Etappe 11: Sparkford - Charmouth 55 Km

Eerst nog even naar gisteren, gisteravond vielen me nog een paar dingen te binnen die ik vergeten was. Ik wou bijvoorbeeld nog zeggen dat ik op de verraderlijke, natte en dikwijls vuile binnenwegen wel héél voorzichtig geweest ben. De snelheid lag bij het dalen soms niet veel hoger dan bij het klimmen. Op bij mijn slotopmerking over Route You hoorde eigenlijk nog wat extra. Het enige onverhard dat ik gisteren deed was uit eigen keuze toen ik, bij het verlaten van Wells, een stukje een fietsroute over een pad volgde i.p.v. mijn route over de weg. De route die ik daarbij volgde was de Sustrans 3 en die komt sterk voor in mijn toekomstplannen, ik zal dus mogelijk heel binnenkort nog eens terugkeren naar Wells. Maar dat is pas over meer dan een week en zo ver denken we nog niet vooruit.

En dan over vannacht, het was niet mijn beste kampeernacht ooit. De camping was best OK maar de ligging iets minder, langs een drukke weg die nog heel laat druk bleef. Verder hebben ze lang genoeg gewacht om een behoorlijke avond te hebben maar omstreeks 8 uur gingen de hemelsluizen op voor de eerste stevige bui van een serie die doorheen de nacht zou duren. En als kers op de taart gingen de buren van de volgende tent ook nog ruzie maken. Vooral zij was nogal luid en schel, hem heb ik weinig gehoord en wanneer ik hem hoorde was dat eerder bedaard en rustig. Ik veronderstel dat zij wat veel alcohol gehad heeft tijdens hun BBQ.

Vanmorgen was het nog steeds zwaar bewolkt en tijden mijn ontbijt ben ik mijn tentje moeten induiken voor alweer een bui. Prompt bij mijn vertrek, nadat ik alles natjes had opgebroken en ingepakt, was daar echter de zon. De regenbroek ging al vlug uit en later ook weer het jasje. Regen heb ik niet meer gehad maar de dreiging was eigenlijk nooit ver weg met een wisselende bewolking.

Als tweede deel van mijn onderbroken rit restte me voor vandaag me vandaag nog maar een kortere rit van dus 55 Km. Ook vandaag was soms nog behoorlijke voorzichtigheid geboden. De eerste helft viel nog mee maar de tweede helft ging het terug sterk klimmen en dan merkte je toch dat er met de regen van vannacht veel modder op en over de weg gespoeld was. En omdat deze wegen dikwijls in de schaduw lagen bleven ze ook lang vochtig en modderig. Weer héél voorzichtig dalen dus. Eén keer heb ik me vandaag overigens moeten gewonnen geven. Op een wreed steile klim raakte ik wat uit balans, door de traagheid, en moest ik voet aan grond zetten. Terug op gang komen zag ik hier niet zitten dus besloot ik de volgende 50 meter of zo mijn fiets te voet omhoog te duwen. Dat bleek eigenlijk nog moeilijker dan fietsen. Wat daar volgde was maar een tijdelijk afvlakking. Een beetje verder volgde het vervolg van de klim met eenzelfde steiltegraad maar dit vervolg raakte ik wel boven.

Etappe 10: Bath - Sparkford 73 Km

Gistermiddag was ik er nog blij om dat ik geen 2 Km terug naar mijn hostel moest, zoals origineel voorzien, maar gisteravond al iets minder. Er zijn nogal wat pubs in de omgeving van de YMCA en dat maakt een vrijdagavond toch vrij luidruchtig, met de venster open. En, waarom slapen snurkers altijd eerst? Ik had gisteren een snurker onder mij en hoewel hij na mij op de kamer gekomen was sliep hij toch eerst, en het is makkelijker inslapen met een serenade van vogels op de camping dan met een serenade van een snurker in het bed onder jou. Maar ik ben alweer aan het klagen terwijl ik toch zo'n goede dag gehad heb in Bath.

