Ik ben de wolken meester.  Ik heers over de wolken. 
Althans, over de manier waarop ze bewegen.  Ik creeër wolken, en beslis over hun weg.  Ik kan met een eenvoudige beweging met één vinger, een andere wolkensculptuur maken, met één vingerknip maak ik een wolkendraaikolk. 
De wolken in mijn bad, het kleine, flinterdunne laagje schuimerig residu dat op m’n badwater drijft.  Ik vertel hun verhalen, ik creëer ze.    xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De wolken daarboven, daar heb ik geen heerschap over.  Ze komen op dagen dat ze er niet mogen zijn, donker en dreigend, of ze zijn er niet, niet één, net op een moment dat ik zo naar ze verlang.  Uren kan ik ze bestuderen, de vormen die ze aannemen.  Ze vertellen me prachtige verhalen.  Liggend in het gras, luister ik naar wat ze te vertellen hebben.