Nadat de marathon van Genk, de Louis Persoons Memorial, door de sneeuw werd uitgesteld naar 24 oktober wacht ik nog steeds op mijn eerste marathon van 2010. Het lange wachten begon te vervelen, daarom dat ik het deze week groots heb aangepakt en me ingeschreven voor de marathon van Rotterdam. Deze klassieker, publiekstrekker en snelle marathon moest ik ooit toch eens lopen en nu deze organisatie voor de dertigste keer plaatsvindt, mocht ik toch niet ontbreken. Bovendien had ik weinig moeite om vrouwlief te overtuigen, want toen ik voorstelde om in deze Nederlandse havenstad te gaan lopen, was zij al meteen een hotel aan het zoeken.
Dus nu gaan we trainen, trainen en nog eens trainen, want het besef dat je er zonder training niet komt is intussen al wel tot me doorgedrongen. Ik zal iets gedisciplineerder te werk moeten gaan en dan moet het eindelijk eens lukken om een deftige tijd neer te zetten. We zullen er al eens meteen invliegen en een rondje van een drie kwartier afwerken. Ik heb nu een ander schema dat ik eens wil proberen, alleen zal ik dan nog meer tijd moeten vrijmaken. Maar nu ga ik ervoor, want in een wedstrijd met tienduizenden deelnemers en honderdduizenden mensen naast de kant, mag je niet onvoorbereid aan de start verschijnen.
Zaterdagmiddag nog eens een toertje gedaan, samen met mijn schoonbroer. Om een beetje variatie te hebben kozen we deze keer voor een totaal andere ronde dan die we normaal al eens durven af te leggen (marathon of winterduathlon). Nu trokken we richting Lichtaart en eigenlijk was dat ook best een aangename tocht. Het was rustig in de bossen naast de Lichtaartsebaan en het was ondanks de sneeuw perfect beloopbaar. Toen we aan het voetbalterrein van VV Molenkring passeerden kreeg Luc plots het idee om de toer van de Valentijnjogging te doen. Ik dus mee...
Even later mocht ik kiezen en ik koos om via een smal paadje en dan even langs de grote baan terug de bossen in te gaan. Maar we kwamen op het bevroren mountainbikepad terecht en het was glijden en schaatsen. Gelukkig liepen we geen averij op, maar eenmaal uit de bossen was het door de wind haast onhoudbaar. De felle ijswind voelde aan alsof je ogen bevroren, aangenaam is anders. Na een klein anderhalf uur waren we terug en ik kreeg het lastig naar het einde toe. Maar toch had ik ervan genoten, zowel van het lopen als van de schitterende natuur. De Kastelse bossen in de sneeuw, je ziet het niet zo vaak, maar het is echt de moeite om door te lopen of wandelen. Moet je zeker eens een keer doen !
Gisteren kreeg ik het pijnlijke bericht dat de marathon van Genk, gepland voor aanstaande zondag niet kan doorgaan. De organisatie nam volgens mij een wijze beslissing, want wanneer de veiligheid van de deelnemers niet gegarandeerd kan worden mag er geen risico genomen worden. Vorig jaar lag er ook sneeuw en hadden de mensen achter de Louis Persoons Memorial hard gewerkt om het parcours (een breed fietspad) in domein Kattevenia sneeuwvrij te maken. Het resultaat mocht gezien worden en dat deed de koude bij de start even vergeten. Als ik me niet vergis was het -6°C bij de start om 9 uur. Maar dit jaar liggen de zaken anders, de weersverwachtingen voorspellen niet veel goeds voor vrijdag en zaterdag, met nog heel wat sneeuw, zodat het voor de organisatie haast een onmogelijke klus wordt om het parcours beloopbaar te maken. Wijze en gedurfde beslissing !
Dus heb ik tijdens het weekend wat meer tijd om met mijn nieuwe (tweedehands)wagen te gaan toeren. Nadat ik op tweede kerstdag mijn glimmende gele koekedoosje - ik mis hem nu al - in de gracht parkeerde werd hij door de verzekeringsmaatschappij, althans door het expertisebureau, als een pertotalleke beschouwd. Dit tot niet alleen mijn grote verwondering, maar ook die van de garage waar het wagentje gestald staat. Dus moest ik op zoek naar een ander vervoermiddel en viel mijn keuze op een iets grotere wagen, een break nog wel. Vanavond of morgen is hij klaar zodat ik hem vol goede moed, maar met nog meer voorzichtigheid zal inrijden. Ik weet wel wat te doen dus dit weekend...
