Etappe 24: Twigworth - Stourport-on-Severn 92 Km

Het was vandaag zo'n warm-koud weer. Bij het opstaan leek het een heldere dag te worden. Even later kwam echter wat mist op. Na het optrekken van die mist bleek het bewolkt te zijn. En dat allemaal voor het vertrek. Kort na het vertrek klaarde het weer op en zo ging het een paar keer op en af. Tijdens de opklaringen was het best warm maar anders deed een fris windje het toch wel afkoelen. Ik ben dus vertrokken met lange mouwen, deed ze na een uurtje uit om ze nog voor de middag weer aan te doen. Later in de namiddag werd het echt wel zonnig en warm en gingen ze definitief terug uit.

Terug op route geraken ging heel vlot. Nog even verder op de, min of meer, grote weg. Dan in Norton naar links, even verder de Severn over en na een paar kilometer zat ik in Tirley terug op mijn route. Zonder daar bij te veel extra kilometers te moeten doen. Vandaag stond de passage van Worcester op het programma. Het is eigenlijk met alle steden hetzelfde: pijlen hangen of plakken overal en wijzen in alle richtingen, niet alleen die van jouw maar ook andere routes of gewoon richting aanwijzers naar bepaalde plaatsen, en daar bij moet je nog op je omstaanders en het verkeer letten en zo raak je dus het spoor kwijt. Om maar te zeggen dat ik weer even moeten zoeken heb. Buiten rijden gaat gewoonlijk vlotter dan binnen rijden, zo ook vandaag weer. Later stond nog een stadje op het programma, Droitwich Spa, maar dat is kleiner en hebben we maar zijdelings aangedaan. Hier waren dus geen problemen.

Het einddoel vandaag was Stourport-on-Severn. Bij het naderen van Stourport vroeg ik alvast of ze mijn bestemming, Lickhill Manor, kenden. Dat bleek zo en mijn route zou mij automatisch in de juiste omgeving brengen, aan de andere kant van het stadje. Alleen, ik kon mijn route niet blijven volgen. 60 Kg fiets even over een balk heffen om verder over het pad te kunnen, dat zag ik even niet zitten. Nu ik wist in welke regio ik moest zijn besloot ik om maar door het stadje te rijden en net toen ik aan de andere kant terug mijn route tegenkwam stond er een pijl met mijn bestemming op 1/2 mijl. Komt dus weer goed uit. Overigens, Lickhill Manor doet vermoeden dat het in de tuin van een groot huis zou zijn maar het is best een grote camping. Ik heb ingecheckt bij de vrouw des huizes maar terwijl ik aan het opstellen was kwam de man ook even langs om de zaak te bekijken. Hij vond het niet stapelzot maar was "highly inpressed". Maar hij fiets dan zelf ook een beetje.

Etappe 23: Bristol - Twigworth 84 Km

Etappe 22: Stawell - Bristol 77 Km

Vanmorgen heeft het weer getoond dat het toch standvastig kan zijn, nog meer tinten grijs. In de omgeving van Glastonbury begon het zelfs een tijdje te miezeren maar veel werd het niet, net genoeg voor een regenjasje maar niet voor de broek.

Alweer kort na het vertrek de voorziene route kunnen vervoegen. De eerste passage vandaag was Glastonbury, vooral bekend van zijn festival. Verder is het stadje met alvast een vrij kleurrijk centrum en kleurrijke mensen maar ook veel grauwere mensen die er uitzien alsof ze sinds het festival van vorig jaar nog niet thuis geweest zijn en ook nog niet helemaal nuchter. Al bij al vond ik het een beetje onaangenaam en toch wel een tegenvaller. Aan de andere kant van Glastonbury passeerde ik langs de Glastonbury Tor. Die Tor slaat dan op de heuvel en niet op de toren die er op staat, Tor zou van een Oud-Germaans woord voor heuvel komen. De Glastonbury Tor is een natuurlijke heuvel en de toren, St Michael's Tower, zou de restant zijn van een 14° eeuwse kerk.

Even voorbij Glastonbury kwam ik even op bekend terrein in de omgeving van Wells, waar ik dus een tijdje geleden nog was (een kleine 2 weken?). Ik kwam nu binnen langs de route dat ik het toen verlaten heb. Ik ben zelfs gaan winkelen in dezelfde supermarkt als toen, net buiten het stadje. Eens aangekomen in het stadje schotelde mijn route wel een andere weg voor dan toen. Eentje die leidde langs de achterkant van het bisschoppelijk paleis, een kant die ik toen gemist had. Daar trof ik ook een Engels koppel op koersfietsen met elk achteraan twee, vrij kleine, tassen. Zij waren mij gisteren al gepasseerd terwijl ik zat te picknicken. Ik haalde ze dan terug in toen zij even twijfelden bij het binnenrijden van Taunton en passeerde hen terug toen zij daar gingen lunchen. Vandaag stonden we dus allemaal stil en dan kan er al eens gemakkelijker een klapke af. Zij doen dus dezelfde route als ik met dezelfde gids, alleen op een licht andere wijze.

