Gisterennamiddag ook nog een kleine crisis opgelost, ik dreigde namelijk in een klein lokale cashflow probleem te komen. Tot dusver haalde ik mijn lokale munt door euro's om te wisselen. Toen ik de afgelopen 3 overnachtingen echter niet met kredietkaart kon betalen nam dat, met een kleine 100 €, toch een behoorlijke hap uit mijn cash. Ik besloot dus cash uit de geldautomaat te halen maar nog deze van de, ik denk, nationale bank noch deze van de postbank wou mij geld geven. De bedienden van het laatste NH bankkantoor dat ik bezocht wisten me, o.a. met de hulp van een vertaal app op de telefoon, te vertellen dat hun bank mijn kaart niet aanvaardde maar dat ik o.a. wel terecht kon bij een Daegu of een Khoomin bank. Ik ben dus, nadat ik gesettled en gewassen was in mijn hotel, eerst op zoek gegaan naar een Daegu Bank, met de hulp van Google maps. En het was toch wel een opluchting toen ik de cash uit de automaat zag komen. De situatie was nog niet kritiek maar ik was toch al een beetje beginnen besparen, bijvoorbeeld geen koffiestops of andere overbodige uitgaven meer, voor de zekerheid. Ik heb daarna wat "gevierd" met een wat duurdere maaltijd in een visrestaurant en een biertje voor zo'n 14 €. Het helpt ook dat ik hier weer behoorlijke foto's ter beschikking heb, de afgelopen dagen had ik dat niet meer. Ik koos vandaag voor een vissoep met een klare bouillon en groene en witte groenten, zo ver mogelijk verwijderd van alles wat rood is. Ook op de menu wijst rood op gevaar. Uiteindelijk kon ik mijn maaltijd wel met kredietkaart betalen, wat niet altijd het geval is. Ze accepteren gewoonlijk wel kaarten maar ook weer niet altijd de mijne. Vooral in kleinere zaken al eens niet, hotels en grotere ketens zoals Paris Baguette, 7 Eleven, ... wel steeds. In mijn crisis mode kon ik echter niet zomaar riskeren om te veel in cash te moeten betalen maar nu kan het dus wel weer gewoon.

En dan nu over vandaag. Eerst genoten van een "beperkt" ontbijt in het hotel, met fruitsap, bruin brood, confituur, kaas, banaan, gekookt ei en koffie. Meer moet dat niet zijn. Daarna dan een wandeling gemaakt langs enkele van de bezienswaardigheden van de stad. Het begon langs het Tumili park rond oude grafheuvels. Er zijn er trouwens wel meer van in de omgeving. Daarna ging het verder langs Gyochon Hanok Village, alweer een gerenoveerd oud clan gerelateerd dorpje dat extreem geëxploiteerd wordt. Ik vond het hier al beter meevallen dan de vorige keer, ze zijn er meer open in en claimen geen werelderfgoed te zijn. Ik verliet de site over een mooi gerenoveerde oude brug. Dan ging het via het National Museum en het Anapji meer naar een ander groot park. De boombloesems zijn ondertussen veelal verdwenen maar nu staan de (korenbloem?) velden in bloei en daar zijn ze ook verzot op.

Deze stad is zoals verwacht wat meer toeristisch en dat vertaald zicht vooral in comfort. Veel infoborden en toeristische wijzers hebben ook engelstalig onderschrift. Ook anders heb je al wat meer kans dat er een beetje engels gesproken wordt. Er zijn ook wel wat westerse toeristen maar als je de beperkte aantallen bekijkt dan zie je toch dat Zuid-Korea niet erg hoog scoort in het internationaal toerisme.

Er is vandaag wel wat misgelopen met de registratie en coördinatie van mijn wandeling en het bijhorende filmpje, er staan 2 foto's te weinig op en degene die er zijn staan op een verkeerde locatie. Mijn wandeling heet ook plots een run in plaats van een activity.

