Etappe 62: Gallarus - Fossa 94 Km

Eén van mijn buren gisteren was een jonge(re) Fransman met de fiets, 2 weken in Ierland met eigenlijk een gewone stadsfiets met achteraan wat zakken en vooraan een mandje aan zijn stuur. Hij vond Dingle ook wel een leuk stadje en hij had wel de moed om even terug te keren om er, het was tenslotte zaterdag avond, iets te gaan drinken. Moedig, of stom? Moedig om te willen terugkeren maar behoorlijk stom om met een paar pinten binnen terug naar de camping te fietsen over een kleine, onverlichte weg, vind ik persoonlijk.

Vanmorgen opgestaan met mist. De mist trok wel enigszins op maar er bleef wel nog lange tijd een dik en laag wolkendek hangen.

Ik heb mijn rondje langs het uiteinde van de Dingle Peninsula verder gezet. Ik heb me afgevraagd of het wel zin had in de omstandigheden en ook gedacht van eventueel een hoek af te snijden maar ben toch volledig rond gegaan en heb er geen spijt van. Veel heb ik van de omgeving eigenlijk niet gezien, ik ben er van overtuigd dat het met mooi weer behoorlijk spectaculair moet zijn, maar toch had de rit wel iets in de huidige omstandigheden. Bovendien passeerde ik zo ook langs de "beehives". De beehives zijn prehistorisch Keltische woningen, forten eigenlijk, uit de ijzertijd. Elke van de vijf binnenringen was een woning voor een familie en dan was er vooraan een koer voor de dagelijkse bezigheden en 's nachts voor de dieren als bescherming tegen wolven en dergelijke. Er was ook nog een ondergrondse ruimte als opslagplaats voor voedsel en als schuilkelder bij vijandelijkheden. Er zijn er verschillende gevonden in de omgeving. Ik heb later gemerkt dat er in de omgeving van mijn camping ook nog ergens een enkele (namaak?) woning moet staan maar die heb ik dus gemist.

Na 34 Km kwam ik terug in Dingle en dan komen we terug op die alternatieve route die ik nog moest bekijken. Ik kwam gisteren op een aanvaardbare afstand door een traject dat ik, in Belfast heel optimistisch, in 2 dagen voorzien had op te splitsen in 3 dagen. Ik zou daar bij vandaag terugkeren naar Tralee, mijn gids ziet het rondje rond de Dingle peninsula als een extra met begin en einde in Tralee. Hij keert daarbij vanaf Dingle terug via dezelfde route als op de heenweg. Dat vond ik behoorlijk stom en zou ik sowieso niet doen, ik zou een eind verder langs de zuidkant fietsen en via een andere route de oversteek maken. Dat had ik gisteren dus al vroeg beslist. Gaandeweg merkte ik echter dat die zuiderroute nog gewoon bleef doorlopen (het Dingle kaartje uit mijn gids maakte niet de volledige aansluiting) en misschien kon ik wel gewoon langs daar verder gaan. Dat heb ik gisteren dus nog even gecheckt met mijn wegenatlas. Het zou wel wat langer uitvallen dan de Tralee optie maar het leek me wel te doen. De definitieve beslissing moest vallen bij Inch maar eigenlijk was ik in Dingle al overtuigd. Ik schatte dat ik wel op een 90 Km zou uitkomen maar dat vond ik dus niet onoverkomelijk. Uiteindelijk werden het er dus 94. De zuiderroute rond Dingle was overigens best wel mooi en ondertussen begon het toch ook een beetje op te klaren. Eens de peninsula verlaten op de doorsteek richting Killarney, hier vlakbij, werd het wel behoorlijk druk. Soms onaangenaam druk maar dat kom je al eens tegen.

Etappe 61: Ardfert - Gallarus 74 Km

De kassierster gisteren had gelijk, het heeft maar 1 dag geregend. Vanmorgen was het nog wel zwaar bewolkt met een fris windje maar tegen de middag begonnen er stilaan wat opklaringen te komen en uiteindelijk werd het behoorlijk zonnig.

