Met het einde van het schooljaar in zicht worden hier in North Junior High ook awards uitgereikt. De leerkrachten kunnen leerlingen nomineren voor het deelnemen aan bepaalde sportactiviteiten, voor het behalen van bepaalde scores, voor goedheid en zorgzaamheid, ...
Tijdens de maand april kregen we het heuglijke nieuws dat Catharina ook een award in ontvangst mocht nemen. Dit werd ons dan ook een bekend gemaakt via een uitnodiging waarbij de aan- en/of aanwezigheid moest gemeld worden. Catharina was natuurlijk nieuwsgierig en wilde dit vooral niet aan haar neus laten voorbij gaan.
Op 4 mei 2015 was het eindelijk zover. Om stipt 19 uur begonnen de awards! Eerst werd dit plechtig geopend door de principal (directeur) en waarna de leerkrachten van de zevende graad (eerste middelbaar) de leerlingen afriepen waarvoor ze genomineerd waren. Catharina mocht als een van de eersten op het podium gaan en kreeg haar award in ontvangst voor kindness en caring. Dit betekent dat ze zorgzaam en goedheid ten opzichte van leerlingen en leerkracht gedurende het ganse jaar heeft getoond. Na de zevende graad waren ook nog de achtste en negende graad aan de beurt.
Na ongeveer anderhalf uur waren alle awards uitgereikt. Het enige wat we hier nog misten waar een glaasje en een hapje!
Marcin timmert verder aan zijn internationale voetbalcarriere...
Er zijn wellicht niet zoveel jeugdspelertjes die kunnen zeggen dat ze al
een international voetbalcarriere hebben uitgebouwd. Op het CV van Marcin
prijken intussen vier clubs.... twee in Belgie en twee in Amerika. De club waar
Marcin vorig jaar bij speelde is immers gefusioneerd en speelt voortaan onder
de toepasselijke naam Fusion zijn tornooien. Fusie tussen de clubs uit de
buurtgemeenten Plymouth en Wayzata. Maar dit is nog niet alles... intussen
prijkt op zijn lijstje van verdienste ook deelname aan tornooien in diverse
Amerikaanse staten. Na Chicago in Illinois vorig jaar was het afgelopen weekend
de beurt aan Omaha in Nebraska. Over drie weken volgt dan nog Milwaukee in
Wisconsin.
Hoe zot kan een mens eigenlijk wel zijn??? Voor een tornooi rijden
we hier 2 staten verder en ongeveer 6 uur rijden vanuit Minneapolis. Als
zou Torhout volgend weekend even voor twee dagen een tornooi in Bordeaux gaan
spelen... Gelukkig konden Marcin en ik mee rijden met vrienden zodat we de
weg niet alleen hoefden af te leggen. Bjorn bleef intussen thuis met
Catharina enThano. Op die manier kon Catharina verder rusten en bekomen van de
klierkoorts die haar al enkele weken op non-actief zette en waardoor ze ook het
Minnesota turnkampioenschap aan zich voorbij zag gaan. Thano kon op zijn beurt
dan weer de tennis- en voetbaltrainingen mee pikken waarbij hij voor het eerst
een match kon spelen voor zijn nieuwe club, Minnetonka United.
In Omaha werd , wegens de slechte weersomstandigheden, de eerste match
met 1 u en 15 minuten vertraging op gang gefloten. Toch ontbrak het
hen niet aan enthousiasme om voluit te gaan voor de wedstrijden. Op
zaterdag speelde Fusion de eerste wedstrijd gelijk met 0 0 tegen een topploeg
uit Nebraska, de tweede werd gewonnen met een overtuigende 8 0. Tijdens de
opwarming droeg Marcin niet alleen zijn Fusion uniform maar nog altijd met
trots ook zijn trainingsjas van KM Torhout... een geluksbrenger of wat
nostalgie???
Na de nodige inspanning werd het tijd voor de ontspanning.