Na het herfstige intermezzo van gisteren was het vandaag weer volop lente of zelfs zomer, met een temperatuur die richting 30° ging.

De, terug gewone, rit ging aanvankelijk verder zoals gisteren golvend door de vallei met af en toe een pittig klimmetje. Bij één daarvan heb ik er bijna aan gedacht om af te stappen, 800 meter klimmen á 16% is behoorlijk stevig in deze configuratie maar ik ben dus boven geraakt. Na dat ik eerder een klein tempeltje passeerde kwam ik iets over halfweg bij de Boeddhistische Manbulsa Temple, een toch wel bijzondere tempel. Hij ligt momenteel wel te midden van een gigantische werf, waardoor ik bijna de bijzonderste delen miste. Aanvankelijk is het een beetje een klassieke tempel met veel Boeddha's groot en klein maar bijzonder zijn de begraafplaatsen even verderop, waar mensen effectief ook komen rouwen. Iets dergelijk had ik in het Boeddhisme nog niet gezien. Voorbij de tempel werd de weg wat drukker tot uiteindelijk echt wel vrij druk. Bij het nadere van de stad kwam ook terug wat sportfietsers tegen.

En dan comfort. Mijn eindpunt Gyeongju is, naast dat het een grotere stad is, schijnbaar ook een enigszins toeristische bestemming. Ik ben terug in een hotel met een echte receptie waar men engels spreekt en een, beperkt, ontbijt aanbiedt. Ook de high-tech is terug maar deze keer heb ik er zowaar een gebruiksaanwijzing bij gekregen. Dat is ook een première, ik heb nog nooit eerder een gebruiksaanwijzing voor het toilet en de verlichting gekregen. Sowieso is dit al het beste hotel van de reis tot dusver, beter dan dat in Seoul. Ik blijf hier al zeker 3 nachten maar misschien dat ik er nog een extra dag, die ik gisteren oversloeg, bij doe als rustdag.

Het weer was vandaag grijs en winderig. Niets meer van in korte broek te rijden, gaf de thermometer gisteren nog meer dan 20° dan kwam hij vandaag niet meer aan 10°. De moment om er eens een stevige lap op te geven. Normaal was er halfweg in Guemseong een stop voorzien maar in mijn roadbook staat het vermeld als een wat troosteloos stadje met 1 hotel met de "receptie" op de vierde verdieping. Ze doen zelf de suggestie van op tijd te vertrekken en de 2 etappes te combineren en dat heb ik dus maar gedaan.

De route ging vandaag over rustige wegen, golvend door de vallei maar met wel regelmatig een pittig klimmetje tussendoor. Door erg landelijk gebied met overal velden en veel boomgaarden ook. Je passeert hier ook nog door echt kleine dorpjes, zonder enige vorm van hoogbouw. Veel handenarbeid nog op de velden en geen sportfietsers meer, dan toch ook een Zuid-Korea op 2 snelheden. Je merkt het ook wel aan de kamers, degelijk en proper met wifi en satelliet TV maar verder toch wat minder.

Even voor het einde bleek ik het spoor wat zoekgeraakt, een beetje verlies van concentratie? Hoe dan ook vond ik de juiste richting en herkende terug de beschrijvingen uit mijn roadbook. Ik heb ook een lijst met mijn stopplaatsen in westers en koreaans schrift, ik heb dan ook toch voor de zekerheid even gecheckt bij een lokale vrachtwagenchauffeur langs de kant. Hij bevestigde dus de goede richting.

Vandaag een rustig dagje met een uitstap naar Hahoe Folk Village, een oud dorpje dat op de Unesco Werelderfgoedlijst staat. Ik vind dat ze daar eigenlijk tamelijk goedkoop op staan. Voor mij was het vooral een toeristenval, met medeplichtigheid van de Unesco dus. Het dorp wordt nog steeds bewoond maar ik vond er eigenlijk weinig authentieks aan maar wel vooral rommelig en extreem geëxploiteerd. Het boeiendste vond ik een slangetje op de weg. De toeristenval is dan wel in de eerste plaats voor de lokale markt natuurlijk. Hoewel ik toch nog eens een koppeltje westerlingen ontmoette, de eersten sinds dat handvol andere fietsers in het begin.

