Gisteravond lekker gaan eten, net om de hoek, een lekker stuk kabeljauw met puree en groentjes en met een goeie pint. Het is wel een stuk buiten mijn gewone budget maar het was hier wel een eerlijke portie en zijn geld waard. En vanmorgen goed uitgeslapen, ik moest wel want ik heb besloten om in hostels niet zelf voor mijn eten te zorgen en het ontbijt begint pas om 8 uur.

Nadien dan door de stad gaan wandelen, langs de klassieke sights. De stad maakt niet echt een possitieve algemene indruk: grauw, grijs, wat vuil, arm, ... En ook vraag je je af hoe die "troubles" konden plaats vinden, iedereen loopt hier samen over straat en uiteindelijk staat op niemand zijn gezicht te lezen of hij unionist of republikein is. Tot je dan op de terugweg door een wijk komt, Sandy Row in dit geval, waar overal de Union Jack of de Noord Ierse vlag enveelvuldig de Queen hangt. En waar je murals en memorials tegen komt voor slachtoffers "vermoord door de vijanden van Ulster". En als je dan na je lunch verder gaat in het verlengde van Donegall Road, de straat van de hostel, merk je dan dat het in heel dit stadsdeel zo verder gaat. En eigenlijk maar een beetje verder, voorbij de Westlink (M1), kom je dan in een hele andere wereld terecht, waar de Ierse vlag zwaait en de straatnamen tweetalig Engels/Gaelic zijn en de murals en memorials gaat over mensen "geëxecuteerd door de Britten". Dan besef je wel hoe het hier, nog steeds, leeft en dat het rond 12 juli weer even fout zal lopen wanneer de unionistische oranje mannen zullen opmarcheren door de republikeinse straten. Daarom dat ik er wel op gelet had om ofwel voldoende voor ofwel voldoende na 12 juli in Belfast te passeren.

Bij mijn stadswandeling ben ik ook binnengesprongen bij Visit Belfast Welcome Center. Ze hebben me daar niet alleen nuttige informatie voor Belfast gegeven maar hadden daar ook de nodige folders over de rest van (Noord) Ierland, ik heb enkele interessante dingen verzameld voor de volgende dagen. Ik heb wel een routeboekje voor de tour ronde Ierland maar die gaat niet helemaal langs de noordelijke kust, wat ik perse wel wil doen, en vandaag heb ik daar dus wat zaken kunnen over verzamelen. Op route you zal ik voorlopig alvast niet meer moeten rekenen. Zij gebruiken schijnbaar een protocol dat u plots als "gevaarlijk" wordt gezien waardoor de site nu geblokkeerd is, net zoals mijn on-line photo editor pixlr.com voor hetzelfde protocol. Ik moet nu dus teruggrijpen naar paint om mijn foto's op formaat te brengen. Ik weet zelfs niet of ze nu wel op hetzelfde formaat staan. Op mijn laptop lijkt het van wel maar ik heb het idee dat ze een ietsje kleiner zijn. Het is in paint ook niet te doen om wat bij te snijden en daar bij de juiste verhoudingen te behouden.

Etappe 49: Newton Stewart - Belfast 32 + 8 Km

Het is gisteren een goede laatste avond in Schotland geweest. Om te beginnen viel de camping, hoewel het sanitair wat verouderd was, best goed mee. Verder stond er spaghetti "di mare" op de menu. Ik had een verse seafood mix (mosselen, roze garnalen en calamares) gekocht, het mocht wat meer zijn voor de laatste avond. Samen met een pasta saus met stukken groenten (courgette, paprika en ui) smaakte dat best goed. Bovendien waren er niet te veel vliegjes om te koken en te eten. Daarna ben ik in de bar nog iets gaan drinken en heb daar zo waar de laatste 20 + 5 minuten van de Belgen gezien. Ook vanmorgen heb ik in stijl afscheid genomen van Schotland, de vliegjes waren nu namelijk wel massaal op afspraak. Het werd een ontbijt in de tent en afbreken in regenkledij. Ik heb trouwens geleerd dat het knijten of knutten zijn, al naargelang waar je bent, en ergens langs de Schelde schijnen ze momenteel ook een plaag te hebben. Ik moet zeker nog eens terug komen naar Schotland, o.a. om de volledige noord-west kust te doen, maar eerst moet ik toch even bekomen van dit bezoek. Ik hoop dat in Ierland de insecten wat vriendelijker zijn.