Vanmorgen dan, het was vanmorgen hetzelfde miezerige weer als gisteren. En ik zei het gisteren al, heuvels rondom Bath. Het begon dus al vlug met klimmen, pittig klimmen. Een Rode- of een Zwarte Berg zijn hier geen fenomeen, dat is hier gewoon dagelijkse kost. Verscheidene keren per dag en langer en lastiger dan bij ons.

Ik had volgens mijn originele planning vandaag een rit van ruim 110 Km voorzien maar had al door dat dat tamelijk optimistisch was. Ik heb vroeger al wel langere ritten gedaan, ik herinner me zelfs eens 150 Km naar Zaragoza (ik vond geen camping onderweg en ging dus maar door). Maar hier en nu lijkt het me dat ik de 100+ toch moet proberen te vermijden, het hoeft tenslotte ook niet. Ik heb de rit dan ook in 2 gesplitst en daarbij het eerste deel, vandaag dus, meteen ook omgeleid langs Wells. Ik had daar in Bath in een folder over gelezen en het zou het kleinste stadje van Engeland zijn maar wel met een grote kathedraal en bisschoppelijk paleis. Schijnbaar verkozen de bisschoppen van Wells en Bath het kleine Wells boven het grote Bath. Het stadje bleek ook een voltreffer te zijn. Een interessant, oud stadje met inderdaad dus die kathedraal en dat paleis maar nog veel meer. Bovendien was, vrijwel stipt, op de middag, even voor dat ik in Wells kwam, dan toch de zon door de wolken geraakt. In het stadje stond wel een marktje in de weg voor een paar foto's . Ze krijgen wellicht iets minder aandacht lustig getrouwd in Wells, zowel in de kathedraal als in de "parish" kerk.

Ik heb vanmiddag trouwens geen boterhammen gegeten deze keer. We zijn nog niet in Cornwall maar ik heb hier, gisteren voor het eerst, al wel de Cornish Pastry ontdekt. Een Cornish Pastry is een deeg die dubbel gevouwen wordt rond een vulling en dan gebakken. Die vulling kan van alles zijn maar in mijn geval was het gisteren "steak & ale", eigenlijk stoofvlees met aardappelen, en vandaag vlees met ui en aardappelen. Eigenlijk is het dus een volledige maaltijd die je kan eten uit de hand, en ik lust ze wel. Ook mij koffie mocht vanmiddag vers gemalen zijn in plaats van instant, ik leek wel een echte toerist. Na Wells ging het overigens in korte mouwen verder. Voorbij Wells werd, op nog een paar nijdige klimmetjes na, de fietsomgeving ook wat vriendelijker. Het golfde nog wel maar, meestal dus, niet meer zo hoog en zo steil. Ik had voorbij Wells trouwens nog een gelukje. Ik kocht gisteren een nieuw busje van campingaz en dacht daarbij het ledige exemplaar in de winkel te laten, terug naar de fabrikant. Dat bleek echter niet te kunnen en zo bleef ik dus met mijn leeg busje zitten dat ik dan ergens op een camping bij het afval zou moeten zetten. Even voorbij Wells passeerde ik echter een containerpark en die namen het vlotjes van mij af. Containerparken zijn nog gratis in Engeland.

Vandaag overigens geen klachten over Route You.

Vandaag dus een fietsvrije dag maar dat betekent natuurlijk niet een hele dag stilzitten, er was tenslotte een stad te bezoeken.

Bath is waarschijnlijk het meest bekend van de "Royal Crescent", in de 18° eeuw gebouwd voor Royalty en aristocracy, en zijn Romeinse baden, met o.a. de enige warmwaterbron in Engeland, maar er is zoveel meer. Er is de Abbey, The Circus (vergelijkbaar met de Crescent maar dan volledig 360 ° rond), Pulteney Bridge, ... en eigenlijk elke straat en elk huis in de stad, ze lijken allemaal wel een verhaal en geschiedenis te hebben. Ik vind het ook leuk hoe de huizen mee stijgen met het terrein. Ook hoe je op de heuvels rondom de stad, eigenlijk rondom dus, de ene rij huizen boven de andere ziet. Al bij al dus een best interessante stad om te bezoeken, alleen jammer dat het in wat miezerige omstandigheden moest gebeuren.

