekker nodig hadden om wakker te worden (maar wel in het weekend...). Bjorn had een bijzonder drukke werkweek en ook Catharina moest deze week haar beste beentje voorzetten. Samen met alle leerlingen van de zesde graad nam ze deel aan een musical over piraten. Deels live en deels playbackend bracht ze het er schitterend van af. Haar vuurdoop op het podium ligt meteen achter de rug.
Om van de drukke werkweek te bekomen hadden we voor de kinderen in het weekend enkele verrassingen in petto. Het startte vrijdag al meteen na school. Met de zwemtas in de hand pikten we Arwen op en de twee meisjes en twee jongens konden zich uitleven in het waterpark of America. Dit zwemparadijs ligt vlak naast de nog meer beroemde Mall of America en telt bijzonder veel glijbanen. Het tofst vonden de kinderen evenwel de wave board waar ze konden surfen op golven die naar boven stromen. Bjorn vervoegde de familie na een alweer lange werkdag zodat we samen het weekend konden inzetten. We bestelden in de lokale snackbar een portie biertjes die ons vakkundig in twee plastic zakken gevuld met ijs werden afgeleverd - een wegwerp frigobox zeg maar... De kinderen genoten van een reuzenpizza en er was nog wel meer reuze... ketchup niet langer bij de fles maar gewoon met een dispenser aan de muur als zou je zeep nemen om de handen te wassen...
Zaterdag lastte Catharina een extra turntraining in op weg naar de staatskampioenschappen over twee weken. Bjorn nam de gelegenheid te baat on in de buurt van de gym in de bossen gaan mountainbiken. Het had de ganse nacht geregend, dus voelde hij zich thuis in het Belgische weer en parcours... Dit is trouwens een van de weinige parcours die als een knooppuntennetwerk in de bossen is uitgestippeld. Geen enkele meter asfalt en aardige klimmetjes zorgden dat de kuiten gesmeerd werden. In de vooravond trokken we richting centrum naar het Target Field, de thuisbasis van de basketploeg de Timberwolves. Marcin maakte zich op voor een echte basketmatch van de thuisploeg en was dan ook verward toen de All Stars tegen de Harlem Globetrotters bleken te spelen en het spel voor geen meter vooruitging. Pas na geruime tijd had hij door dat dit een komedie was in plaats van een echte basketwedstrijd en genoot hij van de vele trucjes die vertoond werden... Al waren het smullen van popcorn en het drinken van bier wel degelijk ingrediënten van echte basketmatchen. Thano was, mede voor de vermoeidheid, wat overdonderd door het vele lawaai en de luide muziek die de sfeer door het stadion joeg..
Zondag speelde Thano voor het eerst een klein tornooitje met zijn team. Alhoewel ook hij met en tegen spelers van twee jaar ouder speelt, moest hij niet onderdoen. Eén van de wedstrijden stond hij in de goal; bij de andere matchen mocht hij de aanval op gang brengen. De drie matchen werden vlot gewonnen en Thano was apetrots... Dat nieuws moest Marcin zeker horen... Bij thuiskomst arriveerde al snel een Nederlandse collega van Bjorn met zijn gezin. Zijn vrouw Sue had de kinderen al leren skiën, we vierden eerder Sinterklaas nog samen. De kinderen van hun gezin (de twee dochters en de jongste zoon) waren dus geen onbekenden voor onze kinderen en ze doken al snel de speelkelder en de kamers in... De tijd vloog voorbij terwijl we genoten van een Belgische bourgondische maaltijd met biefstuk friet, chocolade, zelfgemaakte cake en taart en heel wat wijn en bier...
Terwijl we van de voorzomer aan het genieten waren in België is de maand maart aan zijn eind gekomen... tijd dus om de link naar onze foto's van de afgelopen maand op de blog te plaatsen... We hebben meteen ook de foto's van onze vakantie in België opgeladen...
Zaterdag 5 april werd onze laatste dag op Belgische bodem, maar we namen afscheid in schoonheid. Van het mooie weer maakten we gebruik om enkele tuinterrasjes onveilig te maken. Het begon op de middag bij Frits en Renate. Terwijl de jongens in de tuin aan het voetballen sloegen, verorberden wij een lekker huisgemaakt aperitiefje dat als snel naar meer smaakte... Toegegeven de 'bar'kunsten van Frits zijn hoger dan de squashtalenten... Na de lekkere maaltijd sloegen ook de papa's nog aan het sjotten terwijl Els snel huiswaarts reed achter extra kledij voor Thano... hij was immers wat te ijverig geweest om de bal uit de vijver van de buren op te vissen...
Na de voetbalmatch trokken we richting Peter waar de familie Olevier present tekende. Raf had voor de bubbels gezorgd en Heidi voor de smakelijke rijsttaart. Ideaal om krachten bij te tanken... Vervolgens reden we naar het huis van de voeding in de Spanjestraat waar we met z'n allen aan tafel konden schuiven terwijl de kinderen naar hartelust konden spelen in de fabriekshal. Voor de gelegenheid brachten onze kinderen nog een laatste keer een groet van de Amerikaanse vlag ... kwestie van het engels te onderhouden als ze maandag weer naar school vertrekken.
Aan alle mooie liedjes komt evenwel een eind... en dus ook aan deze fantastische week op Belgische bodem. Zondagmorgen vertrokken we voldaan richting Rijsel met een volgestapelde auto.. De terugreis verliep vlot, al duurde het wel anderhalf uur alvorens we op de luchthaven van Parijs konden vertrekken. Er moest namelijk nog snel een onderdeel vervangen worden... Gelukkig hadden we voldoende overstaptijd in Chicago voorzien zodat ze op tijd de taxi richting Ella Lane instapten.
Bij thuiskomst waren we verheugd vast te stellen dat negentig procent van de sneeuw verdwenen was en de woning in goede handen was gegeven bij de buren. De kinderen doken vermoeid hun bedje in... en wij volgende niet veel later... Om de dag erop zonder wekker perfect tegen 8 uur op het werk te kunnen zijn nadat Bjorn ook al enkele uurtjes naar de Ronde van Vlaanderen had kunnen kijken...
De week in België was fantastisch. We hebben bijzonder leuke momenten beleefd, lekker gegeten, heel wat bijgepraat... Aan iedereen van harte dank om dit mogelijk te maken en in het bijzonder nen dikke merci voor Bed en Breakfast De Ruiter!!!