Vanmorgen wat bewolkt maar best goed van temperatuur. Ik heb alvast in korte mouwen gefietst, ook al ben ik er extra vroeg aan begonnen. Ik moest tenslotte een boot halen en dan neem ik geen risico. Het gevolg is dan natuurlijk dat ik veel te vroeg ben maar daar heb ik minder probleem mee. In de terminal heb ik dan het absurde van sommige regels kunnen zien. Op zo'n ferry rijden hele ladingen auto's en vrachtwagens zonder veel controle. De voetgangers daarentegen moeten een volledige "luchthaven controle" van lijf en bagage doorlopen om dan in een wachtzaal terecht te komen waar ook de gemotoriseerde passagiers vrij binnen en buiten lopen. ??

Na een goede 2 uur varen kwamen we aan in Belfast. In Ierland is het momenteel wat meer bewolkt dan het in Schotland was. Om mijn hostel te vinden had ik vooraf route you aangesproken voor een route door de stad langs een aantal hostels. Dat lukte feilloos en bij ijn eerste hostel kon ik reeds terecht voor 3 nachten. Ik heb dus besloten om hier een wat grotere break te nemen.

Etappe 48: Saltcoats - Newton Stewart 113 Km

Gisteren uiteindelijk toch niet uit gaan eten, ik vond een plekje waar ik behoorlijk uit de wind en niet in de weg zat. De wind begon later overigens wel geleidelijk af te nemen zo dat het op dat gebied toch nog een behoorlijk rustige nacht werd. De rock'n'roll avond in de bar viel ook nog wel mee, die was net ver genoeg verwijderd om niet te luid te zijn voor mij en stopte omstreeks 11 uur. Het meest storend, meer dan de trein langs mijn deur, was het geroep en getier links en rechts en niet alleen van de kinderen die hier vooral overal hun gangetje gingen. De hele omgeving van de camping maakte trouwens ook al geen positieve indruk, veel rommel en vuil eigenlijk. Geen camping met goede herinneringen dus.

Vanmorgen stond er een behoorlijk fris windje en er dreven wat wolken binnen van over zee maar niets ernstigs. Ik heb wel de hele dag met lange mouwen gereden hoewel het toen er moest geklommen worden en de zon er door kwam dan toch behoorlijk warm werd.

Bij het buiten rijden van Saltcoats bleek de camping eigenlijk representatief te zijn voor de omgeving waarin ze lag, veel rommel en vuil in de omgeving. Toen ik gisteren binnen reed vanaf de andere kant is me daar niets van opgevallen. Voorbij Saltcoats kwam ik weer terecht op de fietsroute 7, die me naar Ayr bracht. In Ayr was ik 10 jaar geleden ook al. Er wordt wat aan "ontwikkeling" gedaan maar veel lijkt er niet verandert te zijn. Het hotel waar ik toen overnachtte was er ook nog. In Ayr nam ik definitief afscheid van de 7 ... dacht ik ... een stuk verder vond ik ze toch weer terug op de weg van Crosshill naar Newton Stewart. Schijnbaar was dit dé weg naar Newton Stewart, het stand al van 36 mijl aangegeven. Het is waarschijnlijk de rustigste weg die ik deze trip reeds deed. Ik geloof dat ik over (bijna) die afstand maar een tiental auto's en één fietser gezien heb. Het is dan ook een enkele baanvak weg met passeerpunten maar daar heb ik er nog van gehad die wel een stuk(je) drukker waren. Hij ging ook omhoog, over de moor. Zoals ondertussen al geweten, één van mijn favoriete omgevingen.