Ik heb vandaag zelfs inkom betaald voor de Romeinse baden maar het Victoriaans leven in Royal Crescent 1 heb ik aan mij laten voorbij gaan.

Etappe 9: Avebury - Bath 45 Km

Terwijl ik gisteren zat te koken zag ik het weer omslagen, grijze wolken kwamen opzetten. Het bleef nog wel een tijdje droog maar vannacht is het dus beginnen regenen. Tegen vanmorgen was het al wel weer iets minder maar ik ben toch vertrokken met volle regen uitrusting. Na een paar uur heb ik wel mijn regenbroek uitgetrokken en nog een uurtje later ook mijn regenvest maar later heb ik dat ook wel weer aangetrokken. Al bij al mogen we echter niet klagen.

Wel mogen we blijven klagen over Route You. Ik weet, het wordt een bijna dagelijkse story maar ... Om te beginnen stuurden ze me vanmorgen, waarschijnlijk onnodig, de berg op om me daar weer de weide in te sturen. Foto 2 is een voorbeeld van wat voor Route You een "mooi recreatief" pad is en dat is nog niet het ergste voorbeeld. Er waren er een paar die ik zelfs te voet niet zou willen doen. Net zo goed is foto 3 een mooi recreatief pad. Dit pad langs het kanaal, dat ook wel niet overal even comfortabel was, volgde ik kilometers lang tot in Bradford on Avon, daar was het even niet mogelijk om langs het kanaal te blijven. Route You stuurde mij daar natuurlijk de berg op. Even overwoog ik om de fietsroute 4 te volgen maar ik vond de aanduiding niet goed terug dus ging ik toch maar weer de berg op. Dit leidde me deze keer wel naar iets leuk, namelijk naar een ander maar gelijkaardig kanaal dat even verder over het vorige kanaal ging. Dat doe je ook niet alle dagen, langs het kanaal over het kanaal.

Even voor Bath ging het weer de berg op, mogelijk de zwaarste die ik al deed maar waarschijnlijk is de recentste altijd de zwaarste, om mijn herberg te bereiken. Ik ga hier een dagje blijven en een herberg is dan gewoonlijk wat praktischer dan een camping, vooral ook omdat er in Bath geen camping is die tenten aanvaardt. Mijn herberg op de berg bleek voor vandaag echter nog volboekt door een school die pas morgen vertrekt. Ze waren wel behulpzaam voor een paar andere adressen, die ook nog meer in het centrum lagen. Mijn tweede herberg kom me echter geen 2 nachten aanbieden, zij zijn voor morgen volboekt. Naar adres drie dus, waar ik wel terecht kon voor 2 nachten. En misschien is dit ook nog wel beter want op het gelijkvloers van adres 2 was een soort hard-rock cafe gevestigd. Ik verblijf nu dus in Bath in de YMCA, ook een eerste keer. En ondertussen zit ook mijn was al in de droger.

Vandaag was een kort ritje en morgen wordt een eerste fietsvrije dag. Het mocht er wel wat aankomen.

Etappe 8: Salisbury - Avebury 78 Km

Vanmorgen vertrokken met alles erop en eraan, ik wil maar zeggen dat er een nijdige, koude wind stond. Het is hier echter altijd moeilijk kleden. Het verschil tussen in de wind en uit de zon of omgekeerd is wreed groot, net als het verschil tussen bergop of bergaf fietsen (afgezien van de inspanning natuurlijk). Mijn rits gaat enkele keren open en dicht onderweg. Op een bepaald moment heb ik toch een vestje uitgedaan en na de middag volledig naar korte broek en korte mouwen gestript.

