De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
10-08-2009
Paardenvlieg
Damn, het zal je maar gebeuren, zo'n joekel van een beest tegen de voorruit...
Collega Crespo berichtte al eerder over het fenomeen, maar gereputeerde Bourgondiërs als we zijn kan mijn recensie van het ultieme zomergerecht niet langer uitblijven
Persoonlijk maak ik er al jaren een traditie van om de eerste portie van het seizoen te nuttigen met zicht op zee.Een mossel smaakt eigenlijk pas écht goed als de zilte zeelucht ter aanvulling van de smaaksensatie live je neusgaten wordt ingeblazen
Het terras dat mij de eerste mosselpot van 2009 mocht aanbieden werd Le Phare, op de hoek van het recent vernieuwde lichttorenplein en de mondaine zeedijk van Knokke.Deze brasserie verschafte ons eerder reeds bijzonder veel culinair genot met onderandere een verrassend smaakvolle Fetucini Maison (gandaham + scampi in balsamicoroom) en een succulente filet pure Rossini
Jammer maar helaas: de mosseltjes (inderdaad tjes) waren van een bedenkelijk allooi Klein, bruin en daarenboven vaak nogal behaard en slecht gewassen (eigenschappen die bij een mossel nooit op prijs te stellen zijn!).De sporadisch opduikende dikke witte jumbomossel kon het tij niet doen keren, en de eerste pot van het jaar viel een klein beetje in het (zee-)water
MAAR: 2 dagen later werd er op de thuisreis halt gehouden bij Foodcafé Spork.Deze oase van smaak in de schaduw van het circuit van Zolder staat reeds jaar en dag geboekstaafd als hét adres voor al wie eens lekker wil door-eten.Rijkelijke porties, vlotte bediening, prachtige wijnkaart en heerlijk schuimend bier Het stoofvlees werd vorig jaar zelfs uitgeroepen tot het beste van het land en is tevens verkrijgbaar in elk Delhaize filiaal.
De spijskaart werd blijkbaar aan een grondige update onderworpen, en mijn lodderig oog viel haast meteen op de Mosselen Snob.Hoewel het ditmaal zaterdagavond was, besloot ik de weekdiertjes toch nog een 2e kans te geven en ging resoluut voor 1,2kg lekkers uit de zee
En of het gesmaakt heeft: De Spork serveert zijn mosselen in iets lagere pot dan dat we op meeste plaatsen gewend zijn, maar met een grotere doorsnede.Dit biedt een bijzonder smakelijk zicht op de inhoud.En die inhoud kon tellen: een volledige school vlezige witte, onbehaarde en frisgewassen mosseltjes, heerlijk van smaak en badend in een (jawel) kreeftenbisque (vandaar de benaming Snob).De begeleidende uiterst koele witte maakte het feestje in onze monden compleet
Geen zicht op zee deze keer, maar de verzamelde Ferraris, Porschettes en het volledige gamma van Mercedes AMG op de parking waren evenzeer een lust voor het oog!
Na een deugddoende maar veel te korte vakantieperiode vliegen we er deze week weer in!
De brandende Spaanse zon van Puerto Banùs, aangevuld met de Knokse waterzon hebben de batterijen danig opgeladen. Uw dienaar staat dan ook weer paraat voor een nieuw seizoen gruune, ziever, actualiteiten en intriges uit de eigen stad!
De liberalen hebben een nogal saai imago in ons land. Namen als Verhofstadt, De Gucht en Dirk Sterckx doen niet meteen de hormonen op hol slaan.
Het Lokerse gemeenteraadslid Barbara Steeman (links op de foto) wil hier verandering in brengen. Ze doet dat op een op zijn minst speelse manier, door poedelnaakt [NSFW] in het mannenblad Ché te poseren. De Ché lokt lezers met deze stunt en haalt de passende covertitel aan: Zo Open zag u de vld nog nooit!
Steeman werd ooit nog tweede eredame bij de Miss België-verkiezing. Ze koos later resoluut voor een carrière in de politiek... of toch niet...