Mijn camping ligt niet echt in Newton Stewart maar een tiental kilometer ten westen er van. Officieel blijkt het er echter wel bij te horen. Mij doel was eigenlijk "Balloch O'Dee Campsite", vermoedelijk een kleine site bij de boer. Toen ik er aankwam bleek dat ook zo te zijn maar ze zijn dit weekeinde gesloten voor een lokaal (country?) festivalletje, geen plaats voor mij dus. Normaal zou ik wat aangedrongen hebben op de goodwill maar vanwege de eerste indruk en het vooruitzicht van het festival heb ik het niet gedaan. Ik had bij het laatste kruispunt namelijk ook al wegwijzers gezien naar (alweer) een Holiday Park 1/2 mijl verder. die halve mijl bleek uiteindelijk een hele maar ik kon er wel terecht en ze maakt alvast een betere indruk dan het park van gisteren. Misschien ook wel omdat ze in het midden van nergens ligt.

Met op het einde nog wat extra kilometers op een zo al erg lange rit zou dit de langste rit van de trip moeten blijven, het is niet de bedoeling van de 100 nog eens te passeren. Na 3 lange ritten zou het morgen al een halve rustdag moeten worden. Nog een 30 Km naar de ferry en aan de overkant een dikke 10 om een hostel te vinden.

Etappe 47: Luss - Saltcoats 89 Km

Het was gisteren best een goede maar inderdaad een vliegjescamping. Voor mijn avondeten ben ik verhuist naar het "strand", in de hoop dat er op de steentjes minder monstertjes zouden zijn. Het was niet 100% onverdeeld een meevaller maar ik werd er tenminste niet gek en werd maar een beetje leeggezogen. En het was natuurlijk ook wel gewoon een mooi plaatsje om te koken. De werkelijke schade merkte ik echter pas toen ik in mijn slaapzak kroop, mijn benen gloeiden van de nieuwe beten. Aangezien ik na mijn installatie en douche een lange broek draag moest dit dus van bij het opstellen geweest zijn. Ik heb een tijdje gewoon op mijn slaapzak gelegen voor wat comfort, gelukkig was het nog warm genoeg. Vanmorgen voor het ontbijt ben ik gewoon, na dat ik water gekookt had voor de koffie, met alles in mijn tentje gekropen. Om mijn tent af te breken heb ik mijn regenkledij aangedaan, dan had ik tenminste slechts mijn kop en handen om me zorgen over te maken.

Vanmorgen wat meer wolken dan gewoonlijk de laatste dagen, het was dan ook wat minder warm. Tegen de middag waren de wolken wel weer weg en warmde het toch nog wat op.

Nog 14 Km ging het verder langs de oevers van Loch Lomond. Toen kwam ik in Balloch, het zuiderpuntje van het Loch, en daar kwam ik op bekend terrein. Gedurende een kleine 20 Km ging het daar verder over de fietsroute 7, langs de rivier Leven en verder nog een stuk langs het kanaal. Een stuk dat ik dus ook in noordelijke richting deed. Ik moest vandaag terug de regio rond Glasgow passeren en had daarom route you terug ingeschakeld, anders leek het me wat ingewikkeld te worden. Ik moest er toch een stuk over echt grote wegen maar een eindje verder ging het terug over B-wegen. Ik kwam zelfs terug op de route 7 terecht, op het deel aan de andere kant van Glasgow. In het heengaan pikte ik pas in Glasgow in op de route 7. Het ging mooi over een mooi geasfalteerd pad op een oude spoorbedding, dikwijls met zicht op de nabije rivier.

Het doel vandaag was Sandylands Holiday Park bij Saltcoats. Klinkt mooi maar ik kan nu al zeggen dat ze niet hoog zal scoren op mijn lijst van favoriete campings. Er is een massa entertainment voor jong en oud maar voor de kampeerder heb ik er al veel aangenamere gehad. Bovendien is het ook nog erg winderig geworden en rijdt er geregeld een trein door mijn tent, of er net langs toch. Ze hebben echter wel een restaurant en bij de huidige rukwinden zal ik daar misschien wel een keer gebruik maken.