De buikjes konden gevuld worden in een Italiaans restaurant. Voor
15 euro konden Marcin en Els genieten van een pizza- en pastabuffet, soep,
dessert, Niet het meest culinaire maar de maagjes waren
gauw gevuld om dan in het zwembad te duiken.
Na een goede nachtrust en wat spierpijn maakten we ons klaar om de derde
wedstrijd in het weekend te spelen. Deze was vooral van belang om
poulewinst en dus een plaats in de finale van het tornooi. We hadden
genoeg aan gelijkspel en zo ook geschiedde. In de late namiddag speelden
we de finale tegen een plaatselijk team waar we spijtig genoeg de finale
verloren met 2 1.
Terwijl de twee grootste babbelaars niet thuis waren, keerde de rust en
kalmte terug in huis. Catharina had een verjaardagsfeestje van een
vriendin waar ze naartoe ging en Bjorn nam Thano op sleeptouw voor het
mountainbiken. Toen ik een telefoontje naar huis pleegde had Thano een
veel te druk programma en had nog geen tijd gevonden om zijn huiswerk te
maken. Thano had namelijk tennis, training en wedstrijd in het
voetbal. Zijn eerste wedstrijd heeft hij dan ook gewonnen met 3 2 en
hierbij scoorde hij zelf een goal! En de mountainbikemicrobe heeft hij
duidelijk te pakken. Hij reed zonder probleem een uurtje mee in de bossen op
single tracks parcours en wou de dag erop al meteen weer aan de slag... Over
enkele jaartjes zijn de Kapelhoekrijders dus aan uitbreiding toe...
Bed en Breakfast Del'haye Olevier klaar voor de zomer
De lente is hier volop aan het door breken. De kardinaal fluit onze elke morgen weer enkele minuten eerder wakker...En dus wordt de tuin in orde gezet en de tuinmeubels boven gehaald. En ook de bed en breakfast staat paraat. De afgelopen week kregen we Vlaams bezoek over de vloer. Maija en Terence die hier eerder al een jaartje verbleven met hun dochter Arwen keerden voor het eerst terug sinds ze naar Vlaanderen zijn terug gekeerd. En dus wat het een blij weerzien. Catharina en Arwen waren amper nog te bespeuren en hadden bijzonder veel bij te kletsen. Terence vergezelde Bjorn bij het kijken naar Parijs-Roubaix (en Quickstep werd weer maar eens tweede....) en de dames maakten alles paraat voor een goede barbecue op onze terras. Herinneringen aan het voorbije jaar werden opgediept maar bovenal was het vooral tijd maken voor bij te praten, hen in te wijden in Machiavelli (Maija moest niet onderdoen en zou best kunnen wedijveren met Heidi...),... Op zaterdag gingen Terence en Bjorn bovendien de mountainbiketrails onveilig gaan maken. Letterlijk want Bjorn ging op één van de hindernissen plat op de buik... Gelukkig bleef de schade beperkt tot schrammen en wat bloed en vooral veel stramheid een dagje later... Het bezoek werd afgerond met het ontdekken van een leuke Duitse bier- en worstenbar in downtown Minneapolis terwijl Bjorn en Terence stiekem hun GSM in de gaten hielden om te weten die mocht drinken van plezier en wie van miserie... Terence is met zijn Ieperse roots nog altijd Club Brugge fan en die dag speelden ze tegen Anderlecht...
De bed en breakfast is bij deze geopend voor het seizoen en we kijken al reikhalzend uit naar nog enkele Vlaamse avonden deze zomer...
Marcin had eerder dit jaar al zijn musical gehad, nu was het
de beurt aan Thano! Tijdens onze spring
break kreeg Thano de liedjes via mail toegestuurd om deze online te
oefenen. In de wagen, skipiste, in het
bad, werd er dan ook duchtig geoefend op de teksten.
