Een vrouw beminnen is de dood ontkomen weggerukt worden uit dit aards bestaan als bliksems in elkanders zielen slaan te samen liggen, luisteren en dromen meewiegen met de nachtelijke dromen elkander kussen en elkander slaan elkaar een oogwenk naar het leven staan ondergaan en verwonderd bovenkomen
"Slaap je al ?" vraag ik maar ze antwoordt niet woordeloos liggen we aan elkaar te denken twee zielen tot de rand toe vol verdriet
Ver weg de wereld, die ons niet kan krenken vlak bij de sterren, die betoverend wenken 't is of ik dood ben en haar achterliet
door Ed. Hoornik
|