Etappe 46: Glencoe - Luss 97 Km

De zomer zet door in Schotland, de hele dag zonnig en warm. Schijnbaar heeft de temperatuur het niveau bereikt waarop het beter is om geen koekjes met chocolade meer mee te nemen. 's avonds na mijn eten volgen nog koffie en koekjes als dessert. Ik neem daar voor al 7 weken zowat dezelfde koekjes, af en toe moet ik van merk veranderen maar het blijft steeds hetzelfde type. Gisteravond had ik echter geen koekjes met choco op maar koekjes met choco crème rondom, niet zo handig. Misschien had ik ze ook wel even in de zon laten liggen maar ik heb toch beslist om van model te veranderen. Ik heb nu dubbele koekjes met crème tussen, dat zou beter moeten werken. Ikzelf ben gisteren na het eten trouwens ook een plekje in de schaduw gaan opzoeken. Op het grasveld was er geen en dat werd me toch wat te warm.

Vanmorgen heb ik er een wandelend ontbijt van gemaakt, in de hoop om de kleine monstertjes een beetje te ontlopen. Maar om ze volledig te ontlopen is tevergeefs natuurlijk. Een vraagje voor de specialisten trouwens: ik dacht dat midgies de superkleine muggetjes waren die me op de camping zo'n parten spelen maar volgens wikipedia zijn het de vliegen die me onderweg zo dikwijls pesten? Hoe dan ook, ze hebben me vandaag alweer deftig gestoken (de kleine monstertjes op de camping) of gebeten (de grotere monsters onderweg). Het lijkt alweer alsof ik de mazelen heb na de afgelopen paar dagen.

Voor de route vandaag was er maar 1 weg, de A82 en niets anders. Hij was echter goed te berijden, niet te druk en vooral door een fantastisch mooie omgeving. Eerst op de Glen Coe, de vallei van de Coe, en dan over de Moor, de plateau waarvan ik de naam vergeten ben. Ik zag daar boven op de moor geregeld grote rugzakken passeren in de verte. Voor die mensen betekent dat waarschijnlijk een nachtje wild kamperen op de moor, het duurde voor mij tot 50 Km na het vertrek voor ik terug een noemenswaardige plaats tegen kwam (Tyndrum). Ook daar zaten, aan het winkeltje, nog rugzakken klaar om aan hun tocht over de moor te beginnen.

Na 70 Km bereikte ik de bovenkant van Loch Lomond, waarvan ik dus een kleine 2 weken geleden aan de onderkant passeerde. Ik had dan nog een goede 25 Km te gaan tot aan mijn camping in Luss, ongeveer halfweg het meer. Bij Tarbet werd de weg wel onaangenaam druk, na dat de A83 er bij gekomen was. Ik kon even verder echter wel terecht op een afgescheiden fietspad dat dikwijls ook wat tussen de bomen door ging.

Bij aankomst aan de camping was er wel even ongerustheid. Het was een camping van de "Camping and Caravanning Club", zoals de naam al zegt een vereniging voor camping en caravans. Ik heb er al verscheidene van gedaan maar sommige zijn enkel open voor clubleden, zoals schijnbaar ook deze. Ik let daar in principe wel op als ik mijn informatie zoek en heb het alvast niet opgemerkt op de website. Ik besloot toch alleszins te proberen om op hun goodwill te spelen en te gaan vragen voor een plaatsje. Even verder stond echter al aangegeven dat ze wel plaats hadden voor tenten van backpackers (wandelaars dus), fietsers en motorrijders. Probleem al opgelost dus. Mooie camping overigens, aan de oevers van het meer, maar het lijkt ook weer een vliegjescamping.