Wij van de Crespoblog zijn opgelucht dat andere blauwe personen deze stunt niet in hun hoofd haalden. Zo zie ik niet meteen een centerfoldpositie weggelegd voor Annemie Turtelboom, Annemie Neyts of de plaatselijke Huguette Maes.
De Boerebloos heeft wel hetzelfde idee uitgevoerd en zelfs een heuse naaktkalender op de markt gebracht. Slechts 10 voor Benny De Smeidt, Ivan Reynders, Georgeske en Djat in hun bloot, doch smaakvol gebracht, bloot gat.
Van onze correspondent Koenie mochten we gisteren reeds vernemen dat er in Sint-Truiden een speciale auto rondtoert op het moment.
Het gaat om de Google Street View Car, die blijkbaar alle Truiense straten tot in detail vastlegt met speciale camera's. Google Street View is een dienst van Google.inc die gebruikers gratis in staat stelt gedetailleerde foto's vanop straatniveau te bekijken.
Ga gewoon naar Google Maps en zoom zo sterk mogelijk in. In Sint-Truiden lukt dat voorlopig nog niet, maar ze werken er duidelijk aan. Probeer het trucje eens in New York of Londen en je zal verbaasd zijn van hoe handig én accuraat zo'n cyberwandeling wel kan zijn.
Ik reed daarnet in de Stationsstraat en ook daar reed het vehikel aan me voorbij. Sint-Truiden wordt blijkbaar ook in kaart gebracht, net als de rest van Limburg. Meldingen vanuit Houthalen en Hasselt deden ook al de ronde. Ter hoogte van de nachtwinkels zou je binnenkort bij het inzoomen, bijgevolg een grijze VW Golf moeten kunnen spotten.
Extra: Niet iedereen ziet de Google wagen graag langskomen in hun buurt.
Tijdens mijn gastronomische zoektocht op het net kwam ik de volgende website tegen. Les Disciples Escoffier Benelux is een vereniging zonder winstoogmerk die naar eigen zeggen bestaat uit jonge zelfstandige en leidinggevende meesterkoks en sympathisanten.
In de inleiding van de webstek kunnen we lezen dat het doel van dit clubje erin bestaat, de principes en de methodes van de Franse topchef Auguste Escoffier (1846 - 1935) te respecteren en toe te passen.
Escoffier stond open voor vernieuwing binnen de keuken. De chefkok legde de fundamenten voor de klassieke Franse keuken, maar wou het nogal logge en pompeuze karakter uit de weg ruimen. Daarvoor deed hij dienst op verschillende invloeden uit andere landen. Een beetje fusion avant la lettre dus.
De Fransman stond ervoor bekend erg sociaal van aanleg te zijn. Zo organiseerde hij in België, Frankrijk en Engeland feestmalen, waarvan de opbrengst naar een fonds ter ondersteuning van de minderbedeelden ging. Laat me even advocaat van de duivel spelen en opmerken hoe de Discipelen dit interpreteren. De vereniging verdedigt de belangen van de restaurateurs tegenover de invloeden van taksen en lasten. Of hoe een rode gedachte donkerblauw worden kan...
Tussen de leden merken we enkele opvallende namen op:
- Peter Goossens (Hof Van Cleve). Goossens is niet enkel notoir lid, maar tevens bestuurslid en voorzitter van de wedstrijd 'Jong Talent'. Waar hebben we dit nog gehoord of gezien?
- Jeroen Meus & Koen Tossijn (restaurant Luzine in Wilsele). Meus kennen we van televisie's 'Met Meus en Vork', 'Wie komt er eten?', 'Aan Tafel' en vooral 'Plat Préféré'. In die reeks is de aflevering met het favoriete gerecht van Hitler afgevoerd geweest. Meus en Canvas boden hun excuses aan en schrapten de forel met botersaus. De nazileider zou volgens sommigen te menselijk afgebeeld worden, wanneer er een kookprogramma met diens favoriete kostje zou vertoond worden.
