Gisteravond lekker gaan eten, net om de hoek, een lekker stuk kabeljauw met puree en groentjes en met een goeie pint. Het is wel een stuk buiten mijn gewone budget maar het was hier wel een eerlijke portie en zijn geld waard. En vanmorgen goed uitgeslapen, ik moest wel want ik heb besloten om in hostels niet zelf voor mijn eten te zorgen en het ontbijt begint pas om 8 uur.

Nadien dan door de stad gaan wandelen, langs de klassieke sights. De stad maakt niet echt een possitieve algemene indruk: grauw, grijs, wat vuil, arm, ... En ook vraag je je af hoe die "troubles" konden plaats vinden, iedereen loopt hier samen over straat en uiteindelijk staat op niemand zijn gezicht te lezen of hij unionist of republikein is. Tot je dan op de terugweg door een wijk komt, Sandy Row in dit geval, waar overal de Union Jack of de Noord Ierse vlag enveelvuldig de Queen hangt. En waar je murals en memorials tegen komt voor slachtoffers "vermoord door de vijanden van Ulster". En als je dan na je lunch verder gaat in het verlengde van Donegall Road, de straat van de hostel, merk je dan dat het in heel dit stadsdeel zo verder gaat. En eigenlijk maar een beetje verder, voorbij de Westlink (M1), kom je dan in een hele andere wereld terecht, waar de Ierse vlag zwaait en de straatnamen tweetalig Engels/Gaelic zijn en de murals en memorials gaat over mensen "geëxecuteerd door de Britten". Dan besef je wel hoe het hier, nog steeds, leeft en dat het rond 12 juli weer even fout zal lopen wanneer de unionistische oranje mannen zullen opmarcheren door de republikeinse straten. Daarom dat ik er wel op gelet had om ofwel voldoende voor ofwel voldoende na 12 juli in Belfast te passeren.

Bij mijn stadswandeling ben ik ook binnengesprongen bij Visit Belfast Welcome Center. Ze hebben me daar niet alleen nuttige informatie voor Belfast gegeven maar hadden daar ook de nodige folders over de rest van (Noord) Ierland, ik heb enkele interessante dingen verzameld voor de volgende dagen. Ik heb wel een routeboekje voor de tour ronde Ierland maar die gaat niet helemaal langs de noordelijke kust, wat ik perse wel wil doen, en vandaag heb ik daar dus wat zaken kunnen over verzamelen. Op route you zal ik voorlopig alvast niet meer moeten rekenen. Zij gebruiken schijnbaar een protocol dat u plots als "gevaarlijk" wordt gezien waardoor de site nu geblokkeerd is, net zoals mijn on-line photo editor pixlr.com voor hetzelfde protocol. Ik moet nu dus teruggrijpen naar paint om mijn foto's op formaat te brengen. Ik weet zelfs niet of ze nu wel op hetzelfde formaat staan. Op mijn laptop lijkt het van wel maar ik heb het idee dat ze een ietsje kleiner zijn. Het is in paint ook niet te doen om wat bij te snijden en daar bij de juiste verhoudingen te behouden.

Etappe 49: Newton Stewart - Belfast 32 + 8 Km

Het is gisteren een goede laatste avond in Schotland geweest. Om te beginnen viel de camping, hoewel het sanitair wat verouderd was, best goed mee. Verder stond er spaghetti "di mare" op de menu. Ik had een verse seafood mix (mosselen, roze garnalen en calamares) gekocht, het mocht wat meer zijn voor de laatste avond. Samen met een pasta saus met stukken groenten (courgette, paprika en ui) smaakte dat best goed. Bovendien waren er niet te veel vliegjes om te koken en te eten. Daarna ben ik in de bar nog iets gaan drinken en heb daar zo waar de laatste 20 + 5 minuten van de Belgen gezien. Ook vanmorgen heb ik in stijl afscheid genomen van Schotland, de vliegjes waren nu namelijk wel massaal op afspraak. Het werd een ontbijt in de tent en afbreken in regenkledij. Ik heb trouwens geleerd dat het knijten of knutten zijn, al naargelang waar je bent, en ergens langs de Schelde schijnen ze momenteel ook een plaag te hebben. Ik moet zeker nog eens terug komen naar Schotland, o.a. om de volledige noord-west kust te doen, maar eerst moet ik toch even bekomen van dit bezoek. Ik hoop dat in Ierland de insecten wat vriendelijker zijn.

Vanmorgen wat bewolkt maar best goed van temperatuur. Ik heb alvast in korte mouwen gefietst, ook al ben ik er extra vroeg aan begonnen. Ik moest tenslotte een boot halen en dan neem ik geen risico. Het gevolg is dan natuurlijk dat ik veel te vroeg ben maar daar heb ik minder probleem mee. In de terminal heb ik dan het absurde van sommige regels kunnen zien. Op zo'n ferry rijden hele ladingen auto's en vrachtwagens zonder veel controle. De voetgangers daarentegen moeten een volledige "luchthaven controle" van lijf en bagage doorlopen om dan in een wachtzaal terecht te komen waar ook de gemotoriseerde passagiers vrij binnen en buiten lopen. ??

Na een goede 2 uur varen kwamen we aan in Belfast. In Ierland is het momenteel wat meer bewolkt dan het in Schotland was. Om mijn hostel te vinden had ik vooraf route you aangesproken voor een route door de stad langs een aantal hostels. Dat lukte feilloos en bij ijn eerste hostel kon ik reeds terecht voor 3 nachten. Ik heb dus besloten om hier een wat grotere break te nemen.

Etappe 48: Saltcoats - Newton Stewart 113 Km

Gisteren uiteindelijk toch niet uit gaan eten, ik vond een plekje waar ik behoorlijk uit de wind en niet in de weg zat. De wind begon later overigens wel geleidelijk af te nemen zo dat het op dat gebied toch nog een behoorlijk rustige nacht werd. De rock'n'roll avond in de bar viel ook nog wel mee, die was net ver genoeg verwijderd om niet te luid te zijn voor mij en stopte omstreeks 11 uur. Het meest storend, meer dan de trein langs mijn deur, was het geroep en getier links en rechts en niet alleen van de kinderen die hier vooral overal hun gangetje gingen. De hele omgeving van de camping maakte trouwens ook al geen positieve indruk, veel rommel en vuil eigenlijk. Geen camping met goede herinneringen dus.

Vanmorgen stond er een behoorlijk fris windje en er dreven wat wolken binnen van over zee maar niets ernstigs. Ik heb wel de hele dag met lange mouwen gereden hoewel het toen er moest geklommen worden en de zon er door kwam dan toch behoorlijk warm werd.

