Na mijn stevige wandeling van gisteren heb ik er vandaag dus nog eentje bovenop gedaan. Ik heb er ook aan gedacht om te gaan fietsen, de koude stoort me niet en de wegen liggen mooi droog, maar voor vandaag koos ik dus toch nog voor een wandeling. Ik begon er behoorlijk vroeg aan en ging nog eens richting Gasthuisbossen en Palingbeek. Ik ben overigens ook behoorlijk veel vroege fietsers tegengekomen, vooral mountainbikers.

Twee weken geleden zei ik dat zo'n kust wandeling voor herhaling vatbaar was en vandaag was daarvoor zeker een geschikte dag. Het Happy Ticket voordeeltarief gold niet meer maar daarmee viel ook het nadeel weg van dezelfde af- als opstapplaats. Vanmorgen spoorde ik dus naar Blankenberge. Waarom iemand eigenlijk naar Blankeberge als dusdanig zou willen gaan weet ik niet. Het staat voor alles wat er fout is aan de kust, een muur van hoogbouw. Ik begon dus mijn wandeling in Blankenberge, langs de jachthaven en dan het strand ging het richting Wenduine. Voorbij Wenduine verliet ik het strand en ging dan een beetje in het "hinterland" verder. Blijkt dat je ook aan de kust een stevige boswandeling kunt doen. Vooral het eerste deel tussen Wenduine en De Haan vond ik echt wel mooi, een aanrader voor de liefhebbers. De Haan bevestigde nogmaals als mooie badplaats. De meeste gebouwen zijn echter villa-achtige huizen, hotels en appartementen. De prijzen zullen misschien ook navenant zijn. Van De Haan ging het nog steeds door bossen en duinen tot voorbij Bredene. Echter ook wel dikwijls in de buurt van de koninklijke baan, wat het natuur gevoel toch wat teniet doet. Voorbij Bredene zocht ik terug het strand op tot Oostende. Er was ook de optie nog een stuk inland te blijven maar dan gaat het echt langs de koninklijke baan en daar had ik geen zin in.

Om af te sluiten ook nog een hoofdstukje NMBS. De trein van Oostende had in Kortrijk een vertraging van 5 á 6 minuten. Normaal heeft de trein naar Ieper dan tot 3 minuten extra wachttijd maar deze werd niet toegepast, ik zag de trein dus net vertrekken toen ik op het perron kwam. Aangezien ik dan toch een uur tijd, had ben ik dan maar verhaal gaan halen bij de stationschef van dienst. De chef was een vriendelijke, goed menende mens die onmiddellijk schuld bekende en uitgebreid excuses en uitleg over het hoe van zijn fout gaf. De top van de ironie moest dan nog komen, toen de trein naar Ieper een uur later met vertraging kwam, nog 3 minuten bij vertrek, terwijl die van Oostende dan weer wel op tijd was. Als één van beide dat een uur vroeger ook gedaan had dan was ik dus ook een uur vroeger thuis geweest.

Vandaag terug gaan fietsen. Onder een stralend zonnetje was het echt mooi fietsen, hoewel er na de middag toch wat wind was komen opzetten. Het was lang niet zo veel als eerder deze week maar toch wel voelbaar, al kan het misschien ook zijn dat ik gewoon een beetje windgevoelig ben . Aan de Knokkebrug moest ik even pauzeren omdat de brug open stond. Ze zijn verderop de IJzer aan het baggeren, er kwam een boot met slib aan en voor zo'n boot doen goed op tijd de brug open. Een boot vol slib stopt niet zomaar als de brug even zou haperen.

Vandaag terug gaan wandelen. Ik ben daarbij ook langs ons "nieuwe" stadhuis geweest, om mijn nieuw paspoort af te halen. Het nieuwe is er na ruim 2 jaar al wel wat af maar het was voor mij, vorige week voor de aanvraag, de eerste keer dat ik er kwam. Ik blijf het trouwens behoorlijk belachelijk vinden dat een stadhuis ruim 2 Km buiten het stadscentrum ligt. Bovendien zijn er weinig faciliteiten om er te geraken. OK, er passeert een bus en met de fiets is ook nog net te doen maar een voetpad ligt er tussen stad en stadhuis niet. Er is wel een ruime parking, alles in het teken van de auto dus.

Verder wou ik wel eens in de richting van vandaag wandelen maar het is niet de meest aangename kant van de stad om te gaan wandelen. Er zijn geen paden en er is weinig groen, behalve het gras in de weiden. Eén keer heb ik geëxperimenteerd met een veldweg maar deze bleek dood te lopen in het veld, terugkeren dus. Verder ging het dus vooral over verharde wegen tussen de velden.

Vandaag weer een sportief fietstochtje gemaakt, voor de tweede dag op rij. Het was van vorig jaar geleden dat ik dat nog eens deed, 2 opeenvolgende dagen fietsen . Het weer was vrijwel gelijk aan dat van gisteren, dat wil zeggen dat ook vandaag de snedige wind wel een beetje pretbederver was. Eén verschil met gisteren, terwijl gisteren het midden gedeelte het makkelijkste was dan was dat vandaag duidelijk het lastigste deel.

Vandaag was zowat het omgekeerde van gisteren, terwijl ik voor de middag nog dacht om te gaan wandelen nam ik na de middag toch de fiets. Het weer was nochtans tamelijk gelijk aan dat van gisteren maar de wolken leken me iets minder dreigend en de verschillende buienradars beloofden ook dat het droog zou blijven. Anderzijds werd ook mijn opmerking van gisteren bewaarheid, wind en wolken maakten het niet tot een echt aangename rit. Het was dikwijls behoorlijk hard werk om uiteindelijk rond te komen aan een gemiddelde van 26,5 KmH. Alleen met de wind in de rug was het wel echt lekker fietsen .

Het was vanmorgen nog eens mooi weer met een stralend blauwe hemel, ik was dus klaar voor nog eens een fietstochtje. Toen ik me na de middag wou klaar maken voor vertrek trokken echter de eerste donkere wolken over en, aangezien ik geen zin had in weer een flandrien rit, besloot ik om toch weer te gaan wandelen. Ik ging wel op verplaatsing, naar Poperinge, waardoor ik toch nog wat fietste. De wandeling ging naar het Helleketelbos, waar ik een tijdje geleden ook al eens ging wandelen. Wandelen doe ik, in tegenstelling tot fietsen, liever over onverharde paden dan over verharde wegen. Dat betekent tegenwoordig wel dikwijls veel schuiven en ploeteren, wat het allemaal toch wat zwaarder maakt. In het bos waren ze bezig met een zuivering. De experts zullen wel zeggen dat het nodig is maar ik vind het toch pijnlijk, zowel om te zien als te horen. Bovendien rijden ze met hun tuigen de paden volledig kapot, wat het schuiven en ploeteren nog in het kwadraat brengt. Op de terugweg ging het meer over verharde wegen tussen de velden, wat na al dat geploeter toch een beetje een verademing was.

Uiteindelijk had ik eigenlijk ook wel gewoon kunnen gaan fietsen. De wolken dreigden maar deden in eerste instantie niets, ik zou wel terug geweest zijn voor de regen. De wind en de wolken zou het wel niet tot een echt aangename rit gemaakt hebben, het was behoorlijk stoempen om in Poperinge te geraken. Met wat ik wel deed vandaag was ik wat langer onderweg en lukte het niet allemaal voor de regen. Net toen ik in Poperinge op de fiets stapte voor de terugrit vielen de eerste druppels.