Vanmorgen in Ardfert eerst langs de ruïnes van de abdij en wat verder van de kathedraal. De oorspronkelijke, Franciscaner, abdij dateert van 1253, de kathedraal van 12° eeuw en ze zou gebouwd zijn op de locatie van een 6° eeuwse abdij die gesticht werd door St Brendan. Daarna ging het richting Tralee en daar nam ik de richting van de Dingle Peninsula. In het midden van de peninsula loopt een bergrug en als je naar het einde wil doorrijden dan moet je daar ergens over. Vandaag was dat via de Connor Pass. Een echte klim maar ook een mooie klim, behoorlijk gelijk lopend zonder steile pieken en dalen en ook een open klim. Je ziet de hele weg langs de kant van de heuvel oplopen en boven, zowat recht voor je, zie je de geparkeerde auto's glinsteren in de zon. Aan de andere kant ging het, via een ook al mooie afdaling, naar het stadje Dingle. Het liet in het passeren wel een leuke indruk na. De camping ligt echter nog een kleine 10 kilometer verder, te ver om vanavond even terug te keren. Bovendien vielen die laatste 10 Km nog behoorlijk tegen, daar zit nog een redelijk heuveltje tussen en wind op kop.

Vandaag zit ik terug op een normale afstand. Dat zou ook morgen moeten lukken, hoewel ik nog even een mogelijk alternatief moet berekenen.

Etappe 60: Doolin - Ardfert 128 Km

Vanmorgen wakker geworden met het geluid van regen op de tent. Het is blijven regenen tot het overging op geregeld wat buien, soms slecht gemiezer maar soms ook wat ernstiger. Volgens de kassierster in de winkel zou het maar voor 1 dag zijn.

Ik ben er vanmorgen inderdaad wat vroeger aan begonnen, geen uur maar toch een half uurtje. Het bleek uiteindelijk nog 21 Km te zijn tot Lahinch. Het waren bovendien ook nog behoorlijk stevige kilometers, ik was blij dat ik niet doorgezet heb. 3 van die 21 zijn wel op eigen rekening te schrijven. Bij het vertrek aan de camping waren er conflicten tussen mijn kaartje, mijn GPS, wat ik zag en wat de wegwijzers zeiden en het bleek te vroeg op de dag en de rit om een geschikte beslissing te nemen. Ik besloot dus voor de zekerheid de wegwijzers te volgen, die bleken al gauw bergop te gaan. Het was pas halfweg de klim dat ik de situatie echt uitgeklaard had, ik was bij het begin een kruispunt eerder dan waar ik dacht dat ik was. Ik had dus rechts kunnen gaan voor een kortere route. Anderzijds heeft mijn omweg voor foto 1 gezorgd. Die zou ik anders gemist hebben en dat vond ik die 3 kilometers wel waard.

Het varieerde dus een beetje van neerslag en wolken. Soms had ik wat geluk soms had ik pech, met name aan de Cliffs of Moher. Ik weet dat ze er zijn maar ik heb ze niet gezien. De zichtbaarheid was uiterst minimaal op die moment en ik heb dus niet de moeite gedaan om de wandeling naar de Cliffs te doen. Ze moeten nochtans behoorlijk spectaculair zijn. De rit langs de kust was ondanks het weer nog best de moeite waard. Vanaf Lahinch ging het land inwaarts en werd het allemaal wat tammer, nog wel een mooie omgeving maar weinig spectaculairs meer.

Bij Killmer nam ik de ferry, over de Shannon. Het hoogtepunt van de dag was echter een eindje daar voor, en ik heb er geen foto's van. Er zwemmen dolfijnen in de Shannon. Net op het punt waar ik de rivier bereikte zag ik vinnen in het water en later ook als eens een snuit en een lichaam. Ik heb het op google gecheckt en het blijken "bottlenose" dolfijnen te zijn die hier frequent rondzwemmen. Het dieptepunt van de dag was op de ferry zelf, toen ik van kaartje wisselde en merkte hoe ver ik nog moest naar de dichtstbij zijnde camping. 77 gedaan en nog 50 te gaan. Het was duidelijk dat ik er niet op een behoorlijke manier en een behoorlijk tijdstip. Er was echter ook niet veel alternatief, een enkele B&B maar verder niets. Ik heb me dan maar opgeladen voor een extra inspanningske. Voor een snelle foto van de ruïne van Lislaughtin Abbey ben ik nog wel even gestopt.