- Emanuel Verboven (Patisserie E. Verboven in de Luikerstraat 8, te Sint-Truiden)
- Frederic Cardinael (restaurant Le Sanglier des Ardennes, te Durbuy). Hier bracht ondergetekende reeds een uitstekend gastronomisch weekend door. Specialiteiten: uiteraard wild, maar ook slakjes en zelfs kreeft.
- Dick Middelweerdt (restaurant de Treeswijkhoeve in Waalre bij Sluis). Deze zaak staat met stip genoteerd in onze to-do-list en gaat op dit moment zwaar de concurrentie aan met Il Duce Piccolo Claudio.
Het genootschap lijkt me een beetje weg te hebben van een culinaire loge. Voor het voorwoord hebben ze de eerste minister van ons land, Herman Van Rompuy weten te strikken... niet meteen een smakelijk personage, maar wel gespeend van enige culinaire kennis, zo blijkt.
We geven wel toe: met de Crespoblog staan we volledig achter elke organisatie die de kwaliteit van de gastronomie naar ongekende hoogtes kan brengen, dus... à la bonheur! Want zoals de premier Escoffier weet te citeren: "La cuisine est la base du véritable bonheur."
Helaas is het voorlopig (nog steeds) geen nieuws van Ann&Tom, al doen Facebook berichten wel vermoeden dat er iets serieus op til is. Insiders melden tevens dat de zaak reeds beklonken is. Een pand kort bij de grote markt van Sint-Truiden zou de nieuwe locatie worden voor de twee inwijkelingen. De duur van het hele verhaal lijkt ons van de Crespoblog nogal langdradig, al staan we voor een goed nieuw restaurant graag wat langer te wachten. We houden u natuurlijk op de hoogte van verdere ontwikkelingen.
Adi Het echte nieuws komt van één van de Diestse girls.
Rebekka van het voormalige 'Fleur Délice' weet nog steeds niet waarom ze mee heeft gedaan met zulk een ambitieus project als 'Mijn Restaurant'. Peter Goossens en zijn jury verwachtten enkel het beste en wilden een heus toprestaurant als winnaar uit de bus zien komen. Daarvoor waren de twee Diestse kakelhennen niet in de wieg gelegd.
Rebekka ontdekte in plaats van een onvervalst eigen horecatalent, een nieuwe liefde in souschef Adi en gaat nu samen met hem een zaak openen. Van zus Deborah is er inmiddels geen sprake meer.
@ Home AGAIN Eerder wilden Rebekka en haar Adi munt slaan uit het televisie optreden door een zoveelste inspiratieloze cateringbedrijf uit de grond te stampen: 'Delicious at Home'. Maar de eerlijkheid gebiedt ons te vermelden dat de klanten niet meteen stonden te springen om de monotone zaagstem van Bekka te aanhoren, of om de uitgesmeerde aardappelpuree aan veel te dure prijzen in uw eigen huis op uw bord te laten plaatsen door 'chef' Adi.
Het verse koppel wil hun droom toch werkelijkheid maken. Ze wensen geen klassezaak te openen, maar wel te zorgen voor een "eerlijke keuken". Volgens ons kan dat wel eens een synoniem zijn voor een dertien-in-een-dozijn brasserie, zoals je op elke Vlaamse markt of plein kan vinden. Niet echt iets om naar uit te kijken.
Waar? Als locatie kozen de twee Brabanders Kasteel Biscchoppenhof te Antwerpen. Kwal van het jaar (wegens het dragen van een diadeem en het zo populair maken van de meest wansmakelijke metroseksuele trend van 2008-2009), Peter Van Asbroeck, had in dit pand zijn project FoodJ uit de assen doen oprijzen. Veertien onervaren en werkloze studenten zouden in een stoomcursus opgeleid worden tot koks en maîtres van een toprestaurant. Uiteraard was dit geestes(zieke)kind van de acteur geen lang leven beschoren, net zoals elke andere carière zet van Van Asbroeck.