Bij het buiten rijden van Saltcoats bleek de camping eigenlijk representatief te zijn voor de omgeving waarin ze lag, veel rommel en vuil in de omgeving. Toen ik gisteren binnen reed vanaf de andere kant is me daar niets van opgevallen. Voorbij Saltcoats kwam ik weer terecht op de fietsroute 7, die me naar Ayr bracht. In Ayr was ik 10 jaar geleden ook al. Er wordt wat aan "ontwikkeling" gedaan maar veel lijkt er niet verandert te zijn. Het hotel waar ik toen overnachtte was er ook nog. In Ayr nam ik definitief afscheid van de 7 ... dacht ik ... een stuk verder vond ik ze toch weer terug op de weg van Crosshill naar Newton Stewart. Schijnbaar was dit dé weg naar Newton Stewart, het stand al van 36 mijl aangegeven. Het is waarschijnlijk de rustigste weg die ik deze trip reeds deed. Ik geloof dat ik over (bijna) die afstand maar een tiental auto's en één fietser gezien heb. Het is dan ook een enkele baanvak weg met passeerpunten maar daar heb ik er nog van gehad die wel een stuk(je) drukker waren. Hij ging ook omhoog, over de moor. Zoals ondertussen al geweten, één van mijn favoriete omgevingen.

Mijn camping ligt niet echt in Newton Stewart maar een tiental kilometer ten westen er van. Officieel blijkt het er echter wel bij te horen. Mij doel was eigenlijk "Balloch O'Dee Campsite", vermoedelijk een kleine site bij de boer. Toen ik er aankwam bleek dat ook zo te zijn maar ze zijn dit weekeinde gesloten voor een lokaal (country?) festivalletje, geen plaats voor mij dus. Normaal zou ik wat aangedrongen hebben op de goodwill maar vanwege de eerste indruk en het vooruitzicht van het festival heb ik het niet gedaan. Ik had bij het laatste kruispunt namelijk ook al wegwijzers gezien naar (alweer) een Holiday Park 1/2 mijl verder. die halve mijl bleek uiteindelijk een hele maar ik kon er wel terecht en ze maakt alvast een betere indruk dan het park van gisteren. Misschien ook wel omdat ze in het midden van nergens ligt.

Met op het einde nog wat extra kilometers op een zo al erg lange rit zou dit de langste rit van de trip moeten blijven, het is niet de bedoeling van de 100 nog eens te passeren. Na 3 lange ritten zou het morgen al een halve rustdag moeten worden. Nog een 30 Km naar de ferry en aan de overkant een dikke 10 om een hostel te vinden.

Etappe 47: Luss - Saltcoats 89 Km

Het was gisteren best een goede maar inderdaad een vliegjescamping. Voor mijn avondeten ben ik verhuist naar het "strand", in de hoop dat er op de steentjes minder monstertjes zouden zijn. Het was niet 100% onverdeeld een meevaller maar ik werd er tenminste niet gek en werd maar een beetje leeggezogen. En het was natuurlijk ook wel gewoon een mooi plaatsje om te koken. De werkelijke schade merkte ik echter pas toen ik in mijn slaapzak kroop, mijn benen gloeiden van de nieuwe beten. Aangezien ik na mijn installatie en douche een lange broek draag moest dit dus van bij het opstellen geweest zijn. Ik heb een tijdje gewoon op mijn slaapzak gelegen voor wat comfort, gelukkig was het nog warm genoeg. Vanmorgen voor het ontbijt ben ik gewoon, na dat ik water gekookt had voor de koffie, met alles in mijn tentje gekropen. Om mijn tent af te breken heb ik mijn regenkledij aangedaan, dan had ik tenminste slechts mijn kop en handen om me zorgen over te maken.

Vanmorgen wat meer wolken dan gewoonlijk de laatste dagen, het was dan ook wat minder warm. Tegen de middag waren de wolken wel weer weg en warmde het toch nog wat op.

Nog 14 Km ging het verder langs de oevers van Loch Lomond. Toen kwam ik in Balloch, het zuiderpuntje van het Loch, en daar kwam ik op bekend terrein. Gedurende een kleine 20 Km ging het daar verder over de fietsroute 7, langs de rivier Leven en verder nog een stuk langs het kanaal. Een stuk dat ik dus ook in noordelijke richting deed. Ik moest vandaag terug de regio rond Glasgow passeren en had daarom route you terug ingeschakeld, anders leek het me wat ingewikkeld te worden. Ik moest er toch een stuk over echt grote wegen maar een eindje verder ging het terug over B-wegen. Ik kwam zelfs terug op de route 7 terecht, op het deel aan de andere kant van Glasgow. In het heengaan pikte ik pas in Glasgow in op de route 7. Het ging mooi over een mooi geasfalteerd pad op een oude spoorbedding, dikwijls met zicht op de nabije rivier.

Het doel vandaag was Sandylands Holiday Park bij Saltcoats. Klinkt mooi maar ik kan nu al zeggen dat ze niet hoog zal scoren op mijn lijst van favoriete campings. Er is een massa entertainment voor jong en oud maar voor de kampeerder heb ik er al veel aangenamere gehad. Bovendien is het ook nog erg winderig geworden en rijdt er geregeld een trein door mijn tent, of er net langs toch. Ze hebben echter wel een restaurant en bij de huidige rukwinden zal ik daar misschien wel een keer gebruik maken.

Etappe 46: Glencoe - Luss 97 Km

De zomer zet door in Schotland, de hele dag zonnig en warm. Schijnbaar heeft de temperatuur het niveau bereikt waarop het beter is om geen koekjes met chocolade meer mee te nemen. 's avonds na mijn eten volgen nog koffie en koekjes als dessert. Ik neem daar voor al 7 weken zowat dezelfde koekjes, af en toe moet ik van merk veranderen maar het blijft steeds hetzelfde type. Gisteravond had ik echter geen koekjes met choco op maar koekjes met choco crème rondom, niet zo handig. Misschien had ik ze ook wel even in de zon laten liggen maar ik heb toch beslist om van model te veranderen. Ik heb nu dubbele koekjes met crème tussen, dat zou beter moeten werken. Ikzelf ben gisteren na het eten trouwens ook een plekje in de schaduw gaan opzoeken. Op het grasveld was er geen en dat werd me toch wat te warm.

Vanmorgen heb ik er een wandelend ontbijt van gemaakt, in de hoop om de kleine monstertjes een beetje te ontlopen. Maar om ze volledig te ontlopen is tevergeefs natuurlijk. Een vraagje voor de specialisten trouwens: ik dacht dat midgies de superkleine muggetjes waren die me op de camping zo'n parten spelen maar volgens wikipedia zijn het de vliegen die me onderweg zo dikwijls pesten? Hoe dan ook, ze hebben me vandaag alweer deftig gestoken (de kleine monstertjes op de camping) of gebeten (de grotere monsters onderweg). Het lijkt alweer alsof ik de mazelen heb na de afgelopen paar dagen.

Voor de route vandaag was er maar 1 weg, de A82 en niets anders. Hij was echter goed te berijden, niet te druk en vooral door een fantastisch mooie omgeving. Eerst op de Glen Coe, de vallei van de Coe, en dan over de Moor, de plateau waarvan ik de naam vergeten ben. Ik zag daar boven op de moor geregeld grote rugzakken passeren in de verte. Voor die mensen betekent dat waarschijnlijk een nachtje wild kamperen op de moor, het duurde voor mij tot 50 Km na het vertrek voor ik terug een noemenswaardige plaats tegen kwam (Tyndrum). Ook daar zaten, aan het winkeltje, nog rugzakken klaar om aan hun tocht over de moor te beginnen.