Op de terugweg kwam er een behoorlijk windje opzetten.

Gisteren natuurlijk terug naar het restaurant gegaan waar ik de avond daarvoor ook al tevreden over was. Nu ging ik voor de Beef Rice Soup en deed ik alles zoals het hoorde. Ik had dan dus wel geen rijst meer apart om de weer scherpe soep te balanceren. Deze keer kwamen er echter een paar dames binnen en die aten meer op de manier als ik gisteren. Eigenlijk doe je dus gewoon waar je zin in hebt.

Vandaag in korte broek gefietst. Dat is hier niet de gewoonte, behalve bij de extra sportieven, maar het voelde wel comfortabel aan. De route ging terug grotendeels over fietspaden en verkeersarme straten. Volgens mijn roadbook reed ik mooi langs rijstvelden maar momenteel zijn dat gewoon velden. Het is echter wel duidelijk een meer rurale omgeving met veel landbouw, en niet alleen voor rijst. Ook mijn overnachtingsplaats is nog wat kleiner dan gisteren. Ik ben hier ook weer voor 2 dagen in hotel zonder engels. De dame achter het loketje koos echter al vlug voor de telefonische hulplijn, schijnbaar is er toch altijd wel ergens iemand die een beetje engels kan. Ik kon hier kiezen tussen een room en een bedroom. In een room slaap je "old style" op een deken op de vloer, in een bedroom heb je dus een bed ter beschikking. Vooraf had ik gedacht dat ik wel eens ergens "old style" zou slapen maar ondertussen heb ik beslist dat ik eigenlijk al wel genoeg op verschillende manieren op een hardere ondergrond geslapen heb en dat het voor de reis ook niet echt een meerwaarde is, ik koos dus voor de bedroom.

Zoals meestal gaat mijn fiets ook hier mee op de kamer. Gewoonlijk gaat hij op zijn achterwiel in de lift maar die is hier niet aanwezig, het gebouw is ook maar 3 verdiepingen hoog. Ik mocht hem dus een verdiep omhoog dragen, als ik voor de room gekozen had dan was dit niet nodig want die zijn op het gelijkvloers. Ik heb hier voor de fiets wel een plaatsje op een balkonnetje, waar ook een handig droogrekje ter beschikking staat.

Ik verblijf deze dagen voor het eerst in een stadje dat je wat kleiner, rustiger en "lager" zou kunnen noemen, de hoogste blokken zijn hier maar net 10 verdiepingen hoog. In dat kleiner stadje zijn wel zeker 10 hotels en nog veel meer restaurantjes, grotere en vooral kleinere. Toch zag het er naar uit dat eten weer ingewikkeld zou worden tot ik achteraan in een klein winkelcentrum nog een zaak zag en daar hadden ze zowaar engelse ondertitels bij hun schotels. Ik koos voor de Loach Soup, geen idee wat dat is maar voor een of andere reden dacht ik hierbij aan vis. Het werd nog kokend in een vuurvaste kom opgediend met nog enkele supplementen ernaast, waaronder een kommetje rijst. Ik kon echter geen vis identificeren, het deed me meer aan wier denken. Ik heb het dan later op het internet opgezocht en Loach blijkt wel degelijk een minuscuul zoetwatervisje te zijn. Dit wordt gekookt en daarna gezeefd om de graten te verwijderen, daarom dat ik geen visstructuur meer kon herkennen. Het blijkt een typisch gerecht te zijn voor de streek waar ik momenteel ben, waarschijnlijk dus het meest authentiek dat ik deze reis reeds at. Terwijl ik er was bestelden ook een drietal Koreanen hetzelfde gerecht en toen kon ik dus zien wat ik allemaal verkeerd deed, zoals ik al vreesde. Eigenlijk moest ik de supplementen, inclusief de rijst, naar mijn smaak toevoegen aan mijn soep en dan kleine porties in het lege rijstkommetje scheppen en daarvan eten. Ik vond echter de rijst en de frisse groene groente best goed om de toch wel scherpe soep wat te neutraliseren en kleine porties scheppen om uit een kommetje te eten vond ik ook al eerder stom.

