Brussel, half zeven.  Onmenselijk vroeg, zeker op een zondag.  Bagage in de wagen van m’n baas, collega ophalen, en richting Parijs.    xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Omstreeks half elf waren we ter plaatse.  Geen tijd meer om onze spullen in te checken, we werden om elf uur verwacht in de beurshall.  Een ontspannen dagje, niet al te veel klanten.  Dus ook wat tijd om met collega’s even een babbeltje te slaan.  Ik heb het niet zo begrepen op m’n franse collega’s als ik eerlijk mag zijn.  Vooral de parijse fransen, die zijn nog meer zelfingenomen als de andere. 

Eén van onze allergrootste klanten kwam ons vragen of we s’avonds mee de stad in wilden trekken.  Iets gaan eten, iets gaan drinken.  En dan kan je natuurlijk niet weigeren.  Om kwart voor acht checkten we in het hotel in, en om tien na acht zou de taxi ons beneden ophalen om ons naar het centrum te brengen.  Snel een douche, andere kleren, wat make-up en weg.  Beursdagen zijn werkdagen van 24 uur.  Rond negen uur zaten we in de bar van een duur Parijs hotel.  15 euro voor een colaatje.  Ridicuul eigenlijk.  Uiteindelijk waren we met zeven personen, en vertrokken we.  Een wandeling van zo’n tien minuten, langs de Rue Saint Honoré.  “La Cantine de Faubourg” bleek een hip en trendy restaurant te zijn, erg loungy, met lage tafels en stoelen.  De muren waren bekleed met witte, doorzichtige gordijnen met daarachter gigantische schermen.  De ene moment leek er een gigantisch aquarum achter de gordijnen te zitten, terwijl er even later oude filmbeelden werden geprojecteerd.  Dietrich, Monroe, Sinatra en ga zo maar door.  Het restaurant was blijkbaar een place to be als je bij de parijse beau monde wil horen; rijke, oudere heren geflankeerd door véél jongere dames, waarvan me dunkt geen enkel onderdeel nog het originele was.  

Een aperitiefhapje werd ons aangeboden door de klant die ons eerder die dag had gevraagd mee te gaan.  100 luttele grammetjes kaviaar met wat toast.  Niet eens lekker.  Prijskaartje : 900 Euro.  Decadent, anders kan ik het niet noemen.  Het was ruim één uur toen we het restaurant buiten wandelden, en er werd besloten nog even iets te gaan drinken in de wereldwijd bekende Bouddha-Bar.  Een mojito van 30 Euro, en ik vond ‘m niet eens lekker.  Maar het sfeertje dat er heerste was heerlijk.  Ontzettend goede muziek, en een relaxte vibe. 

Om drie uur was ik eindelijk terug op m’n hotelkamer.  Ik viel verdacht snel in slaap, en zat de volgende ochtend een half uur te vroeg aan de ontbijttafel, zo fris als een hoentje.  Nog een halve beursdag, om omstreeks drie uur terug richting België te vertrekken. 

Onderweg naar huis daagde me de magie die heerst in deze stad.  Ik moet hier nodig een keer komen ronddwalen.