Etappe 21: Exebridge - Stawell 76 Km

Zoals ik gisteren al zei, het weer in Engeland is alles behalve standvastig. Na een prachtige dag gisteren was het vandaag alle tinten grijs. Na de middag twijfelde het of het ging miezeren of niet maar dat is niet echt iets geworden.

Vanmorgen van Exebridge rechtstreeks naar Brampton gereden om daar terug aan te sluiten op mijn route. Ik geloof dat ik uiteindelijk weinig extra gedaan heb om op deze camping te komen. Even voorbij Brampton heb ik, zoals voorzien in mijn gids, de route 3 weer even gelaten om verder te gaan over de 344. In Greenham kwam ik dan weer op de 3. In Taunton werd het even ingewikkeld. De eerste vergissing wil ik nog op mij nemen, ik was met mijn aandacht even bij andere dingen en miste zo een pijltje. Verder liet echter de afpijling toch wel te weten over. Gelukkig kwam ik dank zij het plannetje in mij gids toch op de juiste route uit Taunton terecht. Deze liep langs een oud kanaal richting Bridgewater. Deze oude kanalen zijn dikwijls erg smal en dienden voor de typische narrowboats. Deze kanalen en boten hebben in het begin van de 19° eeuw een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de industriële revolutie in Engeland omdat ze een, voor die tijd, snelle verbinding mogelijk maakte tussen verschillende plaatsen, bijvoorbeld tussen grondstof en verwerking of fabrikant en exporteur, ... Ze werden echter al vlug overbodig door de ontwikkeling van de spoorweg die nog een stuk sneller ging. De meeste kanalen worden nu toeristisch uitgebaat maar het deze niet, het deze is min of meer aan de natuur gelaten. In WO II vormde dit kanaal een verdedigingslijn in geval van een Duitse invasie van Engeland. De sporen daarvan zijn nog steeds te zien.

De passage langs Bridgewater leek op het eerste zicht ook niet simpel maar viel al bij al nog mee. Voorbij Bridgewater werd het stilaan uitkijken naar mijn campsite in Stawell. Het was echter erg simpel vandaag en ik denk dat het weer weinig extra kilometers zal opleveren. Toen ik bij het binnenrijden van Stawell 2 mensen in een voortuintje zag besloot ik van toch even te informeren. Geen probleem, ik was in de goede richting, gewoon rechtdoor. De camping lag wel even aan de andere kant van het dorpje en dan is het toch een geruststelling dat je al weet dat ze daar effectief ligt. Aanmelden moest bij de cottage maar daar bleek momenteel niemand te zijn, ik heb me dan maar alvast geïnstalleerd. Dat bleek geen probleem toen de bewoonster even later thuis kwam.

Langs het kanaal overigens nog een Hollands koppel tegengekomen, komende uit de andere richting. We hebben niet meer dan een hallo gewisseld maar het was daarvoor al duidelijk dat het Nederlanders waren. Zij waren trouwens ook bepakt zoals ik.

Etappe 20: Little Torrington - Exebridge 79 Km

Gisteravond begon het rond 8 uur toch op te klaren, dat gaf me hoop voor vandaag. Hoop die de kop ingedrukt werd toen ik omstreeks 2 uur even wakker werd en het geluid van regen op mijn tent hoorde. Als je echter één ding kan zeggen van het weer in Engeland dan is het dat het niet erg standvastig is, 4 uur later stond ik op met mooie zonneschijn en aan de andere kant nog een stukje van de regenboog.

Van de camping kon ik rechtstreeks terug naar de Tarka trail, waarlangs het nog 28 Km verder ging, mogelijk de beste 28 Km tot dusver. Goed tot heel goed berijdbaar, vlak of lichtglooiend, door het groen of langs de rivier en alles met een prachtig zonnetje. Vooral de passage langs Brideford, aan de overkant van de rivier, was echt bijzonder mooi. Ik ontmoette in deze omgeving zowaar ook een jonge, fietsende Indiër. Hij heeft de afgelopen met zijn vrouw aan een project gewerkt in Bristol, vermoedelijk wel iets met IT. Dat project is nu afgelopen en zijn vrouw is al terug naar Indië maar hij maakt van de gelegenheid gebruik om nog even door zuid Engeland te fietsen, Bristol - Lands End - London - Bristol, en dan is het ook voor hem tijd om terug te keren. Ondertussen staat mijn foto waarschijnlijk op een Indische Instagram account.

