Dit jaar was voor ons toch wel een echte milde winter.   De temperaturen waren niet zo koud en naar mijn mening veel te weinig sneeuw.  Enkel een goeie 6 weken en de kwaliteit was niet om over naar huis te schrijven. 

Deze sneeuw was vooral belangrijk omdat Bjorn, Marcin en Thano vooral wilden oefenen voor een langlaufwedstrijd waaraan ze zouden deelnemen tijdens het eerste weekend van maart.   Thano had al 7,5 km in de benen en was klaar om deel te nemem aan de wedstrijd van 10 km.   Op vrijdag 4 maart vatten we de tocht naar Michigan aan.    Met enige vertraging wegens sneeuwstorm kwamen in het hotel aan waar we door onze vrienden werden getrakteerd op een biertje en de kids op pizza.

Al op het ochtendgloren waren Thano en Marcin er als de pinken bij om zich klaar te maken voor de wedstrijd.   Met volle goesting vertrokken ze naar de start waarbij Marcin als een raket snelheid pakte om Bjorn en Thano achter zich te laten.  Catharina en ik maakten ons ondertussen klaar om richting finish af te zakken om de deelnemers aan te moedigen.   Net op tijd zagen we al onze vrienden en familie over de finish glijden.    Na afloop konden we de tijden opvragen en genieten van een broodje en een drankje. 

Op het menu ‘s avonds konden we natuurlijk niet laten om een hamburger met frietjes te nemen wat ook wel mocht aangezien er heel wat calorieën waren verbrand.  Spijtig genoeg namen we op zondag terug afscheid van de wedstrijd in Calumet, maar de beloning thuis was des te groter door het maken van poffertjes.