Etappe 48: Saltcoats - Newton Stewart 113 Km

Gisteren uiteindelijk toch niet uit gaan eten, ik vond een plekje waar ik behoorlijk uit de wind en niet in de weg zat. De wind begon later overigens wel geleidelijk af te nemen zo dat het op dat gebied toch nog een behoorlijk rustige nacht werd. De rock'n'roll avond in de bar viel ook nog wel mee, die was net ver genoeg verwijderd om niet te luid te zijn voor mij en stopte omstreeks 11 uur. Het meest storend, meer dan de trein langs mijn deur, was het geroep en getier links en rechts en niet alleen van de kinderen die hier vooral overal hun gangetje gingen. De hele omgeving van de camping maakte trouwens ook al geen positieve indruk, veel rommel en vuil eigenlijk. Geen camping met goede herinneringen dus.

Vanmorgen stond er een behoorlijk fris windje en er dreven wat wolken binnen van over zee maar niets ernstigs. Ik heb wel de hele dag met lange mouwen gereden hoewel het toen er moest geklommen worden en de zon er door kwam dan toch behoorlijk warm werd.

Bij het buiten rijden van Saltcoats bleek de camping eigenlijk representatief te zijn voor de omgeving waarin ze lag, veel rommel en vuil in de omgeving. Toen ik gisteren binnen reed vanaf de andere kant is me daar niets van opgevallen. Voorbij Saltcoats kwam ik weer terecht op de fietsroute 7, die me naar Ayr bracht. In Ayr was ik 10 jaar geleden ook al. Er wordt wat aan "ontwikkeling" gedaan maar veel lijkt er niet verandert te zijn. Het hotel waar ik toen overnachtte was er ook nog. In Ayr nam ik definitief afscheid van de 7 ... dacht ik ... een stuk verder vond ik ze toch weer terug op de weg van Crosshill naar Newton Stewart. Schijnbaar was dit dé weg naar Newton Stewart, het stand al van 36 mijl aangegeven. Het is waarschijnlijk de rustigste weg die ik deze trip reeds deed. Ik geloof dat ik over (bijna) die afstand maar een tiental auto's en één fietser gezien heb. Het is dan ook een enkele baanvak weg met passeerpunten maar daar heb ik er nog van gehad die wel een stuk(je) drukker waren. Hij ging ook omhoog, over de moor. Zoals ondertussen al geweten, één van mijn favoriete omgevingen.

Mijn camping ligt niet echt in Newton Stewart maar een tiental kilometer ten westen er van. Officieel blijkt het er echter wel bij te horen. Mij doel was eigenlijk "Balloch O'Dee Campsite", vermoedelijk een kleine site bij de boer. Toen ik er aankwam bleek dat ook zo te zijn maar ze zijn dit weekeinde gesloten voor een lokaal (country?) festivalletje, geen plaats voor mij dus. Normaal zou ik wat aangedrongen hebben op de goodwill maar vanwege de eerste indruk en het vooruitzicht van het festival heb ik het niet gedaan. Ik had bij het laatste kruispunt namelijk ook al wegwijzers gezien naar (alweer) een Holiday Park 1/2 mijl verder. die halve mijl bleek uiteindelijk een hele maar ik kon er wel terecht en ze maakt alvast een betere indruk dan het park van gisteren. Misschien ook wel omdat ze in het midden van nergens ligt.

Met op het einde nog wat extra kilometers op een zo al erg lange rit zou dit de langste rit van de trip moeten blijven, het is niet de bedoeling van de 100 nog eens te passeren. Na 3 lange ritten zou het morgen al een halve rustdag moeten worden. Nog een 30 Km naar de ferry en aan de overkant een dikke 10 om een hostel te vinden.