Het was gisteren extra moeilijk om te eten. Alle restaurants die ik tegenkwam, en dat waren er nogal wat, leken gespecialiseerd in Korea's favorieten: enerzijds de grilplaat en anderzijds een hotpot waarbij je een soort wok krijgt met de gekozen ingrediënten, daar voegen ze een bouillon aan toe en dat wordt op een gasvuur in de tafel geplaatst. Deze eet men echter, letterlijk, niet alleen. Ze worden pas geserveerd voor een minimum van 2 personen. Uiteindelijk heb ik in één van die plaatsen wel een menu van varkensnuggets met frietjes en een klein slaatje weten scoren.

Vanmorgen ben ik "vers" gaan ontbijten. Ik had gisteren op mijn zoektocht een Starbucks tegengekomen die vroeg open ging en ontbijtboxen had. Eigenlijk betaal je bij Starbucks altijd wel een beetje veel voor wat je krijgt, vind ik, maar het was weer eens wat anders. Het weer was vanmorgen grijs met een lichte tendens om te willen regenen. Ik deed deze voormiddag een klein rondje langs Chungju dam. Daarover loopt een fietspad waarover ik terug naar de grote weg wou keren maar dit bleek gesloten dus ben ik een eindje mogen terugkeren. Geen probleem echter, ik had vandaag toch niet anders op het programma staan. Wie dam zegt, zegt natuurlijk ook bergen. Ik heb alle dagen al wel eens op en af moeten rijden maar vandaag stonden er al een paar wat serieuzere exemplaren op de menu. Was het rondje uiteindelijk de moeite waard? Super spectaculair was het niet maar wel OK. Was het al die last van de extra overnachting waard? Ik heb de tijd, ik heb ruimschoots genoeg tijd genomen voor deze reis, en het hoort allemaal bij de ervaring.

Op de terugweg passeerde ik een Burgerking niet al te ver van thuis. Daar ben ik vanmiddag dan maar naar toe gewandeld voor een Whopper Meal, weer frietjes dus. Het is weer eens wat anders en makkelijk te bestellen. Het regende ondertussen trouwens effectief, niet hard maar wel voldoende om de straat goed nat te maken. Ik heb onderweg ook nog een klein restaurantje gezien waar ik vanavond misschien wel terecht kan.

Vandaag mijn weg verder gezet, vooral weer over fietswegen maar een paar keer moest het wel over de gewone weg. Meestal is er dan ook wel een behoorlijk fietspad langs. Even werd het druk in Tappyeon. Er waren daar wat winkeltjes en restaurantjes maar vooral een groot park rond de Jungantap Pagode. Je kan het een beetje vergelijken van drukte me de Zwarteberg bij ons in de Westhoek. Tegen de middag kwam er een windje opzetten, soms een beetje lastig maar niet te erg. Vandaag ook nog een viertal westerse fietsers tegengekomen, daarbij een Australisch koppel waarvan de vader hun dochter van een jaar of vier á vijf in een, schijnbaar comfortabel maar toch sportief, remorkje op sleeptouw nam.

Er zijn 2 dingen die deze reizen eigenlijk wat avontuurlijk maken, eten en slapen. Zuid-Korea zet, op misschien een paar plaatsen na, niet hoog in op het internationaal toerisme. Zeker niet hier in het binnenland. Soms wordt er wel een woordje engels gesproken of geschreven maar dikwijls ook niet. Veel restaurantjes tonen wel op één of andere manier afbeeldingen van hun menu. Ik ga dus steeds op zoek naar zo een restaurant zodat ik tenminste kan aanwijzen wat ik hebben wil, al ben je dan nog niet echt zeker van wat je eigenlijk besteld maar voorlopig is het nog steeds meegevallen.

Het tweede is dus slapen. Op zich is dat niet zo'n groot probleem, er zijn alleszins hotels genoeg en een kamer kan je ook wel regelen zonder al te veel te spreken. Een receptie is er niet echt, er is een klein luikje waar je je kamer betaald en je je sleutel krijgt. Enige identificatie komt er niet bij te kijken en uitchecken doe je ook niet echt, je laat op het einde je sleutel achter in een bakje in de lift. Verder zijn de kamers altijd wel goed OK. De normale standaard eigenlijk met soms wat meer high-tech dan bij ons, tot bijvoorbeeld de zelfdoorspoelende WC toe. Alles echter ook weer met alleen koreaanse uitleg, wat het soms toch ook weer uitdagender maakt. Gisteren moest ik bijvoorbeeld ook de lichten aan en uit doen met de afstandsbediening die ook de TV bediende.