Benieuwd of Rebekka en Adi het tij zullen doen keren... de Crespoblog staat alvast niet meteen als eerste op de reservatielijst. We denken er inmiddels wel stevig over na, chef Clau Clau een kritisch bezoekje te brengen.
Divorcare De scheiding van Wendy en Chris doet menig roddelblad watertanden. Het koppel gaat middels een goeie ouwe vechtscheiding hun huwelijk stopzetten. Hij beticht haar van overspel met een oude schoolvriend, zij geeft een ander verhaal. Er zullen alleszins nog veel stinkende potjes opengetrokken worden, maar of wij dat nog allemaal willen ruiken,is nog maar de vraag.
Allegriare Het Boogaardenklooster waar Ann&Tom deelnamen als restaurant Bigarreaux heeft een nieuwe bestemming gevonden. Naar verluid tot groot ongenoegen van de twee voornoemde sujets, zou de voormalige sous-chef Kim Allegria vanaf 1 augustus de nieuwe huurder worden. Zijn zaak zou vernoemd worden naar een perensoort: 'Durondeaux'.
Opiniare De mening van de Crespoblog: Kim heeft dit niet slecht gezien. Hij heeft mee aan de basis gestaan van het succes van Bigarreaux. Dat hebben we met eigen ogen en smaakpapillen mogen ervaren.
Allegria ontsnapt hier wel degelijk aan het zwaard van Damocles, dat zonder genade neergedaald is op de nekjes van de Maaskanters. De naam doet enorm denken aan die van de vorige zaak en ook zeven werknemers zouden al meedoen met het nieuwe project. Er wordt momenteel nog onderhandeld of de inboedel mag behouden worden. VTM zou VTM niet zijn, moesten ze ook in deze geen kwelgeest spelen. Met de leverancier van de keukentoestellen is reeds een akkoord bereikt.
Wij als Crespoblog zijn allang blij dat er meer restaurants uit de grond schieten in Haspengouw. Dat spaart ons verre reizen naar de Vlaanders én we kunnen de ontwikkelingen op de voet volgen.
Guerrare? Het Belangske heeft dit nieuwtje gelekt, al had Kim gevraagd nog even te wachten. Den Truineer voelt zich op zijn beurt op snelheid gepakt.
Wie weet woedt er binnenkort een lokaal media-oorlogje in Sintruin tussen Jef Croughs en Raf Vanmechelen. Zo krijgen we een verhaal naast het verhaal. Smullen toch?
Een oud studiemakker van uw dienaar heeft een eigen site opgestart.
Fotobub is een prachtig concept dat gebruik maakt van fotoknipsels en droge humor van eigen kweek. Volgens de Crespoblog echt wel de moeite om eens een piepke te doen daar.
Hij is echter nog op zoek naar een talentvol tekenaar om zijn hersenspinsels te begeleiden.
Voelt u zich geroepen? Neem dan vooral contact op met de man op het volgende e-mail adres: bub@fotobub.be!
Op de Belgische nationale feestdag had ik een vrij dagje en trok met de vrouw en een bevriend koppel richting Brühl, Dsjermany. Daar bevindt zich immers het land van de Wuzen, wat je kan vergelijken met de Duitse variant van het Land van Ooit, oftewel 'Phantasialand'.
Pret Op een kleine twee uurtjes rijden van Sintruin kan je terecht voor enkele duizelingwekkende rollercoasters (Black Mamba), snelle treintjes (Winja Fear & Force), natte boomstammetjes (Stone Wash Creek) en ijzige bungeedrops van 65 meter hoog (Mysterie Tower).
Het mooie weer en de Duitsche schoolvakantie zorgden voor een volkstoeloop van jewelste. Leuke attracties hebben ze in Phantasia wel en alles is er ook extreem proper, maar laat me je even herinneren aan waarom het zo geen goed idee is om naar eender welk pretpark te trekken: - duwende mensen in de ellenlange wachtrijen (Colorado River: 120 minuten!!!). - onnodig luid schreeuwende kinderen én jong-volwassenen. - het afschuwelijk slechte én prijzige voedsel in de met wespen overladen standjes. - de Pruisische Tokkie's die proberen altijd en overal voor te kruipen, met een sigaret in de hand en een buggie voortduwend.
