Het bierfeest leek nogal sterk op het vat van Rodenbach. De lokale brouwerij Schmidt opende een weekend de deuren en dat werd op zijn Duits ingezet op vrijdagavond. Eenmaal binnen was er drank en eten a volonté. Keuze tussen vier soorten bier en in tegenstelling tot het Roeselaarse bierfeest werd hier wel aan Bob gedacht... ook gratis water en frisdrank. Een tent zorgde voor de nodige schaduw en een live band speelde de ganse avond Duitse schlagers. We genoten letterlijke en figuurlijk met volle teugen en probeerden alle biertjes vlot uit.. De beker mocht mee naar huis maar ook hier lopen ze even voor op het Rodenbachvat want de stenen potten zijn er vervangen door plastic exemplaren in dezelfde vorm. Als animatie was er verder ook nagelkloppen en dikke Amerikanen bekijken...

Raf, Leentje en Monique kregen de kans om de Amerikaanse eet- en leefgewoonten vanop de eerste rij te bewonderen... Voor het bier moest nooit langer dan 30 seconden aangeschoven worden. Alle Amerikanen stonden namelijk de ganse avond netjes in de rij om het gratis Duitse eten te verorberen. Een goede Belg weet echter dat bier belangrijker is en dat aanschuiven voor een nep braad- of curryworst of pak friet gedurende een half uur verloren tijd is. Wat doet een Belg dan? Hij neemt een biertje naast de rij, slaat een praatje met de eersten in de rij en neemt hartelijk het eten in ontvangst dat hen spontaan wordt aangeboden. De ene blijft praten... de andere loopt op en neer... en zowaar een Belg eet en drinkt zijn buikje rond...

Toegegeven... We hebben even gemijmerd over het echte Rodenbachvat... maar we zijn blij dat we een waardig alternatief gevonden hebben dat we met familie uit konden testen... We hopen dat volgend jaar rond deze periode opnieuw Belgen ons vervoegen voor dit feestje.. Kwestie van tradities zelfs in het buitenland niet te doorbreken... En by the way... we moesten gelukkig geen foto's censureren...