Het resultaat mochten we bekijken op woensdag 9 april in de nieuwe sportzaal van de
school. Thano was voor de gelegenheid
verkleed als vlinder. Met zelfgemaakte
T-shirts en hoedjes op het hoofd werd dit geheel mooi afgewerkt. Tijdens de voorstelling werden er
verscheidene liedjes gebracht en deze werden afgewisseld met teksten gebracht
door de kinderen. Ook Thano mocht een
tekst inspreken en hij heeft het tot een goed eind gebracht! Niemand die merkte
dat hij een Belg was dus zijn Amerikaans accent zit snor . Dat zal aanpassen
worden in het middelbaar wanneer een Brits accent vereist zal zijn.
Met een gerust hart reden we terug richting Ella Lane, op weg
naar het volgend avontuur!
De voorbije maanden beleefden we opnieuw leuke avonturen waarbij beelden soms veel meer zeggen dan de woorden op de blog. Bij deze delen we daarom opnieuw onze herinneringen aan de voorbije maand via bijgevoegde link.
Na ettelijke uren geoefend te hebben op de kleinere heuvels rond Minneapolis, stonden we op maandagmorgen klaar voor het grotere werk. Onze vakantiewoning lag op 3000 meter hoogte en dus was het meteen even aanpassen aan de ijle lucht. Thano was de eerste nacht ziek en voor iedereen leek het oplopen van de trap alsof er een marathon afgelegd moest worden. Alhoewel, Marcin bleek andermaal geen last te hebben van de fysieke ongemakken van de ijle lucht. En ondanks de hoge hoogte was er in het dorp amper sneeuw te bespeuren.
Vanuit ons dorp zouden we de komende dagen drie verschillende skigebieden uittesten: Keystone, Breckenridge en Copper Mountain. Met bergtoppen tussen de 3800 en 4000 meter waren deze gebieden wel nog sneeuwzeker, zelfs met de stevige lentezon die er de eerste dagen voor zorgde dat we met aangename lentetemperaturen van rond de 15°C konden skiën. Enig ongemak.... na een dagje skiën en de zonstraling stevig onderschat te hebben waren ze allemaal rode kreeftjes. Bjorn kreeg zelfs af te rekenen met verbrande ogen omdat de zonnebril onvoldoende de UV-straling kon opvangen. Op dinsdag werd dan ook in allerijl extra zonnecreme, lippenbalsem en zonnebrillen aangeschaft om de rest van de week door te kunnen komen.
De skigebieden waren duidelijk een kolfje naar de hand van de jongens. Terwijl we met de makkelijkste pistes van start gingen, zochten de jongens al snel de bossen naast de pistes op om daar wat kunstjes uit te halen en vooral om hun springtechniek bij te schaven. Met de dag ging ook de snelheid aardig de hoogte in zodat zelfs mama of papa niet langer konden volgen. De laatste dagen mochten ze dan ook met papa de iets moeilijker pistes uittesten, al was dit vooral een ferme uitdaging voor de papa eerder dan voor de jongens. Catharina en mama wisselden dan weer de rustige pistes af met enkele warme chocolademelks in de skichalets. Met rond de 100 pistes per skigebied kunnen de Rocky Mountains gerust de vergelijking met de skioorden in de Alpen doorstaan. Naast de piste vonden we zelfs een Belgische koffiebar waar de suikerwafels vers klaargemaakt werden en tot meters ver geurden... dat vroeg uiteraard om een smaaktest!
En zelfs in het dorp vonden we een aardige bar om van apres-ski te kunnen genieten: een ware Duitse bar. Na het opentrekken van deur viel ons meteen ook de grote Belgische vlag op die boven de houten banken prijkte. Bij navraag bleek het geen verwarring te zijn met de Duitse vlag maar een opzettelijke aanduiding van het rijk assortiment aan Belgische bieren. En ja, wij konden dus niet laten om de La Chouffe van het vat te verorberen. En dat bij een selectie van vier Duitse worsten als aperitiefhapjes...