Na 70 Km bereikte ik de bovenkant van Loch Lomond, waarvan ik dus een kleine 2 weken geleden aan de onderkant passeerde. Ik had dan nog een goede 25 Km te gaan tot aan mijn camping in Luss, ongeveer halfweg het meer. Bij Tarbet werd de weg wel onaangenaam druk, na dat de A83 er bij gekomen was. Ik kon even verder echter wel terecht op een afgescheiden fietspad dat dikwijls ook wat tussen de bomen door ging.

Bij aankomst aan de camping was er wel even ongerustheid. Het was een camping van de "Camping and Caravanning Club", zoals de naam al zegt een vereniging voor camping en caravans. Ik heb er al verscheidene van gedaan maar sommige zijn enkel open voor clubleden, zoals schijnbaar ook deze. Ik let daar in principe wel op als ik mijn informatie zoek en heb het alvast niet opgemerkt op de website. Ik besloot toch alleszins te proberen om op hun goodwill te spelen en te gaan vragen voor een plaatsje. Even verder stond echter al aangegeven dat ze wel plaats hadden voor tenten van backpackers (wandelaars dus), fietsers en motorrijders. Probleem al opgelost dus. Mooie camping overigens, aan de oevers van het meer, maar het lijkt ook weer een vliegjescamping.

Etappe 45: Fort Augustus - Glencoe 81 Km

Vanmorgen weer hoog zomer in Schotland, blauwe hemel en reeds behoorlijk warme temperatuur. Na de middag rolden er wat grijze wolken over de bergen maar die zijn ondertussen al weer verdwenen, de laatste foto was vanmiddag om 4 uur op de camping.

Ook de rest begon goed vanmorgen. Ik had gisteravond gezien dat ze hier een mooie "service" hebben voor motorhomes, waar ze hun vuil water kunnen aflaten en hun vers water kunnen aanvullen met een tuinslang. Die plek zag er ook geschikt uit als afspuitplaats voor fietsen, het stof is er weer af. En toen ik Fort Augustus buiten reed passeerde ik een winkel die wel kampeer materieel leek te hebben en die deed net, om 8 uur, zijn deuren open. Nu had ik vanmorgen net een busje gas geledigd (ik heb er 2 bij, het is niet dat ik zonder zou vallen) en deze winkel bleek ze dus te verkopen, zo kan ik er weer voor een tijdje tegen. En bovendien wou deze ook mijn ledige exemplaar overnemen, ook weer een zorg minder.

De route ging verder langs de A82. Zoals reeds eerder gezegd, niet echt een probleem maar ook niet echt aangenaam. Overigens moet ik zeggen dat je hier eigenlijk nooit een negatieve of opgejaagde reactie krijgt als ze een tijdje moeten wachten, en dat tijdje kan hier even duren want het is niet altijd evident om hier te passeren. Als er al eens een reactie komt dan is het als een soort aanmoediging voor waar je mee bezig bent of als dankje als je de moeite doet om plaats te maken. Maar omdat het niet echt aangenaam is zou ik vandaag toch een stukje uitwijken over de B8004.

Precies aan dat kruispunt ligt de Commando Memorial. De memorial werd in september 1952 onthuld door de Queen Mother, toen waarschijnlijk nog prinses-gemaal of zoiets aangezien Elizabeth volgens mij pas in 1953 gekroond is. Hoe dan ook, het werd opgericht om de commando's te eren die sneuvelden tijdens de 2° wereldoorlog. Ondertussen is het uitgegroeid tot een memorial aan alle gesneuvelde commando's en met de Falklands, Bosnië, Irak, Afghanistan, ... zijn er dat nogal wat in GB. Bovendien komen er ook vanuit het buitenland hun kameraden herdenken, ook de "Band of Brothers" hebben een plaque en als je goed kijkt op foto 2 rechtsonder zie je een plaat van 3° Commando.

Kort na dat ik op de B8004 was moest ik het Caladonian Canal over maar daar merkte ik dat er een mooi pad lag, waarover ook een Sustrans route liep. Het pad moest sowieso terug op mijn route uitkomen en het bleek een meevaller te zijn, goed berijdbaar en mooi fietsen. Bovendien hebben kanalen de neiging om vlak te zijn. Dat wil niet zeggen dat het pad er langs dat ook moet zijn maar het was wel vlakker dan de weg die ik zou volgen en ik meestal kon zien, al waren dat nu ook geen grote beklimmingen. Ik had ook de hele tijd zicht op Ben Nevis, met 1345 meter de hoogste top van Groot Brittannië. Bij Fort William had ik de mogelijkheid om die richting uit te gaan maar ik heb er voor gepast. En ik eindigde mijn rit dus op een camping in Glencoe, mooi gelegen aan Loch Leven. Ik ben eerder ook al een rivier Leven tegengekomen maar dat was toch een eind weg van hier.

Overigens, de Belgen zijn aan het aankomen. Ik heb vandaag 5 Belgische nummerplaten gespot. Vandaag ook nog behoorlijk wat wandelaars met grote rugzakken tegengekomen. Ik veronderstel dat de LEJOG te voet even populair is als met de fiets. Op de camping waren er gisteren ook nog een paar opgedaagd.

Etappe 44: Dingwall - Fort Augustus 74 Km

Ik had gisteren een Zweed als buurman die de LEJOG deed volgens dezelfde gids als ik. Hij bewees dat je ook kan kamperen met minder bepakking dan mij maar dan slaap je wel in een tentje waar je amper in past en loop je de hele tijd in fietskledij rond, ook na je frisse douche.

In de late namiddag kwamen er donkere wolken opzetten en werd het behoorlijk winderig. Voldoende om in mijn portaaltje te koken, mijn kookvuurtje houd zo niet van te veel wind. Koken in het portaaltje kan best maar ik doe het toch liever niet, het is dan zo bekrompen zitten. Mijn menu heb ik echter om een andere reden aan moeten passen. Omdat ik net voor de camping nog kon inkopen doen, wist ik van de passage in het heen gaan, dacht ik van een keer een verse groenten mengeling bij mijn pasta te gebruiken. Nu moet je weten dat ik 2 kookpannetjes heb, een "groter" en een kleiner dat in het eerste past. Het grotere gebruik ik voor mijn pasta of rijst en het kleinere voor de saus en toebehoren. Nu bleek mijn kleine pannetje met mijn groentemengeling reeds gevuld zonder de saus er bij en de pasta past niet in het kleine pannetje. Ik heb dus in mijn kleine pannetje een zakje rijst gekookt en in het grotere mijn groenten met saus. Rijst met pastasaus en verse groenten is ook niet slecht.

