Na de Maasdijkmarathon heb ik het een tijdje rustig gehouden. Zeker doordat de knie weer begon op te spelen, maar gelukkig heb ik hiervan niet al te veel hinder meer ondervonden. Een kleine tien dagen rust - nu ja, met een Oktoberfest ertussen kan je moeilijk van echte rust spreken - neem ik vandaag of morgen de draad weer op. Want zondag moet ik alweer paraat zijn, wanneer JC Kasterlee al haar vierde Gehuchtenloop organiseert. Dit jaar wil ik opnieuw de 35 kilometer uitlopen en dan zit ik meteen in de laatste rechte lijn richting Nacht Van Vlaanderen in Torhout.
Gisteren dus de Maasdijkmarathon gelopen, zoals de naam het zegt langs de oevers van de Maas. Met een kleine honderd deelnemers was deze marathon klein van opzet, maar toch meer dan de moeite waard. Ik heb echt genoten van het parcours, de prachtige Maasdijk maar ook de heel gezellige dorpjes die we doorkruisten. De sfeer in Nederland is met niets te vergelijken met die in ons eigen landje en daarom ook dat ik zo graag de grens overtrek. Iedereen moedigt je aan en de mensen staan langs het parcours met bekertjes water. Met een temperatuur van om en bij de twintig graden is dat een welgekomen verfrissing.
Nu de wedstrijd zelf. Ik besloot om van in het begin met een groepje mee te gaan, om niet te snel alleen te zitten. Ik vond een kwartet dat eigenlijk net iets te snel liep en na een kleine tien kilometer besloot ik om ze maar te laten gaan. Na een uur wedstrijd bevond ik me tussen de bordjes van elf en twaalf kilometer. Te snel dus voor mijn kunnen, dus besloot ik wat te vertragen. Ik hoorde onderweg dat de halve marathon twee uur na de hele marathon van start ging, en halfweg het parcours. Wanneer ik dus even voordien deze plaats zou passeren, zou ik nooit alleen te komen zitten. En na 1:56 passeerde ik de tijdsregistratie van de halve marathon om nauwelijks een kwartier later de eerste lopers voorbij te zien stuiven. Het was dan wachten op de lopers met wie ik het wel kon vinden en na een kleine dertig kilometer bevond ik me in goed (en knap) gezelschap van enkele jongedames. Na drie uur had ik precies 31 km achter de kiezen, maar de vermoeidheid begon langzaam vat te krijgen op mij. Toch bleef ik -in tegenstelling tot heel wat vroegere marathons- mooi in het tempo, tot na 34 km de knie weer begon op te spelen. Even vreesde ik dat ik het einde niet zou halen, maar gelukkig viel het al bij al nog mee. Ik moest wel gas terugnemen en enkele passages (vooral dan aan de vele drankposten) te voet verder. De pijn in de knie verergerde niet, dus was ik er al zeker van dat ik de finish zou bereiken. Uiteindelijk gebeurde dit in 4:15 en daar heb ik toch gemengde gevoelens bij.
Vermits ik de week voordien meer tripels had gedronken dan kilometers gelopen (ik was namelijk geen enkele keer op pad gegaan) was ik er niet gerust in. Op zaterdagavond had ik nog een toneelvoorstelling bijgewoond op een houten keukenstoel en rond half twaalf pas thuis, dus ook niet bevorderlijk en 's ochtends was ik opgestaan met een verstopte neus en felle keelpijn, die me overigens heel de wedstrijd parten heeft gespeeld. Maar als ik nu de knie even laat rusten en de gehuchtenloop begin juni vlot kan afwerken, zit een goede prestatie in de Nacht van Vlaanderen er zeker in!
Het lijkt wel of ik mijn zinnen heb gezet op de marathon van volgende week langs de boorden van de Maas. Ik kwam de laatste tijd geregeld aan trainen toe en dat geeft me toch een goed gevoel. Deze week nog enkele extra trainingen inlassen met als afsluiter zaterdag een halve marathon of meer en dan moet ik klaar zijn voor volgende week. Een weekje rust zal dan goed doen en misschien ook wat op mijn eten gaan letten, iets wat ik in het verleden ook steevast verzuimde. Het feit dat ik de laatste weken veel meer trainde (dat was aangezien mijn beperkte trainingskilometers voordien niet echt moeilijk) heeft er tevens voor gezorgd dat mijn gewicht op peil blijft. In de marathon van Zeeuws-Vlaanderen verloor ik in 42 kilometer meer dan vier kilogram en die is er nog steeds niet bijgekomen. Vanavond nog eens op de weegschaal gestaan en het is allemaal perfect. Ik was wel na het werk naar huis gelopen (want vanochtend met de fiets gaan werken) en hoewel ik moe was na een werkdag verliep het eigenlijk vrij goed. Voor de twaalf kilometer had ik net geen uur nodig, in een nochtans niet zo gemakkelijk parcours. Nu donderdag nog eens wat loslopen en hopelijk tijdens het weekend een lange duurloop. En laat dan de Maasdijkmarathon maar komen...
