|
Wanneer de weg donker en verlaten wordt, in wie moet ik dan vertrouwen nemen ?
Wanneer je door de bomen het bos niet meer ziet, is het dan niet beter op te geven ?
Wanneer je alles probeert en niets meer werkt, mag je dan niet ophouden ?
Wanneer niks meer goed gaat in iemands leven, wordt het dan niet hoog tijd dat je kordaat reageert en het gedoe een halt toe roept ?
Wanneer je constant zweeft tussen pijn en minder pijn, en smacht naar een pijnloos moment, moet de pijn dan niet opgeheven worden ?
Wanneer het lijkt dat het al je hele leven regent, grauw en vies, mag je dan zelf niet opteren voor een leven vol zon ?
Wanneer je eeuwig lijkt te leven tussen de dode hoofden, kan je er dan beter niet zelf één worden ?
Wanneer, wanneer, wanneer ? Wanneer komt mijn halte er aan ? Wanneer mag ik uitstappen ?
De tranen die je huilt lijken het enige te zijn waarin je nog geloven kan...
Je lijkt met je rug tegen de muur aan te staan, het lijkt alsof je geen kant meer opkan...
|
