Moe, maar voldaan. Dat is iets wat je vaak hoort, maar dat was vrijdagavond na de Hollewegjogging wel even anders. Ik was kapot, maar helemaal niet tevreden. Ik liep er de tien kilometer op een eigenlijk wel lastig parcours en de bedoeling was te eindigen in de buurt van de vijftig minuten. Uiteindelijk lukte dat ook wel (ik dacht iets van een 52-53 min), maar het werd een ware uitputtingsslag. In de eerste ronde probeerde ik mijn geliefkoosde tempo van 12 km/u aan te houden, maar een tekort aan zuurstof in de broeierig hete bossen en de vele en vooral te lange hellingen zorgden ervoor dat ik het in de tweede ronde bewust langzaamaan moest doen. Bij deze matige tijd zal ik niet te lang meer stilstaan, het belangrijkste is dat ik weer tien trainingskilometers in de benen heb. Het zal nodig zijn, want de marathon in eigen dorp komt angstvallig dichterbij. En misschien dat ik tussendoor nog een 42-er extra zal doen. Maar veel zal afhangen van de marathontraining van volgende week. Als het me nog eens lukt om de 21 km zonder problemen af te leggen, schrijf ik me in voor Brussel of een dagje eerder in Beloeil. Maar dat is allemaal nog afwachten. Gelukkig wordt het weer me iets beter gezind en hopelijk vind ik deze week de tijd om tussendoor al eens een training mee te pikken.
Reacties op bericht (1)
23-08-2010
omstandigheden
Eddy onder die omstandigheden, is je tijd toch prima zekers !
