Na enkele maanden te sukkelen met de gezondheid, lijkt de kentering eindelijk in zicht. Nadat ik vorige week de nodige tests onderging, bleek uiteindelijk een vernauwing van de luchtwegen de oorzaak van mijn wankele gezondheid van de jongste weken, zeg maar maanden. Hierdoor functioneerden mijn longen niet optimaal en aanhoudende vermoeidheid, door een gebrek aan zuurstof, was het gevolg. Nu is het aan mij om met vier puffs per dag dit euvel te verhelpen. Na een week voel ik me gelukkig al wat beter en weldra zal ik ook de trainingen opnieuw starten.
Een doel heb ik nog niet echt voor ogen, eerst afwachten hoe het met de opbouw van de conditie gaat. Hopelijk lukt het me om tegen 21 juli te kunnen deelnemen aan Dwars Door Kasterlee en hierin zou ik frisser moeten arriveren dan ik vorig jaar deed. Want toen leek ik wel een wandelend lijk toen ik in de buurt van de finish kwam. Maar ik heb drie weken om op te bouwen en volgende week tijdens mijn verlof moet het lukken om hiervoor de nodige tijd vrij te maken. Andere mogelijke wedstrijden waaraan ik zal deelnemen zijn de Hollewegenjogging (Hoegaarden), de LU 2 uur van Herentals, de Hollewegjogging in Lichtaart en hopelijk vind ik nog twee soulmates voor de estafettemarathon in het Giels Bos, een knappe organisatie van de Afstandslopers uit Vosselaar.
Allez, de moed is terug, hopelijk volg de conditie snel !
Het is me nogal wat de laatste weken. Ik krijg de conditie na Rotterdam niet meer op een aanvaardbaar niveau. In de week die volgde op deze marathon deed ik het rustig aan en buiten wat problemen met stramme spieren leek er geen vuiltje aan de lucht. Ik was niet heel diep geweest in de Nederlandse havenstad en nam het op als goede training voor wat komen zou. Zo had ik me voorgenomen om vier weken later in Visé de toch mooie Maasmarathon voor mijn rekening te nemen. Maar de vermoeidheid raakte maar niet uit mijn lichaam en daarenboven begonnen de luchtwegen weerbarstig te worden. Eind april liep ik de marathontraining voor de marathon van Kasterlee en gelukkig kende ik het parcours, want de volledige 21 km lopen lukte me niet. Meteen verdween het plan voor Visé in de koelkast en zocht ik een volgend doel. Die vond ik vrij snel, want in Torhout is elk jaar een gezellige marathon en die wilde ik ook dit jaar niet missen. Ik schreef me in, maar zoals het er nu voor staat ziet het er niet goed uit. Ik liep intussen al wel enkele keren en ik merk beterschap, maar ik vrees dat een volledige marathon van het goede teveel zou zijn. Als er een goede nachtrust inzit en de benen morgen niet al te zwaar aanvoelen, zit het er toch nog in dat ik naar West-Vlaanderen afrijd. Het zal dan niet zijn om een scherpe tijd neer te zetten, die illusie is nog héél ver weg, maar gewoon om kilometers te malen. Zo kan ik misschien in augustus (Hulshout, een nieuwe) of september (Vorselaar) eens eindelijk naar behoren presteren. En mocht het hier niet lukken, hoop ik toch tegen november klaar te zijn, want in Kasterlee wil ik er staan voor eigen volk.