Vier dagen skiën na elkaar wordt vooral naar het einde toe gevaarlijk door de vermoeidheid, en dus hadden we midden in de week afgesproken met een Nederlandse collega van Cargill die ook in de buurt verbleef om samen de sneeuwscooters uit te testen. Een twee uur durende tocht zou ons naar uniek verzichten op de besneeuwde bergen leiden. De tocht startte met het aanscherpen van de stuurtechnieken op een groot bevroren en besneeuwd meer. Hier konden de kinderen ook de kleinere scooters uit testen. Daarna werd met een aardig tempo richting bergtop gereden. In de terugtocht liep het evenwel bijna volledig mis. Els verloor de controle van de scooter met Thano achterop en reed pardoes richting Ravijn. Gelukkig kantelden ze beiden van de scooter op zowat een meter van de afgrond zodat deze door dit manoeuvre ook meteen compleet tot stilstand kwam. De schade viel gelukkig mee maar Thano verkoos om achterop de gids plaats te nemen voor de rest van de rit en Els wist meteen waarom Bjorn niet wil dat ze met een motor gaat rijden...
Op zondagmorgen vertrokken voor ons laatste deel van de reis richting Colorado. In de voormiddag stonden nog enkele laatste haltes op het programma vooraleer we in Frisco zouden arriveren: de in Amerika beroemde Mount Rushmore en de evenknie Crazy Horse. Mount
Rushmore is een nationaal monument,
gelegen in de Black Hills dichtbij Keystone. Het herdenkt de de geboorte, groei en
ontwikkeling van de Verenigde Staten. Zon 400 arbeiders onder leiding van Borglum brachten dit monument tot stand. In de bergrotsen werden de gezichten van 4 presidenten uitgehouwen nl.
Washington, Jefferson, Roosevelt en Lincoln.
Dit symboliseert de eerste 150 jaar van de geschiedenis van Amerika!
Omdat de Indianen ook een opperhoofd hadden wilden ze een
tegenhanger maken van Mount Rushmore, nl.
Crazy Horse! Dit is een monument dat tot op vandaag nog steeds wordt
uitgehouwen in graniet. Wanneer het af
is zal het Crazy Horse afbeelden, rijdend op een galopperend paard. De bouw hiervan wordt gefinancieerd met
giften. Om dit monument te mogen
bekijken betaal je 28 dollar, bijna het 3 dubbele dan Mount Rushmore.
Daarna werden de laatste uren richting Colorado
ingezet. We stopten nog even in de
supermarkt in Denver om daarna een uurtje later te eindigen in onze bestemming,
nl. Frisco. Van hieruit zouden we de komende dagen 4 skigebieden aandoen en een
sneeuwscootertocht!
Terwijl de kinderen de laatste schooldag voor spring break afhaspelden, werd het voor ons
tijd om de valiezen, het skimateriaal en de auto te pakken! Want tijdens spring break trokken we er een
weekje op uit richting Rocky Mountains in Colorado! Het zou een verkenningstocht van bijna 1800 kilometer enkel worden door diverse staten van het Midden-Westen van Amerika. De heenreiswas niet in één dag gepland, want diverse bezienswaardigheden onderweg wilden we voor de gelegenheid mee pikken.
Na de school ging onze rit van start en met vlot verkeer reden we naar onze eerste tussenstop. Misschien wel te vlot want voor de eerste
keer in de USA werden we aan de kant
gezet door een state trooper. Voor die ene
keer zat ik gelukkig niet aan het stuur!
We reden maar 15 mph (ongeveer 24 km/u) te snel op de autostrade! Na de controle van de nodige papieren en
rijbewijs werden deze in de politiewagen gecontroleerd om ons daarna met een
waarschuwing richting South Dakota te sturen. Een boete komt hier pas bij herhaaldelijke overtredingen...
Na een lekkere maaltijd vrijdagavond en een goede nachtrust werd het tijd
om de omgeving in Sioux Falls, waar we vrijdagnacht verbleven, te verkennen.