Thuis Op het thuisfront werd de feestdag op een andere manier doorgebracht. Door het noodweer, waarvan wij persoonlijk geen spatje opgevangen hebben, is de rest van Limburg bekegeld met hagelstenen. Qua omvang leken ze eerder op de testikels van een uit de kluiten gewassen mammoet met een voortplantingsdrift, nog groter dan die van onze koninklijke familie.
Fabiolalalala Die familie heeft de feestdag naar aloude traditie doorgebracht met een tedeum hier en een militaire parade daar. Naar aanleiding van de aanslag op Koninginnendag in Nederland waren de veiligheidsmaatregelen tot een spits gedreven.
Fabiola had zelfs persoonlijk een dreigbrief ontvangen in slecht Nederlands, waarschijnlijk om de ontvanger in eigen taal aan te spreken. De briefschrijver zou gedreigd hebben de voormalige koningin der Belgen neer te schieten met een kruisboog.
Als allusie hierop verscheen Fabie met een appel op het appèl. Wou ze hiermee de schutter uitdagen om Willem Tell-gewijs haar ondoordringbaar pantserkapsel te doen wankelen? Of heeft de Keizerlijke Commanderie van de edele Haspengouwse Fruyteniers gelobbied om een extra reclamestunt te verzorgen?
Zou ik me eindelijk wagen aan een recensie van ons culinair avontuur van afgelopen woensdag? Alle overtreffende trappen zullen tevergeefs opgesomd worden. Ze zullen stuk voor stuk te kort schieten bij de poging te beschrijven wat we in Kruishoutem hebben mogen ervaren. We zullen dan maar beginnen bij het begin.
Pre The evening began @ the Gentlemen's Club, en dit keer in de vorm van het dakterras van Roel's place. Het pre-aperitief was een combinatie van Canada Dry met Southern Comfort, zoals u weet een favoriete longdrink van het geniepige type. Na een vermoeiende werkdag hadden we nood aan deze avond, waar al geruime tijd naar uitgekeken werd. De reisweg naar de Riemegemstraat 1 werd aangevat en ons stalen ros was een diepdonkere Cayenne (courtesy of Mr. King). We moesten en zouden immers in stijl aankomen bij Peter Goossens. Zo geschiedde...
Aankomst Eens aangekomen in de Vlaamse Ardennen werden we vriendelijk ontvangen door het personeel en de vrouw des huizes Lieve Goossens. Het restaurant (dat trouwens erg smaakvol ingericht is met echte werken van Permeke, Raveel en Dodeigne) zat afgeladen vol, zonder al te druk over te komen. Tegen iets na achten zaten we met de benen onder de voor ons uitgekozen tafel, met zicht op de keukendeur die automatisch en geruisloos open en dichtging gedurende de ganse avond. We voelden ons als het ware als een heuse Koning(s) in zijn (Vander)kasteel(en).
Was dit Cleefse Hof nu echt het beste restaurant van België? Volgens de Michelin-gids, nog steeds een éminence-grise op culinair vlak en wereldwijd een referentie voor foodies, verdient Goossens drie sterren. Wij wilden het ook ontdekken en gingen met zijn allen voor het gelijknamige en volledige ontdekkingsmenu (PDF) van acht gangen begeleid door de aangepaste wijnen.
Apero Vooraf deden we nog een aperitiefje naar het voorbeeld van Sergio Herman (gin-tonic) en meteen kregen we een amuse. In totaal stapelden deze hapjes zich op tot een meer dan voldoende vier stuks. En meteen was het raak... de smaaksensaties die we mochten ervaren dankzij deze hapklare apetizers waren van een nooit eerder geproefd niveau. "It felt like there was a party in our mouths and everyone was invited!" Het brood dat aan tafel verscheen was een rijke waaier van maar liefst acht verschillende soorten. De twee soorten boter en het potje olijfolie deden ons in al zijn eenvoud al watertanden naar wat er nog zou volgen.