Tegen het slapengaan was de wind overigens alweer een stuk afgenomen. Vanmorgen begon dan kil en grijs. De zon deed wel moeite om door te breken maar leek daar vandaag niet in te lukken. Tot aan mijn picknick, een beetje voor de middag. Ik ben gaan zitten met grijze wolken en ben rechtgestaan met een blauwe hemel, een klein half uurtje was uiteindelijk voldoende om helemaal op te klaren. Een eindje verder mochten de lange mouwen verdwijnen.

Ik heb de afgelopen dagen nog eens gefietst op de ouderwetse manier, op kaart. Vandaag moesten daar bij beslissingen genomen worden. Ik zou langs Loch Ness gaan en dan waren er 2 opties, de toeristische route langs de drukkere west oever of de rustigere oost oever. Die beslissing moest dan genomen worden in Inverness, waar de splitsing tussen de 2 opties was. Er was echter nog de 3° optie van vroeger af te wijken en zowat halfweg op de west oever uit komen. Deze 3° optie was de kortste en passeerde bovendien niet meer langs Inverness, het is vooral dat laatste waarom ik uiteindelijk voor deze optie koos. Onderweg op optie 3 koos ik dan voor een nog kleiner baantje om toch een beetje vroeger langs Loch Ness uit te komen. Ik dacht hierbij misschien nog een paar leuke views te krijgen, o.a. een vergezicht op Urquhart Castle (het leverde foto 1 op). Met de drukte viel het nog redelijk mee. Alleen als er een mobilhome/caravan of een vrachtwagen passeerde dan volgde er meestal wel een langere groep. Het is ook niet altijd evident om gemakkelijk te passeren op de bochtige weg en dan heb je als trage fietser toch het gevoel van in de weg te rijden. Ook het toeristische viel wel redelijk mee, ik had het een stuk erger verwacht met een vals monster op het water of zoiets. Enkel in Drumnadrochit, nota bene wat verwijdert van het meer zelf, wordt het wel wat uitgebaat met een exhebition en een serie souvenir shops maar daar ben ik niet in meegegaan dus kan ik daar verder weinig over zeggen. Mijn eindbestemming van vandaag ligt aan het zuidelijke uiteinde van het meer, waar het via de Caledonian Canal verder gaat naar een volgende Loch.

Vanavond heb ik een Engelsman als buur die de LEJOG te voet doet. Het is zo een beetje als te voet naar Compostella gaan. Nog een nietsdoent nieuwtje, ik ben vandaag 2(!) Belgische wagens tegengekomen.

Etappe 43: Brora - Dingwall 88 Km

Het was vandaag weer een mooie dag. Vanmorgen wat wisselend, licht bewolkt maar al vlug met aangename temperaturen. Na de middag waren de wolken grotendeels verdwenen en werd het eigenlijk wat warm, vooral tijdens het klimmen.

Nog 35 Km ging ik verder langs de A9. Daarna week ik uit naar de A836, hoewel de A9 op zondagmorgen ook niet echt druk was dan was dit toch nog rustiger, en daarna de B9176. Mijn alternatieve route betekende wel stevig klimmen maar het panorama maakte het wel waard. Getuige de laatste 2 foto's genomen op mijn picknick plek en die volstaan nog niet om het zicht weer te geven dat ik hier (bijna) de hele tijd had. Toen ik daar stopte, stopte daar overigens net ook een Nederlands koppel op de moto. Hij bekeek mij en mijn fiets even en zei in het nederlands dat ik er alvast een goede fiets voor had. Hoewel Santos slechts een klein merk met een beperkt segment is herkende hij het schijnbaar toch als Nederlandse fiets. Na de picknick kon ik na 55 km de plaats zien waar ik na 35 Km afgeweken was van de A9. De B9176 zou terug uitkomen op de A9 maar net daar voor pikte ik in op de fietsroute 1. Ik wist dat deze me sowieso naar Dingwall zou brengen, aangezien ik het er een goede week geleden langs verlaten had.

Vandaag overigens mijn 4° Belgische voertuig gezien, even terzijde.

Etappe 42: Wick - Brora 78 Km

Het weer begon nogal afwisselend. Bij het opstaan had ik goede hoop op een mooie dag maar bij het vertrek, 2 uur later dus, was het alleen maar kil, grijs en winderig. Niet zo erg als gisteren maar toch. De zon bleef wel proberen om door te breken. Aanvankelijk met beperkt succes maar rond de middag was het toch terug zomers, zij het met een fris windje.

Mijn bezoekje aan Wick gisteren was toch een beetje teleurstellend. Ik had mijn laptop meegenomen met het gedacht van wel ergens (free) wifi te vinden, bijvoorbeeld in een gezellige pub of zoiets. Ik heb in Wick echter niets gezelligs gevonden, laat staan iets met wifi. Ik heb wel mijn fish and chips gehad en hij was redelijk.

De route van vandaag was zo'n beetje zo als het weer. Ik had besloten om voorlopig de kust te volgen en dan is er maar één mogelijkheid, de grote weg. Met de drukte op die weg viel het nogal mee, ook toen de A99 overging op de A9. Maar in het begin was de route een beetje grijs en saai maar geleidelijk werd ze toch aantrekkelijker, nog voor de wolken volledig opklaarden. Het aantrekkelijker worden kwam wel samen met terug wat meer klimwerk. In Brora, mijn eindbestemming van vandaag, ben ik eerst nog even doorgereden naar het centrum voor wat inkopen. Doordat ik gisteren uit ben gaan eten had ik nog wel genoeg voor vanavond maar ik had nog geen brood voor morgen vroeg. Morgen gaat het nog een stukje verder langs de A9 maar dan gaan we toch afwijken. Waarschijnlijk doe ik een stukje van de heenweg in tegengestelde richting.

Het is maar na dat ik fris gedoucht en gewassen voor mijn tentje zat dat ik merkte dat ik eigenlijk 100 meter te vroeg gestopt ben. Ik zag een aantal motorhomes passeren terwijl het een doodlopende straat is. Ik ben dan even gaan kijken en de grotere, meer ontwikkelde camping ligt dus om de hoek 100 meter verder (het zouden er 200 kunnen zijn). Nu, ik heb hier ook alles wat ik nodig heb, behalve misschien de wifi maar dat komt uiteindelijk met wat vertraging toch goed, en ik heb hier mogelijk wat meer rust. Behalve dan met de A9 in de buurt maar daar zullen die 100 meter ook wel niet veel verschil maken.

Etappe 41: Thurso - Wick 71 Km

De Schotse zomer is voorlopig (?) voorbij. Gisteren kwamen van over zee wolken en wind aandrijven en vanmorgen was het kil, grijs en winderig. Van minimale kledij gisteren naar maximale vandaag. Meer wat je verwacht van Schotland.