En zo ben ik dus toch op de camping bij "Sir Rogers" geraakt. De ene dag is de andere niet. Uiteindelijk was het vandaag dus een rit van 128 Km, stevige kilometers ook, en 8u52 in het zadel. Eigenlijk allemaal veel te hoge cijfers voor een gepensioneerde.

Etappe 59: Galway - Doolin 86 Km

Het was weer een mooie dag in Ierland, weliswaar bewolkt maar aangenaam fiets weer.

Na het veenlandschap van de Connemara stond vandaag alles in het teken van stenen.

Het begon met 2 kastelen. Eentje waar, behalve ik, niemand naar omkeek in Oranmore en eentje, Dunguaire Castle, in Kinvara waar hele busladingen dagjestoeristen gedropt worden. Verder is het hier ook stenen-muurtjes-land. Stenen muurtjes als afsluiting van weiden en gronden dus. Er wordt hier schijnbaar actie gevoerd voor de bescherming van de stenen muurtjes tegen het gebruik van modernere afsluitingen, kwestie van het culturele erfgoed van de streek te bewaren. Achter stenen moeten ze hier alvast niet ver zoeken. Het ging vandaag door de Burren, een enorm kalksteen gebied. Het hele landschap wordt gedomineerd door steen dus. Het gebied werd ook reeds in de prehistorie bewoond, ten bewijze hier van zijn de dolmen die men in de omgeving vindt. Ik heb er 2 gezien. De bekendste en grootste is schijnbaar de Poulnabrone, waar hele busladingen dagjestoeristen gedropt worden, maar ik vond die kleine die ik langs een kleine weg in het midden van de weide zag, en die verder niemand opgemerkt heeft waarschijnlijk, zeker zo aantrekkelijk. Dan zijn er ook nog een aantal stenen forten uit de 10°/11° eeuw die hier ook te vinden zijn. Ik bezocht dat van Caherconnell, volgens eigen zeggen het best bewaarde. Ik hield er echter niet 100% een goed gevoel aan over. Het leek mij vooral het best gereconstrueerde. Verder was ik ook niet overtuigd van het archeologisch onderzoek dat er momenteel aan de gang was. Er is zonder twijfel veel en goed onderzoek gedaan maar ik had de indruk dat de huidige onderzoekers eerder een paar lokale jongeren waren die er geplaatst werden om indruk te maken op de toeristen. Ik kan mis zijn natuurlijk. Nu, het was leuk om te leren kennen en te zien hoe het geweest is maar ik had iets teveel het gevoel van een attractiepark. Het fort zelf betreft eigenlijk wat men later een herenboerderij zou noemen. Het waren 2 huizen met een hoge stenen omwalling, op natuurlijke wijze gebouwd zonder cement of mortel. Er waren nog wel huizen rondom voor personeel en vakmensen die in dienst waren. Het zou trouwens tot in de 17° eeuw in gebruik geweest zijn, er zijn dan ook verscheidene latere toevoegingen gevonden. Er zijn er trouwens meerdere opgegraven in de streek.

Het was eigenlijk de bedoeling om vandaag door te rijden tot Lahinch maar toen ik Doolin passeerde, waar ook een camping is, met 86 Km op de teller en al een eindje na 4 uur, toen vond ik het wel genoeg geweest voor vandaag. Uiteindelijk mocht er met name na de middag toch weer behoorlijk pittig geklommen worden en stond er ook nog een tegenwindje. Wat de gevolgen zijn voor de volgende dag(en) dat zal ik straks nog moeten bekijken. Misschien moet ik er morgen wel wat vroeger aan beginnen.

Etappe 58: Clifden - Galway 89 km

Het was vandaag een mooie dag in Ierland. Wel wat wolken aan de horizon, die af en toe wat samen troepten, maar het was overwegend zonnig en aangenaam.