First Het eerste voorgerecht volgde dankzij de bediening comme-il-faut precies op het gepaste moment. De Langoustine 'Guilvinec' werd aan tafel gebracht begeleid door een zeer correcte en volledige uitleg. Chapeau voor zowel keuken als zaalpersoneel, want ook op dat vlak scoorde het Hof bij ons. Vriendelijk, joviaal, met kennis van zaken, een grapje op tijd en stond, maar toch met een zekere gereserveerdheid. Erg gepast, correct en klantgericht.
Second De Makreel 'Lisette' kon als vis rekenen op de volledige meeval van onze tafel. Heerlijk op smaak gebracht met koriander, gingen onze ogen (en onze magen) nog meer openstaan. De bordschikking was echt onberispelijk en men kon merken dat er met enorm veel respect werd omgegaan met de ingrediënten om zo te komen tot een volwaardig culinair hoogstaand gerecht.
Third and Fourth De Oosterschelde Kreeft was een volgende dish en opnieuw scheerde het hoge toppen. Culinaire perfectie was een uitdrukking die meer dan eens in de mond genomen werd. De Deense Kabeljauw met jonge prei en koningskrab was op zulke wijze klaargemaakt, dat woorden tekort schoten.
The main Het hoofdgerecht was Melkkalf 'Corrèze' met dragon, erwten en eierdooierzwam. Een erg delicaat gerecht, waarvan de portie perfect was. Heerlijk geprepareerd met een schitterende cuisson van het vleesje van hoge kwaliteit.
After De nagerechten waren op zijn minst verrassend te noemen, evenals de wijze waarop de zoetigheden naar binnen gespeeld werden.
Conclusie Als we dan toch enkele minpuntjes moeten vernoemen tijdens dit bezoek zou het zijn: - een totale overdondering van veel verschillende smaken. Nu zijn we wel jongens die tegen een stootje kunnen op ons bord. Dus ons hoor je niet klagen! Dit telt dus niet als minpunt... - het kostenplaatje zorgde er ook voor dat zulk een uitstap niet voor elke week is. We moeten echter wel toegeven dat voor echte liefhebbers van de betere keuken, die een investering is die het gewoon waard is. Een avondje Cleven, dat vergeet je niet meneer! Dus ook dit minpunt kunnen we van tafel vegen. -de witte wijn stond in verhouding nogal sterk geposteerd tegenover de rode. Aangezien dit door de combinatie met de gerechten gerechtvaardigd was, kunnen we ook hier niet echt een minpunt in herkennen... Bovendien was ik als rode wijn liefhebber aangenaam verrast door de witte wijn, op basis van Saké.
Salut Bij het buitengaan, na het kruidige en erg sterke Chartreuse-digestief, ontmoetten we de chef himself. We gaven hem het lof dat hij die avond verdiende, maar stelden (zoals beloofd) toch een kritische en pertinente vraag over zijn poulain Clau-Clau. Goossens beweerde dat de mini-Italiaan er wat van kan, en hij raadde ons aan zeker eens langs te gaan.
We kregen een boekje mee als aandenken en de ober trok terloops een foto van de redactie met chef Goossens. We hadden blijkbaar tijdens ons diner een nogal blijvende indruk gemaakt.
Voor ons blijven Ann&Tom de onterechte verliezers van ons favoriet VTM-programma, maar wie weet gaan we ook eens langs bij de meest onbeschofte chef van Vlaanderen in Kortrijk. We zullen aldaar echter zeer kritisch zijn en bij het minste foutje ons ongenoegen spuien. Peter Goossens kwam misschien over als een kwal op televisie naar het einde van het programma, maar in real life valt hij blijkbaar best mee. Een driesterrenchef heeft dan ook altijd gelijk, moeten we grif toegeven. Iemand die zulk een keuken leidt, daar kunnen wij moeilijk boos op blijven.