Nog een 37 Km scheidden me van John O'Groats maar bij Mey maakte ik nog een kleine afwijking om een snelle blik op het Castle of Mey te werpen. Daardoor kwam ik op nog 40 Km tot John O'Groats. Uiteindelijk heb ik over mijn LEJOG zo'n 1.980 Km gedaan, tegenover de 1.912 officiële. Ook het Engelse koppel kwam aan terwijl ik er was. Hun ritme heeft altijd wat afgeweken van het mijne, later vertrekken en vroeger stoppen vanwege hun hogere snelheid en kortere gemiddelde afstand. De laatste 3 dagen waren echter dezelfde. Er was dan nog een koppel die zij ook reeds eerder ontmoet hadden. Verder veel moto's en een clubje met geld op overschot (Ferrari, Aston Martin en exclusiever (McLaren?, ...)). John O'Groats is natuurlijk ook wel enigszins toeristisch, met hotel, een paar coffeeshops en wat souvenirwinkeltjes, maar tenminste niet het circus van Lands End. Nog even wat gedachten gewisseld met de anderen over een tas koffie en dan ben ik verder getrokken, de anderen moesten nog even wachten op hun pick-up.

Verder trekken ging dan over de "grote" weg naar Wick, waar het bij aankomst toch al weer een beetje begon op te klaren. John O'Groats is toch een beetje een keerpunt. Niet alleen gaat het nu terug richting zuiden en westen maar met een goede 6 weken zou ik ook ongeveer halfweg mijn trip moeten zijn. Ik heb beslist om dit keerpunt te "vieren" met een fish and chips. Ik heb er nog geen gehad en het moet er toch eens van komen in GB.

Overigens nog een kleine correctie op de blog van gisteren. Ik schreef daar over "die ene dag in april 2015" maar dat moest natuurlijk 2005 zijn.

Etappe 40: Tongue - Thurso 72 Km

Nog steeds hoogzomer. Ook het terrein was in het verlengde van gisteren: wijds, open en dus zonder schaduw. Ik ben blij dat ik mijn factor 50 meegebracht heb.

Na de tegenvallende camping eergisteren was gisteren weer een meevaller. Ik kampeerde bij een hostel. Het kampeerterrein achterin was momenteel een werf vanwege een grote renovatie maar er was nog voldoende gras voorin om mijn tentje (en meer) op te stellen. Ook voor een camper of caravan was er op de parking nog wel plaats voorzien. Ik was echter de enige die gebruik maakte van de kampeergelegenheid. Ik kon daar bij wel gebruik maken van de faciliteiten van de hostel zoals bijvoorbeeld in de lounge mijn laptop inpluggen voor electriciteit, die kan er ook weer even tegen, en een en ander uiteen spreiden om mijn plannen voor de volgende dagen verder uit te werken ... in principe op 7 juli in Belfast. Ook de gastenkeuken kon ik gebruiken, dat is ook eens een verandering om te koken. Bovendien was ze heel mooi gelegen, als bewijs de eerste 2 foto's die ik gisteravond nog nam in de onmiddellijke omgeving. Langs het kleine weggetje ben ik vanmorgen overigens verder gegaan.

Vanmorgen bij het vertrek nog een leuke babbel gehad met een wat oudere vrouw, ongeveer mijn leeftijd waarschijnlijk, die er ook vroeg (8 uur) aan begon terwijl de anderen nog in bed lagen. Die anderen dat waren dan een tiental van de vele motards die hier ook rondtoeren en nog een handvol fietsers. De vrouw fietste ook op haar eentje met een mountainbike door Schotland. Bij die motards had ik ook kunnen horen, ware het niet die ene dag in april 2015. Nu, ik heb er geen spijt van dat ik het ondertussen met de fiets doe. Ik houd wel van het ritme en het fysieke van mijn manier van reizen en je moet als fietser al wat geluk hebben om een groep herten te spotten in de wijde vlakte laat staan een vogel in de graskant, je moet hem eerst al horen om te weten dat hij er is. Ik zie het met de moto niet gebeuren.

De omgeving van vandaag leek aanvankelijk dus wel op die van gisteren. Het ging, parallel met de kust, wel wat meer op en af. Er was ook wat meer verkeer maar daar tegenover staat dat er wat minder vliegen waren. De laatste 20 Km waren terug erg gecultiveerd en toen werd het wel wat saaier.

Ook vandaag weer een best mooie camping in Thurso, waar ik kampeer met zicht op zee. En ook hier is de wifi weer gratis. Er is niet altijd wifi maar als er is dan is hij gratis in Schotland, dat kunnen ze in Engeland niet zeggen.

Als extraatje doe ik er vandaag nog eentje van mezelf bij. Ik had voor de gelegenheid een goede piknik plaats, het is niet altijd zo comfortabel. Er was ook een vuilbakje, dan kan er al eens een blikje sardienen of makreel op tafel komen. Anders is het steeds "the laughing cow".

Etappe 39: Lairg - Tongue 63 Km

De regen van gisteren was maar een kort intermezzo, nog steeds hoogzomer in de Highlands. Ik heb speciaal een paar dikkere sokken ingepakt voor het geval dat het nog koud zou zijn in het hoge noorden ... misschien dat ik ze in Ierland nog zal kunnen gebruiken maar hier heb ik ze voorlopig niet nodig.

De camping scoorde gisteren al niet hoog, alles wat er moet zijn is er (behalve misschien de wifi) maar echt aangenaam was het er dus niet. Vanmorgen viel ze helemaal van de ladder. Honderden mini muggetjes hadden zich verzamelt op het tentengrasveld en met name op en rondom mijn tent. Ik ben met mijn ontbijt in mijn tent moeten kruipen omdat het buiten niet uit te houden was. En dan moest ik later nog mijn tent afbreken en inpakken, een nachtmerrie na het ontwaken was het. Nog erger dan die camping net voor Penzance, een paar weken geleden.

Na het vertrek ging het nog even langs Loch Shin maar dan begon het al snel gestaag te klimmen, de wijde leegte op. Het terrein waar ik zo van houd dus, al kan ik ook wel van andere omgevingen genieten. Midden in die leegte, na een 25 Km, staat de Crask Inn. Schijnbaar de meest afgelegen Inn van Groot Brittannië. Ik kan dat niet bevestigen maar afgelegen is hij alleszins. Nog een goede 10 Km verder staan een paar huizen, met een hotel, die zich het dorp Altnaharra noemen en dat was het zo wat voor de hele rit vandaag. Hoe dan ook, hoe ver afgelegen dat hij ook is, hij heeft de fotoselectie van de grote leegte niet gehaald. Mijn eindbestemming vandaag is trouwens ook niet echt groot genoeg om bij ons een dorp te zijn.

De weg toonde vandaag ook een beetje het onberekenbare van de nummering van de Engelse wegen. De A9 was, een paar dagen geleden, open getrokken tot een expresweg met 2x2 rijbanen en een middenberm in de omgeving waar ik mijn camping verwachtte. De weg van vandaag was de A836, ook een A weg dus, maar deze was slechts een enkel baanvak met geregeld een uitspanning om elkaar te kunnen passeren. Hij was soms wel een beetje irritant druk. Niet dat we van het niveau ring van Antwerpen spreken natuurlijk maar als er zo een paar auto's kort na elkaar volgen moet je daarvoor wel telkens aan de kant. Nog véél irritanter waren echter de vliegen. Ze waren niet met zo veel als die kleine rotdingen van vanmorgen maar wel een serieuze maat groter en met genoeg om met enkele tientallen rond je hoofd te komen zwermen. Voor de meeste lijkt dat genoeg te zijn, het is ook al genoeg om je stapel gek te maken, maar de midgies lusten wel een stuk van het beestje. Ze proberen dan ook neer te strijken en sommigen slagen daar natuurlijk ook in met een pittige beet als gevolg.