Het was ook op de weg een mooie dag in Ierland vandaag. Het begon al mooi bij het verlaten van Clifden maar het werd pas echt prachtig vanaf Ballinaboy. Daar draaide de route van de R341 op de R342, één cijfertje maar een wereld van verschil. Een uitgestrekte veen landschap met alleen wild gras en daartussen overal kleinere en grotere meertjes en bergen aan de horizon. Ik dacht dat ik gisteren al een en ander gezien had maar vandaag heb ik ze pas écht gezien, Les Lacs de Connemara. Bovendien moet je daarvoor hier niet naar een hoogte klimmen, het ligt allemaal maar op een hoogte van hooguit 50 meter.

Er is hier ook een vraagstuk voor me opgelost. Ik had gisteren al op verschillende plaatsen grote stapels plastiek zakken zien liggen in het terrein en vandaag heb ik gemerkt waarvoor ze dienen. Het zijn zakken turf. Ze steken de turf, laten hem drogen en steken hem dan in de zakken om later op te halen. Vroeger gebeurde dit natuurlijk allemaal met de hand maar tegenwoordig hebben ze daar ook al een machine voor. Op sommige plaatsen gebeurt het dan ook bijna op industriële schaal en gaat de turf mogelijk rechtstreeks de vrachtwagen op. In de kreken die dit achterlaat zie je ook hoe vochtig het terrein eigenlijk is.

Bij Cashel, aan een heel groot meer, werd het even wat minder wild en wat meer bebouwd maar een eindje verder gingen we terug het veenland in. Bij Cashel kwam ik schijnbaar in het echte Ierland, in Gaeltacht. Hier viel alle Engels weg en werden alle aankondigingen en aanwijzingen eentalig Gaelic, hier spreekt men Iers. Nu ja, echt Engels spreken ze hier eigenlijk nergens.

Deze regio is schijnbaar heel populair bij fietstoeristen. Eergisteren op de camping kwamen er nog een handvol toe en gisteren waren er nog een paar meer. Ook onderweg kom je er geregeld wel wat tegen. Opvallend ook veel Fransen eigenlijk, nu is dat eigenlijk al een hele tijd bezig dat met name de Franse jongeren Engels leren en de wereld in trekken. Je komt ze nu overal wel tegen. Vandaag ook de jonge Nederlandse uit Belfast terug tegengekomen. Zij haalde mij in dus ze is wat sneller onderweg dan ik. Dat was vandaag wel best. Ze heeft ook de nieuwe druk van dit jaar en de oude route, die ik nog volg, werd schijnbaar als te druk ervaren dus heeft de samensteller een nieuw rustiger alternatief uitgewerkt. Dit alternatief is waarschijnlijk wel een kleine 30 Km langer, dat komt voor haar dus op een ritje van zo'n 120 Km. Ze ging ook van Clifden naar Galway vandaag maar zij doet hostels, in het centrum dus terwijl ik telkens wat buiten het centrum lig.

Etappe 57: Westport - Clifden 91 Km

Volgens de Hollander van Carrowkeel zijn weerbericht moest het gisteren een overgangsdag zijn en zou het vanaf vandaag koel maar zonniger zijn. Daar was vanmorgen alvast weinig van te merken, grijs met af en toe wat motregen. Kort na het vertrek scheen echter toch de zon, misschien had hij toch nog gelijk ... tot het een paar uur later toch weer ging regenen. Voorlopig is het nog niet koel en zonnig, hoewel af en toe ...

Vanmorgen eerst nog even langs Grace O'Malley, of tenminste haar standbeeld, en Westport House, waarbij ik kampeerde, gereden. Grace O'Malley was een piraten leidster (piratin?) uit Westport. Een van haar achter achter achterkleindochters zou in 1650 op de restanten van haar fort Westport House gebouwd hebben. Westport House is een grote mansion met bijhorend park, best het zien waard.

Daarna ging het vanmorgen in een (heel) grote boog rond Croagh Patrick. Croagh Patrick is een opvallende berg is naar verluidt een belangrijk pelgrimsoord voor de Ieren. De berg is gekoppeld aan St Patrick. St Patrick zou in Schotland geboren zijn uit Romeinse ouders. Na een lang verhaal zou hij, ergens in de 5° eeuw, als monnik naar Ierland gekomen zijn en er het Christendom verspreid hebben en Croagh Patrick zou een van de plaatsen zijn waar hij zich terug getrokken zou hebben om te bidden en te vasten. Vandaar dus dat het vandaag zo een belangrijk pelgrimsoord is.

