Gruwelijk dwaas ben ik. Kom maar niet dichter, heb geen vertrouwen in mij. Dit is het verhaal van mijn leven. Dit is het verhaal van mijn dwaasheden.
06-05-2008
Wegdrijven op Nick Cave
"Get ready to shield yourself". De eerste zin die hij zong. Het was donderdagavond, één mei en M., T. en ik waren naar Vorst Nationaal afgezakt om Nick Cave and the bad seeds aan het werk te zien. En wat een concert. Zonder twijfel het beste concert dat ik tot op heden aanschouwen mocht.
Want terwijl buiten de nietsvermoedende lente met haar charmes de hoofdstad in verleiding bracht, betoverde hij een op het eerste gezicht onherbergzame en kille ruimte, bijna barstend onder de hooggespannen verwachtingen, en deed ze vervolgens anderhalf tot twee uur lang koken en kolken in een orgie van klanken. Ik ging volledig op in zijn muziek, in zijn stem, misschien wel even wegdrijvend uit deze aardse wereld.
Hoe hij zijn getormendeerde en destijds door drugs verstoorde gevoelsleven direct en genadeloos tot expressie brengt in zijn kunst. Hoe hij soms zalft in ingetogen hymnische songs, maar dan onmiddellijk weer grolt en grauwelt, gruwelt ook, met in zijn rug die rusteloos voorthengstende, alles dominerende bas , die in tweevoud bonkende percussie, en dan de twee hoofdSeeds, Harvey met messcherpe gitaar en de kobolt Ellis met furieuze viool, als wapens die de weg moeten effenen in de strijd met en tegen al het kwaad dat moet bezworen worden. Hoe hij voortdurend balanceert op de grens van licht en duisternis, tussen liefde en dood, tussen droom en werkelijkheid.
Mijn romanist schreef me achteraf dat hij nu begreep waarom ik aan de lippen hang van deze man, muziekgewijs dan. En net als ik vroeg hij zich af of Nick Cave predikaten als hyperintelligent en hypergevoelig met zich meedraagt, misschien niet op de revers van zijn pak, maar dan toch wel ergens in zijn binnenzak of op een ander plekje, veilig verborgen voor de aasgieren van de pers. Het kan bijna niet anders. Hoe anders zou je dergelijke teksten kunnen schrijven, en meer nog, ze op muziek zetten ?
Misschien herken ik in zijn uitgesproken onzekerheid mezelf wel. Misschien benijd ik hem wel dat hij er zo eerlijk voor durft uit te komen, en dat hij al het negatieve dat in zijn ziel ronddwaalt kan omzetten in zoiets moois, iets waartoe ik nooit in staat zal zijn. Een kunstenaar die me voor altijd bijblijven zal...
Reacties op bericht (0)
Stuur me een email...
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
