|
Met enig schaamrood herlees ik m'n laatste bericht, waarin ik vrolijkheid veinsde, of misschien wel even beleefde, en afscheid nam van een donkere periode en bijgevolg m'n blog achter me liet. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Veinsde ik de vrolijkheid ? Vast niet. Toegegeven, het ging me goed, wonderlijk goed eigenlijk. Misschien wel mateloos goed.
Ging. Verleden tijd.
Als het me goed gaat, word ik minder alert voor het negatieve dat me achtervolgt. Ik vergeet dat het me achtervolgt op die momenten, en dan plots haalt het me in, en geeft met me een mokerslag op mijn achterhoofd als een donderslag bij heldere hemel. De mokerslag licht ik in één der volgende berichten wel toe.
Mijn blog dus. Ik kreeg het niet over m'n hart de 82 berichten te deleten toen ik besloot mijn blog stop te zetten. Dus bergde ik ze veilig in backup op in een verborgen folder op mijn pc. En hier zijn ze dus alweer, nou ja, een selectie ervan. Hetgeen er momenteel nog toe doet, in feite, dus is er in het hele zootje flink gegrasduint. Dingen die achter me liggen bijvoorbeeld. De essentie staat er nog.
Toch ga ik het deze keer wat anders aanpakken. Ik ga mezelf niet meer toelaten te verdrinken in donkere teksten, geschreven in dronken buien van negativiteit. Die buien laat ik trouwens niet meer toe in mijn leven. Wat zal ik er dan wel in laten verschijnen ? Gedichten en songteksten die me na aan het hart liggen, al dan niet vergezeld van de youtube link van de betreffende treurmars. Natuurlijk zal ik het niet kunnen laten mijn gevoelens neer te pennen, dingen van me af te schrijven. Maar ik zal het ook niet meer laten de absurditeiten die af en toe in mijn hoofd ontspruiten en waarmee ik in het verleden al enkele vrienden mee lastig viel, hier op te nemen.
Mijn blog wordt dus een allegaartje... want ach, dat is mijn leven ook...
|
