Etappe 43: Brora - Dingwall 88 Km

Het was vandaag weer een mooie dag. Vanmorgen wat wisselend, licht bewolkt maar al vlug met aangename temperaturen. Na de middag waren de wolken grotendeels verdwenen en werd het eigenlijk wat warm, vooral tijdens het klimmen.

Nog 35 Km ging ik verder langs de A9. Daarna week ik uit naar de A836, hoewel de A9 op zondagmorgen ook niet echt druk was dan was dit toch nog rustiger, en daarna de B9176. Mijn alternatieve route betekende wel stevig klimmen maar het panorama maakte het wel waard. Getuige de laatste 2 foto's genomen op mijn picknick plek en die volstaan nog niet om het zicht weer te geven dat ik hier (bijna) de hele tijd had. Toen ik daar stopte, stopte daar overigens net ook een Nederlands koppel op de moto. Hij bekeek mij en mijn fiets even en zei in het nederlands dat ik er alvast een goede fiets voor had. Hoewel Santos slechts een klein merk met een beperkt segment is herkende hij het schijnbaar toch als Nederlandse fiets. Na de picknick kon ik na 55 km de plaats zien waar ik na 35 Km afgeweken was van de A9. De B9176 zou terug uitkomen op de A9 maar net daar voor pikte ik in op de fietsroute 1. Ik wist dat deze me sowieso naar Dingwall zou brengen, aangezien ik het er een goede week geleden langs verlaten had.

Vandaag overigens mijn 4° Belgische voertuig gezien, even terzijde.

Etappe 42: Wick - Brora 78 Km

Het weer begon nogal afwisselend. Bij het opstaan had ik goede hoop op een mooie dag maar bij het vertrek, 2 uur later dus, was het alleen maar kil, grijs en winderig. Niet zo erg als gisteren maar toch. De zon bleef wel proberen om door te breken. Aanvankelijk met beperkt succes maar rond de middag was het toch terug zomers, zij het met een fris windje.

Mijn bezoekje aan Wick gisteren was toch een beetje teleurstellend. Ik had mijn laptop meegenomen met het gedacht van wel ergens (free) wifi te vinden, bijvoorbeeld in een gezellige pub of zoiets. Ik heb in Wick echter niets gezelligs gevonden, laat staan iets met wifi. Ik heb wel mijn fish and chips gehad en hij was redelijk.

De route van vandaag was zo'n beetje zo als het weer. Ik had besloten om voorlopig de kust te volgen en dan is er maar één mogelijkheid, de grote weg. Met de drukte op die weg viel het nogal mee, ook toen de A99 overging op de A9. Maar in het begin was de route een beetje grijs en saai maar geleidelijk werd ze toch aantrekkelijker, nog voor de wolken volledig opklaarden. Het aantrekkelijker worden kwam wel samen met terug wat meer klimwerk. In Brora, mijn eindbestemming van vandaag, ben ik eerst nog even doorgereden naar het centrum voor wat inkopen. Doordat ik gisteren uit ben gaan eten had ik nog wel genoeg voor vanavond maar ik had nog geen brood voor morgen vroeg. Morgen gaat het nog een stukje verder langs de A9 maar dan gaan we toch afwijken. Waarschijnlijk doe ik een stukje van de heenweg in tegengestelde richting.

Het is maar na dat ik fris gedoucht en gewassen voor mijn tentje zat dat ik merkte dat ik eigenlijk 100 meter te vroeg gestopt ben. Ik zag een aantal motorhomes passeren terwijl het een doodlopende straat is. Ik ben dan even gaan kijken en de grotere, meer ontwikkelde camping ligt dus om de hoek 100 meter verder (het zouden er 200 kunnen zijn). Nu, ik heb hier ook alles wat ik nodig heb, behalve misschien de wifi maar dat komt uiteindelijk met wat vertraging toch goed, en ik heb hier mogelijk wat meer rust. Behalve dan met de A9 in de buurt maar daar zullen die 100 meter ook wel niet veel verschil maken.

Etappe 41: Thurso - Wick 71 Km

De Schotse zomer is voorlopig (?) voorbij. Gisteren kwamen van over zee wolken en wind aandrijven en vanmorgen was het kil, grijs en winderig. Van minimale kledij gisteren naar maximale vandaag. Meer wat je verwacht van Schotland.