Sioux Falls is de grootste stad maar niet de hoofdstad van South
Dakota en licht vlak bij de grens met Minnesota. Onze eerste stop van de dag
waren de watervallen. Deze liggen in een
stadspark en zijn voor iedereen vrij toegankelijk. De kinderen hadden het reuze naar hun zin want ze konden op de verschillende rotsformaties klimmen. Een aarzelend lentezonnetje zorgde voor wat frisse lucht.
Na deze stop werd het voor ons tijd om door te rijden naar
tweede stop, namelijk de corn palace.
Dit is een zaal die voor verscheidene doeleinden kan gebruikt
worden. De muren aan de binnen- en buitenkant
van de zaal zijn allemaal bedekt met maïskolven in diverse kleuren. Bij ons bezoek werden de laatste loodjes gelegd om een filmavond in ware
Hollywood stijl te bekijken.
Terwijl we stap voor
stap dichter kwamen bij onze tweede overnachting, werd het nog even tijd om een laatste halt te
houden in Wall Drug Store. Dit is een
soort van shopping straat maar dan in echte Western stijl. Hier kan je lekker kuieren in de kleine
winkeltjes, een biertje drinken en vooral kijken naar de honderden toeristen
die dit komen bezoeken. De zaterdagrit eindigde in de late namiddag in Rapid City, waar we als verrassing voor de kinderen hadden geboekt in Fairfield Inn met een indoorwaterpretpark. Catharina, Marcin en Thano hebben
we hier een aantal uur niet gezien, terwijl Bjorn en ik konden genieten van een
cocktail. s Avonds reden we nog
richting centrum om Chinees te eten. Niet eens zo bijzonder waqar het niet dat we tijdens de korte rit werden getrakteerd op een
serieuze windhoos! Een wonderbaarlijk spektakel in de wolken maar toch wel beangstigend achter het stuur van de wagen want net zoals in de films zag je de verkeerslichten en borden serieus weg en weer schommelen en vlogen diverse dingen doorheen de lucht. Gelukkig ging de wind liggen voor de terugrit maar gedurende de nacht zouden we nog wakker gehouden worden door een iets fellere windhoos.
Voor één keer hoefden we geen winter BBQ te doen maar konden
we heerlijk genieten van een BBQ buiten.
We hadden wat vrienden uitgenodigd om de lente in te huldigen en
natuurlijk mochten de Belgische frietjes niet ontbreken.
Terwijl we stilaan gewoon werden aan het lentegevoel, werden
we iedere morgen dan ook vroeg gewekt door het gefluit van vogels. We konden het niet laten om de dader te
zoeken en gevonden! De kardinaal is een
prachtige vogel en het gekwetter zorgt ervoor dat we iedere dag tijdig uit de
veren geraken!
Maar het lentegevoel was jammer maar helaas van korte
duur! Deze week werden we terug verrast
met 10 cm sneeuw. Dit is goed ter
voorbereiding van onze reis. Volgende
week is het hier spring break! Dit jaar
bezoeken we België niet, maar zoeken we andere horizonten op!
Dankzij jullie massale steun konden we genieten van een
gratis weekend in Brainerd! Terwijl de
lente hier stilaan zijn intrede begon te maken reden we richting Noorden om nog
na te genieten van de laatste resten van de winter.
De avond startte met een familiediner om daarna te kunnen
deelnemen aan een bingo! Zoals iedere
bingo-avond had ik het geluk om een prijs mee naar huis te slepen. Marcin en Thano stonden gauw in de rij om de
prijs uit te kiezen en nieuwe ballen om mee in het zwembad te spelen vertrokken
dan ook terug mee in de valies richting Minnetonka.
Aangezien het ijs nog voldoende dik was werd er ijsbowling
georganiseerd. De bowlingkegels werden
klaar gezet, 15 teams stonden klaar aan de start, de helmen en borden
klaar, ready to go! Hier zijn we niet als eerste geëindigd en
verdienden we dan ook geen 10 dollar maar we hadden meer dan pret verzekerd.
In de namiddag wilden Marcin en Thano eerst nog ijshockey
beoefenen. Vol goede moed begonnen ze
aan een wedstrijd om deze na een halfuurtje te staken. Daarna werd het tijd om het park te voet te
verkennen om daarna te verfrissen in het zwembad.