Etappe 45: Fort Augustus - Glencoe 81 Km

Vanmorgen weer hoog zomer in Schotland, blauwe hemel en reeds behoorlijk warme temperatuur. Na de middag rolden er wat grijze wolken over de bergen maar die zijn ondertussen al weer verdwenen, de laatste foto was vanmiddag om 4 uur op de camping.

Ook de rest begon goed vanmorgen. Ik had gisteravond gezien dat ze hier een mooie "service" hebben voor motorhomes, waar ze hun vuil water kunnen aflaten en hun vers water kunnen aanvullen met een tuinslang. Die plek zag er ook geschikt uit als afspuitplaats voor fietsen, het stof is er weer af. En toen ik Fort Augustus buiten reed passeerde ik een winkel die wel kampeer materieel leek te hebben en die deed net, om 8 uur, zijn deuren open. Nu had ik vanmorgen net een busje gas geledigd (ik heb er 2 bij, het is niet dat ik zonder zou vallen) en deze winkel bleek ze dus te verkopen, zo kan ik er weer voor een tijdje tegen. En bovendien wou deze ook mijn ledige exemplaar overnemen, ook weer een zorg minder.

De route ging verder langs de A82. Zoals reeds eerder gezegd, niet echt een probleem maar ook niet echt aangenaam. Overigens moet ik zeggen dat je hier eigenlijk nooit een negatieve of opgejaagde reactie krijgt als ze een tijdje moeten wachten, en dat tijdje kan hier even duren want het is niet altijd evident om hier te passeren. Als er al eens een reactie komt dan is het als een soort aanmoediging voor waar je mee bezig bent of als dankje als je de moeite doet om plaats te maken. Maar omdat het niet echt aangenaam is zou ik vandaag toch een stukje uitwijken over de B8004.

Precies aan dat kruispunt ligt de Commando Memorial. De memorial werd in september 1952 onthuld door de Queen Mother, toen waarschijnlijk nog prinses-gemaal of zoiets aangezien Elizabeth volgens mij pas in 1953 gekroond is. Hoe dan ook, het werd opgericht om de commando's te eren die sneuvelden tijdens de 2° wereldoorlog. Ondertussen is het uitgegroeid tot een memorial aan alle gesneuvelde commando's en met de Falklands, Bosnië, Irak, Afghanistan, ... zijn er dat nogal wat in GB. Bovendien komen er ook vanuit het buitenland hun kameraden herdenken, ook de "Band of Brothers" hebben een plaque en als je goed kijkt op foto 2 rechtsonder zie je een plaat van 3° Commando.

Kort na dat ik op de B8004 was moest ik het Caladonian Canal over maar daar merkte ik dat er een mooi pad lag, waarover ook een Sustrans route liep. Het pad moest sowieso terug op mijn route uitkomen en het bleek een meevaller te zijn, goed berijdbaar en mooi fietsen. Bovendien hebben kanalen de neiging om vlak te zijn. Dat wil niet zeggen dat het pad er langs dat ook moet zijn maar het was wel vlakker dan de weg die ik zou volgen en ik meestal kon zien, al waren dat nu ook geen grote beklimmingen. Ik had ook de hele tijd zicht op Ben Nevis, met 1345 meter de hoogste top van Groot Brittannië. Bij Fort William had ik de mogelijkheid om die richting uit te gaan maar ik heb er voor gepast. En ik eindigde mijn rit dus op een camping in Glencoe, mooi gelegen aan Loch Leven. Ik ben eerder ook al een rivier Leven tegengekomen maar dat was toch een eind weg van hier.

Overigens, de Belgen zijn aan het aankomen. Ik heb vandaag 5 Belgische nummerplaten gespot. Vandaag ook nog behoorlijk wat wandelaars met grote rugzakken tegengekomen. Ik veronderstel dat de LEJOG te voet even populair is als met de fiets. Op de camping waren er gisteren ook nog een paar opgedaagd.

