Het rolstoelpad hier in de Lichtaartse bossen heeft zijn nut al bewezen. Niet enkel voor oudjes van het rusthuis is het een zegen, je kan er bij slecht weer ook ongestoord lopen. Vanmiddag had ik dus wat tijd en het miezerige weer brengt me steeds in loopmodus. En of ik van genoten heb, het is gewoon zalig lopen op het geasfalteerde pad tussen de bomen.
Morgen ruil ik de loopschoenen voor de koersfiets en staat een tochtje naar de trappisten van de Achelse Kluis op het programma. Maar dan geef ik toch de voorkeur aan droog weer.
... moet op de blaren zitten, maar wie een marathon loopt heeft kans enkele dagen op de blaren te moeten lopen. En dat is bij mij dus het geval. Ligt het aan de slijtage van mijn schoenen (nieuwe zijn besteld) of had ik (alweer) een foute sokkenkeuze gemaakt, wie zal het zeggen, maar feit is wel dat ik moeite heb om fatsoenlijk te gaan. Maar ach, dat neem ik er graag bij nadat ik gisteren mijn 29ste marathon tot een goed einde heb gebracht.
Nu is een 'goed einde' misschien sterk overdreven, want na een goed begin werd na ruim 25km duidelijk dat de fut langzaam uit de benen wegtrok. Een maximale duurtraining van amper 15km is niet genoeg, maar dat was niets nieuws voor me. Even voor kilometerbord 30 begon de lijdensweg, die duurde tot aan de Kleine Nete. Daar zag ik plots JCK-collega Eddy Buyckx en samen bereikten we alsnog de finish. Met 4:24:12 bruto, 4:23:25 netto ben ik dan ook best tevreden. Maar het is wel zeker dat ik voor mijn dertigste het net iets anders ga aanpakken en met wat meer kilometers in de benen van start ga.
Voor waar of wanneer deze is gepland kan ik nog niet zeggen, maar wellicht is dat eind dit jaar of begin volgend jaar.
... en dan kunnen we er weer tegenaan! Want de tiende editie van de marathon van Kasterlee belooft echt wel een speciale uitgave te worden. Niet alleen is er een record aantal deelnemers, er werd de jongste dagen en weken hard gewerkt om er opnieuw een echt loopfeest van te maken.
Of het voor mezelf op loopgebied een feest zal worden, dat valt nog af te wachten met het beperkte aantal kilometers in de benen, maar het feit is dat wanneer ik een eind voorbij het middaguur voor de tweede keer de Geelsebaan op kom gedraaid met een zalig gevoel richting finish zal lopen. Want aankomen, daar is het ook in mijn 29ste marathon om te doen. En Kasterlee is op dat vlak iets speciaals, dus kijken we er al naar uit.
De voorbereidingen liepen nochtans niet van een leien dakje. Pas begin oktober kon ik deftig beginnen trainen en door werkomstandigheden viel de voorbije week helemaal in het water. Gisteren (woensdag) heb ik nog een laatste test gedaan en eigenlijk had ik er best wel een goed gevoel bij. De zoon mee met de fiets en in totaal toch ruim vijftien kilometer afgelegd. De eerste tien ook tegen tien kilometer per uur, daarna heb ik het tempo wat opgedreven. Uiteindelijk had ik een gemiddelde van elf per uur, dus best tevreden.
Wat het zondag zal worden valt natuurlijk nog af te wachten, maar ik hoop dat ik ergens rond 4:15 of 4:20 kan aankomen en dan ben ik best wel tevreden.