Nog een 37 Km scheidden me van John O'Groats maar bij Mey maakte ik nog een kleine afwijking om een snelle blik op het Castle of Mey te werpen. Daardoor kwam ik op nog 40 Km tot John O'Groats. Uiteindelijk heb ik over mijn LEJOG zo'n 1.980 Km gedaan, tegenover de 1.912 officiële. Ook het Engelse koppel kwam aan terwijl ik er was. Hun ritme heeft altijd wat afgeweken van het mijne, later vertrekken en vroeger stoppen vanwege hun hogere snelheid en kortere gemiddelde afstand. De laatste 3 dagen waren echter dezelfde. Er was dan nog een koppel die zij ook reeds eerder ontmoet hadden. Verder veel moto's en een clubje met geld op overschot (Ferrari, Aston Martin en exclusiever (McLaren?, ...)). John O'Groats is natuurlijk ook wel enigszins toeristisch, met hotel, een paar coffeeshops en wat souvenirwinkeltjes, maar tenminste niet het circus van Lands End. Nog even wat gedachten gewisseld met de anderen over een tas koffie en dan ben ik verder getrokken, de anderen moesten nog even wachten op hun pick-up.

Verder trekken ging dan over de "grote" weg naar Wick, waar het bij aankomst toch al weer een beetje begon op te klaren. John O'Groats is toch een beetje een keerpunt. Niet alleen gaat het nu terug richting zuiden en westen maar met een goede 6 weken zou ik ook ongeveer halfweg mijn trip moeten zijn. Ik heb beslist om dit keerpunt te "vieren" met een fish and chips. Ik heb er nog geen gehad en het moet er toch eens van komen in GB.

Overigens nog een kleine correctie op de blog van gisteren. Ik schreef daar over "die ene dag in april 2015" maar dat moest natuurlijk 2005 zijn.

Etappe 40: Tongue - Thurso 72 Km

Nog steeds hoogzomer. Ook het terrein was in het verlengde van gisteren: wijds, open en dus zonder schaduw. Ik ben blij dat ik mijn factor 50 meegebracht heb.

Na de tegenvallende camping eergisteren was gisteren weer een meevaller. Ik kampeerde bij een hostel. Het kampeerterrein achterin was momenteel een werf vanwege een grote renovatie maar er was nog voldoende gras voorin om mijn tentje (en meer) op te stellen. Ook voor een camper of caravan was er op de parking nog wel plaats voorzien. Ik was echter de enige die gebruik maakte van de kampeergelegenheid. Ik kon daar bij wel gebruik maken van de faciliteiten van de hostel zoals bijvoorbeeld in de lounge mijn laptop inpluggen voor electriciteit, die kan er ook weer even tegen, en een en ander uiteen spreiden om mijn plannen voor de volgende dagen verder uit te werken ... in principe op 7 juli in Belfast. Ook de gastenkeuken kon ik gebruiken, dat is ook eens een verandering om te koken. Bovendien was ze heel mooi gelegen, als bewijs de eerste 2 foto's die ik gisteravond nog nam in de onmiddellijke omgeving. Langs het kleine weggetje ben ik vanmorgen overigens verder gegaan.

Vanmorgen bij het vertrek nog een leuke babbel gehad met een wat oudere vrouw, ongeveer mijn leeftijd waarschijnlijk, die er ook vroeg (8 uur) aan begon terwijl de anderen nog in bed lagen. Die anderen dat waren dan een tiental van de vele motards die hier ook rondtoeren en nog een handvol fietsers. De vrouw fietste ook op haar eentje met een mountainbike door Schotland. Bij die motards had ik ook kunnen horen, ware het niet die ene dag in april 2015. Nu, ik heb er geen spijt van dat ik het ondertussen met de fiets doe. Ik houd wel van het ritme en het fysieke van mijn manier van reizen en je moet als fietser al wat geluk hebben om een groep herten te spotten in de wijde vlakte laat staan een vogel in de graskant, je moet hem eerst al horen om te weten dat hij er is. Ik zie het met de moto niet gebeuren.

De omgeving van vandaag leek aanvankelijk dus wel op die van gisteren. Het ging, parallel met de kust, wel wat meer op en af. Er was ook wat meer verkeer maar daar tegenover staat dat er wat minder vliegen waren. De laatste 20 Km waren terug erg gecultiveerd en toen werd het wel wat saaier.

Ook vandaag weer een best mooie camping in Thurso, waar ik kampeer met zicht op zee. En ook hier is de wifi weer gratis. Er is niet altijd wifi maar als er is dan is hij gratis in Schotland, dat kunnen ze in Engeland niet zeggen.

Als extraatje doe ik er vandaag nog eentje van mezelf bij. Ik had voor de gelegenheid een goede piknik plaats, het is niet altijd zo comfortabel. Er was ook een vuilbakje, dan kan er al eens een blikje sardienen of makreel op tafel komen. Anders is het steeds "the laughing cow".