Bij Barnstaple werd het even ingewikkeld met veel keren en draaien maar ik ben er uiteindelijk goed doorgekomen zonder te moeten terugkeren, alleen voor Tesco's maakte ik even een uitzondering. Bij Barnstaple was het ook gedaan met mijn Tarka trail en dus ook met het vlakke, terug de heuvels in. Even voor Brayford besloot ik om even een stuk af te snijden. De route maakte daar een rare, en mijn inzien nodeloze, kronkel naar het noorden om een eind verder terug te keren naar het zuiden. Ik besloot dus rechtdoor te gaan en veronderstel dat ik daarmee zo'n 10 Km uitwon. In mijn stuk rechtdoor lag wel een wrede beklimming, naar Exmoor, maar een gelijke beklimming lag op de lange route ook aangezien ik boven op de moor de route terug vervoegd heb. De stijgingsgraad werd hier overigens een keer niet aangeduid met percentage maar met een bord met "1:5". De Tarka trail was prachtig maar de moor vind ik dus ook schitterend. Hij was misschijn iets minder ruig dan die van gisteren maar ik houd er dus wel van, van die ongelofelijke grootsheid en ruimte die je daar boven hebt (eens dat je boven bent natuurlijk). Het enige dat je hier tegenkomt zijn schapen, een handvol wandelaars, een tiental wielertoeristen (de soort met koersfiets dus) en af en toe een auto. En verder spot je hier en daar in het landschap een boerderij.

In Dulverton, een klein plaatsje nochtans, werd het ook wat lastig en hier heb ik wel wat moeten zoeken en terugkeren. Eens voorbij Dulverton werd het ook uitkijken naar mijn einddoel van vandaag, Tiverton, en dat bleek behoorlijk tegen te vallen. Ik wist dat het even uit de richting lag maar dat even bleek een stuk meer dan gedacht, ruim 10 mijl en bovendien "over the hill". In Exebridge, waar ik rechts moest en de hill begon zag ik echter een bord met "caravan en motorhome club". Ik had weinig hoop, de Engelsen schijnen soms rare regels te hebben, maar besloot het er toch op te wagen en hoera. Ik kon dus met mijn tentje terecht bij de caravan en motorhome club en sta nu op een mooi grasveldje op wat één van de betere campings tot nu toe moet zijn. Ik heb er nog wel meer goede gehad maar sommige geven een net iets beter gevoel en als het van de douche af hangt dan scoort deze wel héél hoog.

Ik geloof dat vandaag zowat de beste dag tot dusver geweest is, prachtig mooi en schitterend weer, en hij kon natuurlijk op geen betere dag vallen. Ik heb vanmiddag wel mijn inkopen gedaan maar er is een pub in de buurt en ik denk dat ik me maar eens ga trakteren op wat "good pub food". De rijst met kippenstoofpot zal moeten wachten tot morgen. En hopelijk hebben ze wifi.

En omdat het vandaag een speciale dag is, een paar extra foto's. De brug op de eerste foto is trouwens een aquaduct, gebouwd in 1827. Daarboven loopt dus een kanaal.

Ze hebben dus wifi. Good pub food was vandaag een americano burger met frietjes en een pint (een engelse pint) Exmoor Ale. Ik zal niet in detail gaan maar het was een stevige burger met stevige frietjes en het heeft gesmaakt.

Etappe 19: Otterham - Little Torrington 67 Km

Achteraf gezien lag Otterham, en dus mijn camping, precies zoals ik op mijn kaartje omcirkeld had. Ik was alleen wat verward door Otterham Station dat niet op mijn kaart stond. Ik was overigens niet echt de enige klant gisteren. Naast een kampeerveld hebben ze ook een aantal stacaravans en chalets te huur en daar waren er ook enige bezet, vooral door vissers schijnbaar.

De dag begon vandaag kil, grijs en miezerig. Alleen bij de bergop, dan werd het al eens warm, grijs en miezerig. Het miezerige ging er geleidelijk wel uit maar het grijze en kille bleef. Ik had al snel het goede spoor terug. Ik heb wel weer even de route 3 links laten liggen, letterlijk, en de 304 genomen die minder "challenging" zou zijn. Toen ik de 3 terug bereikte was er de optie om nog even heen en terug naar Bude te rijden maar ik had niet het idee dat Bude me voldoende te bieden had voor een kleine 10 Km extra, al zeker niet met dit grijze weer. In Holsworthy ben ik dan weer even afgeweken om nog wat inkopen te doen. Ik was eerder al wel gestopt ergens aan een village store maar kwam nog een paar kleinigheden te kort. Aan de andere kant van het plaatsje kon ik dan weer gewoon aansluiten.

