Ik had me in een impulsieve bui twee abonnementen van de Lokerse Feesten laten meebrengen.  De eerste dag van de festiviteiten dacht ik dat ik een kostelijke vergissing had gemaakt; m'n man wou persé gaan trainen, en ik bleef thuis.  Niet echt een ramp gezien het feit dat Milk inc. als hoofdact écht niet m'n ding is. 

Daags nadien, op zaterdag trok ik, vergezeld van m'n vriendin en stiefdochter richting Grote Kaai.  The kids speelden hun laatste nummertjes, en in afwachting van The Sex Pistols waarvoor we in feite gekomen waren, kregen we Buzzcocks en the New York Dolls voorgeschoteld. 

Buzzcocks deden erg hun best om hun leeftijd weg te stoppen, met het moeizaam afbreken van het drumstel als triestig einde.  De muziek viel erg mee, maar dat detail deed me alleen maar achterblijven met een gevoel van medelijden.

De leadzanger van the sex pistols, het nog lelijkere broertje van Mick Jagger, bleek dezelfde moeite te hebben met het natuurlijk verouderingsproces : een fel roze fluwelen truitje, spannend en bedolven onder véél bling bling over een erg spannende broek die véél te laag hing.  Bij elke beweging vreesde ik dat z'n kroonjuwelen tevoorschijn zouden komen, en als die even verschrompeld zouden zijn als z'n gezicht dan had dit écht rampzalig kunnen zijn voor de kraampjes net buiten het festivalterrein die naarstig hamburgers en frieten stonden te verkopen.  Toen onze oudste dochter nog turnde en ik een catalogus had toegestuurd gekregen om een maillot uit te kiezen, stond dat truitje van hem in de aanbieding...daar ben ik bijna zeker van.  Neen, ze konden me niet bekoren, zoveel is zeker.  Ach, het gaf mij en m'n gezelschap de gelegenheid plaatjes te nemen van onze directe omgeving.  Plaatjes nemen, zo noemen we het.  "Kijk wat die aan heeft", of "Hmm die ziet er wel lekker uit."

Het was overduidelijk dat de Sex Pistols uit een ander tijdperk kwamen: een groot aantal bezoekers hadden hun punk plunje vanonder het stof gehaald voor deze gelegenheid.  En gezien de tand des tijds niet altijd even vriendelijk is, resulteert dat in best hilarische plaatjes.  Een dikke kont geplet in een veel te spannende luipaard-print broek.  Haren die doordeweeks erg deftig dienen te liggen gezien het werk, de partner of weet ik veel, waren nu in hopeloze pogingen tot een punk kapsel omgevormd.  We leken wel watjes, maar vreemd genoeg stoorde me dat geenszins.  

En daar was hij dan, een icoon uit de punktijd: Johnny Rotten met zijn Sex Pistols.  Andere proberen stoer te doen maar tegelijk blijven ze  inhoudsloos.  Geven hun songs een mening waarmee echte mensen iets kunnen doen ?  Op z'n eigen vreemde manier geven de zijne dat wel.  Voor hem is er geen bevel geldig.  Hij doet en zegt wat hij wil doen en zeggen.  En terwijl de meningen erg verdeeld waren, vond ik dat vreemde mannetje in dat vreemde pak enorm sterk performen...  

http://www.youtube.com/watch?v=4bM_l443VV4