Vandaag stond in het teken van oude stenen, met als bekendste Stonehenge. Even voor Stonehenge was er echter ook Woodhenge. Woodhenge stamt uit ongeveer dezelfde periode als Stonehenge en bestond uit zes ovalen ringen met houten palen, variërend in hoogte maar de grootste zou tot 9 meter hoog geweest zijn en ze waren waarschijnlijk bewerkt met inkervingen. Omdat hout nu eenmaal niet zo goed bewaart als steen hebben op de plaatsen van de palen kleine "stompjes" geplaats, zo dat je toch een zeker zicht krijgt van wat het was. Hoe dat ze er toe komen dat de palen tot 9 meter hoog en bewerkt zouden zijn geweest, als ze toch niet bewaart zijn, is mij ook een vraag. Ze hebben overigens geen idee over het gebruik van Woodhenge.

En dan bij Stonehenge heb ik mij nog eens laten kennen als "budgetreiziger". Mijn route leidde mij, via een slechte "dirtroad", tot vlak bij Stonehenge. Normaal begin je echter bij het "visitor's center" bij de grote weg en koop je ook daar je ticket. Aan de zone van Stonhenge zelf kan je er dus geen meer kopen. De jonge dame van de ticket controle wees me echter spontaan op 2 opties: 1. Ik kon, met de fiets of met de shuttlebussen die heen en weer reden, naar het visitor's center gaan en daar mijn ticket kopen, kostprijs 19,5 pond. Of 2. Ik kon gratis gebruik maken van het vrije pad net langs de draad. Nu, voor die 19,5 pond kom je ook niet aan de stenen. Je krijgt toegang tot het museum, gebruik van de shuttlebus en mag rond de kring wandelen. Het enige verschil met het vrije pad is dat je als het ware op de 2de rij loopt, zowat 10 meter achter rij 1, en dat je niet helemaal rond kunt. Op een gewone reis zou ik die inkom waarschijnlijk wel gewoon betalen, ik zou ook direct bij het visitor's center begonnen zijn, maar op mij langere tocht heb ik de inkom dus laten passeren. Voor 19,5 pond heb ik op veel dagen te eten, drinken en slapen. Mijn volledige dag budget dus. Stonehenge is een aantal jaren geleden extra gereglementeerd omdat de hippies het een mythische plek vonden en er zowat hun thuis van gemaakt hadden. Nog steeds kamperen er een aantal in afvallige caravans of camionetten langs "mijn" dirtroad, langs waar ik overigens ook weer verder gereden ben.

Een eindje verder bewees Route You nog eens dat het niet stopt met te verrassen. Mijn route leidde recht door Larkhill Artillery Base. Ik ben aan de wacht niet gaan vragen of ik als ex militair misschien toch zou mogen doorrijden en heb me maar even met mijn stratenatlas aan de kant van de weg gezet om te zien langs welke kant ik deze "hindernis" het best zou omzeilen. Er was overigens nog wel meer militaire activiteit voor en na dit kamp. Ik meende eerder al een militair vliegveld te herkennen en passeerde later ook een luchtmacht basis. Daar merkte ik ineens ook waar dat vervelende motorgeronk van een klein vliegtuig vandaan kwam, ze waren mensen uit een vliegtuig aan het werpen.

Na Stonhenge ging het verder naar Avebury, daar zouden ook nog oude stenen staan. Maar een beetje eerder was er nog Silsbury Hill, Europa's grootste man-gemaakte prehistorische heuvel. Hij is ook wel erg groot en ze hebben er overigens geen idee van waarvoor hij zou gediend hebben. Voor een grafheuvel leek hij mij wel erg groot en ze hebben overigens ook niets gevonden. En dan in Avebury naar die andere prehistorische stenen. Deze zijn totaal anders dan Stonhenge. Ze staan over een enorm grote oppervlakte en bij sommige kan je nog een cirkel herkennen maar andere lijken dan weer willekeurig te staan. Er zijn ook nog meerdere heuvels en aarden wallen in de omgeving.

