Eigenlijk had ik dit al veel eerder moeten doen. Niet dat hij er op zit te wachten, zoveel is zeker. Daarvoor heeft hij te veel schroom. Ik weet nu alvast dat het schaamrood op z'n wangen staan zal wanneer hij de volgende zin leest... als het ware de échte titel van dit berichtje :
"Ode aan R."
Zie je wel, R, rood tot achter je oren. :-) En je denkt nu vast: tssss, K., wat steek je nu weer uit ? Maar toch ga ik er mee door.
Hoelang kennen we elkaar ondertussen al ? Zo'n anderhalf jaar, is het niet ? Eindeloos lange pleiades moest je aanhoren. Al mijn pijn, al mijn negatieve gevoelens goot ik over je uit. Maar je bleef, je luisterde en gaf me raad. Als toetje kreeg ik pareltjes van emails, beschrijvingen van plaatsen, zo fijn geschreven dat ik me er wanen kon. Je zette me af en toe met recht en rede terug op het goede pad. Je weerlegde m'n onzekerheden, keer op keer. Een hele transformatie maakte je mee, zonder me te be- of veroordelen. Je huilde met me mee wanneer m'n leven uitzichtloos leek, en lachte met m'n flauwe humor. Je ving me op wanneer nodig. De angstaanval die ik kreeg toen we goed en wel waren aangekomen in Rijsel, en waardoor ik zo snel mogelijk de stad terug verlaten wou. En ook al wist je hoe verdraaid m'n huwelijk wel was, toch heb je me nooit scheef bekeken om al de foute beslissingen die ik nam. Je haalde het beste in me boven, hield me een spiegel voor wanneer nodig. Geen opmerkingen tijdens de periode dat ik mezelf overtuigde in m'n huwelijk te blijven tot de kinderen groot waren, terwijl ik weet dat je er niet mee akkoord ging. Als ik soms bepaalde waarschuwingen van jouwentwege negeerde, dan kreeg ik het achteraf niet op m'n brood, want vrijwel altijd bleken die waarschuwingen gegrond.
Ondertussen luister je naar m'n eindeloos gepalaver over m'n nieuw gevonden geluk met P. En wanneer ik weer eens neig af te dwalen in onzekerheden, druk je me met m'n neus op de feiten. Je gunt het me van harte, en hoopt met me mee.
Nu ik beslist heb weldegelijk uit m'n huwelijk te stappen, steun je me ten volle. Het feit dat je T. belde om met haar te overleggen, geeft blijk van je oprechte bezorgdheid.
Ik weet dat je er nog niet helemaal uit bent met je nieuwe vriendin, en hoe het ook mag uitdraaien, toch ben ik er blij om, de aandacht doet je goed, geef maar toe...
Als ik ooit één échte vriend gehad heeft, onvoorwaardelijk en zonder me zorgen te hoeven maken over bijbedoelingen of dergelijke, dan ben jij dat wel. Het is een hele eer, m'n lieve R, dat ik jouw "bee's wing" ben, zoals je ooit zelf stelde...
Oh she was a rare thing, fine as a bee's wing
So fine a breath of wind might blow her away
She was a lost child, oh she was running wild
She said "As long as there's no price on love, I'll stay.
And you wouldn't want me any other way"
http://www.youtube.com/watch?v=Wb7LnZoxUf4&feature=PlayList&p=2448BB7D8C2A43C2&index=0&playnext=1
|