Extra Tijdens de opening van Hotel-Grand-Café-Brasserie-Stadion Stayen van afgelopen zaterdag waren Ann&Tom aanwezig en tegelijk hun jolige zelve. Vriend des huizes, Witte heeft zelfs nog een spelletje vier op een rij gespeeld met chef Ann. Zij reageerde eerder lauwtjes toen ze de foto zag van de redactie met Goossens. Ach Ann, als je echt wil mag je ook met ons op de foto... want wij vonden jouw keuken ook best te pruimen.
Naar aanleiding van de verloren filmavond die Brüno ons bezorgd had, kozen de vrouw en ik voor een bonusavondje romcom in de meest nabije Kinepolis-schuur, zoals oud lector Johan Tits de bioscoopketen altijd lieflijk noemde.
De film die ons gisterenavond werd voorgeschoteld was 'The Proposal' met Ryan Reynolds en Sandra Bullock in de hoofdrollen. Ik had vorige week toevallig een interview gezien bij Jonathan Ross op de BBC, wat zorgde voor een déjà-vu gevoel bij aanvang van de film. Misschien had het cliché-verhaal daar ook wel een rol in gespeeld, want het verhaal gaat namelijk als volgt (opgepast : may contain spoilers) :
Verhaal Jonge gast (Andrew Paxton gespeeld door Reynolds) werkt voor een Canadese uitgeefster (Margret Tate gespeeld door Bullock) in New York. Zij is een echte heks die haar bezem ingeruild heeft voor Prada schoenen en haar spreukenboek voor een Blackberry. Hij is de persoonlijke assistent en wringt zich in allerlei bochten om zijn bazin gunstig te stemmen, met matig resultaat uiteraard.
Plot Tot de plotwending zich afspeelt: Margret wordt door de Amerikaanse overheid naar Canada gedeporteerd omdat ze zich niet had gehouden aan enkele regeltjes die in deze recensie van ondergeschikt belang zijn. Miss Tate verzint vlug, zonder nadenken, dat ze verliefd is geworden en gaat trouwen met haar assistent.
The End, Happy? Hij speelt het spelletje mee en de twee worden constant opgejaagd door een agent van de deportatiedienst. Ze gaan bij wijze van getuigenis van hun liefde, de 90ste verjaardag van zijn oma in de thuishaven Alaska vieren. Allerlei feiten komen aan het licht zoals: Andrew's vader heeft een rotkarakter en wou dat zijn zoon hem opvolgde als eigenaar van bijna elke winkel in het kleine stadje. Margret verwacht geen Alaskaans Kennedy-adept en leert de echte Andrew kennen. Wie kan al raden hoe het afloopt?
Highs Juist ja, best allemaal een beetje voorspelbaar, zelfs wanneer de jeugdliefde van Andrew opduikt in de vorm van Malin Ackermann. Enkele hoogtepunten van de avond: - de rol van de oma die schitterend vertolkt wordt door een actrice die me doet denken aan mijn eigen grootmoeder(s). - Ramon, de plaatselijke manus van alles, die werkt in de supermarkt, stript voor alle vrouwen van het dorp en voor pastoor speelt bij het uiteindelijke huwelijk. - de deportatie-agent die op het einde van de film zichzelf bestempelt als een lokale Elliot Ness, maar dan toch een eindeloze afgang maakt tijdens het hoogtepunt van de film: de aftiteling. Het komt trouwens vaker voor dat de beste en/of grappigste stukjes van een Hollywood-productie tijdens de aftiteling in een soort samengeperste zeven minuten worden gegoten.
Conclusie Verstand op nul, cola in de aanslag, geliefde bij de hand en kijken naar 'The Proposal' zorgt voor een avondje pretentieloos romcomplezier.
Opnieuw nieuws uit Mijn Restaurant-land. 
