Het is zaterdagnacht, nou ja, zondagochtend lijkt me preciezer. Insomnia heerst. Echter alleen bij mij. Iedereen is in een diepe slaap verzeild. Op de tippen van m'n tenen naar beneden, laptop aan, document in de aanslag...
Het was pas twee uur toen we thuiskwamen. Sinterklaas komt blijkbaar in M. pas in de late uren. De ponyclub. Een kaas- en wijnavond gevolgd door een bezoek van de heilige man. Mijn meisjes keken er ontzettend naar uit. Ongelovelijk hoe snel ze vriendjes en vriendinnetjes maakten. Ook de oudste twee gingen mee. L., onstuimig spelend met andere kerels van z'n leeftijd. M., geen meter van me wijkend.
Het was best gezellig. Een aangelegenheid om mensen beter te leren kennen. Een aangelegenheid om "plaatjes" te nemen, te wikken en te wegen, te oordelen, mogelijk juist, mogelijk fout. Maar zo zit een mens nu eenmaal in elkaar. M'n zus, schoonbroer en nichtje waren er ook bij. Maar goed ook, want we kenden de anderen nog niet voldoende om zo maar de hele avond een tafel te delen met hen, met de kans dat het geforceerd overkomt, te meer omdat iedereen er iedereen al behoorlijk lang kent.
G. heeft sinds gisteren geen woord meer gesproken. Ook onderweg kreeg ik geen reactie. Tot ik uitstapte uit de wagen. Alsof er geen wolkje meer in de lucht was, poeslief was hij, de perfecte man, zoals altijd. Ik moest op m'n hoede zijn. Niet te lang bij de één of de andere blijven praten. Hij hield me nauwgezet in de gaten. Onopvallend voor de buitenwereld, zoals altijd. Zodra we in de wagen stapten, verstarde z'n blik weer. Thuisgekomen dook hij zonder een woord het bed in. Alweer maar eens. Alweer, alweer, alweer, de gewenning is er ondertussen.
Mijn plaatjes even ontwikkelen...of enkele ervan althans.
M'n schoonbroer. Lang niet zo populair als hij zou willen. Kan het licht niet in andermans ogen zien schijnen, en blijkbaar beginnen ook hier een aantal mensen dat door te krijgen. Ik hoop maar dat ik in dat opzicht niet "de schoonzus van" blijf.
De voorzitter. Vraag me niet waarom. Maar iets vertelt me dat hij niet te vertrouwen is. Ietwat genieperig houdt hij alles in de gaten, voornamelijk alles van het vrouwelijke geslacht. M'n gevoel werd bevestigd wanneer bij een door de sint opgedragen spelletje ik geblinddoekt "op geur" m'n man uit vijf mannen moest halen. Ik zag helemaal niks, dus ik kan er net zo goed naast zitten. Hij struikelde, of veinsde dat hij struikelde, en liet z'n handen toevalligerwijs op m'n borsten landen. Niks toevalligerwijs als je het mij vraagt, maar soit.
De commandant. Je zou verwachten dat zo iemand tijdens één van de oefeningen wel eens kennis komt maken. Maar niks daarvan. Weinig inhoud, denk ik.
De dame die geurtjes aan de man probeerde te brengen. Je zou met zo'n mensen misschien medelijden moeten hebben, maar meestal doen ze het zichzelf aan. Helaas betrekken ze hierin natuurlijk altijd hun kinderen. Een erg labiel persoon, die net iets te vlot om nog maar eens een fles wijn diende te gaan.
De Nederlandse. Kon ik het meteen goed mee vinden. Staat erg zelfzeker in haar schoenen, maar welke Nederlander dan weer niet. Beetje op m'n hoede blijven.
De dame die de rol van secretaris speelt. Onzeker, maar onder controle. Dame die het volgens mij niet altijd makkelijk heeft. Heel no-nonsense en heel aardig.
De bakker. Blijkbaar tot voor kort de voorzitter van de club. Best wel aardig. Kan 'm momenteel nog niet echt taxeren. Hij viel me deze zomer al een aantal keren op, toen we op ponytornooien naar m'n nichtje gingen kijken. Er is iets in de blik van z'n ogen, maar ik kan er nog geen naam op plakken. Pretoogjes met een verdoken tristesse misschien. Lijkt zich nergens druk om te maken, maar kan schone schijn zijn. Had verschillende desserten gemaakt, waarvan de chocolademousse is blijven nazinderen. Recept vragen.
De vrouw met het rosse prikkeldraadhaar. Zeer onzeker persoon, die geen contact zal zoeken, tenzij ze zelf wordt aangesproken. Had haar absoluut niet aan haar man gelinkt. Was er zonder hem. Schaamt zich enigszins over haar zoontje, die behoorlijk last heeft van ADHD. Heb haar wel graag.
Genoeg plaatjes ontwikkeld voor vandaag. Ik moet mezelf weer richting bed forceren. Nog een uurtje wakkerliggen en het is tijd om op te staan.
|
