Vrijdagavond was er de LU 2U van Herentals en hiernaar keek ik al een tijdje uit. Het was de ideale gelegenheid om te kijken hoever ik sta in mijn voorbereiding op de marathon van midden september tussen Nieuwpoort en Ieper. Maar ik ben ontzettend ontgoocheld over mijn gelopen resultaat.
De dag zelf was een pak lastiger dan voordien gehoopt. 's Ochtends om kwart voor vijf uit de veren wegens vroege shift en dan weet je dat het een lange dag zal worden. Ik had gehoopt in de namiddag nog wat te kunnen rusten, maar daar kwam niets van in huis. Om vijf uur kwam het vrouwtje thuis met het avondeten... kebab! Nu heb ik niets tegen dit gerecht, integendeel, maar het is geen sportvoeding, dat voelde ik tijdens de twee uur van Herentals.
Ik begon sterk aan de wedstrijd over twee uur, met een kleine dertien kilometer in het eerste uur. Maar de kebab begon te werken en na drie kwartier kreeg ik krampen. Nog even probeerde ik het tempo aan te houden, maar het werd erger zodat ik na een uur een tien minuutjes aan de kant moest en de toiletten opzocht. Na een sportdrank was ik er een beetje bovenop, maar ik kwam niet meer in het juiste ritme. De krampen bleven zodat ik zelfs even aan opgeven dacht. Maar in de opbouw mag je al eens afzien, dus besloot ik maar om de twee uur vol te maken. Uiteindelijk liep ik 20,5 km bij elkaar en dat is toch meer dan twee minder dan verhoopt.
Er is duidelijk nog werk aan de winkel en ik moet dringend meer kilometers gaan maken. Deze week ga ik toch proberen wat aan mijn snelheid te werken, want zaterdag staat er de estafetteloop in het Giels Bos op de agenda. Daar is het mijn plicht om de eer van de Joggingclub mee hoog te houden.
Jawel, het is me gelukt! Ik mag volgend jaar deelnemen -precies over één jaar- aan de jubileumuitgave van de Marathon van Stockholm. Er mochten 'slechts' 8.000 lopers meedoen en vanmiddag ging de registratie open. In het eerste uur gingen er al meer dan 2.500 startbewijzen van de hand en een tweeduizend zijn bestemd voor genodigden en lopers die het via een reisbureau willen meemaken. Meer dan 13.000 marathonlopers stonden op een voorinschrijvingslijst die al meer dan een jaar loopt en ook daar was ik bij. Vandaag, precies een jaar voor de honderdste verjaardag van de Olympische marathon, heb ik geprobeerd me in te schrijven en het is me gelukt.
Volgend jaar dus opnieuw naar Zweden en hopelijk keer ik deze keer met een gunstiger resultaat huiswaarts.
Ook tijdens de vakantie is het de bedoeling om toch niet de benen stil te houden. Na twee weken werkelijk niets doen besloot ik om zaterdag -nauwelijks twaalf uur na aankomst op ons vakantieverblijf- een wedstrijd te lopen in de buurt van Oranje, waar wij op vakantiepark en speelstad Oranje, het vroegere Pipodorp, verblijven.
Het was koud, nat en winderig, en dus koos ik voor een tien kilometer in plaats van de eerder voorziene halve marathon. In Nederland lukt het zelfs om met een kleinschalige organisatie heel wat volk op de been te krijgen, want er waren alles samen meer dan vierhonderd lopers in Bovensmilde in de provincie Drenthe, vlakbij de grens met Friesland. Een aardig groepje had gekozen voor de 10K en dat was best gezellig. Na twee heel kleine aanloopronden, kwam het vervolg van meer dan negen kilometer. Van kilometeraanduiding was geen sprake, of toch...
Na bijna een half uur passeerde ik het bord van de vijf kilometer. Ik schrok me rot, want ik was niet snel gestart, maar hield er toch een strak tempo op na. En dan pas na 28' dit bord tegenkomen was toch ietwat frustrerend. Het regende verschrikkelijk en bijwijlen vielen er zelfs hagelbollen uit de lucht. Gecombineerd met een felle wind was het moeilijk lopen. De passage van deze kilometeraanduiding deed de moed wel in de schoenen zinken, maar ik moest nu eenmaal verder. Gelukkig bleek deze aanduiding niet de juiste, want ik arriveerde in net iets meer dan 48', toch een goede trainingsloop achter de rug tegen meer dan 12 km/u.
