Na de lange en, mede door de wind, best wel lastige rit van gisteren heb ik vandaag voor een rustige wandeling gekozen. Dezelfde wandeling als vrijdag maar dan in totaal andere omstandigheden.

Vandaag nog eens een daguitstap naar de kust gemaakt. Bij het opstaan was er nog twijfel omdat alles nog volledig dicht zat maar vanaf 9 uur begon het stilaan op te klaren. Toch was het grijs nog niet helemaal weg bij het vertrek.

Langs het kanaal en de IJzer ging het naar Diksmuide en van daar over de Frontzate naar Nieuwpoort. De Frontzate is de voormalige spoorlijn van Diksmuide naar Nieuwpoort. De spoorberm vormde in 14-18 ook de verdedigingslinie voor het Belgisch Leger. In Nieuwpoort zette ik mijn kustroute verder waar ik ze vorige keer afgebroken had. Vandaag ging het dus van Nieuwpoort naar Oostende. In Middelkerke ben ik destijds ook een appartement gaan bekijken. Wist ik in De Panne nog ongeveer waar het geweest was en een paar andere plaatsen helemaal niet meer, In Middelkerke wist ik wel nog precies in welke blok ik toen was. Met een Spar en een brasserie op het gelijkvloers was hij dan ook makkelijk herkenbaar. In die brasserie heb ik dan maar mijn lunch genomen.

In Oostende speelde ook een beetje nostalgie. In 81-82 vervulde ik hier ijn legerdienst aan boord van de MSI's, destijds de kleinste mijnvegers van de Belgische Marine.

Van Oostende ging het via Oudenburg, Eernegem en Wijnendale ging het naar Kortemark. Voor dit deel rekende ik wel op mijn GPS, zo goed ken ik de streek hier niet. Vanaf Kortemark wist ik terug mijn weg. Het was dan ook niet moeilijk meer, terug over een voormalige spoorlijn helemaal tot aan Boezinge Sas. Kortemark was ook een opluchting omdat ik eindelijk richting westen ging, eindelijk wind in de rug. Op het einde voelde ik mij een beetje als Lucky Luke, recht in de ondergaande zon fietsend.

Als ik ook het resterende deel van de kust nog eens wil fietsen dan zal ik moeten overnachten, dat wordt écht te veel voor één dag.

Vandaag vochtig grijs in Ieper. Ik heb dan ook voor een wandeling gekozen. Een klassieke "thuis wandeling" langs het water van Zillebeke vijver, de Verdronken Weide en de Vesten. Hoewel de Verdronken weide momenteel niet erg verdronken is. Er komen al wel terug meer plassen in. Ik heb ze vandaag ook eens in de omgekeerde richting gedaan, kwestie van eens een ander perspectief te hebben.

Het leek vandaag de omgekeerde wereld in de Westhoek. Ik dacht begrepen te hebben dat het vandaag zonnig zou worden na een grijze start maar hier werd het dus grijs na een zonnige start.

Ondanks de grijze namiddag ben ik toch een rondje gaan fietsen. Ik heb daarvoor nog eens voor mijn bergritje gekozen maar heb het, vanwege het alsmaar grijzer wordende weer, wel een stuk ingekort. Ik heb uiteindelijk het Franse deel laten vallen. Vooral in de omgeving Rodeberg / Zwarteberg zat het helemaal dicht. Op de Zwarteberg was het zelfs gewoon vochtig door de wolken. Ook de wind bleek nog steeds harder te blazen dan de weervoorspellers ons willen laten geloven. Dat is niet enkel een gevoel maar bleek ook uit de vlaggen en wimpels langs de kant van de weg.

Vandaag dan toch een sportief ritje gedaan. De weervoorspellers mogen dan wel gezegd hebben dat het vandaag kalmer ging worden, en dat zal wel enigszins waar zijn, ik vond de wind toch nog behoorlijk goed voelbaar. Verder was het mooi fietsen vandaag maar de schaduwzones, en die zijn er nogal deze tijd van het jaar, liggen toch nog erg vuil en vettig.

Ik had gedacht om vandaag een sport ritje te doen maar het heeft hier deze voormiddag nog behoorlijk geregend, waardoor de wegen mogelijk nog vuil en vettig zouden kunnen geweest zijn. Bovendien stond er een behoorlijk stevige wind. Het is dus uiteindelijk een wandeling geworden maar ik ben wel nog eens op verplaatsing gegaan. Bij een verplaatsing met de toerfiets stoort vuil en wind zo niet, hoewel het toch best lastig was om aan mijn wandeling te geraken.

Mijn wandel bestemming was deze keer het Hellebos in Poperinge, met een aanloop tussen de velden. Bij die aanloop heb ik wel een beetje moeten improviseren toen één van mijn knooppunten niet meer bereikbaar was. De route liep schijnbaar over een private weg die niet meer ter beschikking gesteld word. Dat stond alvast langs het pad dat ik wilde nemen, waarna ik opmerkte dat op het knooppunten bordje "geen doorgang" stond i.p.v. het klassieke pijltje.

Het Hellebos is één van die bossen waar ik in de loop der jaren dikwijls door gefietst ben maar verder weinig van gezien heb. In dit bos heb ik een aantal jaren geleden wel mijn eerste reeën in de streek tegengekomen, toen er een paar voor mijn neus de straat overstaken. Dat genoegen heb ik deze keer niet gehad. In een nog verder verleden ben ik wel nog eens in het bos geweest. Toen in de tijd van het 98 Bn Log een poging gedaan werd om een crossploeg te vormen, in navolging van de fietsploeg die er al was, zijn we daar eens samen een bos loop gaan doen. Ik was toen dus nog loper i.p.v. fietser. Die loop hebben we daarna overigens afgerond met een stevige sportdrank ( ) in de Helleketel. Het waren andere tijden toen.

De rust keert weer in Ieper. Hier en daar nog wat nadars of podia afbreken en opruimen maar de grote massa is weer verdwenen, voor een jaar.

Vanmiddag, na het eten, een kleine wandeling gemaakt maar ik had mijn camera niet mee. Het was dus zonder foto's te doen vandaag.