Gisteren ben ik naar Lier getrokken om er een halve marathon af te werken. De jongste weken vond ik meermaals de tijd om toch minstens éénmaal per week te trainen en vermits er half april de marathon van Zeeuws-Vlaanderen op het programma staat is elke kilometer welkom. Dus samen met de schoonbroer naar Lier en terwijl de vrouwtjes de winkels onveilig maakten, maalden wij onze kilometers af langs de kanalen en de Nete. Ik vind het er steeds schitterend, al was het nog maar de tweede keer dat ik er was. De bedoeling was om er een rustige lange duurloop van te maken en uiteindelijk is me dat ook gelukt. Binnen de twee uur was mijn richttijd, dus ver van mijn besttijd van 1:38. Bij de doortocht van de tien kilometer had ik net een (heel) kleine versnelling gemaakt en ik zat net rond de 57 minuten. Met nog meer dan elf kilometer te gaan wist ik dat ik aan deze snelheid wel onder de twee uur zou finishen, want na iets meer dan vijf kilometer had ik het groepje waarin ik zat verlaten om naar een voor ons uitlopend groepje te lopen dat een fractie sneller ging. Maar net toen ik bijna aansloot gooide een bevoorrading roet in het eten en de groep viel helemaal uit elkaar. Het was koud en ik moet zowat de enige geweest zijn met korte mouwen. De koude wind blies steevast in het nadeel, maar ik hield goed stand. Op zestien kilometer kwam ik door op net geen anderhalf uur, dus gewoon tempo blijven lopen zou me goed doen. Maar even later kreeg ik een pijnscheut in de knie en die ging maar niet weg. En deze stekende pijn is een dag later nog niet verdwenen. Ik hoop dat het overbelasting is, want met nieuwe schoenen in drie dagen tijd meer dan dertig kilometer op harde ondergrond, het is boven mijn normale doen. Toch vrees ik wat dat het een ontsteking is en dan ziet het er minder uit. De komende dagen rustig aan doen en dan zien we wel. Hopelijk kan ik donderdag de schoenen weer aanbinden en de voorbereiding richting Terneuzen verderzetten.
