Een vrouw beminnen is de dood ontkomen
weggerukt worden uit dit aards bestaan
als bliksems in elkanders zielen slaan
te samen liggen, luisteren en dromen
meewiegen met de nachtelijke dromen
elkander kussen en elkander slaan
elkaar een oogwenk naar het leven staan
ondergaan en verwonderd bovenkomen
"Slaap je al ?" vraag ik maar ze antwoordt niet
woordeloos liggen we aan elkaar te denken
twee zielen tot de rand toe vol verdriet
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken
vlak bij de sterren, die betoverend wenken
't is of ik dood ben en haar achterliet
door Ed. Hoornik
|
