Etappe 39: Lairg - Tongue 63 Km

De regen van gisteren was maar een kort intermezzo, nog steeds hoogzomer in de Highlands. Ik heb speciaal een paar dikkere sokken ingepakt voor het geval dat het nog koud zou zijn in het hoge noorden ... misschien dat ik ze in Ierland nog zal kunnen gebruiken maar hier heb ik ze voorlopig niet nodig.

De camping scoorde gisteren al niet hoog, alles wat er moet zijn is er (behalve misschien de wifi) maar echt aangenaam was het er dus niet. Vanmorgen viel ze helemaal van de ladder. Honderden mini muggetjes hadden zich verzamelt op het tentengrasveld en met name op en rondom mijn tent. Ik ben met mijn ontbijt in mijn tent moeten kruipen omdat het buiten niet uit te houden was. En dan moest ik later nog mijn tent afbreken en inpakken, een nachtmerrie na het ontwaken was het. Nog erger dan die camping net voor Penzance, een paar weken geleden.

Na het vertrek ging het nog even langs Loch Shin maar dan begon het al snel gestaag te klimmen, de wijde leegte op. Het terrein waar ik zo van houd dus, al kan ik ook wel van andere omgevingen genieten. Midden in die leegte, na een 25 Km, staat de Crask Inn. Schijnbaar de meest afgelegen Inn van Groot Brittannië. Ik kan dat niet bevestigen maar afgelegen is hij alleszins. Nog een goede 10 Km verder staan een paar huizen, met een hotel, die zich het dorp Altnaharra noemen en dat was het zo wat voor de hele rit vandaag. Hoe dan ook, hoe ver afgelegen dat hij ook is, hij heeft de fotoselectie van de grote leegte niet gehaald. Mijn eindbestemming vandaag is trouwens ook niet echt groot genoeg om bij ons een dorp te zijn.

De weg toonde vandaag ook een beetje het onberekenbare van de nummering van de Engelse wegen. De A9 was, een paar dagen geleden, open getrokken tot een expresweg met 2x2 rijbanen en een middenberm in de omgeving waar ik mijn camping verwachtte. De weg van vandaag was de A836, ook een A weg dus, maar deze was slechts een enkel baanvak met geregeld een uitspanning om elkaar te kunnen passeren. Hij was soms wel een beetje irritant druk. Niet dat we van het niveau ring van Antwerpen spreken natuurlijk maar als er zo een paar auto's kort na elkaar volgen moet je daarvoor wel telkens aan de kant. Nog véél irritanter waren echter de vliegen. Ze waren niet met zo veel als die kleine rotdingen van vanmorgen maar wel een serieuze maat groter en met genoeg om met enkele tientallen rond je hoofd te komen zwermen. Voor de meeste lijkt dat genoeg te zijn, het is ook al genoeg om je stapel gek te maken, maar de midgies lusten wel een stuk van het beestje. Ze proberen dan ook neer te strijken en sommigen slagen daar natuurlijk ook in met een pittige beet als gevolg.

Zoals gisteren reeds aangekondigd was de rit van vandaag een stuk korter maar met de warmte en het volledig ontbreken van enige schaduw was het misschien toch wel voldoende voor vandaag. Wie had gedacht dat ik zoiets ging zeggen in Schotland. Hoe dan ook, ondanks de nachtmerrie in het begin en de irritante vliegen onderweg, was het alweer een schitterende dag.