Vandaag werd het echter wel wat moeilijker omdat ik hier 2 nachten wil blijven. Er waren weer verscheidene hotels maar in geen van beide die ik aandeed spraken ze enigszins beter engels dan mijn koreaans, nihil dus. In het eerste, het "Sheraton", vroegen ze me uiteindelijk "five hundred". Voor een goed begrip, we spreken dan van 500.000 maar voor het gemak laten ze de duizend gewoon vallen en 1.000 Won is iets minder dan een euro (50 euro = 60.000 Won). Dat maakte de prijs voor 2 nachten dus een kleine 500 euro. Ik ben er zeker van dat het allemaal maar verwarring en vergissing was maar ben toch maar een beetje verder gegaan proberen. Daar volgde dezelfde verwarring maar ik kreeg de vrouw zover dat ze de prijs opschreef. Ze schreef op een papiertje 50.000 en 60.000 en probeerde me ongetwijfeld duidelijk te maken wat het verschil was, zonder resultaat uiteraard. Nu weet ik ondertussen dat dat de normale prijs is voor een overnachting, lichtjes hoog maar het is weekend, dus probeerde ik haar met evenveel resultaat duidelijk te maken dat ik 2 nachten wou blijven. Uiteindelijk probeerde ze een telefonische hulplijn, waar we na nog wat verwarring en 2 pogingen eindelijk resultaat mee boekten. Ik heb 2 nachten voor 120.000.

Kamers zijn, op enkele plaatsen die wat meer internationaal gericht zijn na, ook altijd zonder ontbijt en aangezien er 's morgens ook nog niets anders open is zorg je daar dus op voorhand zelf voor. Ik koos tot dusver dan steeds voor "koffiekoeken" bij de bakker of de supermarkt. Op de kamer staat wel steeds een klein blikje fruitsap in de ijskast en is er instantkoffie en thee, met de koeken dus alles voor een ontbijt. Gisteren kwamen mijn koeken van een supermarktje en ik kocht daar ook eens een biertje van "The Kingdom of Belgium". Export! Ik heb geen brouwerij kunnen identificeren, opnieuw geen westerse taal, maar ben er dus zeker van dat het bier nooit in "The Kingdom of Belgium" geweest is.

Om te eindigen (oef) nog een nieuwtje over Korea, ook camperen is hier behoorlijk populair. Ik ben al verscheidene campings gepasseerd. Ik geloof niet dat ik ooit al een camping tegengekomen ben in Azië en al zeker geen caravans.

Er was gisteravond opvallend veel, jonge, militaire aanwezigheid in het stadje. Ik veronderstel dat hier nog militaire dienstplicht geldt en we zijn natuurlijk nog relatief dicht bij het noorden. Ook nog een andere fietser tegengekomen. Om te beginnen waren wij waarschijnlijk de enige "westerners" in de buurt en hij herkende mij als fietser aan de wielervest die ik aan had. Hij bleek Australiër te zijn en komt hier een dikke week fietsen met een gehuurde E-bike. Hij haalde mij vandaag in en we hebben nog een eindje samen door gefietst tot aan mijn bestemming voor vandaag. Voor mij stond er een eerder kort ritje op het programma en hij ging nog een eindje door. Ik ben, na even een verkeerde richting genomen te hebben, eerst nog een beetje doorgereden om de Silleuksa Tempel te bezoeken. De originele tempel dateert van circa 580 maar hij is in de loop van de geschiedenis, uiteraard zou ik zeggen, wel een aantal keren vernietigd en heropgebouwd. Na mijn korte rit van vandaag was ik uiteraard weer veel te vroeg dus ben ik in de omgeving van de tempel wat blijven rondhangen, het was best een aangename plaats om even wat tijd te passeren. Het werd ook gezellig druk, met onder andere een of andere afdeling van de Koreaanse vrouwengilde geloof ik.