Zondagmorgen namen we nog een ontbijtbuffet om daarna richting huiswaarts te rijden. We wilden nog even stoppen op de piste om
onze skitechnieken te oefenen maar door het aangename lenteweer waren de pistes
niet meer bruikbaar.
De lente is aangebroken. Op enkele dagen tijd is de sneeuw gesmolten en zijn we van -15° naar +15°C geklommen. Ongelooflijk om te zien hoe iedereen herleefd en buiten begint te leven. BBQs worden afgestoft en fietsen hoeft niet langer op de rollen. We blikken vooral vooruit naar Spring Break, de schoolvakantie die over twee weken aanbreekt. Intussen kijken we nog even achterom naar de winterse taferelen van de voorbije maand waarin vooral veel skipret aan bod kwam....
De maand februari staat in het teken van lezen in de lagere
school. Iedere dag dient er gelezen te
worden en het aantal paginas dat werd gelezen wordt netjes opgeschreven om
daarna een weektotaal in te dienen bij de juf.
De klas met het meest aantal gelezen paginas krijgt een boekenbon
cadeau om nieuwe boeken aan te schaffen voor de klas!
Marcin en Thano waren al volop mee in de sfeer van het lezen
en de boeken vlogen ons hier dan letterlijk om de oren! Na het einde van de maand werd de leesmaand
afgesloten met een boekenverkoop op school.
Een soort van boekenbeurs maar dan in mini-versie! De ouders werden rijkelijk beloond met
koffie, fruitsap, chocolate chip cookies, muffins, terwijl de kinderen boeken aan het kiezen
waren.
Niet alleen kwam het talent voor het lezen naar boven. Ook het artistieke talent van Marcin en
Catharina werd boven gehaald! Catharina
had als opdracht om een muzikant te tekenen en het resultaat mag er dan ook
wezen. Marcin heeft ook een kunstwerk gemaakt
en heeft daarbij gedacht aan de sport die Bjorn graag beoefent, nl. het
wielrennen. Van zijn graad hangen er
slecht 2 kunstwerken uit bij het onthaal en Marcin hoort hier bij! We weten niet van wie ze het artistieke talent
mee hebben maar van de kunstwerken zullen we zeker nog lang kunnen genieten .
Een jaarlijks terugkerend fenomeen zijn de Birkies in
Wisconsin. Dit is een langlaufwedstrijd
waar er ongeveer 17.000 deelnemers de
stap waagden. Er zijn verscheidene
afstanden waaronder 12, 24 of 55 kilometer.
Op uitnodiging van onze vrienden hebben Bjorn en ik ons ingeschreven op
deze wedstrijd.
Catharina, Marcin en Thano waren voor een weekend in de
veilige handen van een babysit, terwijl wij vol goede moed vrijdagavond richting Wisconsin
reden naar de cabin van Kevin en Lori.
Met 8 personen maakten we ons op om op zaterdag 21 februari
deel te nemen aan de Birkies. Voor de
wedstrijd zag ik er nog redelijk relaxed uit, na de wedstrijd was dit
natuurlijk een ander paar mouwen. De 12
km heb ik niet in een record tijd afgelegd maar ik heb de finish bereikt
dankzij de bemoedigende woorden van Bjorn.
Volgend jaar zeker geen herhaling vatbaar voor mij maar Bjorn wil de 24
kilometer proberen.
Dit is het grootste evenement van het jaar en de après-ski
was meer dan dik in orde. We startten
onze tocht in een plaatselijke pub waar het bier rijkelijk mocht vloeien. Om ervoor te zorgen dat de afterparty in de
cabin nog een tijdje kon duren namen we het zeker voor het onzekere en
nuttigden we een maaltijd in het plaatselijke restaurant.
