Na een kleine twee weken gedwongen rust wegens mijn knieperikelen (blijkbaar is de meniscus geraakt) nam ik vorige week een nieuwe start en ik voelde me klaar om gisteren (zondag) met de Joggingclub naar Scherpenheuvel te lopen. Kilometers had ik veel te weinig in de benen, maar we zouden wel zien waar het schip strandde. En tot mijn grote verbazing bleek dat aan de basiliek van Scherpenheuvel te zijn. In het begin ging het moeizaam en ik kwam zoals zo vaak langzaam op gang, maar nog voor we goed en wel Geel binnen liepen voelde ik dat het goed zat. Ik kon zelfs spelen met de benen, al eens een gaatje laten vallen om te eten of voor een sanitaire stop. Zelfs voorbij Averbode ging het nog vanzelf zodat ik rustig mijn tijd nam om te eten. Maar blijkbaar iets té rustig, want ik kon aansluiten net voor de Markt van Zichem werd opgedraaid, maar even later, wanneer de gebruikelijke versnellingen er aan komen, moest ik (net als enkele clubgenoten) passen en de rest laten gaan. De laatste klim naar de basiliek deed pijn, maar gelukkig viel het met de knie goed mee. Hopelijk blijft dat ook de komende dagen uit, zodat ik volgende maand vol vertrouwen richting Zeeuws-Vlaanderen kan.