Ik was blij dat ik een mooie loop achter de rug had, maar de organisatie was net zo blij met een internationaal deelnemersveld. Zo liep iedereen er met glunderende oogjes bij.
Door allerlei trouwfeesten en andere party's ziet het er nu sterk naar uit dat ik mijn planning wat betreft marathons moet gaan wijzigen. De marathon in Beneden-Leeuwen had ik dolgraag gelopen, maar het feestgedruis lijkt nu roet in het eten te gooien. Op zaterdagavond moeten we naar een trouwparty -en mezelf kennende kan dat wel eens fout aflopen- en de dag zelf ontvangt mijn vrouw een zestal vriendinnen en zal ik wellicht op de kinderen moeten passen. Dus past 4 september eigenlijk niet in mijn agenda en dan moet een mens op zoek naar andere mogelijkheden.
Nu dacht ik aan de marathon van Monschau, maar die is al half augustus en ik wilde eigenlijk de komende weken en maanden rustig aan doen. Ik zal nu tijdens de vakantie eens kijken hoe het met de conditie gesteld is, en dan neem ik eind deze maand een beslissing. Misschien loop ik in functie hiervan zaterdag een halve marathon vlakbij ons vakantiehuisje, in het noorden van Nederland, maar dat is nog niet zo zeker. Wat wel bijna zeker is, is dat ik eind deze maand deelneem aan de LU2U van Herentals. Tijdens die twee uur rondjes malen hoop ik toch een 23 km achter de kiezen te hebben. Een week later is er dan de estafette halve marathon in het Giels Bos, dus wordt het de komende weken ook nog wat werken op snelheid. Want die zeven kilometer zou ik toch graag een minuut of twee sneller afwerken dan vorig jaar, toen ik verrassend genoeg de snelste van het team was.
Ach, dit jaar zal het andere koek zijn, met een nieuw team. Maar als dit allemaal in orde komt, bestaat de kans dat ik half augustus naar Monschau trek. Zoniet is er later in augustus nog de marathon van Hulshout, maar die heeft qua uitstraling niet zo veel te bieden. Een marathon in Noord-Frankrijk en misschien wel In Flanders Fields op 11 september zijn andere alternatieven. Maar dat zien we later wel. Helaas is de Beekse Marathon in Hilvarenbeek geen alternatief, wegens opnieuw een feestje vooraf. De puzzle is nog niet gelegd.
Nu eerst vakantie, morgen vertrekken we eindelijk! Eerst staat het in het teken van de kinderen met een verblijf in Oranje. En jawel, dat is de naam van het dorpje in de Nederlandse provincie Drenthe. Pipodorp, here we come!
Dit weekend zal het op loopgebied er heel wat rustiger aan toe gaan. Geen vijf kilometer, geen marathon, niets is er gepland. Vanaf vanavond staat mijn weekend in het teken van de muziek, met het Na Fir Bolg Festival in Vorselaar op het programma. In tegenstelling tot eerdere plannen ga ik toch niet de ganse drie dagen op de festivalweide en -camping vertoeven, maar elke avond zal ik toch wel in Sassenhout terug te vinden zijn.
De affiche van Na Fir Bolg is dit jaar geweldig, met enkele van mijn idolen die op het podium staan en dus mocht ik niet ontbreken. Eva De Roovere zag ik onlangs nog in de Warande in Turnhout en ook zij is in Vorselaar van de partij. Het was een geweldig optreden en in een festivalsfeer verwacht ik er nog meer van. Ook verwacht ik veel van Zjef Vanuytsel en het Winkelcollectief uit het eigen Kasterlee. Zij staan allemaal op zondag op het podium. Maar de programmatie van zaterdag is zeker zo goed, met Hannelore Bedert en Gorki als Vlaamse toppers naast het Duitse Corvus Corax, dat middeleeuwse muziek brengt in een modern jasje. Maar vanavond barst het feest los met The Buckshots, The Seatsniffers, Sebi Lee en The Pale Boys. Op het hoofdpodium is er een boombal, met optreden van Jorunn Bauweraerts (Laïs) en Klaas Delrue (Yeuvgeni). Echt iets om naar uit te kijken.
Vanaf maandag staat alles weer in het teken van het lopen en ook volgende week wanneer mijn vakantie begint steek ik een tandje bij. Een mens moet keuzes maken, en deze week kies ik voor de muziek...
