De conditie werd de vorige avond serieus aangescherpt.  De jongens begonnen met poolen, om zich daarna uit te leven op het basketbalveld en omdat ze er maar niet genoeg van kregen zijn ook nog het zwembad ingedoken.  En of ze getraind waren om de wandeling aan te vatten.

’s Morgens leerden we via een online zoektocht de binnenstad van Dallas kennen.   Onze zoektocht startten we bij het station waar we onmiddellijk een aantal vragen mochten beantwoorden.  Deze zoektocht bracht ons bij de belangrijkste bezienswaardigheden in Dallas.  We passeerden bij de drukkerij ‘The Dallas Morning News’, stadhuis, kunstwerken, het appartement waar de president werd vermoord, …

Voor bezoekers aan de United States zeker een aanrader en heel leuk om met kids te doen.  Niet alleen de zoektocht was leuk, ook mochten we niet vergeten om allerlei leuke foto’s te maken!

Bij het einde van de zoektocht werd het tijd om een verplaatsing met de wagen te maken en reden we naar Fort Worth.  Deze stopplaats is vooral gekend als de stad van de cowboys en waar je de sfeer nog kan opsnuiven van het echte Amerikaanse Westen.

In een lokaal museum werd er vooral veel aandacht besteed een de prijzen die werden gewonnen met rodeo!  Blijkbaar the place to be.  Wij hadden vooral oog voor de koetsen en vroeger alle goederen met kar en paard werden rond gebracht.  Ondertussen was de temperatuur al aardig gestegen en werd het tijd om ons te verwennen met een ijsje.  In de late namiddag werden de stieren nog naar hun rustplaats gebracht en dit door de lokale bevolking, die door heel wat kijklustigen werd bijgewoond.

In de vooravond had  Bjorn een verrassing voor iedereen in petto.  Aangezien we 16 jaar getrouwd zijn had hij een reservering gemaakt bij een fondue-restaurant.  Iedereen genoot met volle teugen van de kaas-, vlees- en chocoladefondue.  En ik kreeg als beloning ook nog een stukje taart cadeau.

Met een tevreden gevoel reden we richting hotel om daarna onze tocht verder te zetten naar San Antonia.  Vooraleer we hier overnachten maakte we een tussenstop bij grotten.  Maar daarover meer in het volgende bericht.

Al een aantal maanden was Bjorn bezig met de voorbereiding, planning en boeking van de plaatsen die we zouden bezoeken in de staten Texas, Tennessee, Louisana en Mississipi.  Ons vertrek stond op dinsdag 22 maart gepland.  Met een vlucht van een goeie 3 uur zijn we in Dallas aangekomen.  Deze stad ligt in Texas en is de op één na grootste stad van de staat.  De stad is niet alleen gekend wegens de serie maar op 22 november werd hier president John F. Kennedy vermoord.

 Met hongerige maagjes probeerden we op aanraden van Catharina de hamburgerketen In-N-Out uit.  Veel keuze was er echter niet maar de burgers smaakten overheerlijk.  Na onze maaltijd werd het tijd voor ons eerste bezoek waarvoor we richting Southfork reden.  Bij onze kinderen niet zo gekend maar voor mij bracht het vooral jeugdsentiment naar boven.

We maakten eerst wat tijd om in de souvenirshop rond te kuieren om daarna aan de begeleide toer te beginnen.  Er werd ons wat korte uitleg gegeven in de woonkamer van de familie, waarbij Bjorn trots poseerde bij de bar waar heel wat whisky werd gedronken.  Na de introductie mochten we de keuken, slaapkamers, badkamers van de familieleden bezichtigen.

Met nog een laatste foto aan de voorkant van het huis werd het tijd om ons richting hotel te begeven.  Daar kregen wij vooral nieuws te horen van de bomaanslagen die op dat moment in België hadden plaats gevonden.  Als eerbetoon voor ons thuisland was de verlichting in bepaalde hotels in de Belgische 3-kleuren.

Dit jaar was voor ons toch wel een echte milde winter.   De temperaturen waren niet zo koud en naar mijn mening veel te weinig sneeuw.  Enkel een goeie 6 weken en de kwaliteit was niet om over naar huis te schrijven. 

Deze sneeuw was vooral belangrijk omdat Bjorn, Marcin en Thano vooral wilden oefenen voor een langlaufwedstrijd waaraan ze zouden deelnemen tijdens het eerste weekend van maart.   Thano had al 7,5 km in de benen en was klaar om deel te nemem aan de wedstrijd van 10 km.   Op vrijdag 4 maart vatten we de tocht naar Michigan aan.    Met enige vertraging wegens sneeuwstorm kwamen in het hotel aan waar we door onze vrienden werden getrakteerd op een biertje en de kids op pizza.

