Het eten was echter een streling voor de smaakpapillen én het oog. Klassieke Vlaamse gerechten kregen ene speciale toets en het is dus niet verwonderlijk dat Bart de meeste Belgische chefs als persoonlijk vriend mag rekenen. Op de koop toe kwam even later ook Greet Dekeyser het restaurant binnen, waarbij ze meteen ons tafel bezocht en over de avond gespreid zowat een half uurtje bij ons door bracht om zowel met iedereen een praatje te slaan. Uiteraard werd de journalistieke achtergrond van Bjorn besproken en wisselden Greet en Bjorn de nodige gegevens uit om contact te blijven houden aangezien zij nog altijd voor het VTM journaal de komende presidentsverkiezingen verslaat.

Bij al dat lekkers zouden we bijna vergeten dat we onze laatste volledige dag in Washington DC opnieuw volgestouwd hadden met bezoeken. Niet allemaal in de stad. Net buiten de stad bezochten we Arlington, de begraafplaats van alle beroemde politici, schrijvers, wetenschappers maar vooral legerhelden. We liepen onder meer langs bij het graf van JF Kennedy, de overledenen van de Challenger, ... Bij het graf van de onbekende soldaat wordt ook permanent wacht gelopen door de presidentiële garde waarbij de soldaat om het uur wordt afgelost met een vast ritueel. Ietwat te vergelijken met de Last Post aan de Menenpoort in Ieper. 

Later op de dag reden we de staat Virginia binnen om het buitenverblijf van president Washington te bezoeken. Deze statische ranch biedt een prachtig beeld van het leven in die tijd en hoe ook schaamteloos gebruik gemaakt werd van slaven om de levensstijl in de hand te houden. Het verblijf  licht op een heuvel aan de Potomac rivier van waaruit de obelisk van Washington DC te bewonderen is maar waarbij in de weide omgeving geen huis te bespeuren was. George Washington en zijn vrouw zijn op het landgoed ook begraven en de tombes zijn nog altijd te bezichtigen.