Galveston was dan ook de laatste stad die we bezochten om van hieruit door te rijden naar New Orleans.  Vooraleer we de stad binnen reden, maakten we nog even een ommetje om een suikerrietplantage ‘Laura’s plantation’ bekijken waar er tot 1977 met slaven werden gewerkt.   Hier kregen we vooral heel wat informatie over de familie Duparc die hier heel wat jaren de scepter zwaaide.   Vooral voor mij was dit een eye opener dat slavernij nog bestond tot een goeie 40 jaar geleden.  

Met de nodige geschiedenis in ons achterhoofd werd het tijd om richting New Orleans aan te komen.  Daarbij reden we onmiddellijk door naar ons hotel waar de kinderen zich naar hartenlust konden uitleven in het zwembad terwijl wij genoten van een plaatselijke apertief  “The Hurricane’.   Na de nodige uren te vertoeven in het zwembad moesten de hongerige maagjes gestild worden en worden we naar een plaatselijk restaurant doorgestuurd,  waar we volop hebben van genoten.

Dag 1 in New Orleans stond in het teken van het verkennen van de stad.  Dit kon natuurlijk het best via de scavenger hunt, diegene die we ook in Dallas hadden gedaan.   Die bracht ons natuurlijk terug op verrassende plaatsen, kunstwerken, …  Voor ons sprong er een kunstwerk in het oog en dat was deze ter herinnering van de Holocaust.  

Hierna mochten we de tram nemen richting French Quarter, deze is vooral gekend als Vieux Carre.   Dit is de oudste buurt in New Orleans sinds het ontstaan hiervan.   Dit deed ons vooral terug denken aan de plaatselijke markten in Frankrijk.  We smulden hier van heerlijke appel beignets!  In de namiddag zetten we onze zoektocht verder, waarbij we passeerden in de straat waar zich heel wat pubs bevinden.  De kinderen keken hun ogen uit van het aantal dronken mensen die daar al rond liepen en zeker en vast van het taalgebruik.

 Op de tweede dag namen we de tijd om het museum van de tweede wereldoorlog te bezoeken.  Dit nam meer tijd in beslag dan we zelf hadden gepland.  We brachten hier een volledige dag in door en leerden vooral de Aziatische kant van de oorlog kennen.  Met een bagage vol en vooral veel tijd om hierover na te kaarten stapten we terug richting hotel.  De volgende dag hadden we terug een lange rit voor de boeg want we wilden namelijk eindigen in Memphis, de stad die Elvis Presley ademt.

Aangezien de rit van korte duur was, namen we nog even de tijd om te genieten van de talrijke accomodaties die het hotel had.  Marcin en Thano hun aandacht viel gauw op het basketbalveld, terwijl Bjorn de kok van dienst was en de BBQ uittestte.

Na het vullen van de hongerige maagjes werd het tijd om een korte tussenstop in Houston te maken.  Bjorn had een stop bij het mooiste stadspark voorzien die we met de fiets bezochten.  Aangezien het een mooie lentedag was, waren zo goed als alle fietsen verhuurd.  De laatste 2 exemplaren waren een tandem waar Bjorn en Marcin samen fietsten, waarbij ik Catharina achteraan op de fiets nam.  Met enig bezwaar en met lood in de benen vatten we de fietstocht aan.   De bloemenpracht, de kuntswerken, … mogen er echt wel wezen en wij hebben ondertussen onze conditie terug wat aangescherpt.

Niet alleen verkenden we de natuur maar in Houston vinden we ook het Space Center terug.  Dit center werd in het jaar 1992 geopend en trekt jaarlijks talrijke bezoekers aan.  Er hangt hier zowel echt als nagebouwd ruimtemateriaal.  Vooral de Boeing met de Space Shuttle is een echte eye catcher die natuurlijk ook kan bezocht worden.  Ook de controlekamer die gebruikt wordt in o.a.  Apollo 13 hebben we gezien.  Deze wordt niet meer actief gebruikt maar dient enkel om toeristen in rond te leiden.  De controlekamer die tegenwoordig in gebruik is, is niet voor publiek toegankelijk. 

Na een goeie 4 uur werd het tijd om de buitenlucht op te snuiven en reden we richting Galveston.  Dit is een eilandstad die bij ons vooral gekend staat van de orkaan Ike die er in 2008 passeerde en die er de stad onder water zette.  Van deze waterellende was er gelukkig niets meer te merken en zijn we gaan kijken naar een pyramide waar ze het regenwoud met zijn pracht en praal hebben nagebootst.  De massa’s dieren die er rond vlogen of die we konden bekijken waren zeker een streling voor het oog.

Met nog een laatste fotoshoot op de stoel reden we richting strand.  Wat als mooi wordt omschreven in de boeken was voor mij een van de tegenvallers.  Heel wat vuilnis werd door de strandbezoekers gewoon acher gelaten waar we dit door de zee werd meegesleurd.  Na een halfuurtje hielden we het daar voor bekeken en staken we de voeten onder tafel waar we konden genieten van lekker eten en een mooie zonsondergang.