Etappe 44: Dingwall - Fort Augustus 74 Km

Ik had gisteren een Zweed als buurman die de LEJOG deed volgens dezelfde gids als ik. Hij bewees dat je ook kan kamperen met minder bepakking dan mij maar dan slaap je wel in een tentje waar je amper in past en loop je de hele tijd in fietskledij rond, ook na je frisse douche.

In de late namiddag kwamen er donkere wolken opzetten en werd het behoorlijk winderig. Voldoende om in mijn portaaltje te koken, mijn kookvuurtje houd zo niet van te veel wind. Koken in het portaaltje kan best maar ik doe het toch liever niet, het is dan zo bekrompen zitten. Mijn menu heb ik echter om een andere reden aan moeten passen. Omdat ik net voor de camping nog kon inkopen doen, wist ik van de passage in het heen gaan, dacht ik van een keer een verse groenten mengeling bij mijn pasta te gebruiken. Nu moet je weten dat ik 2 kookpannetjes heb, een "groter" en een kleiner dat in het eerste past. Het grotere gebruik ik voor mijn pasta of rijst en het kleinere voor de saus en toebehoren. Nu bleek mijn kleine pannetje met mijn groentemengeling reeds gevuld zonder de saus er bij en de pasta past niet in het kleine pannetje. Ik heb dus in mijn kleine pannetje een zakje rijst gekookt en in het grotere mijn groenten met saus. Rijst met pastasaus en verse groenten is ook niet slecht.

Tegen het slapengaan was de wind overigens alweer een stuk afgenomen. Vanmorgen begon dan kil en grijs. De zon deed wel moeite om door te breken maar leek daar vandaag niet in te lukken. Tot aan mijn picknick, een beetje voor de middag. Ik ben gaan zitten met grijze wolken en ben rechtgestaan met een blauwe hemel, een klein half uurtje was uiteindelijk voldoende om helemaal op te klaren. Een eindje verder mochten de lange mouwen verdwijnen.

Ik heb de afgelopen dagen nog eens gefietst op de ouderwetse manier, op kaart. Vandaag moesten daar bij beslissingen genomen worden. Ik zou langs Loch Ness gaan en dan waren er 2 opties, de toeristische route langs de drukkere west oever of de rustigere oost oever. Die beslissing moest dan genomen worden in Inverness, waar de splitsing tussen de 2 opties was. Er was echter nog de 3° optie van vroeger af te wijken en zowat halfweg op de west oever uit komen. Deze 3° optie was de kortste en passeerde bovendien niet meer langs Inverness, het is vooral dat laatste waarom ik uiteindelijk voor deze optie koos. Onderweg op optie 3 koos ik dan voor een nog kleiner baantje om toch een beetje vroeger langs Loch Ness uit te komen. Ik dacht hierbij misschien nog een paar leuke views te krijgen, o.a. een vergezicht op Urquhart Castle (het leverde foto 1 op). Met de drukte viel het nog redelijk mee. Alleen als er een mobilhome/caravan of een vrachtwagen passeerde dan volgde er meestal wel een langere groep. Het is ook niet altijd evident om gemakkelijk te passeren op de bochtige weg en dan heb je als trage fietser toch het gevoel van in de weg te rijden. Ook het toeristische viel wel redelijk mee, ik had het een stuk erger verwacht met een vals monster op het water of zoiets. Enkel in Drumnadrochit, nota bene wat verwijdert van het meer zelf, wordt het wel wat uitgebaat met een exhebition en een serie souvenir shops maar daar ben ik niet in meegegaan dus kan ik daar verder weinig over zeggen. Mijn eindbestemming van vandaag ligt aan het zuidelijke uiteinde van het meer, waar het via de Caledonian Canal verder gaat naar een volgende Loch.

Vanavond heb ik een Engelsman als buur die de LEJOG te voet doet. Het is zo een beetje als te voet naar Compostella gaan. Nog een nietsdoent nieuwtje, ik ben vandaag 2(!) Belgische wagens tegengekomen.