Ik heb eerder al gezegd dat Lands End - John O'Groats een beetje een klassieker is in GB. Terwijl ik mijn boterhammen zat te eten passeerden weer 2 mountainbikers met lichte bepakking, richting JOG. Ruim een uur later zag ik ze terug toen zij hun lunch aan het nemen waren op het terras van een pub. Uiteindelijk kwam ik weer uit op een trail, de Tarka Trail deze keer. Weer een oude spoorbedding en deze kreeg schijnbaar zijn naam van een boek uit 1927, Tarka de otter. Morgen gaat het nog een eind verder over de Tarka maar voor vandaag verliet ik even voor Little Torrington de trail om op zoek te gaan naar mijn camping en kwam er bijna recht op uit. Het is hier van het principe "de receptie is momenteel gesloten maar stel u al op en kom later registreren".

Etappe 18: Newquay - Otterham 88 Km

Het was wat moeilijk opstaan vanmorgen, lekker warm in de slaapzak maar behoorlijk fris daarbuiten. In principe zou dat een goed teken moeten zijn want dat zou moeten wijzen op een heldere nacht en dat was het dan ook. Opgestaan met een heldere hemel dus en dat maakte al veel goed.

Bij vertrek heb ik eerst even moeten uitzoeken hoe ik best terug op mijn route zou komen. Ik had geen zin terug richting Newquay te keren dus werkte ik een alternatief uit die me naar de route moest brengen en dat lukte behoorlijk goed. Verder ging het probleemloos naar Padstow. In de 19° eeuw zou Padstow een invoerpunt geweest zijn voor canadees hout en een uitvoerpunt voor immigranten naar Canada. Nu leeft het, zoals zoveel van deze havenstadjes, vooral van de jacht op toeristen. Het viel alleszins wel een stuk beter mee dan Newquay gisteren. Voorbij Padstow ging het over de "Camel Trail". Dit heeft niet te maken met kamelen maar wel met de rivier, de Camel, waarlangs het pad loopt. De Camel Trail is een fietsroute over een oude spoorbedding tussen Padstow en Bodmin, ze hebben een aantal opstapplaatsen nog behouden of symbolisch terug nagemaakt. Het pad is, uiteraard, verkeersvrij en bovendien vlak tot licht oplopend. Ik vond het trouwens vrij druk op het pad, voor een maandag middag. Net voor Bodmin ging ik links, terug over de Sustrans 3. Het ging nog een eind verder over de Camel Trail maar ik had niet de indruk dat het nog een oude spoorbedding was.

Uiteindelijk stopte het pad en toen was het direct weer stevig klimmen naar de Bodmin Moor, een tamelijk desolaat en leeg plateau. Toch kom je ook hier wel weer eens wandelaars tegen, al dan niet met hond. Ik werd op de moor ook ingehaald door een viertal sportieve dames op de fiets. Na dat we elkaar al eens weer terug ingehaald hadden, hebben we ook even een praatje gemaakt onderweg. Blijkt dat ze ook onderweg zijn naar John O'Groats maar met bagage transport en overnachting in hotels. Een eindje verder stonden ze aan de kant bij hun bevoorradingsbusje, en waarschijnlijk ook bagage transporteur, voor een hapje en een drankje. Ik sloeg het aanbod niet af om ook een hapje te nemen en terwijl ik bij hen stond arriveerde ook de rest van de groep. Alles samen een tiental mannen en vrouwen met de fiets en één chauffeur/bevoorrader.

Bij Hallworthy week ik af van mijn route om op zoek te gaan naar mijn camping. De precieze ligging wist ik niet maar zo groot kon Otterham ook niet zijn. Ik kwam uit op de grote weg en was Otterham Station al even voorbij maar zonder teken van camping. Een eind verder stond de naam van mijn doel, Tinney Farm, toch aangegeven. Niet als camping maar wel op kleine toeristische wegwijzers. Blijkt dat Otterham Station en Otterham twee verschillende plaatsen zijn. Het was nog wel even zigzaggen door het dorpje, Tinney Farm is de laatste in de rij, en toen ik aankwam vertelde jongedame me dat ze eigenlijk gesloten waren. Ze zouden (nog) een aantal weken sluiten maar voor mijn ene tentje en voor één nacht kon het wel. Ik ben mooi geïnstalleerd, de prijs is OK en de douches en WC's zijn perfect. Ik had overigens, indien nodig, nog wel een alternatief enkele kilometers verder.

De pub hier heeft wel werkende wifi. De eerste foto is trouwens een zicht op de camping van gisteren.