Zoals gisteren reeds aangekondigd was de rit van vandaag een stuk korter maar met de warmte en het volledig ontbreken van enige schaduw was het misschien toch wel voldoende voor vandaag. Wie had gedacht dat ik zoiets ging zeggen in Schotland. Hoe dan ook, ondanks de nachtmerrie in het begin en de irritante vliegen onderweg, was het alweer een schitterende dag.

Etappe 38: Inverness - Lairg 93 Km

Nog altijd zomer in Schotland, zij het met wat meer wolken en wind. Na de middag nam de bewolking nog verder toe en toen ik op mijn camping aankwam was het eigenlijk gewoon weer grauw en winderig. Iets na zes uur ging het zelfs wat regenen. Ik had net gedaan met koken en ben dan maar met mijn eten en alles wat beter niet nat werd in mijn tentje gekropen.

Ik had eigenlijk het idee om deze morgen eerst een beetje rond te fietsen in Inverness maar het was te druk en daardoor te lastig om dit te doen, dus ben ik maar gewoon door gereden. Op zich heeft Inverness wel iets, zeker wat ligging betreft, maar van wat ik gezien heb zou ik het precies toch geen aantrekkelijke stad noemen. Er is ook nogal wat industrie in de omgeving. Ook na het verlaten van de stad werd het nog niet echt prettig, het ging nog geruime tijd min of meet langs de A9 die toch wel behoorlijk druk was. Pas in Tore lieten we de A9, voorlopig, voor wat hij was en namen we wat afstand. Het ging daarop naar Dingwall. In Dingwall zal ik mogelijk al vrij snel terugkeren, het wordt waarschijnlijk een stopplaats op mijn terugweg. Ik ging hier ook inkopen en terwijl ik deze aan het wegsteken was, dat is nog een tamelijke karwei om dat juist in een fietstas te krijgen, ontmoette ik terug het Engels koppel dat ik enkele weken geleden in Wells ook al ontmoette. Waarbij we toen tot de vaststelling kwamen de zelfde gids volgden. Ik denk dat zij wat kortere etappes reden maar geen break namen in Manchester en Glasgow, zij vertrokken een dag eerder dan ik in Lands End.

In Ardgayhill stond er weer een verwittiginsbord langs de kant, deze keer met de melding dat er bij een viaduct 2 sets steile trappen te nemen waren en dat als alternatief de A836 te nemen was zonder dat dit verschil maakte in afstand. Nu, die verwittiging stond ook al in mijn gids en mijn beslissing was dus al op voorhand gemaakt. Die viaduct bleek net voor het terug samenkomen van de 2 routes en ik heb dus de trappen gezien. Het waren eigenlijk 3 sets want die aan de overkant was verdeeld in 2 delen. Overigens gingen ze allemaal naar beneden, omdat je aan de overkant vanaf een hoogte kwam, en ze waren voor mij inderdaad niet te nemen.

Het was vandaag de 4° opeenvolgende eerder lange rit maar de volgende dagen worden beslist een stuk minder.

Ik heb al gezegd dat het jammer is dat ik met mijn pocket cameraatje geen vliegende jachtvogels meer kan trekken. Maar als er eentje bereidt is om op een paal te poseren is dat ook leuk natuurlijk en dan blijkt de zoom op dat kleine ding toch redelijk te werken.

Etappe 37: Newtonmore - Inverness 93 Km

Nog altijd zomer in Schotland. Zelfde weer als gisteren maar dan een beetje warmer. Goed voor alweer een behoorlijk lange rit.

Kort na het vertrek passeerden we Ruthven Barracks. In 1200 werd op de plaats reeds een houten fort gebouwd. De ruïne die we nu nog zien zijn de resten van een kazerne dat gebouwd werd in 1719. Het achterste gebouwtje zijn stallen die later toegevoegd werden. Het geheel werd verwoest tijdens een opstand in 1745-1746. Een beetje voor Aviemore splitste de route in 2 richtingen. Ik las in mijn gids: neem de linkse route alleen als je met een mountainbike rijdt aangezien het bos pad erg ruw is en niet doenbaar met een touring- of wegfiets. Ik vond het wel raar want Aviemore is een van de etappeplaatsen in de gids en via de weg zou men het niet passeren maar koos dus wel voor rechts over de weg. Het was pas daarna dat ik merkte dat mijn verwittiging maar gold voor een volgende splitsing. Nu, mijn wegroute was goed, rustig en mooi met een heel aangenaam picknick plaatsje (foto 2). En bovendien stond op het pad voorbij Aviemore toch ook wel een verwittiging voor een "stony track". Ik ben er dus van overtuigd dat ik de juiste keuze gemaakt heb.

Na dat de routes terug samen gekomen waren passeerden we Carrbridge. Het stadje is genoemd naar de oude brug die er nog steeds ligt, de oudste stenen brug in de highlands. Bij de brug was dan de 2° splitsing, hier werd ook ter plaatse verwittigd dat het bospad enkel haalbaar was met een mountainbike. Beide routes klommen naar de Slochd pas, waar ze terug samen kwamen. Ook de Schotten hebben hun oude stenen. En dan bedoelen we de héél oude stenen, niet die van bijvoorbeeld een oude brug. Even voor Inverness passeerde de route langs de "Clava Cairns", een ongeveer 4.000 jaar oude begraving site.

Vandaag overigens ook een rood eekhoorntje gezien. Nu zou je denken wat is daar speciaal aan maar in Groot Brittannië zijn rode eekhoorntjes (wij zouden eerder bruin zeggen, denk ik) bijna een staatszaak. De rode eekhoorntjes zijn de oorspronkelijke Britse eekhoorns, net als bij ons. Ergens in het verleden zijn er echter grijze eekhoorns vanuit America in Groot Brittannië terecht gekomen en deze zijn schijnbaar veel dominanter dan de rode. Ze hebben over bijna het hele land de rode eekhoorns verdreven en hun territorium overgenomen. Waar er nu nog wel rode eekhoorns zitten staan dan ook verwittigings borden met de vraag om het wat langzamer te doen voor de eekhoorns. En ik heb vandaag dus, na inderdaad al een massa grijze exemplaren, een rood eekhoorn gezien. Vandaar een extra fotootje.

En op de camping heb ik voor de 3° keer gratis wifi. Dat was in Engeland niet waar.

Etappe 36: Aberfeldy - Newtonmore 92 Km

Zomer in Schotland, stralend blauwe hemel en aangename temperatuur. Nog wel vertrokken met lange mouwen maar tegen de middag heb ik die uitgedaan. Ideale omstandigheden voor alweer een behoorlijk stevige rit.