Verder ging het naar Killary Harbor, volgens mijn gids de enige fjord in Ierland. Het reikt 20 Km in land en is diep genoeg voor grote schepen. In WO II zou het gebruikt zijn als veilig toevluchtsoord voor geallieerde schepen. Aan de andere kant van de fjord begint officieel de Connemara. De Connemara zou, zoals enigszins verwacht, een fantastisch gebied blijken te zijn maar eerlijk gezegd is het verschil met hetgeen in eerder op de dag, tussen pakweg Liscarney en de fjord, deed eerder beperkt. Misschien dat de Connemara nog iets wilder is. Je ziet wel nog de sporen van waar de mensen turf gestoken hebben.

Een eind voorbij Leenane, na dat we Killary Harbour verlaten hadden waren er 2 opties. De N59 volgen, rechtstreeks naar Clifden, of de wat langere en lastigere maar ook rustigere en schijnbaar mooiere route via een kleinere weg richting Tully Cross. In Leenane was het gestopt met regenen en scheen zelfs de zon en dus was ik er van overtuigd van de langere route te doen, van afstand zou het wel goed zitten vandaag. Even voorbij Leenane begon het echter weer stevig te regenen en dan zag ik het nut niet in van extra kilometers te doen. Op het moment van de beslissing was het dan alweer een stuk beter, zo snel gaat dat hier dus, en met name in de richting van Tully Cross zag het er beter uit. Het is dus de langere versie geworden en ik heb er geen spijt van gehad, het was schitterend en rustig. Bovendien reden we een stuk langs de kust, wat ook erg mooi was. Er stond wel een stevig windje.

Normaal ging deze versie van de route van Tully Cross rechtstreeks naar Letterfrack maar ik wou perse ook passeren langs Kylemore Abbey, dat een beetje verder terug op de N59 lag. Ik heb dus nog even een stuk terug gesneden. De abdij was origineel een landhuis gebouwd door een rijke politieker in 1860. Na WO I vond een groep Benedictijner nonnen uit België er een onderkomen en ze veranderden het landhuis in een meisjesinternaat, dat vrij recent gesloten zou zijn. Schijnbaar zouden er nog steeds nonnen resideren. Van de abdij ging het dan eindelijk richting camping, nog een dikke 15 Km verder. Bij de abdij kreeg ik nog een laatste bui maar daarna klaarde het op en werd het tijdens het klimmen zowaar nog warm.

Al bij al werd het via de lange route toch nog een lange rit vandaag. Het had ook met, waarschijnlijk, een dikke 10 Km minder gekunnen maar ik heb er geen spijt van. Elke Km was de moeite waard, het was een schitterende dag vandaag. Ik had een selectie van 20 kunnen nemen maar heb me toch beperkt tot 6. Westport House heeft de selectie niet gehaald maar de abdij vond ik dat er toch bij moest.

Etappe 56: Ballyvary - Westport 50 Km

Het weer was vandaag al iets meer belovend dan de voorbije dagen, ik ben zowaar opgestaan met zon. Er volgden nog mooie opklaringen maar ook nog dreigende wolken en af en toe probeert het te motregenen maar al bij al is het droog gebleven.

Mijn uitmaaltijd van gisteren was geen onverdeeld succes. De soep kwam uit een of andere verpakking, de (gepaneerde) kabeljauw was diepvries uit de fabriek en de groentjes kwamen uit blik maar het heeft toch gesmaakt en het is eens wat anders dan mijn eigen camping potje.

Een kleine 5 Km deed ik vanmorgen om terug op mijn kaartje te komen en nog een grote 5 Km naar de route. 10 Km dus om op de route te geraken maar het kon geen kwaad, het zou toch nog een erg korte rit worden. De campings zijn niet erg goed gespreid hier. Verder valt er weinig te vertellen over vandaag. Het valt wel op dat de bergen aan de horizon iets hoger en ruiger zijn dan voordien.