|
Na ettelijke uren geoefend te hebben op de kleinere heuvels rond Minneapolis, stonden we op maandagmorgen klaar voor het grotere werk. Onze vakantiewoning lag op 3000 meter hoogte en dus was het meteen even aanpassen aan de ijle lucht. Thano was de eerste nacht ziek en voor iedereen leek het oplopen van de trap alsof er een marathon afgelegd moest worden. Alhoewel, Marcin bleek andermaal geen last te hebben van de fysieke ongemakken van de ijle lucht. En ondanks de hoge hoogte was er in het dorp amper sneeuw te bespeuren.
Vanuit ons dorp zouden we de komende dagen drie verschillende skigebieden uittesten: Keystone, Breckenridge en Copper Mountain. Met bergtoppen tussen de 3800 en 4000 meter waren deze gebieden wel nog sneeuwzeker, zelfs met de stevige lentezon die er de eerste dagen voor zorgde dat we met aangename lentetemperaturen van rond de 15°C konden skiën. Enig ongemak.... na een dagje skiën en de zonstraling stevig onderschat te hebben waren ze allemaal rode kreeftjes. Bjorn kreeg zelfs af te rekenen met verbrande ogen omdat de zonnebril onvoldoende de UV-straling kon opvangen. Op dinsdag werd dan ook in allerijl extra zonnecreme, lippenbalsem en zonnebrillen aangeschaft om de rest van de week door te kunnen komen.
De skigebieden waren duidelijk een kolfje naar de hand van de jongens. Terwijl we met de makkelijkste pistes van start gingen, zochten de jongens al snel de bossen naast de pistes op om daar wat kunstjes uit te halen en vooral om hun springtechniek bij te schaven. Met de dag ging ook de snelheid aardig de hoogte in zodat zelfs mama of papa niet langer konden volgen. De laatste dagen mochten ze dan ook met papa de iets moeilijker pistes uittesten, al was dit vooral een ferme uitdaging voor de papa eerder dan voor de jongens. Catharina en mama wisselden dan weer de rustige pistes af met enkele warme chocolademelks in de skichalets. Met rond de 100 pistes per skigebied kunnen de Rocky Mountains gerust de vergelijking met de skioorden in de Alpen doorstaan. Naast de piste vonden we zelfs een Belgische koffiebar waar de suikerwafels vers klaargemaakt werden en tot meters ver geurden... dat vroeg uiteraard om een smaaktest!
En zelfs in het dorp vonden we een aardige bar om van apres-ski te kunnen genieten: een ware Duitse bar. Na het opentrekken van deur viel ons meteen ook de grote Belgische vlag op die boven de houten banken prijkte. Bij navraag bleek het geen verwarring te zijn met de Duitse vlag maar een opzettelijke aanduiding van het rijk assortiment aan Belgische bieren. En ja, wij konden dus niet laten om de La Chouffe van het vat te verorberen. En dat bij een selectie van vier Duitse worsten als aperitiefhapjes...
Vier dagen skiën na elkaar wordt vooral naar het einde toe gevaarlijk door de vermoeidheid, en dus hadden we midden in de week afgesproken met een Nederlandse collega van Cargill die ook in de buurt verbleef om samen de sneeuwscooters uit te testen. Een twee uur durende tocht zou ons naar uniek verzichten op de besneeuwde bergen leiden. De tocht startte met het aanscherpen van de stuurtechnieken op een groot bevroren en besneeuwd meer. Hier konden de kinderen ook de kleinere scooters uit testen. Daarna werd met een aardig tempo richting bergtop gereden. In de terugtocht liep het evenwel bijna volledig mis. Els verloor de controle van de scooter met Thano achterop en reed pardoes richting Ravijn. Gelukkig kantelden ze beiden van de scooter op zowat een meter van de afgrond zodat deze door dit manoeuvre ook meteen compleet tot stilstand kwam. De schade viel gelukkig mee maar Thano verkoos om achterop de gids plaats te nemen voor de rest van de rit en Els wist meteen waarom Bjorn niet wil dat ze met een motor gaat rijden...
|