Vanmorgen maakte ik dan een kleine verplaatsing met de fiets, een 5 Km, naar Saejae om daar een wandeling naar de Mungyeong Gates te maken. Eerst ging het nog door een oud dorp dat ze hier gereconstrueerd hebben. Het was er wel een beetje een werf omdat ze aan de opbouw voor een festival dat hier binnenkort plaatsheeft, ik veronderstel wel een folklore festival eerder dan pop festival. Schijnbaar wordt het dorpje ook nogal eens gebruikt als decor voor de historische films waar de Koreanen, en de Aziaten in het algemeen, zo gek op zijn. Daarna kon de wandeling naar de Gates dus beginnen. Al sinds de oudheid zou hier een belangrijke verbindingsweg tussen de provincie en Seoul liggen. Na de Japanse invasies van 1592 en 1598 werden hier 3 verdedigingspoorten gebouwd. De huidige poorten dateren van de 18° eeuw. Ze hebben de tand des tijds wel niet zó goed doorstaan, ze werden in ere hersteld in de jaren 70 van de vorige eeuw. Ik had de wandeling wel een beetje onderschat. Ik had vooraf niet gedacht dat de poorten zo ver uiteen lagen en vooral niet dat de wandeling zo zwaar ging zijn, vooral tussen de poorten 2 en 3 ging het toch wel stevig bergop. Op zich wel logisch eigenlijk, een pas verdedig je best vanuit de hoogte. Het was vandaag ook best warm om te wandelen.

Verder lijkt het hier met de natuur plots erg snel te gaan. Ik was met gisteren onderweg nog aan het bedenken dat de bomen op de heuvels rondom nog zo doods en kaal leken, ook wel een beetje de reden waarom de omgeving wat minder aantrekkelijk lijkt. Vandaag schijnt daar plots verandering in gekomen te zijn, ze schijn plots massaal blad te schieten.

Ik ben gisteravond inderdaad terecht gekunnen in een klein restaurantje voor een stevige kom "rice poridge" met vlees en paddenstoelen. Vrij vertaald eigenlijk een rijstsoep, stevig en best lekker. Vanmorgen ben ik weer uit gaan ontbijten, deze keer in een "Paris Baguette". Paris Baguette en Tous les Jours zijn twee grote bakkerij ketens die je hier overal tegenkomt, vooral de eerste. Het werden ook nu koffiekoeken maar een beetje verser en met echte koffie. Het was alleszins betere waar voor je geld dan bij Starbucks.

Van de regen van gisteren namiddag was niets meer te merken, een mooie zonnige dag. Ik had bij het vertrek een beetje moeite om de juiste richting te vinden, zo deed ik al een 4 Km extra voor het begin. De route ging vandaag een stuk minder over fietspaden en meer over gewone wegen dan de voorbije dagen. Meestal wel over kleinere wegen en waar het wat grotere wegen betrof dan was er meestal wel een deftig fietspad langs. Er mocht ook weer een paar keer behoorlijk geklommen worden, eerst eens voor 2 Km en daarna eentje van 5 Km. Boven op die tweede beklimming heb ik voor het eerst een croque gegeten met chopsticks. Hij was wel voorgesneden in blokjes.

De vrouw achter het loketje van mijn hotel van vandaag sprak zowaar wat engels, hoewel we weinig te zeggen hadden was het eigenlijk zelfs behoorlijk goed. Best handig want ook hier blijf ik voor 2 nachten.