Een wedstrijd waar ik sinds vorig jaar enorm naar uitkijk elk jaar is de loop op het Zilvermeer, de dag voor de Crosscupmanche. Het is altijd een leuke test met het oog op de marathon, dus was ik ook dit jaar van de partij. De weersomstandigheden waren vooraf niet echt denderend, ijskoude buitjes en felle wind maakten heter niet makkelijk op, maar eenmaal de wedstrijd op gang geschoten was het best genieten. Het is een aangename wedstrijd, ik liep de tien kilometer of vier rondjes over verharde wegen rond het meer. De belangstelling is steeds groot en dit jaar was het niet anders. Ik had niet echt een doel voor ogen, na opnieuw twee weken nietsdoen kan je jezelf moeilijk druk opleggen, maar hoopte toch dat ik rond de 12 km/u kon blijven. Stiekem rekende ik zelfs op een tijd onder de 48 minuten, wat gezien de magere voorbereiding me wat vertrouwen zou moeten geven, maar ik ging ervan uit dat ik dichterbij de 50' zou finishen. Ik startte rustig en bouwde langzaam het tempo op, tot ik uiteindelijk het juiste ritme aanvoelde. Zonder me echt te forceren liep ik na een tijdje 4'45" per kilometer en daar deed ik het voor. In de slotronde kreeg ik het wel wat moeilijker, maar besloot toch nog wat te versnellen, kwestie van wat karakter te kweken met het oog op volgende week. Uiteindelijk eindigde ik nog net onder de 47' en kon ik tevreden huiswaarts keren. En daar kon ik dan weer het vrouwtje blij maken, want ik won een fles porto en laat dat nu net haar lievelingsaperitiefje zijn...