Ik was gisteren misschien een beetje negatief in mijn opmerking dat het nog niet écht geweest. Het is echt wel mooi om te fietsen, en niet alleen vanwege de prachtige voorzieningen, door de brede vallei met de bergen aan de horizon. Er is echter zo weinig dat er, fotografisch, uit springt en voor de moderne constructies kom je natuurlijk ook niet naar hier. Zo ook niet voor de enorme hoogbouw die alom aanwezig is, al is dat eigenlijk de beste oplossing natuurlijk. Anders heb je om al die mensen te huisvesten natuurlijk enorme oppervlakten nodig.

Zalig fietsweer vandaag. In het begin stond er nog een ietwat fris windje maar het was erg aangenaam fietsen. Rond de middag leek de wind een klein beetje aan te trekken maar toen was hij niet meer zo fris, hij trok ook niet zozeer aan dat het erg stoorde om te fietsen.

Het begon dus met de kilometer die ik gisteren al eens verkende. Dan bereikte ik het fietspad langs de rivier dat voor de volgende 38 Km mijn reisweg zou worden, waarna ik de rivier overstak en verder ging over een ander fietspad. Dit tweede fietspad liep over een vroegere spoorlijn. Een nieuwe spoorlijn lag een beetje verderop. Die fietspaden werden overigens massaal gebruikte, dikwijls op behoorlijk hoog sportief niveau. Fietsen blijkt erg populair in Zuid Korea, de cafeetjes en restaurantjes langs de route hadden ook speciaal voorzieningen om racefietsen te parkeren.

Het duurde tot ik de rivier overstak eer ik een beetje uit de hoogbouw kwam, al is dat relatief want ook in de kleinere plaatsjes wordt massaal op hoogbouw ingezet. Het was erg aangenaam fietsen op de paden en de omgeving was best mooi maar veel echt spectaculair of fotogeniek ben ik niet tegengekomen. Wel opvallend veel kerken tegengekomen, dat had ik niet zo verwacht. Ik geloof dat het wel vooral protestanten zijn. Bij aankomst in Yangpyeong ging ik eerst op zoek naar een kleiner motel maar dat kon ik niet vinden dus ben ik uiteindelijk maar teruggekeerd naar het grotere VIP hotel dat ik eerder al passeerde. Ik had wel beter nog wat geduld om in te checken, als ik voor 4 uur incheckte dan was het de helft duurder. Ik heb dus eerst eens rondgewandeld in het stadje, niet het mooiste plaatsje waar ik ooit was.

Al bij al was het dus een interessante kennismaking met Korea, met verrassend veel fietsers en kerken dus, maar écht mooi was het nog niet.

Om te beginnen eerst nog even een curiositeitje dat ik gisteren vergeten. Zuid-Korea is het eerste land dat ik tegenkom dat het paspoort niet afstempelt. In de plaats daarvan krijg je een briefje dat bevestigt dat je op de vernoemde datum binnengekomen bent en dat je 3 maanden mag blijven. Dat briefje moet je dan voor die, eventuele, 3 maanden bijhouden maar dus geen stempel in het paspoort.

Dan tot de orde van de dag of om te beginnen de voorbije nacht. Ik ben sowieso al geen echt goed slaper maar vannacht was het echt wel moeilijk. Ik had nochtans om er mijn gedachten bij te houden toen ik de krant las, op de telefoon, en het nieuws op de radio, radio 1 via het internet, kwam ook al in flarden maar toen ik effectief wou gaan slapen, "even na twee", lukte dat toch niet zo goed. Het werd een beetje een interval slaap.

Het weer was vanmorgen grijs en miezerig, daarom heb ik aanvankelijk maar even de buurt rond het hotel even verkend en daarna de eerste, wat lastigere, vertrek kilometer voor morgen eens afgewandeld. De omgeving van mijn hotel lijkt vooral uit nog meer hotels en business te bestaan. Verder is Seoul in zijn geheel vooral een stad van hoogbouw. Even verder hebben ze hier ook een Kleine Meermin, vijf jaar geleden van Kopenhagen gekregen bij een of andere economische zending. Ook de bloesems zijn hier overal erg populair, ondanks het miezerige weer vandaag.