Al op het ochtendgloren waren Thano en Marcin er als de pinken bij om zich klaar te maken voor de wedstrijd.   Met volle goesting vertrokken ze naar de start waarbij Marcin als een raket snelheid pakte om Bjorn en Thano achter zich te laten.  Catharina en ik maakten ons ondertussen klaar om richting finish af te zakken om de deelnemers aan te moedigen.   Net op tijd zagen we al onze vrienden en familie over de finish glijden.    Na afloop konden we de tijden opvragen en genieten van een broodje en een drankje. 

Op het menu ‘s avonds konden we natuurlijk niet laten om een hamburger met frietjes te nemen wat ook wel mocht aangezien er heel wat calorieën waren verbrand.  Spijtig genoeg namen we op zondag terug afscheid van de wedstrijd in Calumet, maar de beloning thuis was des te groter door het maken van poffertjes.

Het was er nog niet van gekomen maar dit jaar namen we eindelijk deel aan The Loppet.  Dit is een langlaufwedstrijd van 50 km over een aantal meren in Minnesota die overdag plaats vindt.  Deze helse tocht lieten we links liggen dus kozen we voor de gezinsvriendelijke optie van 3.5 km wandelen op de bevroren meren. 

Na 16 u konden we met temperaturen rond het vriespunt deze wandeling aanvatten,   waarbij iedere deelnemer een lichtje rond de nek kreeg.  Het hele traject was verlicht met kaarsen en er waren ook kunstwerken met ijs te bezichtigen.

Veel tijd om ons te vervelen hadden we niet want bijna om de 800 meter werden we wel op iets getrakteerd.  De eerste stop waren er vuurspuwers aan het werk.  Deze vonden de kids niet zo interessant.  De 2de en 3de stop kon hen wel bekoren want daar werden we getrakteerd op warme chocolademelk en ‘s mores.

 Na afloop kregen de volwassenen een biertje aangeboden die hier door een plaatselijke brouwerij wordt gebrouwen.  Na een frisse neus te hebben opgehaald werd het tijd om ons richting Minnetonka te begeven waar we heerlijk smulden van zelfgemaakte sandwiches.

Al enige tijd geleden hadden Petra (nicht Bjorn) en Marc ons al laten weten dat ze een tripje richting Minneapolis hadden geboekt.  Na het lange wachten werd ons geduld beloond en kwamen ze toe met Presidents day.  Op vrijdag was het vooral gezellig bijkletsen en blijven we dan ook tot de late uurtjes plakken.

Vooral Daniel en Amelie hadden uitgekeken om in de sneeuw te kunnen spelen en de weergoden waren hun wel gezind want 10 dagen voor hun komst heerste er hier een serieuze sneeuwstorm.  Op 18 uur tijd is er tussen de 50 en 70 cm gevallen.  We haalden dan ook alles uit de kast om zoveel mogelijk van de winteractiviteiten te genieten.  Sleeën, snowtubing, sneeuwman maken, … is hier allemaal de revue gepasseerd.  Voor ons was het ook genieten want 2 weken later is de sneeuw hier al verdwenen en was dit voor ons de mildste winter die we hebben gehad.

Niet alleen buitenactiviteiten werden er gepland maar ook de volwassenen namen de tijd om een gezelschapspel te spelen.  Voor de gelegenheid hebben we Machiavelli gespeeld die bij veel onze vrienden zal gekend zijn. 

Veel te weinig tijd om bij te praten maar volop genoten van het bezoek kwam hier ook een eind aan.  Mijn bed & breakfast is nu gesloten tot eind april waar we dan de meter van Thano, meter Heidi en Petra Horré mogen verwachten.

De laatste dagen van januari en de eerste week van februari waren voor Marcin een aaneenschakeling van hoogtepunten.  De eerste belangrijke gebeurtenis was het plaatsen van een beugel.  Hier maken ze er een big deal van.   Eerst en vooral dien je 2 keer op consultatie te gaan en alle aspecten (ook de financiële) te bespreken.  Na het nemen van de nodige foto’s, … werd de beugel eindelijk geplaatst.  En om papa wat te plagen heeft Marcin voor de gelegenheid zijn rubberen bandjes in blauw zwart laten kleuren.

Ook in school waren er twee weken na elkaar een activiteit gepland.   Tijdens de maand januari werd er in de graad van Marcin een schrijver van gedichten uitgenodigd die hen hierbij de beginselen leerde.  Vol moed begon Marcin aan het schrijven en werden we iedere avond op een ander gedicht getrakteerd.  Na aantal weken te zwoegen had hij het perfecte gedicht klaar en werden alle ouders uitgenodigd om te luisteren naar de vele gedichten die de leerlingen hadden voorbereid.

Sinds dit jaar heeft Marcin de kans om een instrument te leren spelen en hierbij opteerde hij voor tuba.   Heel wat uurtjes heeft hij hierop al geoefend en konden we week na week de verbeterde versie beluisteren.    In de school was de volledige band aanwezig en werden we een 30-tal minuten getrakteerd op het beluisteren van de nodige songs die een streling waren voor het oor.   Het volgende concert zal doorgaan in mei.  So to be continued.