Over de route van vandaag val weinig te vertellen. Eerst even terug gereden om ze te bereiken. Het eerste noemenswaardige plaatsje dat we passeerden was Pitlochry maar dat was weinig speciaal. Een beetje ervoor wel een mooi kasteel met een berg in de achtergrond maar de foto heeft de selectie niet gehaald. Het meest meldingswaardig was waarschijnlijk Blair Atholl, een oud dorpje met een castle en een watermill. Heel leuk maar ook tamelijk toeristisch uitgebuit. Uiteindelijk heeft de watermolen het voor de fotoselectie gehaald boven de kastelen of het dorpje, het oude dorpje was trouwens eigenlijk maar een rij huizen waarvan één een hotel was.

De mooiste attractie van de dag, voor mij toch, was de klim en de passage van Drumochter Pass. Bij het begin van het pad stond een verwittiging dat er van oktober tot mei kans was op "snow drifts" en dat er voor de volgende 30 Km geen kans was op eten of schuilen. Het pad was echter goed tot behoorlijk, tenminste op de weg naar boven. Het was ook een lange maar gestage klim, best wel goed. Op de top werd ik officieel welcome geheten in de Highlands, via een bord langs de weg. Voorbij de top was er wel een stuk pad waar ik niet zo blij mee was maar een probleem werd het nooit. Op het einde was er wel even ongerustheid toen ik op de plaats kwam waar ik mijn camping verwachtte alleen een autostrade zag. Bovendien zou volgens mijn inschatting die camping aan de andere kant daarvan moeten liggen. Een kilometer verder zag ik langs die autostrade echter een bord die de camping aankondigde en nog wel langs mijn kant. Die autostrade zou daar trouwens terug over gaan op een gewone grote weg.

Etappe 35: Gartmore - Aberfeldy 99 Km

Het weer vandaag lag in het verlengde van gisteren: af en toe wat wolken, een fris windje dat soms "goed voelbaar" was maar vooral mooi weer .

Vanmorgen niet terug gekeerd naar mijn route maar rechtstreeks naar Cobleland, het volgende dorpje, gereden. Veel tijd om op te warmen was er niet, het ging al vlug bergop. Voorbij Cobleland volgde al snel Aberfoyle en daarna zou ik een pad moeten nemen. Aan het begin van het pad stond echter een verwittiging dat de route over de volgende 7 mijl, of zo iets, over een echt bospad zou gaan. mountain- en tourbikes zouden wel OK moeten zijn maar voor lichtere fietsen zou het moeilijk worden. Als alternatief werd de langere weg over de A827 voorgesteld. Nu rijd ik met een stevige tourbike maar de Engelsen rekenen in principe niet op een volledige bepakking. Bovendien maakte mijn gids ook melding van een "fine-gravel track" en een stuk verder van een "stony path". Geen van beiden mijn favoriete ondergrond en als je daarbij nog bedenkt dat er stevig geklommen en gedaald zou moeten worden was de keuze snel gemaakt, ik zou met mijn superzwaargewicht het alternatief van de superlichtgewichten nemen. Het zou dan wel een stuk langer zijn maar in tijd mogelijk minder. Bovendien bleek de weg ook rustig en mooi genoeg.

Een stuk verder, terug op een (behoorlijk goed) pad van de route, werd ik in mijn gids verwittigd voor een "steep climb". Het was inderdaad nog eens een moord ding op een ietwat losse ondergrond, terwijl de weg gewoon beneden bleef doorlopen. Je vraagt je dan af waarom? Het uitzicht maakte echter wel een en ander goed en bovendien volgde er geen afdaling voor we de weg terug moesten kruisen. De weg moest uiteindelijk dus via een lange graduele klim ook omhoog. Na het kruisen van de weg volgde er wel een afdaling maar die gebeurde op een deftig asfalt pad (deftig asfalt is op zich al het vermelden waard) ... tot het asfalt schijnbaar op was en er slechts een gewoon karrenspoor overbleef.

Na de afdaling kwamen we terug op de weg bij Killin en daar begonnen we aan de weg langs de oevers van het lang uitgestrekte Loch Tay. De weg golfde wel een beetje maar het uitzicht op het Loch en de heuvels, en daarachter de bergen, aan de overkant was mooi maar de weg was vooral lang, héél lang. Loch Tay is smal maar wel een 15 Km lang. Maar dus toch leuk fietsen daar. En aan het einde volgde dan Kenmore en dan werd het uitkijken naar mijn einddoel voor vandaag, Aberfeldy. Na de korte rit van gisteren volgde vandaag dus een lange rit, nog een beetje verlengd door mijn keuze voor het alternatief bij Aberfoyle.

Ik heb vandaag ook op verscheidene plaatsen gemerkt dat de Schotten hun bossen aan het leegroven zijn. Ik heb in Scandinavië al op verschillende plaatsen boomkappingen gezien maar daar lijkt dat doordacht en beheerd te gebeuren. De Schotten kappen echter hele hellingen leeg en laten de grond gewoon brak achter. Vooral op hellingen lijkt me dat geen goed idee i.v.m. erotie en dergelijke. Het lijkt me dat dit eens verkeerd moet aflopen.

En schijnbaar zijn in Nederland de vakanties al begonnen, ze zijn hier aan het aankomen. Op de eerste helling van de dag ook al een Nederlands koppel op de koersfiets tegengekomen. Zij deden daar een "op en neertje" waarbij ze me dus eerst inhaalden en ik ze daarna tijdens hun afdaling weer tegenkwam. Er is niet veel gezegd maar puur visueel en aan het accent van hun groet kon je al merken dat het Nederlanders waren. Ook mijn eerste Belgische toeristen gezien vandaag, een blauwe camionette (of mobilhome, het was moeilijk in te schatten) die me inhaalde.

Etappe 34: Glasgow - Gartmore 65 Km

Weer een mooie dag in Schotland, een beetje bewolking en wat frisse wind maar vooral mooi.

Vanmorgen Glasgow verlaten zoals ik het binnen gekomen ben, langs de oevers van de Clyde. Overigens de hele ochtend zowat langs het water gereden: eerst de rivier Clyde, daarna het Forth and Clyde Canal en dan de rivier Leven. Heel mooi fietsen maar met nog veel agglomeratie rondom, niet het meest inspirerende panorama dus. De rivier Leven bracht ons naar Loch Lomond, het grootste meer van Schotland (Loch Ness is kleiner maar wel dieper en heeft het grootste watervolume). Hier kan je jezelf dan vragen stellen bij de toeristische waarde van de Sustrans routes. Loch Lomond wordt ook dikwijls bezongen als het mooiste meer van Schotland (vooral lokaal misschien). Ik was hier al eens tijdens een van mijn eerste fietsreizen, toen nog meer op zijn Engels met minder bepakking en lodging in hostels en Inn's voor 3 weken, en kan het alleen maar bevestigen als een schitterend meer. Nu, mijn route komt tot op een paar honderd meter maar je krijgt het meer niet eens te zien. Ik heb dan in Balloch maar een rondje gedaan om tenminste het uiteinde (of het begin, het is maar hoe je het bekijkt) van het meer te zien. Voorbij Balloch werd het panorama wel een stuk interessanter. Wat meer wat je verwacht van Schotland, wat ruiger en met bergen aan de horizon. Er mocht dan ook, na een lange vlakke aanloop, weer wat geklommen worden.

