Eindelijk lijk ik de zin van het leven te beginnen begrijpen.... Dankzij een aantal personen... Naast mijn échte bestaan hou ik er een aantal personen op na die me erg na aan het hart liggen.
Er is R., mijn romanist. Hij reikte me m'n huidige job aan, en ik zal 'm er altijd dankbaar voor blijven. Maar dat is niet de reden waarom ik graag in z'n bijzijn vertoef. Hij lijkt me te begrijpen, zonder dat er woorden aan te pas moeten komen. Zijn enorme welbespraaktheid en zin voor humor maken me stiekem jaloers. Hij zegt vaak dingen waarover ik achteraf nog kan zitten greinzen. Vast een raar zicht, zo in m'n eentje in m'n wagen, maar dat kan me geen moer schelen. Hij lijkt me in stilte een antwoord te geven op vragen waarmee ik zit, hij doet mij antwoorden op die vragen. Sinds m'n nieuwe job zie ik hem wekelijks, en ik kijk uit naar de volgende ontmoeting zodra ik van 'm weg rijdt, want hij brengt me tot rust. Mijn romanist en ik, wij zitten op één golflengte...
Dan is er M., een ex-collega van me. Even leek het helemaal fout te zullen lopen tussen ons, en volgde het ene misverstand het andere op. Maar één en ander werd uitgeklaard en sindsdien is hij echt terug m'n maatje. We bellen vaak, en ik hou van onze gesprekken. Hij heeft het niet makkelijk, en ik had totaal geen oog daarvoor toen ikzelf zo ontzettend in gevecht was met mezelf... Achteraf stuurde hij me een mailtje, ik weet niet meer juist hoe hij het fraseerde, maar ook al schrok ik er even van, het schudde me wakker, want ik wist dat hij gelijk had. Iets over dat je in donkere periodes mensen energie ontneemt. Hij was ook die persoon die me wist te overtuigen dat ik het zelf in handen had. Hij was er voor me, toen, en ik maakte het hem niet eenvoudig. Hij wou helpen maar ik sloot me volledig van 'm af, en duwde hem weg, om hem dat meteen daarna te verwijten. Hij staat voor een moeilijke periode, en ik weet dat ik ondertussen sterk genoeg ben om hem te steunen in moeilijke dagen. Ik haalde hem uit z'n winterslaap, zei hij, wel dan is het nu ook aan mij hem te loodsen indien nodig. Hij veroverde een speciaal plekje in m'n hart en dat zal nooit meer veranderen.
T. Nooit gedacht dat ik een hartsvriendin zou hebben, maar dat is ze wel. Soms horen of zien we elkaar weken niet. Soms zien we elkaar dagelijks. Ik merk dat ik me meer en meer naar haar toe openstel. Ik vertel haar dingen die ik nooit eerder aan iemand zo dichtbij vertelde. Dingen die ik niet van plan was te vertellen, die ik wijselijk voor mezelf wilde houden, floep ik er na vijf minuten uit. Ze is een prachtpersoon. Héél complex. Praat als de beste, en toch zo onzeker als maar zijn kan. Misschien bindt op een zekere manier onze onzekerheid ons. We kunnen het uitgieren, hoeven op concerten nauwelijks iets te zeggen, een blik volstaat om te weten wat de andere bedoelt. Misschien moet ik haar dat ooit maar eens duidelijk maken, hoezeer ik haar apprecieer.
Laat het maar zo verdergaan. Alles gaat goed zoals het nu gaat. Niks meer, niks minder. En mijn dromen... dat komt misschien ooit nog wel...
|