Zoals verwacht waren onze gasten ondanks de vermoeidheid vroeg uit de veren voor wat het eerste etmaal op Amerikaanse bodem zou worden. Tegen de middag moest Marcin nog een zaalvoetbal wedstrijd spelen. Met Robbe (en de anderen) aan de zijlijn, mocht hij uiteraard geen mal figuur slaan en het moet gezegd, hij speelde een fraaie wedstrijd en hielp zijn team opnieuw aan de overwinning. In deze competitie blijven ze totnogtoe ongeslagen en in elke wedstrijd wist Marcin ook als zijn doelpunt mee te pikken.

Na de wedstrijd trok Bjorn met de gasten richting downtown Minneapolis om de stad van nabij te verkennen. De klassieke trekpleisters passeerden de revue: Twins stadion, de bekende concertzaal op First avenue, de skywalks, het prachtig uitzicht op de stad vanop de Foshay tower, Sculpture garden,… Maar er werden ook enkele feestelijkheden meegepikt. Op de hoogste verdieping van Macy’s bezochten we Santaland waar het leven van de kerstman, zijn rendieren en de elfjes is uitgebeeld. Nabij sculpture garden staken we ook de brug over richting Lorring park, waar die zondag de Amerikaanse versie van de kerstmarkt werd afgesloten met een heus vuurwerk. De kinderen konden er gratis schaatsen, de volwassenen kozen voor een Fulton blond in de verwarmde tent. Andere klassiekers op zo’n markt vormen de Amerikaanse fastfood kraampjes, maar wij vonden gelukkig een verre afstammeling van een Nederlander die zowaar Poffertjes verkocht. Dat was echter slechts een aperitiefhapje, want eenmaal thuis werd genoten we met zijn allen van een kaasraclette.

Honderden kalenderblaadjes zijn de afgelopen maanden reikhalzend verscheurd om naar dit belangrijk moment af te tellen. De start van de kerstvakantie betekende dit jaar een blij weerzien met Katelijn (voor Catharina) en Robbe en Lieke (voor de jongens). De familie Deschout landde in de late namiddag zodat de kinderen nog tijd hadden om de zaterdagse sporttrainingen af te haspelen. Catharina was amper uit de douche en het haar nog aan het drogen toen ze naar beneden stormde om Katelijn in de armen te vliegen nog voor ze goed en wel een voet in de woning had gezet. De vlucht van onze gasten was voorspoedig verlopen en Els zorgde voor een gepast onthaal met bubbels en heerlijk vers gebakken suiker- en rozijnenbrood. De jongens hadden intussen de verkenning van het huis afgerond en bleven steken rond de pooltafel.

Eerste taak voor de gasten bestond erin de jet lag meteen te bekampen en dus hadden we als welkomstverrassing een typische Amerikaanse sportspektakel uitgekozen: rollerskating voor dames. Niet zomaar was rolschaatsen, maar een waar gevecht om op een ovalen piste zoveel mogelijk rondjes te pakken op de tegenstrever. Belangrijkste obstakel daarbij vormt de tegenpartij die de dames uit de piste proberen te duwen of tegen te houden, maar daarbij alles behalve de handen mogen gebruiken. Het levert een waar spektakel op dat als het ware een mengeling is van pisterijden en american football. Knotsgekke en uitdagende outfits en een lichtshow brengen daarbij het entertainment gehalte de hoogte in. En alsof dat niet genoeg was, trad tijdens de pauze ook nog een Polkaband op die met bierfeestenklassiekers zowaar alle toeschouwers aan het polkadansen wist te zetten. Meteen een gepaste onderdompeling in het knotsgekke en enthousiaste Amerika, al trokken we na de pauze wel huiswaarts aangezien de vaakluizen bij de Belgische gasten volop begonnen aan te vallen. Op de terugweg kon wel nog genoten worden van een fantastische zicht op downtown Minneapolis en Saint Paul by night.

Totaal onverwacht keerde Bjorn afgelopen week terug naar Belgische bodem. Voor het werk moest hij een dagje in Mechelen en twee dagen in Manchester (dichtbij het stadion van Manchester United) zijn, en dus wrong hij er nog snel een weekendje Roeselare aan vooraf. Een unieke gelegenheid om het Engelse snooker eens bij te spijkeren met Jo, want dit is toch al enkele jaren geleden. Hier staat de Amerikaanse pooltafel centraal… Daarnaast mocht hij bij oma ook nog even nostalgisch dineren (koetong is hier niet echt te vinden) en met Bert een Hasseltse koffie verorberen op de Roeselaarse kerstmarkt. Hij pikte ook de Beverense kerstmarkt mee waar hij botste op onze gasten die volgende week de oversteek maken.  En uiteraard stond ook op de gastvrijheid van de familie Vermander weer geen (wijn)maat. Door dit avontuurtje moest Bjorn wel de verjaardag van Thano op afstand vieren, maar hij kon hierdoor wel een cadeautje van peter en meter bezorgen, die Thano heel sterk apprecieerde. Thano vierde zijn verjaardag trouwens met Marcin, Catharina, Frits en Hans in het lokale trampolinepark.