Een dag dus in het teken van oude stenen maar een stukje wild tussenin mag altijd, daar wordt ik steeds blij van. Het stond net ver genoeg verwijderd om niet direct weg te lopen hoewel het dat na de foto toch deed. En dan was er ook nog een groot wit paard op een heuvel maar even voor de camping zag ik een ander groot wit paard op een andere heuvel, ik weet dus niet hoe authentiek deze zijn. De camping lag uiteindelijk in Calne, een beetje voorbij Avebury.

Etappe 7: Isle of Wight - Salisbury 75 Km

Na regen komt zonneschijn. Na dat de bui, tijdens welke ik in mijn tentje mijn blogs in orde maakte, overgetrokken was klaarde het terug mooi op en kon ik rustig buiten mijn potje koken. Vanmorgen was het mooi maar nog tamelijk fris, korte broek maar lange mouwen, maar na de middag werd het terug behoorlijk warm, lange mouwen uitgedaan dus.

Het begon met een kort stukje van 3 Km naar de ferrie van Yarmouth naar Lymington. In Lymington zei ik de kust voorlopig vaarwel. Het gaat nu een tijdje door het binnenland. Mijn route vandaag was niet zonder risico . Ik passeerde door New Forest National Park, een enorm heide gebied waar de paarden gewoon wild los lopen. Ik zag overigens ook nog een paar herten de straat kruisen maar die wachtten niet voor een foto . Tussendoor ging het enkele kilometers door het bos, waar ik ook een geschikte bank vond om mijn boterhammetjes te eten. Allemaal heel mooi in dat bos maar het was ook dikwijls ploeteren op het pad van kiezelsteentjes. Tegen het einde ben ik afgestapt en heb ik een eindje te voet gedaan. Kiezelsteentjes en ook nog vals plat, het was even te lastig.

Uiteindelijk eindigde de rit vandaag even voorbij Salisbury. Ik had gedacht van eerst nog even rond te fietsen in Salisbury maar het was er nogal druk en smal, er is dus niet veel van in huis gekomen. Ik ben wel langs de kathedraal gekomen.

Etappe 6: Portsmouth - Isle of Wight 12 + 66 Km

Eindelijk wifi. Voor wie het niet zou merken, de voorbije dagen zijn ook gepost.

De start vanmorgen was een stuk beter dan gisteren, van bij het vertrek in het kort gefietst vandaag. Best wel mooi en warm vandaag.

De rit verliep in 2 delen. Eerst een kort stukje tot aan de ferrie, even onderbroken door een kleiner overzetje, en daarna een "Tour of Wight". Bij aankomst op Wight werd ik getroffen door een abnormaal hoge aanwezigheid van zware (Ford) Mustangs. Deze heb ik enkel in de omgeving van de ferrie gezien dus ik veronderstel dat die op de terugweg waren. Wel reden er op het hele eiland nog een massa stevige Focussen rond.

Ik heb op Wight mijn geplande route voor een groot deel laten schieten. Bij aankomst wou ik, voor de zekerheid, eerst nog inkopen gaan doen in Ryde en mijn geplande route dan dus maar laten varen en ben op het gevoel in de beoogde richting gereden. Wight is waarschijnlijk het bekendst van het festival, met name de editie met onder andere Jimi Hendrix. Schijnbaar loopt het trouwens nog steeds, of terug, ergens in juni. Het bekendste landmark van Wight zijn "The Needles". Drie rotspunten aan het einde van een scherpe klif. Ik heb die overigens al eens eerder gezien, een kleine 40 jaar geleden. In mijn tijd als milicien bij de zeemacht hebben we daar in de buurt, in een baai, eens voor anker gelegen met ons flottielje MSI's. De klif zit in die omgeving ook vol beton, als herinnering aan de koude oorlog. Onder andere raketmotoren zouden in de omgeving getest zijn, zonder daarbij de raketten zelf af te vuren.

Terwijl ik aan de Needles stond kon ik vanaf het vaste land de regen zien afkomen. De eerste druppels bereikten mij net voor de camping maar ik heb nog in redelijke conditie mijn tentje kunnen opzetten. Ondertussen plenst het echter. Mijn tentje staat overigens In Freshwater, het lijkt wel een western naam   .