De kinderen hebben intussen hun eerste sportieve wedstrijden achter de rug. Catharina moest aantreden in 3 disciplines: tumbling (niveau 6, 9 is het maximum ongeacht de leeftijd), dubbele mini trampoline (niveau 5) en trampoline (niveau 5). Ze kaapte de EERSTE plaats weg in de mini trampolines, werd vierde in de trampoline en zevende in het tumbling. Aangezien ze hier maar moeilijk kunnen begrijpen dat de familienaam van de vrouw niet dezelfde is als deze van de man... turnde Catharina voor de gelegenheid als Catharina Olevier... 

Marcin speelde intussen een eerste wedstrijd op een duivelsveld met zijn ploeg tegen een U12. Hij verloor met 10-2 maar liet wel fraaie dingen zien. Voetbal is hier duidelijk nog meer een individuele sport dan een ploegsport en de vele individuele acties leverden uiteraard weinig op... Thano had enkel training vandaag.

Gisteren hebben we ook het nieuwe jaar ingezet met de beste wensen in het gezin en uiteraard een aantal kleinere geschenkjes... Papa kreeg meteen een voorraad gluhwijn en Belgische bieren... Zowaar de Rodenbach Grand Cru kon Els hier op de kop tikken aan een betaalbaar prijsje... Marcin kan voortaan het uur van zijn wekker om het plafond aflezen tussen geprojecteerde planeten

 Op 2 januari ruimden we de pakken sneeuw van de wagen om een tocht van zowat 6,5 uur richting thuis aan te vatten... Onze kerstvakantie zit er zoi goed als op. Bjorn gaat morgen weer aan de slag en 's avonds komt de huisbaas langs om samen één te drinken op het nieuwe jaar. Catharina en Marcin waren gelukkig net op tijd terug thuis om nog te kunnen trainen want dit weekend hebben ze beiden hun eerste wedstrijd op Amerikaanse bodem op het programma staan...

Na de frisse tocht door de stad had Bjorn gezorgd voor twee verrassingen voor de kinderen om oudejaar te vieren. Eerst trokken we door de opkomende sneeuwstorm naar het Legoland Discovery center waar Chicago in Lego was nagebouwd maar waar de kinderen en papa en mama ook genoten van allerhande attracties. Inmiddels was het donker geworden buiten en stapelde de sneeuw zich al rond de tien centimeter op... Toch trokken we naar de tweede verrassing... we zouden een familie eindejaarsfeest doorbrengen op een rolschaatspiste. Voor de gelegenheid was er een 80s fuif georganiseerd en omdat de kinderen het niet tot middernacht zouden uitzingen, werd al omstreeks 21 uur afgeteld naar het nieuwe jaar. Dat gebeurd hier op menig familiefeest met ballonnen die de lucht uit vallen en die zo snel als mogelijk doorprikt moeten worden om een prijsje op te pikken... De kinderen genoten er met volle teugen van en kregen er maar geen genoeg van. Gelukkig was er ook pizza en drank en de kinderen wonnen via spelletjes ook nog wat extra drank voor de papa en de mama...

Het feest liep rond 22 uur ten einde. Het plan was om dan richting centrum van de stad te rijden om het vuurwerk aan het meer mee te maken. De sneeuwstorm woedde intussen evenwel in volle gang en de sneeuw dikte al aan tot zowat 20 centimeter waardoor ook het verkeer in de war kwam te zitten. We besloten dan maar naar het hotel te gaan. De kinderen haalden middernacht niet en sliepen als roosjes op het moment dat her en der vuurwerk afgestoken werd. Els en Bjorn genoten dan maar van een romantisch uitzicht met een glaasje in de hand...

Bij het verlaten van het museum was de avond al in Chicago ingetreden en de motregen had plaats gemaakt voor een heldere hemel, waardoor we fenomenale zichten kregen op de verlichte skyline van de stad. We reden naar de pier. Geen pier zoals aan de Belgische kust waarop je enkel kan wandelen... neen alles is hier big... dus een pier met indoor evenementenhal, tropische tuinen, winkelcentrum, reuzenrad... In de evenementenhal was er voor de gelegenheid een kerstdorp met speeltuigen neergeplant... We beloofden de kinderen hier nog terug te keren met meer tijd... We keerden tevreden naar het hotel terug om nog een snelle duik in het zwembad te nemen... By the way.. onze hotel lag langs de eerste kilometers van de historische route 66... 

De tweede dag verkenden we wel uitgebreid het centrum.  Michigan Ave geldt hier zowat als de Champs Elysées van Chicago met heel wat leuke shops en restaurantjes. Sommige shops zitten ingebed in heuse flatgebouwen. In één van hen kan je lift nemen naar de 94ste verdieping waar je ene adembenemend zicht hebt op de stad en de omgeving. Je staat er op de tweede hoogste toren van de stad... Het verkennen van de binnenstad sloten we in de latere namiddag af met de typische plaatselijke pizza... een mengeling van pizza en quiche zeg maar. Het was het drie kwartier wachten (om drie uur in de namiddag nota bene) meer dan waard! Tijdens het wachten raakten we nog aan de praat met een Canadese dame die zowaar ons dialect begreep maar zelf alleen Engels sprak. Bleek dat haar ouders beiden uit Ieper afkomstig waren en ze ook nog een tante in Roeselare heeft wonen... De wereld kan klein zijn...