Ik stopte uiteindelijk, na een kort ritje, in Gartmore in het Trossachs Holiday Park. Een camping die zeker bij de betere van mijn trip hoort en waar ik voor 9,5 £ de wifi er gratis bij krijg! Ik heb gisteren namiddag nog behoorlijk wat tijd besteed aan de planning van het eerste deel van de terugkeer zuidwaarts en heb de eerste 10 dagen daarvan behoorlijk uitgewerkt. Nu kreeg ik van de patron hier echter een kaartje met campings van Schotland niet zo volledig als hij beweert maar goed. Nu zijn het niet die campings die me opvielen maar wel het feit dat ik ook vanuit Schotland naar Belfast kan varen. Aangezien ik hier goede wifi en bovendien in een lokaaltje terecht kan, ben ik dus al begonnen met het herplannen van die volgende dagen.

Sinds ik gisteren mijn wifi probleem nog opgelost heb ben ik best tevreden over mijn hostel. Het is wel erg groot, voor een hostel. Maar het is allemaal proper en netjes, rustig en de staff is vriendelijk en behulpzaam. Ik vraag me wel af hoe ze het gaan noemen na de Brexit, Euro Hostel is dan eigenlijk een beetje uit den boze   .

Ook Glasgow is best wel meegevallen. Bij aankomst kreeg ik een beetje een Manchester gevoel maar dat valt, voorlopig, dus nog goed mee. Er wordt wel veel afgebroken voor "development", voor moderne nieuwbouw dus. Je ziet het nu al wel dat sommige oude gebouwen wat verloren staan tussen hun moderne collega's. Maar ik heb dus een goede dag gehad met bovendien ook goed weer, afgezien van een fris windje. Ook in Schotland kan het dus goed weer zijn  .

Kort voor mijn vertrek was het plan gerijpt om op het einde, tegen 5 augustus, voor een weekje terug naar hier te keren om naar het Europees kampioenschap wielrennen te komen kijken, de wegwedstrijden en het mountainbiken. Dat plan is ondertussen al weer geschrapt. Ik zal niet meer zo ver terug naar het noorden komen. Bovendien geloof ik niet dat ik hier op tijd zou geraken.

Etappe 33: Abington - Glasgow 81 Km

Om half zeven, terwijl ik zat te eten, heeft de regen me dan toch bereikt. Het begon met wat gemiezer maar leek al vlug toe te nemen en dus ben ik maar naar "binnen" gevlucht. Het is dan omzeggens niet meer gestopt met regenen tot zowat half tien vanmorgen. Samen met nog wat wind dus geen aangename nacht om te kamperen. Omdat ik toch vroeg wakker was en het in de tent ook niet aangenaam was ben ik er maar wat extra vroeg aan begonnen. Voor 7 uur was ik al onderweg. Niet dat het om te fietsen aangenamer was dan om te kamperen maar er zat dan tenminste vordering in.

In weze ging mijn route verder zo als gisteren langs de A74(M), aangezien richting Glasgow gaat. Maar we hebben vandaag wel wat meer afstand genomen, onder andere langs het landgoed Chatelherault, vroeger een jachtgebied van de Hertogen van Hamilton. Later passeerden we (overigens niet de koninklijke meervoud maar mijn route en ik dus) ook langs het Mausoleum van Hamilton, vrij bombastisch in het park.

Al 25 Km voor Glasgow kwam ik in de steden terecht. Het zijn misschien niet officieel voorsteden van Glasgow maar het is wel een aaneenschakeling van het ene na het andere. Mijn route gidste me er echter mooi door over fietspaden en kleine wegen met een goeie markering. Ik fietste uiteindelijk Glasgow binnen langs de oevers van de rivier Clyde. Heel leuk maar ze meandert wel wat veel. Ik was een beetje ongerust om mijn (eerste) hostel te vinden omdat de kaart van Glasgow zich beperkt tot de route en mijn doel daar ergens boven lag. Het was pas bij het naderen van Glasgow dat ik er aan dacht dat de wegenatlas die ik bij heb misschien ook wel een stadsplannetje van Glasgow heeft. En inderdaad en met dat plannetje kwam ik vrij vlot op mijn bestemming. Zij konden me echter maar 1 nacht in een privé kamer aanbieden en aangezien ik hier wil pauzeren en liever in gedeelde kamer ga, ging ik dus verder op zoek. Op aanraden en aanwijzen van de staf van de SYHA kwam ik terecht bij Eurohostel, terug naar waar ik vandaan kwam. En hier heb ik dus een plaats voor 2 nachten op een kamer van vier. Voor de kamer van 12 heb ik bedankt, die is nog wat goedkoper maar toch liever iets kleiner.

Ook hier werkt de wifi echter niet zoals hij zou moeten. Ze werken met een systeem met een inlogscherm dat zou moeten verschijnen wanneer je internet opent. Het functioneert wel op mijn telefoon maar niet op mijn laptop. Dit is al de tweede plaats, ik had hetzelfde probleem in Kirkpatrick. Waarom moeten ze de dingen ook zo nodeloos complex maken? Gebruik toch gewoon een router met paswoord.

Net voor het slapengaan nog een ideetje gehad. Dat inloggen gebeurt mogelijk met een pop-up scherm, even mijn settings bekijken ... mijn pop-ups worden geblokkeerd, even deblokkeren en alles werkt

Etappe 32: Kirkpatrick Flemming - Abington 79 Km

Vanmorgen wakker geworden met een stralend blauwe hemel in een praktisch windstille omgeving. Wolken en wind zouden echter al vlug terugkeren. Volgens het weerbericht van de BBC, die speelde in de sanitaire blok, zou het na de middag gaan regenen maar dat heb ik (nog) niet gehad.

Vanmorgen een goede 2 Km terug gereden om weer op mijn route te zijn. Ik had vandaag het gemakkelijkste de autosnelweg genomen want de route liep de hele dag langs de A74(M), met toevoeging van de M van motorway dus. Fietsers worden echter ook in Schotland niet op de autosnelweg geduld dus heb ik me maar aan de parallelweg links en rechts er naast, een paar keer overgestoken dus. De route leidde ook langs Lockerbie. Op zich een plaatsje zoals zo veel in deze omgeving, ware het niet van die fatale 21 december in 1988 toen de vlucht van PanAm 103 hier eindigde met naast iedereen aan boord ook 11 slachtoffers op de grond. In het stadje zelf merk je er niets meer van maar er is een herinneringsmonument op het kerkhof een beetje buiten het stadje.

Mijn einddoel vandaag was Abington. Een klein dorpje met behoorlijke camping die echter ook weer geen wifi heeft. 2018 en al 5 dagen onderweg zonder wifi. Morgen in Glasgow wordt het in principe een hostel, dan moet het eindelijk toch weer eens lukken.