Etappe 39: Lairg - Tongue 63 Km

De regen van gisteren was maar een kort intermezzo, nog steeds hoogzomer in de Highlands. Ik heb speciaal een paar dikkere sokken ingepakt voor het geval dat het nog koud zou zijn in het hoge noorden ... misschien dat ik ze in Ierland nog zal kunnen gebruiken maar hier heb ik ze voorlopig niet nodig.

De camping scoorde gisteren al niet hoog, alles wat er moet zijn is er (behalve misschien de wifi) maar echt aangenaam was het er dus niet. Vanmorgen viel ze helemaal van de ladder. Honderden mini muggetjes hadden zich verzamelt op het tentengrasveld en met name op en rondom mijn tent. Ik ben met mijn ontbijt in mijn tent moeten kruipen omdat het buiten niet uit te houden was. En dan moest ik later nog mijn tent afbreken en inpakken, een nachtmerrie na het ontwaken was het. Nog erger dan die camping net voor Penzance, een paar weken geleden.

Na het vertrek ging het nog even langs Loch Shin maar dan begon het al snel gestaag te klimmen, de wijde leegte op. Het terrein waar ik zo van houd dus, al kan ik ook wel van andere omgevingen genieten. Midden in die leegte, na een 25 Km, staat de Crask Inn. Schijnbaar de meest afgelegen Inn van Groot Brittannië. Ik kan dat niet bevestigen maar afgelegen is hij alleszins. Nog een goede 10 Km verder staan een paar huizen, met een hotel, die zich het dorp Altnaharra noemen en dat was het zo wat voor de hele rit vandaag. Hoe dan ook, hoe ver afgelegen dat hij ook is, hij heeft de fotoselectie van de grote leegte niet gehaald. Mijn eindbestemming vandaag is trouwens ook niet echt groot genoeg om bij ons een dorp te zijn.

De weg toonde vandaag ook een beetje het onberekenbare van de nummering van de Engelse wegen. De A9 was, een paar dagen geleden, open getrokken tot een expresweg met 2x2 rijbanen en een middenberm in de omgeving waar ik mijn camping verwachtte. De weg van vandaag was de A836, ook een A weg dus, maar deze was slechts een enkel baanvak met geregeld een uitspanning om elkaar te kunnen passeren. Hij was soms wel een beetje irritant druk. Niet dat we van het niveau ring van Antwerpen spreken natuurlijk maar als er zo een paar auto's kort na elkaar volgen moet je daarvoor wel telkens aan de kant. Nog véél irritanter waren echter de vliegen. Ze waren niet met zo veel als die kleine rotdingen van vanmorgen maar wel een serieuze maat groter en met genoeg om met enkele tientallen rond je hoofd te komen zwermen. Voor de meeste lijkt dat genoeg te zijn, het is ook al genoeg om je stapel gek te maken, maar de midgies lusten wel een stuk van het beestje. Ze proberen dan ook neer te strijken en sommigen slagen daar natuurlijk ook in met een pittige beet als gevolg.

Zoals gisteren reeds aangekondigd was de rit van vandaag een stuk korter maar met de warmte en het volledig ontbreken van enige schaduw was het misschien toch wel voldoende voor vandaag. Wie had gedacht dat ik zoiets ging zeggen in Schotland. Hoe dan ook, ondanks de nachtmerrie in het begin en de irritante vliegen onderweg, was het alweer een schitterende dag.

Etappe 38: Inverness - Lairg 93 Km

Nog altijd zomer in Schotland, zij het met wat meer wolken en wind. Na de middag nam de bewolking nog verder toe en toen ik op mijn camping aankwam was het eigenlijk gewoon weer grauw en winderig. Iets na zes uur ging het zelfs wat regenen. Ik had net gedaan met koken en ben dan maar met mijn eten en alles wat beter niet nat werd in mijn tentje gekropen.

Ik had eigenlijk het idee om deze morgen eerst een beetje rond te fietsen in Inverness maar het was te druk en daardoor te lastig om dit te doen, dus ben ik maar gewoon door gereden. Op zich heeft Inverness wel iets, zeker wat ligging betreft, maar van wat ik gezien heb zou ik het precies toch geen aantrekkelijke stad noemen. Er is ook nogal wat industrie in de omgeving. Ook na het verlaten van de stad werd het nog niet echt prettig, het ging nog geruime tijd min of meet langs de A9 die toch wel behoorlijk druk was. Pas in Tore lieten we de A9, voorlopig, voor wat hij was en namen we wat afstand. Het ging daarop naar Dingwall. In Dingwall zal ik mogelijk al vrij snel terugkeren, het wordt waarschijnlijk een stopplaats op mijn terugweg. Ik ging hier ook inkopen en terwijl ik deze aan het wegsteken was, dat is nog een tamelijke karwei om dat juist in een fietstas te krijgen, ontmoette ik terug het Engels koppel dat ik enkele weken geleden in Wells ook al ontmoette. Waarbij we toen tot de vaststelling kwamen de zelfde gids volgden. Ik denk dat zij wat kortere etappes reden maar geen break namen in Manchester en Glasgow, zij vertrokken een dag eerder dan ik in Lands End.