Hoewel het erg miezerig bleef, ik had gehoopt dat het wat zou opklaren, heb ik tegen de middag dan toch de metro naar het centrum genomen. Toch een beetje een avontuur in een vreemd land met een rare taal maar al bij al viel het goed mee. Je zal hier overigens niet per ongeluk op de sporen terechtkomen, die liggen veilig achter het glas. In het centrum heb ik dan een wandeling gemaakt. Eerst ging het naar het Gyeongbokgung Paleis, een complex dat origineel uit 1394 dateert en 330 gebouwen omvatte. Een beetje vergelijkbaar met de Verboden Stad in Peking. Daarna ging het langs het Changdeokgung Palace, vergelijkbaar met het vorige maar iets kleiner en een 10 jaar jonger. Toen ik dit terrein buiten kwam moest ik even terug mijn weg zoeken, ik was er aan de andere kant uitgekomen, maar uiteindelijk ging dat vrij vlot. Er stond dan eigenlijk nog meer op het programma maar ik vond het stilaan wel genoeg en ben dus terug richting mijn metro halte gegaan. Ik heb op het einde nog een dag in Seoul en weet dan meteen wat doen.

Tegen het einde aan deed de zon dan toch een beetje moeite om de wolken te doorbreken, hopelijk een teken voor beter weer morgen. Volgens mijn weerbericht zou het alvast beteren.

Vandaag dus de tweede, langere etappe van de weg naar Seoul.

Ik ben altijd al tamelijk(?) vroeg op een luchthaven als ik op reis vertrek, rekening houdend met de betrouwbaarheid van het openbaar vervoer en dergelijke. Maar vandaag, of eigenlijk gisteren, was dat zeker zo. Ik had op de luchthaven tenslotte nog een en ander te doen. Het begon nochtans op een redelijk tijdstip, ik verliet de herberg omstreeks 8 uur, om naar Amsterdam Centraal te wandelen, het was niet ver, en de trein terug naar Schiphol te nemen. Eerst moest ik dan mijn fiets weer gaan recupereren in het bagagedepot, dat in de kelder gevestigd is. Dan moest ik 2 verdiepingen omhoog naar de vertrekhal. Dat moest met 2 verschillende liften want een lift die ineens van de kelder naar de eerste verdieping gaat is schijnbaar te gevaarlijk voor de Nederlanders. Mijn uitzonderlijk transport ging natuurlijk niet door de liftdeuren. Dat betekende dus telkens de deuren blokkeren om te voorkomen dat de lift zou vertrekken met de helft van mijn zaken, mijn doos van de trolley halen en in de lift schuiven, dan de trolley in de lift duwen en mijn tas voor de deur weghalen om te kunnen vertrekken. En een verdieping hoger natuurlijk nog eens hetzelfde om uit te stappen. Dan moest ik dus met mijn uitzonderlijk transport in de vertrekhal de juiste balie vinden, tussen allemaal mensen die met hun gedachten al niet meer bij hun directe omgeving zijn. Uiteindelijk viel het allemaal wel nog redelijk mee, 2,5 uur voor het vertrek had ik alles al afgehandeld met inbegrip van alle security en paspoort controles.

Dan volgde een vlucht van ruim 11 uur naar Hong Kong, waar ik een overstap had van een kleine 3 uur voor de volgende vlucht van een kleine 4 uur naar Seoul. Op de luchthaven daar werd ik opgewacht en daarna met een kleine vrachtwagen naar de stad en mijn hotel gebracht, goed voor een rit van ook nog een uur. Alles samen ben ik zo'n 24 uur onderweg geweest van herberg naar hotel. Reken daarbij dan ook nog een tijdverschil van 7 uur en je begrijpt dat het een lange dag geweest is. Gelukkig is Cathay Pacific wel een degelijke maatschappij met deftig eten en behoorlijk ruime zitplaatsen, ik heb het al anders meegemaakt. Aan mijn hotel heb ik dan, na het inchecken uiteraard, eerst voorrang gegeven aan het uitpakken en in orde stellen van mijn fiets. Alles is nog heel en werkzaam, oef. Het is nu de tweede keer dat ik zoiets met mijn eigen fiets doe en het is aan het andere eind toch een beetje bang uitpakken.

Seoul voelt nog niet echt Aziatisch aan. Je had hier niet de drukte en chaos langs de toegangswegen naar de stad. Ook het weer is hier eerder Belgisch, grijs en een temperatuur van rond de 14°.