Afstandslopers die in team een prestatie willen neerzetten moeten beslist eens deelnemen aan de Ronde van België. Ik kreeg tussen 16 en 20 mei de kans om van deze unieke wedstrijd te genieten. Samen met de Kasteellopers uit Vorselaar maakte ik voor Gazet van Antwerpen een reportage over deze ronde, die in 1000 (!) kilometer in estafettevorm het ganse land afdweilt.
De organisatie is in handen van de joggingclub van Ganshoren en daar ging op woensdagavond de wedstrijd van start. Elk team bestaat uit tien deelnemers en lost elkaar vrij af, het zijn vijftig etappes van ongeveer twintig kilometer. Aan het einde van de Ronde, zondagmiddag rond 15.30 uur, heeft elke loper dus ongeveer honderd kilometer afgelegd.
Maar het lopen is in deze ronde niet echt de moeilijkheid, er komt veel meer bij kijken. Planning is nog veel belangrijker, zodat elke loper de nodige rust heeft en een slaapplaats ter beschikking heeft, want ook hiervoor moet je als team zelf voor alles zorgen. Je loop zowel overdag als 's nachts en ik kan je verzekeren dat dit laatste in de donkere Ardennen soms wel angstaanjagend, maar tegelijk ook prachtig is. Je geniet intens van de omgeving, want er is niets mooier dan tussen Bastogne en Virton al lopend de zon zien opkomen.
Kortom, het was een prachtige ervaring, waarin ikzelf een veertig kilometer mee liep. De Kasteellopers liepen met hun ervaring vlot naar de overwinning. Proficiat!
De marathon van Zeeuws-Vlaanderen zit er weer op! Nummer twintig is binnen, maar dat het niet zonder slag of stoot ging, dat kan ik u wel verzekeren. Met een zeshonderd lopers gingen we van start in het mooie stadje Hulst. De eerste kilometers gaan over de stadsvesten en dat geeft wel een prachtig zicht, maar ik had moeite om in het juiste ritme te komen. In tegenstelling tot Antwerpen was het constant vechten tegen mezelf om de benen in een gelijkmatige tred voort te bewegen. Het parcours was nu niet echt gemakkelijk, want na een kilometer of vijf doken we de bossen in. Na een kwart wedstrijd dacht ik het juiste ritme te hebben gevonden, maar het lastige parcours en een opspelende knie maakten het me niet gemakkelijk. Opgeven was er vandaag niet bij, want op je verjaardag doe je wat er van je verwacht wordt.
Halfweg zat ik nog goed op schema (2u), maar ik voelde toen al dat er geen toptijd in zou zitten. Toch heb ik kunnen genieten van de prachtige omgeving in enkele natuurgebieden. Ik blijf Z-Vl het mooiste parcours vinden dat ik ooit liep. Maar na 28 kilometer brak de veer, toen we tot over onze enkels in het slijk moesten. Van dan af was het harken tot aan de finish!
Uiteindelijk heb ik die ook gehaald in een tijd die niet om over naar huis te schrijven is. Maar het belangrijkste is dat ik er opnieuw een streepje mag bijzetten. Ik ben tot het besef gekomen, dat wanneer ik in Stockholm deftig voor de dag wil komen, er nog flink getraind moet worden.