Eénmaal terug in de cabin kwam de party echt op gang. Met een stereo-installatie, goede muziek,
lekker bier en bierspelletjes was dit meer dan een goede afsluiter van het
weekend. Met spierpijn maar toch weer
een ervaring rijken vertrokken we terug richting Minnetonka om de kindjes terug
in onze armen te sluiten.
Op zondag 15 februari was het Catharinas derde wedstrijd
van het jaar. Voor alle disciplines
mocht ze terug deelnemen in level 7.
Voor tumbling was Catharina de enige in haar categorie en was het
natuurlijk niet moeilijk om de gouden medaille richting Minnetonka te
nemen. Voor dubbel mini trampoline had
ze echter wat meer tegenstand. Hier
kaapte ze de zilveren medaille mee op 7 deelnemers. Voor trampoline stond ze net niet op het
podium. Een verdiende 4de
plaats op 11 deelnemers.
Niet alleen werd Catharina gezegend met een aantal medailles
maar wegens de grootte van het evenement stonden er heel wat standjes om
turnproducten aan te bieden. Na een
geslaagde dag gingen we dan ook naar huis met oorringen en een halsketting in
de vorm van gymnasten.
Na een druk weekend hebben we op maandag 16 februari genoten
van een dagje rust. Aangezien het hier
presidents day was, had iedereen een dagje verlof. We hebben onszelf even verwend om te gaan
eten in het Thais restaurant van de buren waar we de ene lekkernij na de andere
proefden.
Daarna werd het tijd om nog eens de techniek van het
langlaufen te oefenen want het weekend erop gaan Bjorn en ik naar Wisconsin om
deel te nemen aan een wedstrijd langlaufen van 12 kilometer.
De kinderen hadden 2, 5 km afgelegd in een halfuurtje om
daarna te kunnen genieten van snowtubing.
Met rode wangen genoten we nog van een zelfgemaakte chocoladedrankje,
dank je wel, Catharina!
Valentijns âen belated birthday party voor Thano
Vrijdag 13 februari beloofde een drukte van jewelste te
worden. Niet alleen werd op school een
valentijnspartij georganiseerd maar s avonds vierden we ook Thanos verjaardag
met de klasgenootjes.
In de namiddag hadden ze in de klas van Thano helpende
handen gevraagd om de valentijnsparty in goede banen te leiden. Aangezien ik iedere week als vrijwilliger een
handje toesteek was het ook maar een kleine moeite om wat langer te blijven.
De kinderen kregen als opdracht om met vingerverf hun ganse
gezin te stempelen en te tekenen om daarna als Valentijns cadeau af te geven
aan de ouders. Na het stempelen werd het
tijd om een spelletje te spelen. De klas
werd in 2 groepen verdeeld en moest met hartjes stap voor stap de overkant van
de klas als eerste bereiken. Na een
inspanning werden ze allemaal beloond met een koekje en een drankje.
Bij het afronden van het Valentijnsfeestje werd het tijd om
de volgende party voor te bereiden.
Catharina had echter al bij aankomst gezorgd voor een gedekte
tafel. Ook het muzikaal pak stond al
klaar om daarna razendsnel gespeeld te worden.
Niet alleen hadden we de vrienden van Thano zn klas op bezoek ook
Catharina had voor extra helpende handen gezorgd. Ook Bjorn was tijdig thuis zodat we de
kindjes trakteerden op Belgische wafels.
Moe maar voldaan vertrokken de kinderen naar huis en wij maakten alles
klaar om aan de volgende party te beginnen
..
Met Valentijn zelf hadden we voetbalvrienden uitgenodigd en
werden zowel de kinderen als de ouders getrakteerd op een Belgische menu,
namelijk grillen. Deze menu werd zowel
door de kinderen als de volwassenen gesmaakt!
Moe en voldaan gingen we naar bed want Catharina had de volgende dag
wedstrijd.
De eerste maand van het nieuwe jaar ligt alweer achter de rug en dus kan je via de onderstaande link even mee genieten van onze voorbije kerstvakantie en de eerste ervaringen van 2015. Veel kijkgenot!
