Vrijdag, half twaalf s'middags. Ik kreeg haar antwoordapparaat te horen. Logisch, ze zat nog in de les op dit uur. Slecht karakter als ik ben had ik er op gehoopt dat ze haar gsm had vergeten uit te zetten. Laatst was dat nog zo, en ik bleef maar verderpraten, terwijl zij, vast met een knalrood hoofd, me probeerde duidelijk te maken dat ze nog in de klas zat, tot grote hilariteit achteraf, natuurlijk. Mijn oudste dochter, M, bijna achttien jaartjes jong, en eigenlijk een stiefdochter, maar dat zeggen we lekker niet. Uiteindelijk ben ik altijd al méér haar moeder geweest dan haar "echte" moeder, waarmee ze ondertussen alle contact heeft verbroken.
"M., ik hoor net op StuBru dat het concert van The Cult van vanavond niet uitverkocht is, je kan dus nog meegaan als je zin hebt. Ik ben thuis om vijf uur, en vertrek om zes uur. Je bekijkt maar of je mee wil. Dada !"
Ik stond net onder de douche toen ik haar hoorde thuiskomen. "Hey M., kom eens even naar boven", riep ik. Deze keer had ze blijkbaar haar gsm wél afgezet, en zelfs nog niet terug opgezet. Ik herhaalde dus wat ik had ingesproken, en omdat ze toch niet kon gaan trainen wegens een kleine blessure, besloot ze het erop te wagen en maakte ze zich snel klaar. Om vijf voor zes wou ze nog per sé haar nagels zwart lakken, waardoor we pas tegen tien na zes arriveerden bij T., mijn vriendin én de reden dat we vandaag richting AB in Brussel reden. Zij had mij vergezeld naar het optreden van Arid, op voorwaarde dat ik met haar vandaag mee naar The Cult zou gaan.
Drie dames alleen op stap, dus. En dat mochten we geweten hebben. Aan aandacht geen tekort, om het netjes te stellen. Maar we hadden een leuke tijd, voor het concert gierden we het uit door wat te zitten "mondelinge plaatjes te maken" van mogelijke kandidaten in onze omgeving.
Ettelijke hongerige blikken van begeerte gericht op het jonge, onaangetaste slanke lichaam van M. Bijna achttien en nog maagd, zo zijn er niet veel meer. Niet dat ik haar preuts opvoed, integendeel, we hadden van meet af aan een hele open relatie. Ze weet alles wat er te weten valt, en meer. Ze vindt gewoonweg haar gading niet tussen leeftijdsgenoten, en de jongens, of mannen, waarop ze dan wél valt, vinden haar dan weer te jong.
M. en ik wisten niet echt wat te verwachten van het optreden, want we kenden maar een tweetal nummers van de band, maar al bij al viel het best mee. Ok, de zanger wist duidelijk niet echt meer waar hij stond, en zong er af en toe flink naast, maar er heerste een enorm leuk sfeertje, en we rockten er op los. De bassist maakte met z'n mooie koppie trouwens heel wat goed.
Nadat het merendeel van de menigte de zaal verlaten had, begaven we ons naar buiten. De inkomhal was nog gezellig druk, en we besloten er nog ééntje te drinken, vooraleer we huiswaarts zouden keren. Ik probeerde een weg te banen tussen de menigte naar een ietwat rustiger plekje, met T. en M. in mijn kielzog, en zoals altijd, met mijn blik zoveel mogelijk naar de grond gericht. Ik voelde prangende blikken op me gericht, wat me zoals altijd een ongemakkelijk gevoel gaf, en ik wou daarom zo snel mogelijk uit de drukte raken. Iemand kruiste m'n pad, en ik moest stoppen. Ik keek op, en voelde hoe hij al mijn aandacht naar zich toe zoog, zijn ogen stevig op me gericht, wachtend op oogcontact. Een jonge blonde god, een jaar of achtentwintig, met halflang haar, ietwat warrig, maar geenszins de aandacht wegnemend van zijn perfecte gelaatstrekken. We keken elkaar in de ogen, en een glimlach ontblootte zijn perfecte witte tanden. Ik lachtte bedeesd terug, ietwat gechoqueerd door zijn lichte brutaliteit. Waar haalde hij het recht me zo aan te staren ? Ondertussen grabbelde ik naar T.'s handen, bracht deze naar mijn gezicht, keek hem vanuit m'n ooghoeken nog even aan, glimlachte, deed haar handen op m'n ogen, en zette m'n weg verder. Een meter of twee verder, deed ze haar handen van m'n gezicht, en zei ze "Wat was dàt ? Die was knàààp !" We lachten en zochten ons iets verder een rustig plekje uit. Zodra M. zich bij ons voegde, zei ze dat ze nog nooit zo'n knappe man gezien had, en vroeg ze zich tot groot jolijt luidop af of hij geen jongere broer had. Ik besloot wacht te houden, om ons plaatsje te behouden, terwijl M. naar het toilet ging, en T. ons iets te drinken ging halen. Plots stond hij daar weer, vlak voor me. Hij bleek uit de buurt van Luik te komen, en we praatten even over het concert. Jaloerse blikken in mijn richting, van vrouwen die ons passeerden. Ook al gaf hij me enigszins vrij duidelijk te verstaan dat hij wel interesse in "meer" had, ik wimpelde hem netjes af, door hem m'n trouwring te tonen. T., M. en ik begaven ons even later naar buiten, gingen vlug nog een hapje eten, en stapten de wagen in. De knappe jonge vreemdeling kwam nog even ter sprake. Vreemd in feite, want T. en ik hebben anders altijd een totaal ander beeld van wat een mooie man is, en het gegrijns om M.'s gezicht spreekt meestal ook wel boekdelen en vice versa. Maar al gauw dwaalden we weer af naar ons typisch gepalaver over koetjes en kalfjes, en thuisgekomen maakte ik mezelf de bedenking dat ik nooit eerder zo'n goede band had ervaren met een vriendin als ik momenteel ervaar met T. Ze is er voor me wanneer nodig, we hebben pret, lachen ons rot, maar kunnen net zo goed elkaar opbeuren wanneer nodig, elkaar advies geven of wat dan ook. Ze neemt me voor wat ik ben, en da's vast niet altijd even makkelijk...
|