In Ardgayhill stond er weer een verwittiginsbord langs de kant, deze keer met de melding dat er bij een viaduct 2 sets steile trappen te nemen waren en dat als alternatief de A836 te nemen was zonder dat dit verschil maakte in afstand. Nu, die verwittiging stond ook al in mijn gids en mijn beslissing was dus al op voorhand gemaakt. Die viaduct bleek net voor het terug samenkomen van de 2 routes en ik heb dus de trappen gezien. Het waren eigenlijk 3 sets want die aan de overkant was verdeeld in 2 delen. Overigens gingen ze allemaal naar beneden, omdat je aan de overkant vanaf een hoogte kwam, en ze waren voor mij inderdaad niet te nemen.

Het was vandaag de 4° opeenvolgende eerder lange rit maar de volgende dagen worden beslist een stuk minder.

Ik heb al gezegd dat het jammer is dat ik met mijn pocket cameraatje geen vliegende jachtvogels meer kan trekken. Maar als er eentje bereidt is om op een paal te poseren is dat ook leuk natuurlijk en dan blijkt de zoom op dat kleine ding toch redelijk te werken.

Etappe 37: Newtonmore - Inverness 93 Km

Nog altijd zomer in Schotland. Zelfde weer als gisteren maar dan een beetje warmer. Goed voor alweer een behoorlijk lange rit.

Kort na het vertrek passeerden we Ruthven Barracks. In 1200 werd op de plaats reeds een houten fort gebouwd. De ruïne die we nu nog zien zijn de resten van een kazerne dat gebouwd werd in 1719. Het achterste gebouwtje zijn stallen die later toegevoegd werden. Het geheel werd verwoest tijdens een opstand in 1745-1746. Een beetje voor Aviemore splitste de route in 2 richtingen. Ik las in mijn gids: neem de linkse route alleen als je met een mountainbike rijdt aangezien het bos pad erg ruw is en niet doenbaar met een touring- of wegfiets. Ik vond het wel raar want Aviemore is een van de etappeplaatsen in de gids en via de weg zou men het niet passeren maar koos dus wel voor rechts over de weg. Het was pas daarna dat ik merkte dat mijn verwittiging maar gold voor een volgende splitsing. Nu, mijn wegroute was goed, rustig en mooi met een heel aangenaam picknick plaatsje (foto 2). En bovendien stond op het pad voorbij Aviemore toch ook wel een verwittiging voor een "stony track". Ik ben er dus van overtuigd dat ik de juiste keuze gemaakt heb.

Na dat de routes terug samen gekomen waren passeerden we Carrbridge. Het stadje is genoemd naar de oude brug die er nog steeds ligt, de oudste stenen brug in de highlands. Bij de brug was dan de 2° splitsing, hier werd ook ter plaatse verwittigd dat het bospad enkel haalbaar was met een mountainbike. Beide routes klommen naar de Slochd pas, waar ze terug samen kwamen. Ook de Schotten hebben hun oude stenen. En dan bedoelen we de héél oude stenen, niet die van bijvoorbeeld een oude brug. Even voor Inverness passeerde de route langs de "Clava Cairns", een ongeveer 4.000 jaar oude begraving site.

Vandaag overigens ook een rood eekhoorntje gezien. Nu zou je denken wat is daar speciaal aan maar in Groot Brittannië zijn rode eekhoorntjes (wij zouden eerder bruin zeggen, denk ik) bijna een staatszaak. De rode eekhoorntjes zijn de oorspronkelijke Britse eekhoorns, net als bij ons. Ergens in het verleden zijn er echter grijze eekhoorns vanuit America in Groot Brittannië terecht gekomen en deze zijn schijnbaar veel dominanter dan de rode. Ze hebben over bijna het hele land de rode eekhoorns verdreven en hun territorium overgenomen. Waar er nu nog wel rode eekhoorns zitten staan dan ook verwittigings borden met de vraag om het wat langzamer te doen voor de eekhoorns. En ik heb vandaag dus, na inderdaad al een massa grijze exemplaren, een rood eekhoorn gezien. Vandaar een extra fotootje.

En op de camping heb ik voor de 3° keer gratis wifi. Dat was in Engeland niet waar.