Over acht weken staat hier spring break gepland en dan trekken we er met het gezin op uit naar de Rocky Mountains in Colorado. Op het programma staat een heuse skivakantie met het uittesten van een viertal skigebieden in de regio. Het werd dan ook hoog tijd om de techniek en fysiek aan te scherpen. Vorig weekend trok Bjorn met de jongens al een eerste keer naar de pistes terwijl Catharina aan haar turnwedstrijd deel nam. Els start volgende week met skilessen overdag en gisteren trokken met zijn allen naar een van de grotere skigebieden in de regio voor een dagje skipret: Afton Alps. Een skigebied dat ietsje dichter aanleunt bij de skitraditie van Europa want boven in het skigebied was er ook een skichalet te vinden met bovendien lekker lokaal bier... De jongens hebben meer en meer vertrouwen op de latten en zochten zelfs al de hellingtjes op waarvan gesprongen kan worden. Papa volgde plichtsbewust maar kon amper de snelheid bijhouden... Enige domper op de sneeuwpret is dat het kwik opnieuw de dieperik is ingegaan en we dus de ganse dag met temperaturen tussen de -10 en -15°C moesten skiën.. Gelukkig was er een haardvuur in de chalet en konden we na afloop zelfs gratis genieten van de typische Minnesota lekkernij... Smores gemaakt met marshmellows geroosterd op een kampvuur...
Na afloop van het skiën trokken we tijdig naar huis om voor eens de Amerikaanse televisie op te zetten. Dan werd immers de Super Bowl gespeeld...zeg maar de Champions League finale van het American football. En dat wou vooral Marcin voor geen geld ter wereld missen. Catharina zag vooral uit naar Katy Perry die in de pauze zou optreden.. Papa keek vlijtig mee maar was vooral blij dat hij in de ochtend een vroeg ontbijt had genomen om het WK veldrijden live te bekijken...
De winter in Minnesota is tot dus ver bijzonder mild. De temperaturen doken overdag de jongste dagen amper onder het vriespunt en hierdoor worden heel wat winterse evenementen afgelast. Dit was onder meer het geval voor de langlaufwedstrijd bij fakkels op de meren in de buurt. Jammer, want een spektakel dat we absoluut wel eens wilden zien en we vorig jaar gemist hadden. We zullen dus nog een winter langer moeten in Amerika verblijven...
Ondanks de warmere temperaturen en de amper enkel centimeters sneeuw die er nog ligt, blijven we de mogelijkheden volop benutten om de typische winteractiviteiten te beleven. Woensdag zorgde Bjorn voor een verrassing en trokken we na het werk naar ijskastelen op zowat een twintig minuutjes rijden van onze deur. Een prachtig tafereel dat door ijskunstenaars in elkaar is gezet en in stand gehouden wordt door elke nacht wat extra water over de kastelen te benevelen. In de kastelen zijn diverse lichtjes ingebouwd zodat het vooral 's avonds een uniek tafereel is om te bewonderen. Voor de kinderen is door een deel van het kasteel zelfs een ijsglijbaan getrokken...
De eerste turnwedstrijd van het nieuwe seizoen is geslaagd. Catharina behaalde de gouden plak op de dubbel mini (sprong). In de trampoline werd ze tweede op drie deelneemsters en in de tumbling vijfde. Door deze gouden plak moet ze straks in het staatskampioenschap van Minnesota aantreden in een niveau hoger. De extra uurtjes oefenen zullen dus nodig zijn want die wedstrijd staat over een maand al voor de deur. Bij haar aankomst begon ze te turnen in niveau 5 en straks moet ze in niveau 8 turnen. Er zijn in totaal tien niveaus. De competitie verloopt volgens niveau en niet volgens leeftijd hier in Amerika.Voor de wedstrijd kon Catharina zowaar beroep doen op een huiskapster. Lori, één van onze Amerikaanse vrienden, heeft immers een passie voor kapsels en toverde dan ook een prachtige dos tevoorschijn voor de wedstrijd.
