Ik woon nu bijna een jaar in Lichtaart en sinds kort weet ik dat er ook hier op zondagochtend in groep wordt gelopen. Dus had ik eens geïnformeerd bij de buren en gisteren liep ik voor de eerste keer mee. Precies om negen uur werd gestart in groep met ongeveer vijftien personen. Vanaf de gemeenteschool ging het in een rustig tempo naar de Lichtaartse bossen. Eenmaal goed en wel in de bossen splitste de groep in twee, een rustige groep en een ietwat sneller groepje. Zelf koos ik voor de snelste groep, maar tot mijn verbazing splitste enkele honderden meters verder ook dit zestal in twee. Ik zag een duo wat versnellen en voor ik het goed en wel besefte liepen ze een vijftig meter voor mij uit. Het tempo in de tweede groep lag net iets te laag, dus besloot ik naar dit tweetal toe te lopen. Het kostte al heel wat kracht om hen bij te benen en ik kon geruime tijd standhouden. Naar het einde toe moest ik toch de rol lossen, maar gelukkig kende ik vanaf toen mijn weg. Het was best een aangename training, die iets sneller gaat dan in Kasterlee. Maar ik weet nu dat er een goed alternatief is en zo kan ik elke week kiezen.
De marathon van Kasterlee 2011 is weer verleden tijd en ondanks een beperkte voorbereiding heb ik het toch maar weer tot een goed einde gebracht. Het liep eigenlijk lekker, tot buikkrampen en wellicht ook een hongerklop een stok tussen de wielen stak. Ik was 's morgens al vroeg wakker en had er een vrij goed gevoel bij. Niets moest, alles mocht, met dit in gedachte ging ik van start in mijn eigen Kasterlee, al was aankomen wel de bedoeling. In de beginfase was het zoeken naar het juiste tempo, maar na een kleine twee kilometer had ik het goede ritme al ontdekt. In het spoor van enkele Vabco-atleten is het altijd goed vertoeven, zij kunnen immers perfect een constant tempo aanhouden.Tegen ongeveer elf km/u liep ik de eerste ronde en ik voelde me er goed bij. Nochtans wist ik dat dit net iets te snel was en dat ik mijn weerbots wel zou krijgen in de tweede ronde. Maar om die wat uit te stellen koos ik ervoor om na 25 km een tandje minder te steken. Uiteindelijk ging het goed en na drie uur passeerde ik het bordje van de 32 kilometer. Ik begon zelfs al te dromen van een tijd onder de vier uur... maar nauwelijks een kilometer verder stond ik kromgebogen van de buikkrampen naast het parcours. Wellicht iets te weinig gegeten vooraf en veel te weinig onderweg en dan krijg je zoiets. Van dan af was het slenteren naar de finish. Ook de benen begonnen te verzuren, al was ik helemaal niet moe. En dat is toch al een goed teken. Ik kijk al uit naar mijn volgende 42-er en naar Kasterlee volgend jaar!
Ik heb mijn marathonambities zeker nog niet opgeborgen, want na Stockholm op 14 juli heb ik voor volgend jaar al een nieuwe 42-er in mijn agenda vastgelegd. Op 12 mei, de dag dat ik als alles meezit 39 kaarsjes mag uitblazen, loop ik de wondermooie marathon van Zeeuws-Vlaanderen. De inschrijving en betaling zijn intussen in orde. Ik liep hem dit jaar en was onder de indruk van het parcours tussen Hulst en Terneuzen. Schitterende bossen en een vijftal kilometer langs de Schelde, echt een natuurmarathon, zoals ik ze graag heb. Toen de datum bekendraakte (dit jaar was die in april) heb ik meteen toegehapt, want zou het geen mooi cadeau zijn dat ik een PR loop op deze dag?
Zondagvoormiddag dan uiteindelijk de allerlaatste parcoursverkenning van de marathon van Kasterlee gelopen en het nieuwe parcours bevalt me. Nu had de afgelopen jaren de Ark van Noë en de Hoge Mouw wel wat, maar wat natuur betreft zit het nu veel beter. Het Prinsenpark in Retie en in mindere mate de Hooibeekhoeve in Geel-Ten-Aard zijn toeristische trekpleisters. De nieuwe omloop situeert zich nog meer in de bossen en het is werkelijk genieten. Ik denk ook niet dat deze 21,1 km gemakkelijker zijn dan die van de voorbije jaren.
Wat mezelf betreft lukte het zondag aardig, hoewel ik ook zaterdag al tien kilometer had afgehaspeld. Ik voelde het wel in de benen, maar het viel nog goed mee allemaal. Zonder problemen kon ik de omloop uitlopen en ik was nog fris na meer dan twintig kilometer. Voor komende zondag verwacht ik geen wonderen, maar uitlopen is het doel. Ik reken ergens op een tijd net onder 4:30 uur, maar deze tijd is geen obsessie gewoon een streefdoel.
Ik denk dat het ook tijd is voor nieuwe schoenen, want ik ondervond de jongste weken hinder aan de rug na een lange duurloop, dus denk ik dat er iets mis is met de vering van mijn schoenen. Maar de marathon loop ik wellicht nog op mijn oude shoes, die eigenlijk nog steeds heel goed aanvoelen (zoveel kilometers hebben die nu ook weer niet gedaan).
Er zijn nog zekerheden in mijn lopersbestaan. De Prinsenparkloop in Retie is er hier eentje van en een andere is de Zilvermeerloop in Mol. Ik denk dat ik er de jongste vier jaar al aan de start stond en ook vandaag was dat weer het geval. Niet dat ik er echt gerust in was, maar uiteindelijk toch maar doorgebeten en richting Zilvermeer getrokken.
Zoals elk jaar is dit een druk bezette wedstrijd, vandaag waren er bijna 570 vertrekkers, gespreid over twee afstanden. Ik ben al een tijdje op de sukkel en rug- en spierproblemen deden het ergste vermoeden. De bedoeling was om tegen een aanvaardbaar tempo de tien kilometer vol te maken en dan morgen tijdens de marathontraining in Kasterlee nog wat vertrouwen bij te tanken met het oog op volgende week.
Mijn eerste ronde van 2,5 kilometer legde ik af in meer dan dertien minuten, maar dat heeft ook te maken met de vele starters waardoor ik in het begin wat tijd verloor. Maar ik ging ook langzaam op zoek naar het juiste tempo en vond dat pas na een kleine twee kilometer. De volgende twee ronden liep ik constant, tegen twaalf km/uur en dat was eigenlijk mijn doelstelling. Een kleine versnelling in de slotfase zorgde ervoor dat ik toch nog onder de 51 minuten kon finishen. Het strakke tempo en mijn matige conditie kropen toch wel in de kleren, maar het belangrijkste was dat de vermoeidheid meteen na de finish weg was. Het gaat de goede weg op. Als ik morgen zonder problemen de 21 km kan volmaken en deze week goed kan rusten en nog een beetje kan bijtrainen, moet ik in staat zijn om volgende week tijdens de marathon van Kasterlee de finish te halen. Ik kijk er naar uit, al is het met een wel heel bang hartje...
